Einföld tæknileg mistök...

  ...áreiðanlega að hrekkja fólk hér í bókhaldinu.

  Tómur misskilningur, klaufaskapur og seinagangur

  sem auðvelt ætti að vera að kippa í liðinn.

  Þorláksbúðarfólk sjálfsagt búið að sitja sveitt við

  að reikna, og reikna en fær svo ekki tölvufjandann

  til að "staðfesta" þegar þeir reyna að senda

  ársreikninginn til Ríkisendurskoðunar.

  Það  öfugsnúna vandamál kannast húsfreyja vel við,

  því hún hefur nokkrum sinnum dundað sér við að  kaupa sér flugmiða

 "rafrænt".

  Jafnvel eytt heilu kvöldunum við þá iðju, þar sem hún brasar við

  það með tunguna í munnvikinu á sínum snigilshraða,

  að skrá allt NÁKVÆMLEGA, kennitölur, dagsetningar, áfangastað,

  nöfn, heimilisföng, netfang..og netfang aftur, til þess eins að fá:

 " Ekki var hægt að staðfesta kaup á flugmiðum, því þetta flug er UPPSELT".

  Einhver tölvusnillinn búinn að stökkva á síðustu flugsætin, á

  fjórðungi þess tíma sem tók húsfreyju að skrá netfangið...tvisvar.

  Aaaaaarrrggh!!

  En húsfreyja hefur trú á Þorláksbúðarfólki, og telur að það

  eigi eftir að koma út í myljandi plús....jafnvel sendi inn 5

  ársreikninga ár hvert, til þess eins að bæta fyrir klaufaskapinn.

  Skáli Þorláksbúðarfólk síðan grimmt í Skálholti fyrir Þorláksbúð og

  nýrri "biskupskutlu" á sumri komanda, og gleðjist yfir

  renneríi af ferðamönnum borgandi snarhækkandi "skoðunargjald",

  þá ný "búð" hefur opnað á svæðinu.

  Góðar stundir og gangi ykkur öllum vel með ykkar reikninga.

 

„Ámælisverður klaufaskapur“

Fyllerí í Bauhaus, akandi fíkniefni og Titanic-fundur?

 

  Húsfreyja var að skanna fyrirsagnir,  á milli þess sem hún

  vaskaði upp, skellti þvotti í þvottavél, hengdi upp, tók af rúmum,

  viðraði sængur og kodda úti á sólpalli, sópaði stofu og eldhús,

  snöflaðði í sig flatköku með kæfu og þrasaði góðlátlega í

  ellefu ára djásninu, sem botnar ekkert í því af hverju

  EKKI er frí frá heimilisstörfum um helgar.

  "Allt fullt hjá Bauhaus"!

  "Það var og" hugsaði húsfreyja, " og ég sem hefði getað

  rifið mig upp í býtið og mætt í happdrætti til þeirra klukkan sjö í morgun".

  Kötturinn sem hafði gróið fastur við sólheitan sólpallinn,

  mjálmaði skyndilega pirraður.

  Stór og drottningarleg frú hafði villst inn í stofuglugga húsfreyju og suðaði

  nú þar bálvond.

  Læðan komst ekki að röndóttu frúnni, því hún var bundin.

  Húsfreyja fauk í það að bjarga hinni konunglegu býflugu...úúú...

  í stærri kantinum, úr stofuglugga sínum og út aftur.

  Tók úr þvott vél aftur, hengdi upp.

  "Já, Bauhaus", hugsaði húsfreyja, " kannski alveg eins gott að

  ég svaf á mínu græna eyra, fyrst allt er FULLT hjá þeim.´

  Kíki frekar á morgun, þegar þeir "kaupdrukknu" í dag liggja heima

  í "eyðsluþynnku"!

  Svo var eitthvað um "fíkniefni sem fundust eftir fíkniefnaaksstur".

  "Ja hvur asskotinn, fíknefnin farin að aka um eða"......?

  Neipp, mannfólk á ferð undir áhrifum vímuefna, hættulegat sjálfu sér

  og öðrum.  "Sorglegt hve margir leyfa vímuefnum að hertaka

  líkama sitt og líf, þola eyðileggingu á líkama sinn og sál af þeirra

  völdum og missa loks allt tak af veruleikanum og týna sjálfum sér

  sem og öllum sínum ástvinum" hugsaði húsfreyja svört.

  En hvað var þetta með Titanic?

  Frétt frá stríðsárunum.  Skipalest frá Rússlandi að sigla á

  tundurduflagirðingu úti fyrir Vestfjörðum 1942.

  Húsfreyja áhugakona um Sögu fór strax í sögubækur sínar.

  Lítið  að finna.  Brúarfossmenn jú að bjarga fólki af af flutningaskipinu

  Daleby og áhöfnin á Skaftfellingi bjargaði þýskum kafbátsmönnum,

  og svo bara svona almennt um stríðið.

  Greinilega allt háleynilegt og Bretinn lítt fyrir að setja svona slys í blöðin.

  En merkilegt þetta, og fróðlegt að fá meiri fregnir af atburði þessum.

  Alltaf gaman að glugga í fyrirsögnum og fréttum.

  En húsfreyja er á útleið.

  Það er ætlar að ganga rösklega í klukkustund eða svo áður en hún

  skellir í sig kvöldmatnum.

  Góðar stundir.

Allt fullt hjá Bauhaus

Guð minn góður.....

 

  ..... oh my God", erlenda konan grét hástöfum og réri í gráðið.

  Húsfreyja stumraði yfir henni og reyndi að hugga.

  "Can I call your husband and ask him to come for you"?,

  húsfreyja vildi

  koma erlendu kófdrukknu konunni sem "næstum því"

  hafði drukknað í Bláa Lóninu í öruggar hendur sem fyrst.

  Erlenda konan reisti sig upp og hristi leðjugráa lokkana

 ört og nánast orgaði:  Noooooo!

  "No, no, no, no, dont call him...nononono"...orðin hurfu í mikil ekkasog.

  Húsfreyja var eitt spurningamerki.

  Botnaði ekki baun í málinu.

  "Ok I´ll ask your friend to stay with you, until you feel strong

  enough to walk out to the car with him".

  "NOOOOOOOOOOOOHHH!  SEND HIM AWAY......NOW"!!!

  Öskur hálfnöktu, næstum því drukknuðu konunnar  voru nærri því

  búin að sprengja báðar hljóðhimnur húsfreyju.

  "Vinurinn" kom hlaupandi inn á slysastofuna.

  Ungur maður um þrítug, a.m.k 15 árum yngri en nærri því

  drukknaða frúin.

  "Clara are you ok", íslenski framburðinn á enskunni heyrðist vart.

 " OUT"!!!, erlenda konan gargaði á unga manninn, sem

  hrökklaðist út aftur, um leið og frúin hóf aftur að selja upp

  gruggugu Bláa Lóns-vatni í bland við hreinan vodka.

  Húsfreyja hafði snör handtök og skellti ælubakka

  undir stærstu gusuna, vafði köldu þvottastykki um höfuð

  frúnnar og hélt við.

  "Ég er svoooo glötuð...I´m so useless" grét erlenda konan hátt,

  um leið og hún kokaði og kúgaðist.

  Húsfreyja var í standandi vandræðum.

  Læknir var horfin á braut, hafði sagt húsfreyju að það mætti

  útskrifa nærri drukknuðu konuna í hendurnar á manni sínum.

  Bara eitt:  Læknir hafði talið þann þrítuga vera mann konunnar,

  og þann mann vildi frúin kófdrukkna, en ódrukknaða ekki

  sjá nálægt sér.

  Og ekki mátti húsfreyja heldur hringja í mann hennar,

  en hann var erindsreki og vann fyrir erlent sendiráð,

  eftir því sem húsfreyja komst næst.

  "You'r dead if you call him.....snökt..org...I´m dead...."!

  Ekki gat húsfreyja heldur skilið erlendu frúna eftir niðri á slysó,

  á meðan hún sinnti sínum 22 sjúklingum á deildinni á næstu

  hæð fyrir ofan á sjúkrahúsi Keflavíkur.

  Húsfreyja vippaði sér fram og ætlaði að ræða við þann

  þrítuga, þegar ægilegt org barst frá slysastofunni, og svo:

  "DO NOT TALK TO HIM!  SEND HIM HOME"!

  Sá þrítugi yppti öxlum, "ég tek bara taxa í bæinn",

  og svo var hann horfinn.

  Og uppi sat húsfreyja með háorgandi erlenda konu

  og bifreið hennar parkeraða í stæði  fyrir sjúkrabíla.

  Gleði.

  Nú voru góð ráð dýr.

  Húsfreyja hugsaði hratt. 

  Fór inn á slysastofu, þar sem næstum því drukknaða

  konan var að úthúða sjálfri sér, á milli þess sem

  hún ældi í ruslafötuna....."I'm so lame"!

  Húsfreyja gaf frúnni í skyndi ógleðistillandi stíl,

  mældi lífsmörk og súrefnismettun. 

  Allt í fínu lagi.

  Frúin grenjaði hástöfum á háa séinu.

  Húsfreyja beið færis, þegar heldur hljóðnaði

  grátur, og spurði um vinkonu sem frúin treysti

  og gæti náð í hana.

  Frúin virtist ætla að róast við upp ástunguna, þegar:

  "Ooooorrrrrgh...but what about the car......it's my

  husbands......"?

  Nú greip erlendu konuna einhver fítonskraftur,

  hún hentist á fætur og æddi um eins og ljón í búri...

  "I've to drive back to Reykjavik myself..."  hrasaði

  við, slangraði að stól, stóllinn datt og frúin með í gólfið.

  Eftir hálftíma org á gólfinu, tókst húsfreyju loks að

  ná símanúmeri vinkonu upp úr henni.

  Hálftíma seinna náði hún svo frúnni upp úr gólfinu,

  og bíllyklum hennar frá henni.....komin með

  hellur fyrir bæði eyru af skerandi grátnum.

  Reddaði bílnum fína frá inngangi slysó svo

  sjúkrabíll kæmist að.

  Vinkona erlendu konunnar mætti síðan með

  sínum ektamaka og þau

  sáu um að koma þeirri næstum því drukknuðu og

  bifreið hennar til höfuðborgarinnar við sundin bláu.

  Húsfreyja orðaði ekki þrítuga "vininn" við þau,

  enda lá líf hennar við... "you are dead if you tell them

  about him".

  Ítrekaði aðeins þörfina fyrir að fylgjast vel með

  frúnni næsta sólarhringinn og bað þau vel að lifa.

  Og frúna sá hún síðan á síðum dagblaðanna nokkrum

  vikum seinna í hóp af fínu fólki við einhverja opnun

  í ráðhúsinu,  svo hún hefur plummað sig flott eftir

  reddingar húsfreyju og læknis.

  En mikið hrikalega var húsfreyja sein með öll sín

  verk á deildinni sinni þessa kvölvakt í júní fyrir

  allmörgum árum síðan....og eins og hálf heyrnarlaus

  í þrjár vikur á eftir.

  Þessi sundlaugakonusaga minnti húsfreyju á þetta

  sérstaka atvik þarna í Keflavík um árið.

  Góðar stundir og gangið hægt um gleðinnar dyr.

 

Kom að fyrrverandi í sundlauginni

ENGAR fermingatertur?

  Húsfreyja horfði undrandi á systur sína og

  fyrrum mág.

  "Við erum ekki búin að fá þær ENN, bara þessa einu

  í gærkveldi", þrumaði fyrrum mágur og var að fara á límingunum,

  svitnaði og fölnaði á víxl af angist og stressi.

  Varir systur í Þorlákshöfn voru eitt strik af áhyggjum og einbeitingu.

  KORTER í fermingu Svölunnar og spennan var áþreifanleg.

  Systir í Þorlákshöfn, móðir fermingabarnsins, skipulagði ferð út á gólfvöll

  í einum" hvínandi hvelli", þar sem bakarinn vann öllu jafnan hörðum höndum,

  við að stússa  í kringum gólfara í sandhólunum fyrir ofan Skötubótina.

  Systurdóttir, elsta barn systur í Þolló, glotti ísmeygilega til húsfreyju,

  hafði lúmskt gaman að af vandræðagangi móður sinnar

  og fyrrum sambýlismanns hennar.

  Húsfreyja stakk upp að hún sjálf , mútta hennar og systurdóttir tækju eitt

  "Skraf" (= leik í Scrabble), á meðan verið væri að leysa dularfulla kökuhvarfið.

  Ygglibrún foreldra fermingabarns varð myrkari en 21. desember í 

  rafmagnsleysi um kvöldmatarleytið þess dags.

  "Er ekki pylsuvagn þarna út frá, sem hægt er að redda sér á, ef allt

  fer á versta veg"?, húsfreyja var vægðarlaus.

  "Sigga, stopparðu ekki í sjoppu, svo maður getið fengið sér eitthvað að éta fyrst"?,

  systurdóttir gaf húsfreyju ekkert eftir í miskunnarleysinu.

  En skötuhjúin, systir og fyrrum mágur, voru horfin á vit golfvalla, "téa" og gólfara að leita

  fermingaterta og meðlætis með kaffinu eftir kirkju, svo þau heyrðu

  ekki skensið.

  Mútta húsfreyju fór að ókyrrast og systir úr Vestmannaeyjum einnig

  stuttu seinna.

  Systir úr Eyjum ruslaði sínum peyjum út í bíl ásamt systurdóttur,

  og húsfreyja tók einnig sitt ellefu ára djásn, Marinó, múttu og

  gest með í för upp í kirkju.

  Þar var hátíðleg og myljandi skemmtileg ferming í bland við sálamsöng í gangi

  næsta einn og hálfa tímann.

  Húsfreyja sat á öðrum bekk með allri sinni slekt....fyrrum mágur

  sat á þeim aftasta...of stressandi að sitja framar eftir kökuklúðrið.

  Sérann aldeilis stórgóður blaðandi í bókum og pésum,

  klikkaði hvergi, og hélt frábæra ræðu þar sem simpansar komu við

  sögu sem og góð heilræði til handa yndislegu ungu fólki að fermast.

  Gaman að þessu.

  Eftir kirkjuferð var þess vendilega gætt að Svalan hefði ekki "óvart" orðið eftir

  á kirkjutröppunum, endurraðað í bíla og haldið í T-húsið skammt frá

  Strandakirkju.

  Þar höfðu fermingarkökurnar góðu "dúkkað upp" fyrir einskæra eljusemi og

  dugnað systur í Þolló og fyrrum sambýlismanns hennar.....

  og gólfvallarferð!

  Gesti dreif að, gestir villtust og hringdu örvæntingafullir í systur:

  HVAR er eiginlega þetta T-hús?, og gestir glöddust með fermingarbarninu

  og komu færandi gjafir.

  Fimmíu og tveir gestir mættu...ættingjar og vinir.

  NÝ-fundnar fermingatertur snæddar af góðri lyst með kaffi, pönnslum,

  flatkökum og alles.

  Svalan var alsæl.

  Fékk margt fallegt og var glimrandi flott í fjóluðum kjól með

  hvítar stjörnur í hári.

  Húsfreyja smellti myndum af fólkinu, spjallaði og skemmti sér hið besta.

  Fékk aðeins nettan kvíðasting í magann einu sinni, húsfreyja,

  þegar henni varð hugsað til þess að hún þarf að ferma djásnið

  eftir tæp þrjú ár......sjíss..... eins gott að engar fermingatertur

  týnist þá.

  En góð byrjun á Páskum hjá húsfreyju, norðurferð í spilunum á morgum.

  Góðar stundir og gleðilega Páska.

Á fimmta þúsund fljúga innanlands

Svipaður kaupmáttur og 2004?

  Jaso!

  Eitthvað snýst fjármálahjólið illilega skakkt í heilabúi

  húsfreyju, ef þetta er raunin.

  Árið 2004, getur húsfreyja svo svarið að skuldir hennar

  voru mun lægri en nú, matarkarfan kostaði einnig minna og hún

  þurfti ekki að selja  nokkur eldgömul frímerki úr

  frímerkjasafni föður síns heitins í hvert skipti henni flaug í hug

  að skella smá skvettu af bensíni á bílinn, svo hún gæti

  vísiterað móður sína austur fyrir fjalll.

  Neipp!

  Man ekki betur húsfreyja, en að henni hafi meira að segja

  tekist að taka frá nokkrar krónur mánaðarlega frá 2004

  til 2006, fyrir utanlandsferð með sína herlegu fjölskyldu,

  sem farin var í mars 2006 til Kanaríeyja...og það í 2 vikur.

  Glætan að það væri möguleiki á því herrans ári 2011.

  Síðasta ár er satt að segja eitt hið svaðalegasta sem húsfreyja

  hefur upplifað fjármálalega séð.

  Þó var hún prúðasta á tímum góðæris, keypti aldrei STÓRGRÓÐA- hlutabréf,

  fjárfesti ekki í neinum "pappírs fyrirtækjum á Tortóla, og þrasaði

  vikum saman í bónda sínum um stórhættuleg myntkörfulán í bílakaupum,

 ( áður en hún gafst upp, og sagði honum að hann mætti að ráða þessu ....

  og bóndi var snöggur að taka eitt prímaflott myntkörfulán fyrir

  nýlegri Hondu, sem nú er að drepa hann að borga af )

  og hún lamdi í borðið og sagði enga þörf á "flatskjá" inn á heimilið,

  44 tommu túpusjónvarpið væri alveg nógu gott.

  Bóndi gaf flatskjáinn eftir, fyrst hann fékk bílinn...

  en það kom ekki í veg fyrir fóstursonur húsfreyju gæfist upp

  tæpum tveimur árum eftir hrun, á að borga af myntkörfuláni sínu

  fyrir einum herlegum flatskjá....bóndi sem hvort eð er var búinn að

  greiða eina og eina flatskjásgreiðslu til að reyna að hjálpa,

  tók þá yfir lánið og flatskjáinn, og uppi sat húsfreyja með

  myntkörfulán númer tvö.

  Jamm...og flatskjá.

  Neipp, 2011 telst seint til betri tíma með blóm í haga, batnandi

  fjárhags, dýrðar og dásemda og því síður SVIPAÐS kaupmáttar

  og árið 2004, hjá húsfreyju.

  Af og frá.

  En húsfreyja játar fúslega að hún er enginn fjármálasnilli,

  og verður seint talin vera reikningshaus, með allt að 23 aukastafi

  "pí" á tæru...veit ekki einu sinni fyrstu tvo!

  En kannski var húsfreyja bara svona hrikalega ofursparsöm og séð,

  með peninga sína árið 2004, að henni finnst hún hafa verið

  með miklu betri auraráð.

 Sjálfsagt legið eins og ormur á gulli á launum sínum, húsfreyja,

  aðeins keypt salt í grautinn einu sinni á ári, verslað allan sinn

  fatnað hjá "Góða Hirðinum", gert við götótta sokka á hverju kvöldi

  yfir Kastljósinu, aðeins haft logandi á kertaljósum yfir veturinn

  með sprittkertum keyptum í Bónus og gefið öllum ættmönnum sínum og vinum

  afmælis- og jólagjafir keyptar í "hundraðkallabúðum"!

  Sjálfsagt ekki verið með réttu ráði, húsfreyja allt árið 2004.

  Þjáðst það herlega ár af  "ofurnísku fjármálaóráði", og sofið upp

  við dogg, með kodda sinn fullan af seðlum.....hmmm....það

  er kannski þess vegna sem húsfreyja er nú að berjast við

  helvískan langvinnan hálsríg og mergjaðan verk í öxlum?

  Hvað veit húsfreyja?

  Jamm, en merkileg frétt þetta, ekki síður en þegar Ólína Þ. sagði

  "kreppuna nefnilega búna" nú á dögunum.

  Hleypa Marinó og Báru í kompjúterinn næst.

  Góðar stundir.

  

Kaupmáttur svipaður og 2004

Ógnin mikla....eða óværan mikla?

  Fer nú kaldur hrollur um nágranna okkar,

  á eyju einni er kennd er við breska.

  Breska þjóðin hímir nú hrædd og hnuggin,

  grá og guggin, og nötra henni tennur í munni

  af ótta við ógnina miklu:  Eldfjallaeyjuna litla Frón.

  Þjóðaröryggi breskra er í uppnámi, enda eyríki þetta

  í vestri til tómra vandræða með sín eldspúandi jökla og fjöll.

  Og svo skítlegt er eðli þessara frónversku eldfjalla,

  að þau spúa næstum aldrei eldi, eimyrju og ösku nema

  í myljandi vestanátt, þá nokkrar milljónir breta ætla að

  skreppa með næsta flugi til Parísar ( "gay Paris"- lesist "gei pari)

  í eðal ostrudinner með frönskum fljóðum og sjarmatröllum,

  eða að vísitera íðilfagrar breskar lendur á Falklandseyjum.

  Og þá...einmitt þá brjálast allt uppi á litla Fróni.

  Fer allt til helvítis!

  Gýs í Vatnajökli....eða á Fimmvörðuhálsi....eða Heklu...

  eða djö.... ósegjanlegum Eyjafjallajökli.

  EYJAFJALLAJÖKULL!

  Hvaða hálfvitum datt þetta í hug, að setja "fjögur ell" í

  sama orðið?

  Hvernig er hægt að ætla eðal-enskumælandi Bretum að

  bera fram svona óhroða?

  ÆDJAFJALDAJOKUL!

  "Sounds like somebody throwing up in HELL", las húsfreyja

  hjá einum þegna Betu bjútí á fésinu.

  Já, litla Frón er fjandi töff og ógnandi við granna sína, Breta.

  Og til að bæta gráu ofan á svart, er djö...óværan

  sem kallar sig Frónverska þjóð, aldeilis búin að

  velgja Bretum undir uggum.

  Fyrst vorum við ekkert nema frekjan og leiðindin

  á miðunum, þegar breskir reyndu að veiða sér nokkra þorska í soðið.

  Æddum um á litlum varðskipskoppum á miðunum og

  KLIPPTUM á alla togvíra breskra- svúss...helvískt trollið

  og allur aflinn hvarf í hafið.

  Djö...skemmdavargar, þessir Frónbúar.

  Ekki skánaði það þegar Frónbúar ákváðu að vera með einhvern

  derring, þegar þeir skitu upp á fjármálabak og neituðu að borga

  fyrir kerlingafáluna hana Ísbjörgu.

  TERRORISTAPAKK!

  Jamm,  það er margt sem ógnar Bretum og hrjáir þá.

  Helvískir sólarstormar, pestarfár, hamfarir, hryðjuverk og svo verst af öllu..

  ..litla Frón og skítlegir íbúar þess.

  Vesalings breskurinn.

  Hann á ekki sjö dagana sæla.

  Kemst ekki í flug nema frónverskum eldfjöllum þóknist svo.

  Má ekki veiða sér soðningu lengur upp við

  frónverska landsteina, sei sei nei.

  Og ekkert að treysta á frónverska útrásarvíkinga með

  alla vasa fulla af pappírspeningum, því síður á frónverska

  þjóð til að borga fyrir all fjármálasukkið og svínaríið.

  Rífur bara kjaft og segir NEI!

  Já, ekki nema von að breskum renni kalt vatn á milli skinns og hörunds,

  þá þeim verður hugsað til lítillar eldfjallaeyju vestur af þeim,

  í miðju Atlandshafi.

  Tarna er ljóta óværan á yfirborði jarðar!

  Já, bretinn á bágt...ógnar bágt.

  Máske væri réttast að stofna hjálparreikning hræddum og hrjáðum

  Bretum til bjargar hér uppi á litla Fróni......svona til að bæta fyrir

  alla eldfjallaöskuna sem við sendum þeim þarna um árið...var ekkert

  annað en djö... hryðjuverk!

  Gá til veðurs næst.

  Góðar stundir.

Íslenskar eldstöðvar ógna Bretum

YFIR LIMGERÐIÐ eða ENDURHVERF VIÐSKIPTI?

  ...eða eins og Sigurjón J. Árna myndi orða það;  Við bara lentum

  "Over the Hedge" með "Hedge Funds"!

  Altént var það málið fyrir Landsdómi í gær.

  Var áminntur um að tala íslensku sá frómi, Sigurjón,

  og tala um "Vogunarsjóð" en láta enska "limgerðið" lönd og leið.

  Húsfreyja var engu nær, en glotti við tönn, þegar

  hinn vísi Sigurjón sló því fram að "Bretar hefðu sett fullkomnlega

  óraunhæfar kröfur gagnvart "tilfærslu" Icesafe"!

  En Sigurjón skildi síðan ekki spurningu sem var varpað til hans um

  "flutning" á Icesafe....og spyrjandinn ekki heldur!

  Tilfærsla eitt og flutningur greinilega annað, þegar talað er á "bankamáli"!

  Og ekki skánaði það í dag þegar húsfreyja las frétt um fund milli Haarde og Sigurjóns,

   og Sigurjón lætur hafa eftir sér ,

  að Landsbankinn hefði sótt sér "laust fé, með ENDURHVERFUM viðskiptum".

  Endurhverf viðskipti??

  Einhverra hluta vegna sá húsfreyja fyrir sér gargandi stokkendur

  í oddaflugi yfir Tjörninni, og "hverfandi" síðan sjónum manna,

  inn í sólarlagið við Háskólann,

  þegar hún las um viðskipti þessi.

  Erum við þá að tala um "laust fé" sem HVARF, en sem unnt var að hafa upp á,

  til þess eins að láta það HVERFA aftur= ENDURHVERF viðskipti?

  Eða máske "hvarf" ekki lausafé þetta, heldur er nú á "oddaflugi" yfir Landsbankanum,

  á eilífu hringsólandi pappírsflögri, ósnertanlegt öllum Frónbúum, nema stöku

  peningavítrum bankastjóra, sem veiðir slatta af því í háf af og til, snýr úr,

  og brúkar í leynilegar stórafmælisveislur þar sem

 Jagger og Lady GaGa syngja ástardúett afmælisbörnum til heiðurs?

 Nei, húsfreyja er engu nær, þegar menn fara að tala á "banklensku".

 En tarna er merkilegur dómur, "Landsdómur"!

  Og öll vitni virðast innilega sammála um að Geir hafi ekki getað

  gert neitt í neinu.....enda taldi hann að hinir spöku stjórnendur bankanna

  "væru að gera eitthvað"!

  Og allavega virðist Landsbankinn hafa verið á fullu

  með laust fé í "endurhverfum viðskiptum" korteri fyrir hrun.

  Sjálfsagt brjálað að gera hjá snjöllum bankastjórum Landsbanka

  að TELJA allt þetta lausa fé, og tryggja að það "hyrfi" þeim ekki sjónum....

  "aftur"?

  Hafa varla mátt vera að því að fylgjast með einhverju neikvæðu voli um

  yfirvofandi bankahrun!

  Seðlabankinn og Dabbi hvað?

  Og vesalings Geir gerði ekki neitt, af því að hann gat ekki gert neitt...

  eða jú!

  Hann gat "blessað" Ísland, og það gerði hann svikalaust.

  Jamm, merkilegur þessi Landsdómur, og hrikalega skrítnar

  og skondnar vitnaleiðslur.

  Góðar stundir og Guð blessi ........Landsdóm og Haarderann!

 

Tíst um andrúmsloft Landsdóms

Gott og vel, nýr Herjólfur.

  Eyjamenn orðnir langþreyttir að bíða eftir

  nýrri ferju milli lands og Eyja, það skilur

  húsfreyja vel.

  En þá er það stóra spurningin:

  Hvað ætlar Vegagerð ríkisins að gera í

  Landeyjahafnarmálum?

  Húsfreyja veit ekki betur en að Herjólfur

  hafi nú verið í stöðugum siglingum á milli

  "Þorlákshafnar"  og Eyja á síðustu mánuðum, og

  siglingar í Landeyjahöfn aðeins fjarlægar martraðir

  í draumum ferðalanga og Eyjamanna á flakki út í Eyjar

  og upp á land.

  Og húsfreyja gerir sér engar grillur um að Vetur konungur sjái ekki um að

  sandstrokan standi beina leið inn í Landeyjahöfn þennan veturinn,

  frekar en síðasta.

  Að Markarfljót skili ekki sínum aurburði samviskusamlega

  til hafs, þar við mynni Landeyjahafnar,

  sem "vandlega útreiknaðir" sjávarstraumar

  sjá síðan um að skila inn í höfnina aftur með hraði.

  Ætlar þá Vegagerðin að taka að sér "skilvirka" hreinsun og sanddælingu

  í Landeyjahöfn, eða verða Eyjamenn að byggja stærstu

  "flatbytnu" allra tíma til að tryggja að ferja þeirra komist

  styttstu leið milli lands og Eyja inn í Landeyjahöfn?

  Eru þá "flatbotnaðar" ferjur vel til fallnar að sigla úthafsölduna,

  sumar, vetur, vor og haust?

  Húsfreyja veit nákvæmlega minna en ekki neitt um

  skipasmíðar, en hún spyr:  Eru til haffærir "ferjuflekar",  

  klikki vegagerðarmenn illilega á því að dýpka Landeyjahöfn,

  líkt og síðustu ár?

  Eða er Vegaerðin kannski að plotta alveg nýjan ferðamáta til Eyja?

  Koma upp eðal "slönguvað" í stærri kantinum og "slöngva" fólki

  á milli..... í vatteruðum sérstyrktum álkúlum kannski?

  Eða smella upp einum voldugum "kláf" og draga ferðafólk

  i glerboxum yfir hafið til Eyja?

  Moka svo bara yfir Landeyjahöfn, og gleyma því að hún

  hafi nokkurn tíma verið byggð?

  Nei, bara smá pæling.

  Eyjamenn duglegt fólk, sem vill hafa samgöngur sínar

  í góðu lagi, enda Eyjamenn mikið á ferð og flugi,

  og Vestmannaeyjar einn af vinsælustu ferðamannastöðum landsins.

  Verra að vita hvað Vegagerð ríkisins er að pæla.

  En njótið kvöldsins í snjóhvítri fegurð vetrar.

  Góðar stundir.

Smíða sjálfir Vestmannaeyjaferju

Bragðgóður misskilningur þetta.

  Húsfreyja lét ekki sitt eftir liggja við saltkjöts- og

  baunasúpuátið í vinnunni í dag.

  Þvílikt lostæti.

  Ekki víst að kollegar húsfreyju hefðu tekið því vel,

  hefði hún ætt um borðsalinn með "vígt vatn" á kókflösku

  og skvett því yfir mann og annan, í stað þess að snöfla í

  sig eðal saltkjöti og baunasúpu, líkt og Árni Björnsson

  talar hér um.

  Næsta víst að kokkurinnn hefði móðgaðst, og látið

  vaða úr baunapottinu yfir húsfreyja til að hefna

  fyrir vatnsausturinn.

  Kollegarnir pantað salibunu á níuna á Kleppi fyrir húsfreyju.

  Þar hefði góður matur farið fyrir lítið.

  Stundum hafa forfeður okkar notið góðs af

  afspyrnulélegri málakunnáttu hér í den, og við ekki síður

  afkomendurnir.

  Sprengen= Dreifa vígðu vatni.....!

  Neipp, þá var skynsamara og "saðsamara"  að tengja þetta við "sprenginn"

  og að borða sig í spreng, það vissu okkar fornu feður.

  Ergo, húsfreyja er södd og sæl, sölt og sæt og .....aðeins eitt:

  Það er einhver "aftangustur" að næða af og til um húsið....

  en það er nú bara vinalegt svona í vetrarmyrkrinu.

  Góðar stundir og gleðilegan "Sprengentag".

 

Sprengidagur er misskilningur

Nú, þetta var kannski Gnarrinn...

  ...sem húsfreyja sá skokka 15,99 metrana

  að ruslatunnu hennar í morgun?

  Ja, tarna er dásamleg þjónusta við borgabúana,

  þegar sjálfur borgastjórinn er farinn að tæma

  ruslið fyrir þá.

  Húsfreyja er HRIFIN, það segir hún satt.

  Ekki minna hrifin en þegar Gnarrinn kom á 16 metra reglunni.

  Húsfreyja var þá fljót að vippa sér út, vopnuð sínu eðal

  málbandi og mældi vegalengdina frá ruslatunnu sinni

  að götu.

  Nákvæmlega 7 metrar, 83 centimetrar og þrír fjórðu var

  vegalengdin.

   ÞRÍMÆLT!

  Svo húsfreyja tók til sinna ráða og rúllaði hálfullri tunnu sinni

  fjær götunni og mældi síðan aftur...hætti ekki fyrr en hún var

  komin með fjarlægð upp á nákvæmlega 15,99 metra....

  ÞRÍMÆLT!

  Allt til að gleðja Gnarrann og starfsfólk hans.

  "Við göngum svo léttir í lundu....".

  Ekkert jafnast á við hressilega 15,99 metra göngu með

  fulla ruslatunnu á köldum vetrarmorgni í myljandi snjóbyl

  og 37 metrum á sekúndu.

  Hehehehehe...stóðst ekki mátið, húsfreyja.

  En flott hjá Gnarranum að vera í rusli.

  Góðar stundir og megi allar ykkar ruslatunnur

  vera mest 15,99 metra frá götu.

 

Jón Gnarr í rusli