Flórland?

  Hlaut að koma að því að harðnaði verulega á dalnum

  hjá þeim sem hafa verslað kannabis sem grimmast hér uppi á litla Fróni.

  Kreppan segir til sín víða.

  Svo nú eru kannabisneytendur komnir

  í bullandi gróðurhúsabíssness, með

  hjálp "billegu" orkunnar frá Orkuveitunni.

  Nema laganna verðir eru á útkikkinu þá

  lesið er af rafmagni, og vísitera þá reglulega

  sem fara úr "venjubundnu lágorkuverði" í "svimandi hátt" verð.

  Og PÚFF!

  Öll uppskeran "handtekin"!

  Gerð upptæk!

  Send í gjöreyðingu í Sorpu.

  "Gróðurhúsabændur" færðir til yfirheyrslu.

  Rannsakaðir!

  Hirtar af þeim ljósagræjur.

  Standa uppi slyppir og snauðir.

  Kannabislausir!

  Jamm.

  Það er misjafnt sem ergir mannanna börn.

  En nú sér húsfreyja fyrir sér að þar sem

  stendur til að "endurskipuleggja rekstur hins opinbera

  frá grunni, til þess eins að ná fram jöfnuði í ríkisfjármálum

  ekki seinna en árið 2013", með tilheyrandi niðurskurði

  og "tali um" uppbyggingu, væri lag að byrja nú einu

  sinni endurskipulagninguna í "Landbúnaðarmálaráðuneytinu".

  Jú, því þá það?

  Hér á landi er allt á myljandi uppsiglingu hvað varðar

  "hlýnun jarðar"....eða svo segja flestir spakir vísindamenn og "grænt" þenkjandi fólk.

  Enda Frónbúar verið með vorveður allan janúarmánuð,

  og sér vart fyrir endann á blíðviðrinu.

  Nú ætti því hæstvirtur landbúnaðarmálaráðherra að

  "skilgreina" litla Frón og ræktun þess alveg upp á nýtt.

  Láta gera víðtækar kannanir á jarðvegi um allt land,

  og láta meta hvað grær "best" á hverju landshorni

  fyrir sig, þegar HLÝTT og NOTALEGT fer að verða

  nær allt árið um kring hér á norðurhjara.

  Skipta jafnvel landshlutunum upp í "gróðrarreiti".

  Þá gætu málin litið svona út, ímyndar húsfreyja sér:

  Drífum okkur í bullandi samkeppni við þá hollensku í túlipanaræktinni á Vestfjörðunum,

  ásamt fjörukálsrækt, rófurækt og radísum.

  Ráðumst svo í brjálaða samkeppni við enska um

  rósarækt í Þykkvabænum, svona meðfram kartöfluræktinni.

  Á austfjörðum er það svo ekki spurning:  Við ræktum BRÖNUGRÖS

  í stórum stíl...í heilu andskotans breiðunum svona til að mynda

  jafnvægi við alla skógana sem spretta þar tvist og bast, svo vart verður þverfótað.

  Norðurlandið verður svo með eðal "villta" flóru litla Fróns

  á sínum snærum....sólfíflana, holtasóleyjarnar, fjallagrösin,

  bláklukkurnar, vallhumalinn og arfann....eitthvað verðum

  jú að eiga af íslenskum jurtum í öll jurtakremin, sem seljast

  svo grimmt til túrista.....og nokkurra þokkalega vel efnaðra Frónbúa.

  (Við hin notum NIVEA úr Bónus eftir sem áður)

  Vesturlandið utan fjarða verður svo með "graskerarækt"

  ásamt melónum, appelsínum, eplum og sítrónum.

  Hvergerðingar fara út í "ofurtómata" og "súpergúrkur",

  eingöngu.

  Í Vestmannaeyjum verður hægt að versla sér poka af SÖL,

  í nesti á gólfvöllinn.

  Lúpína og melgresi verður svo hverfandi á landinu, nema ef vera skyldi

  á svæðinu í kringum "Bakkahöfn" EKKI- NÝJA-Herjólfs.

  Húsfreyja sér fram á Frónbúar munu græða á

  landbúnaði á tá og fingri um alla ókomna tíð.

  "Allt vænt sem vel er grænt"!

  Túristar munu vaða upp í háls í "vistvænu og grænu"

  Litla Fróni....sem og landinn allur.

  Bara þetta helv....fokking fokk vesen með nafnið á landinu.

  Icesafe alveg búið að klúðra öllu ICE-eitthvað um alla

  ókomna tíð.......svo Iceland þyrfti að detta upp fyrir.

  Nafnauppástungur?

  "Grængrasaland".....Greengrasland...kannski!

  "Villtaland".....Wildland...samanber The Wild West?

  Nah, minnir of mikið á óða útrásarvíkinga.

  "Stórastaland"....."Bigland".....máske ekki!

  Með alla þessu "flóru" í mergjuðum gír, er "Flórland" einna skást....ensk þýðing óskast.

  Og með fleygum orðum Ronalds Regan endar húsfreyja pistil þennan:

  "Where would this country be without this great land of ours"?

  Góðar stundir.

 

Kannabis víða ræktað

Verndarenglar.

  Það er skaðræði að lenda í

  hálku og missa stjórn á bifreið sinni.

  Það var vel að Johnsen slasaðist ekki,

  og gott að hann trúir á sína verndarengla.

  Þeir hafa svo sannarlega staðið vaktina með

  Johnsen hér, og reddað sínum manni.

  Húsfreyja á nokkra ágæta verndarengla.

  Og þó hún hafi ekki barið þá augum, þá finnur

  hún iðulega fyrir návist þeirra og vernd.

  Faðir húsfreyju sagði oft þá húsfreyja var barn

  að aldri, að "verndarenglar" hennar

  hefðu í nógu að snúast.

  Húsfreyja er innilega sammála föður sínum,

  enda fór hún í gegnum alla sína bernsku og unglingsár

  með einn olnboga úr lið og einn sprungin botnlanga.

  Þó hékk hún af og til  sem lítil skotta á annarri hendi á nibbu

  uppi í Dalfjalli með brimurðina 200 metrum fyrir neðan

  fætur sér, og ekkert á milli hennar og urðarinnar

  nema súrefni og kolvetnissambönd.

  Hún stóð margoft á miðjum leikvelli í hringiðu mergjaðs

  "grjótkastleiks" stærri drengjanna, þar sem sauma

  þurfti "sundurskotin" andlit á öðrum hverjum manni

  á eftir, án þess að svo mikið sem eitt grjót kæmist í tæri

  við hana.....nema auðvitað þessi óláns smásteinar sem

  rötuðu oní strigaskóna hennar.

  Hún fór í "eltingaleik" við Allan og Ellu vini sína uppi á

  tveggja metra uppslætti á nýbyggingum.....datt aldrei.

  Óð á fleygiferð niður skriðuna í vestari öxl Helgafells

  í niðamyrkri, á leiðinni heim í Grænuhlíð frá Unni vinkonu...

  og kom ætíð heim heilu og höldnu.

  Jamm.

  Verndarenglar eru bara snilld.

  Því trúir húsfreyja.

  Var svo fyrir austan fjall með 9 ára djásnið í regninu

  í dag.

  Vísiteraði múttu sína og systur í Þorlákshöfn, á meðan djásnið

  tapaði sér í fjöri og leik með frændsystkynunum.

  Vinkona múttu var mætt í kaffisopa einnig og spjall.

  Myndir voru skoðaðar af ferð mikilli til London á því herrans ári

  1990.

  Þangað höfðu húsfreyja, mútta hennar og systir í Þorlákshöfn

  ásamt Sóleyju vinkonu systur, skroppið að berja dýrð

  bretadrottningar augum...og kannski versla smá.....systir og

  Sóley voru í búðarham!

  Vinkonu múttu fannst gaman að sjá myndirnar og heyra

  ferðasöguna , þó gömul væri...og notaði óspart orðin "lekkert"

  og var þetta ekki "draumur" til að lýsa hrifningu sinni.

  Þegar myndaskoðun var lokið fékk mútta húsfreyju hugljómun.

  Tuttugasti og þriðji janúar er jú einn minnisstæðasti dagurinn

  í sögu Eyjanna á síðustu öld,

  og í dag eru því nákvæmlega 37 ár frá upphafi eldgoss í Eyjum.

  "Já, dóttir góð", segir húsfreyja hátt og snjallt, "í dag eru heil 37 ár

  síðan við sigldum á Danska Pétri frá Eyjum".

  "Já, og var það ekki alveg DRAUMUR"? segir vinkonan að bragði,

  enn með hugann við skemmtireisur og siglingar.

  Múttan leit á húsfreyju og húsfreyja á múttuna...svo

  brjáluðust þær báðar af hlátri.

  Sex klukkustunda sigling í æluveðri og brælu, um hánótt,

  með kjaftfullum fiskibáti af Eyjamönnum

  sem voru mismikið ælandi og hundveikir,

  og með sjónina af eldspúandi sprungu rétt fyrir ofan Kirkjubæina

  brennimerkta  í sálina, var svona ekki hugmynd þeirra mæðgna um

  "draumasiglingu"!

  Vinkonan leit furðu lostin á mæðgurnar sem veinuðu af hlátri.

  "Hva, kom eitthvað upp á þarna"!

  Múttan missti sig alveg í gassahlátrinum, en húsfreyju tókst

  að stynja upp:  "Hahahaha..já, það má segja það..hehe..eitt

  lítið eldgos nánast í bakgarðinum hjá okkur".

  Vinkonan náði ekki alveg gráglettninni, en brosti þó.

  Kvaddi svo um síðir og systir skutlaði henni heim.

  Systir hringdi svo út í Eyjar í dótturina og varð tíðrætt um

  "draumasiglinguna"  okkar eyjamanna þarna fyrir 37 árum,

  og það um hánótt á fiskikoppi.

  Svo húsfreyja glotti meinlega, og sagði að líklega

  hefðu eyjamenn ekki getað búist við neinu betra í svona

  "snöggri hoppferð"!

  En eitt er húsfreyja alveg með á tæru.

  "Verndarenglar eyjamanna allra" stóðu sig aldeilis brilliant flott

  þessa örlagaríku nótt.

  Verst að þeir gleymdu að ræða við "veðurguðina" um skárra

  sjóveður.

  En góðar stundir og megi þið ætíð njóta verndar ykkar góðu engla.  

 

 

 

Árni Johnsen velti bíl sínum

Sandkorn og sögur í eilífðinni.

   Kristín mín er mesta gull

   mannleg jafnt í hönd og sinni.

   Við skulum bæði vakna full

   vina mín, í eilífðinni.

 

  Stálminnið húsfreyju hrökk í gírinn.

  Hún hafði náð vísunni.

  Eftir að hafa heyrt hana einu sinni.

  Hún kvaddi þá öldnu eftir stutt orðaskipti.

  Gamla konan brosti glettin og rölti áfram eftir ganginum.

  Húsfreyja hafði verið að ræða við þá öldnu

  um mannanöfn, og minnst á það að móðir hennar

  bæri hið góða nafn Kristín.

  Og sú gamla hafði mælt vísuna af vörum skýrt

  og með blik í auga.

  Hikaði einungis er húsfreyja innti hana eftir nafni skálds,

  og mundi ekki.

  "Minnissjúkdómar eru óhræsi" hugsaði húsfreyja,

  og sagði það í góðu lagi þó ekki myndi hún nafn skáldsins.

  En vísan er bísna góð, þó ekki kunni húsfreyja skil á

  höfundi hennar, og vonar að ekki komi að sök þó

  hún prýði pistil sinn með henni.

  Móðir húsfreyju, Kristín kenndi húsfreyju marga

  vísuna og ljóðið þá húsfreyja var lítil skotta.

  Gladdist móðirin ætíð yfir því hve fljót litla skottan

  hennar lærði ljóð, vísur og þulur.

  Dásamaði stálminni dótturinnar, og þakkaði það

  arfi frá föður og föðurafa skottu, enda þeir

  fljótir að grípa á lofti stökur, ljóð og vísur og dunduðu

  sér við að semja slíkt sjálfir af og til.

  En það var ekki alltaf dans á rósum hjá Kristínu að eiga

  stálminnuga litla skottu, því sú stutta mundi einnig

  "heilu samtölin" yfir kaffibolla, ef því var að skipta.

  "Leynilegu samtölin" fullorðna fólksins ekki undanskilin.

  Og sú stutta var einnig spjallari mikill, og þurfti

  að fá hlutina á hreint, ræða við mann og annan.

  Afi og faðir húsfreyju rifjuðu iðulega upp eftirfarandi sögu:

  Kristín hafði fengið eina ágæta konu í heimsókn

  í eldhúsið á Eiðunum snemma sumars.

  Kona sú var mikið gæðablóð, en hafði ætíð mikinn

  áhuga á málum annarra, og fylgdist grannt með

  gjörðum þeirra.

  Þurfti síðan að ræða málin og brjóta þau til mergjar.

  Og nú var sko aldeilis mikið sem þurfti að spjalla.

  Kaffið rauk í bollanum, og konan stöð á öndinni af og til

  í frásögninni.

  Skottan hafði tyllt sér undir eldhúsborðið, með Brúna bangsa,

  Hvíta bangsa og Lubba, smávegis af Gleyméreyjum og Sólfíflum

  og duddaði við að skreyta "tuskuleikfélaga" sína.

  Hlustaði af athygli.

  Þegar faðir skottu kom heim úr vinnu stóð kona upp,

  blikkaði móðurina, setti fingur á varir og hvarf á braut.

  Daginn eftir á laugardegi, var öll fjölskyldan svo heima nema afi.

  Önnur yngri kona, sem Kristín þekkti frá því að hún hafði

  starfað í Vinnslustöðinni, mætti í þrjúkaffið.

  Konan var kölluð Didda (nú verða flest öll nöfn tilbúningur einn),

  og fljótlega barst talið að skemmtilegum dansleik í Samkomuhúsinu

  helgina á undan.

  Skottan sem var að reyna að kvelja nágrannaköttinn Spægó

  á gólfinu, sperrti eyrun.....Didda....ball....vann í fiski....!

  BINGÓ!

  Reis upp með hraði.

  "Mamma, er þetta hún Didda í fiskinum, sem fór á ballið

  og kyssti hann Góa manninn hennar Jóu...og..og Jóa varð

  svo reið að hún sló háhælaskónum sínum í hausinn

  á Góa...að það kom ægilega mikið blóð og svo varð

  læknirinn að sauma á honum hausinn...ha, mamma?

  Didda var orðin blóðrauð í andliti.

  Faðir húsfreyju var kominn með mergjaðan kverkaskít...

  hóstaði og ræskti sig.

  Móðirin, Kristín, hafði gripið hönd fyrir hjarta sér, og

  horfði bænaraugum á mann sinn, sem virtist vera að kafna

  á eldhúsbekknum.

  Skottan leit hvasst á föður sinn, "er ekki lagi með þig, pabbi"?

  "Jú..hrrummppp..huu.hu.."stundi faðirinn upp.

  Didda stóð snöggt upp. 

  Sagðist verða að flýta sér heim.

  Kristínu tókst að stama einhverju þakklæti fyrir komuna.

  Foreldrarnir fylgdu Diddu fram í forstofugang.

  En skottan var ekki búin.

  Var ekki á þeim buxunum að láta Diddu sleppa svona vel.

  "Mamma, af hverju var Didda að kyssa mann sem hún

  átti ekkert sjálf".

  Didda þeystist út um dyrnar á Eiðunum, og fór á blússandi

  fart niður sundið að gömlu rafstöðinni og hvarf von bráðar

  sjónum.

  Skottan hljóp fram í dyragættina og horfði furðulostin á eftir Diddu.

  "Mikið voðalega var hún Didda að flýta sér, mamma"!

  Leit við.

  Móðirin stóð með aðra hönd fyrir munni sér, en hin var

  komin upp á enni.

  Horfði örvæntingafull á 4 ára skottuna.

  Faðirinn veinaði upp, og hélt um kvið sér í keng,

  þar sem hann reyndi að standa á fótunum við

  stofugættina.

  Skottuna var farið að gruna að pabbinn væri að hlæja.

  Hún varð eitt spurningamerki.

  "Pabbi, sagði Didda eitthvað sniðugt"?

  Faðirinn grét af hlátri og kom ekki upp orði.

  Móðirin reyndi stutta stund að halda virðingu sinni í stöðunni,

  en gafst upp og skellti upp úr.

  "Hvað er svona skemmtilegt" vildi nú skottan fá að vita.

  "Við erum bara svona glöð og kát" flissaði faðirinn á

  milli hlátraskalla og þá tók skottan undir, því hlátur

  pabba var svo smitandi. 

  Svo hlógu þau öll vel og lengi.

  Afi skottu fékk svo að heyra alla sólarsöguna,

  er hann kom heim af vakt í "Brasinu" um kvöldið.

  Það krymti í afa er hann hló, og svo fékk "lambið  hans afa"

  hálfan Tópaspakka til eignar frá honum, fyrir það að

  "taka svona vel á málunum"!

  Skottan hafði ekki hugmynd um hvað afi hennar var að tala,

  en það var aldeilis fínt að fá allt þetta Tópas.

  (Húsfreyja man svo ekki eftir því að Didda hafi komið aftur í

  heimsókn á Eiðana, á meðan hún bjó þar.)

  En faðirinn greip skottuna í fang sér, fleygði hennir upp í loft

  og sagði glaðhlakkalega:  "Betri er belgur hjá, en barn"!

  Skottan hafði ekki heldur hugmynd um hvað faðirinn var

  að tala, en var ánægð með alla athyglina.

  Já, stálminni getur komið sér vel á stundum.

  En það getur verið vandfarið með slíka náðargáfu

  og ætíð skyldi aðgát höfð í nærveru sálar.

      Góðar stundir

 

 

 

Við verðum bara að þrauka....

  ....úr því sem komið er", dæsti

  öldungurinn mæðulega við matborðið.

  "Fyrst þessi óráðsíumaður á Bessastöðum

  gat ekki skrifað undir".

  Og þrekinn öldungurinn strauk ístru sína, og

  stundi mikinn enn og aftur.

  "Nú er hann ekki "farlama", eftir enn eitt

  fallið af hestbaki, og algjörlega óskrifandi

  þar með" hvessti grannvaxin karl sig vel roskinn.

  "Þýðir ekkert að láta mann með mölbrotna öxl

  vera að pára eitthvað á þetta "æsí"-skjal....grannvaxni

  ekki alveg með "Icesafe-nafnið" á tæru.

  "Nei, hann gat alveg skrifað nafnið sitt undir" virðuleg

  frú með alhvítt hár fyrir utan einn gráan lokk á miðri

  hægri hlið, blandaði sér í umræðuna.

  "Hann vill bara leyfa "fólkinu í landinu" að ráða þessu",

  Virðulega frúin lagði þunga áherslu á á orð sín.

  Það hnussaði í þeim íturvaxna með ístruna..."ja,

  það þarf þá að vita eitthvað um málin, fólkið í landinu....

  þessi málaflutningur á þinginu er búinn að vera verra fjaðrafok

  en í hæsnakofa sem minkur hefur sloppið inn í"!

  Öldungur snýtti nef sitt rækilega hélt áfram: "Þetta hefði

  aldrei farið svona, væri sjálfstæðisflokkurinn ekki orðinn eins og

  reitt hæna, og vinstri menn sígalandi eins og snaróðir hanar".

  "Nú ég hélt að þú værir sjálfstæðismaður, góurinn" gall

  í þeim hvassa, grannvaxna, "ertu máske orðinn

  samfylkingarmaður....eldheitur aðdáandi Jóhönnu"??

  Grannvaxni tók bakföll af hlátri og sló sér á lær.

  "Nei"!  Gamli með ístruna setti í brýrnar.

  "Þá andskotans "furðufugla" er ekkert hægt að tjónka við.

  Vita ekki hvað snýr upp né niður í flestum málum....þó

  Jóhanna sé nú með skásta móti og oft ágæt"!

  Grannvaxni dró auga í pung og glotti.

  "Furðufuglar segirðu.....já það er kannski rétt hjá þér,

  sjálfstæðismenn og vinstri eru þó altént HÆNSNI og þá

  fugla kunnum við á"!

  Nú hlógu þau öll.

  Og gamla virðulega frúin sagði glaðhlakkalega:  "Já,

 við eldum þannig fiðurfé og ÉTUM það.

 Þrjúhundruð og tuttugustu umræðu um Icesafe

  var þar með lokið, og öldungar tóku að snæða fiskinn í hádeginu

  af bestu lyst.

  Húsfreyja er svo vel "yfirlýst" í Icesafe-málinu,

  hefur gjört "sáttargjörð" við guð og menn og

  telur sér trú um að það sé afspyrnu skemmtilegt að

  spjalla við breta og Hollendinga....um veðrið.

  ....  ...... ..... .... .... ....

  Kerlingarfálan hún "Ísbjörg" verður svo "vistunarmetin"

  fljótlega, og dæmd algjörlega "óhæf" til að bjarga sér upp

  á eigin spýtur.

  Verður kerla send í "langtímavistun" til skapara sinna, er hreiðrað

  hafa um sig erlendis, með klósett-upphækkun, göngugrind,

  og bleyjur. 

  Þeirra er sköpunin, þeirra verða skítverkin.

  Íslenska þjóðin situr hins vegar uppi með

  vinstri og hægri "hæsnfugla"( ÆTA) og svo

  "furðufugla -óæta fjanda" á Alþingi um alla

  ókomna tíð.

  Góðar stundir.

Stefnt að fundi í kvöld

Sextándinn....á nálum?

  "En mamma, ég er ekkert orðin

  9 ára á morgun!  Ég er ennþá bara

  8 ára".

  Djásnið var með grátstafinn í kverkunum.

  Húsfreyja reyndi að sjöttla málið.

  "Já, en afmælið verður tvískipt, gullið mitt.

  Vinkonur og skólafélagar á morgun þann 15.

  en fjölskylda og vinir á sjálfan afmælisdaginn 16. jan."

  "Já, en mamma þetta er AFMÆLIÐ mitt, og það er ekki eins og það

  sé á HVERJU ári".

  Svo skellihlógu þær báðar mæðgurnar, og húsfreyju tókst að

  stynja upp, að afmæli væru jú á HVERJU ári!

  Djásnið vildi þá að afmælið skiptist yfir á laugardag

  og sunnudaginn 17. jan, en það var ekki inni í

  myndinni hjá foreldrunum.

  Hvíldardagurinn skyldi "heilagur" og afmælislaus!

  Lágmark að þau hefðu einn dag til að "jafna sig"

  gömlu hróin eftir gestagang, veisluhöld og stuð,

  en það nefndi húsfreyja ekki við djásnið.

  Djásnið lét segjast.

  Fjósrtán skvísur sátu afmælisveisluna föstudaginn

  15. jan.

  "Ísöldin 3" reddaði miklu, og vakti stormandi lukku.

  Eltingaleikur, feluleikur og blöðruleikir fóru svo af stað

  eftir sýningu með miklum atgangi og látum.

  Læðan lá bálreið inni í hjónarúmi, og mjavraði á skvísur

  sem vildu fela sig þar inni.

  Hennar umráðasvæði í afmælum, hjónaherbergið.

  MJAAAVRRRR!

  Skvísur létu mjavr og reiðilega sveiflu á skotti

  ekkert á sig fá og földu sig tvist á bast.

  Mikið fjör.

  Mikið stuð.

  Upp úr sex tók að fjara út gestagangur hjá

  foreldrum, og sá síðasti kvaddi um kvöldmat.

  -DÆS-

  Foreldrar sælir að hafa lifað af skvísuhremmingar,

  kattarofnæmi og fjör.

  Níu ára djásnið...mínus 1. dagur var alsæl.

  Daginn eftir mættu svo ættmenni öll úr Þorlákshöfn,

  þrátt fyrir að systir í Þorlákshöfn hefði spáð veðravíti með

  mergjaðri ofankomu, snjóhríð og fárviðri.

  Ekki mjög hrifin af ferðum í höfuðborgina við sundin bláu,

  systir í Þorlákshöfn, að vetrarlagi.

  Lét sig samt hafa það þrátt fyrir hrakviðrisspár...sem

  virtust eingöngu hafa heyrst í fjölmiðlatækjum systur.

  Enda regn, hlýtt og smá gola í höfuðborginni afmælisdag

   9 ára djásnsins.

  Einar besti vinur mætti að sjálfsögðu, og hann endurnýjaði

  kynni sín við frændur djásnsins og Svöluna.

  Það var myljandi stuð í barnaherberginu.

  Ljós öll slökkt og "draugagangur" með mesta móti

  enda draugaleikur í gangi.

  Húsfreyja rauk óvart inn í myrkrið með myndavél á lofti

  og baulaði hressilega þegar hún sá ekki glóru.

  Öllu litla liðnu brá all hressilega, og skrækti upp og veinaði

  svo af hlátri, þegar það uppgötvaði að "baulandi vofan"

  var bara húsfreyja í síðu svörtu pilsi.

  Systur 9 ára djásnsins mættu báðar, og Erla og Siggi

  vinafólk úr Þorlákshöfn komu síðdegis.

  Bróðir djásnsins og hans heittelskaða mættu svo í leifar

  í dag, og telja nú foreldrar að "hátíðarhöldum"

  stórafmælis þessa sé opinberlega og formlega LOKIÐ.

  Þriggja daga stuð...þetta er eins og Þjóðhátíð í Eyjum...enda

  mætti Johnsen hinn eini og sanni "konungur brekkusöngsins"

  stutta stund í gær (16.) til að ræða við móður húsfreyju um

  málverk eftir listmálara úr Eyjum.

  Bara svona spjall.

  Níu ára djásnið er nú eftir kaffi

  löggst "undir feld" (bleikt prinsessu-flísteppi),

  með gulan frostpinna úr Bónus, sem ekki gekk út í

  afmælinu og horfir á barnaefni á SKY.

  SPENNUFALL!

  Húsfreyja gleðst í dag sem ævinlega yfir því

  að hún þurfi aðeins að hafa EITT barnaafmæli á ári hverju,

  enda þarf sterkar foreldrataugar í 3. daga þrotlaust fjör.

  Húsfreyja svo búin að vera hjá sjúkraþjálfa,

  sem telur að vænlegt sé að reka "nálar" á kaf í hold

  húsfreyju, í einhverja "punkta" sem svíða meira undan

  nálinni, en þegar húsfreyja brenndi hálfa hönd sína á logandi

  eldavélahellu hér um árið.

  Svo "SNÝR" þjálfinn helvískum nálunum í kviku þessari líka!

  Jamm.

  Hrifning húsfreyju á náladóti þessu er við neðri mörk aðdáunarskala hennar

  á sjúkraþjálfun....svona rétt fyrir neðan og í kringum

  "núllpunktinn".

  En er víst allt saman bráðnauðsynlegar "aðgerðir"

  svo húsfreyja megi aftur heilsu ná í mjóbaki sínu.

  -DÆS-

  Húsfreyju fellur alltaf eitthvað til.

  Góðar stundir í vorblíðum janúarmánuði.

 

Nej, fo' fanden!

  Norsarar okkar helstu bandamenn.

  Okkar yndislegu olíu-ríku norsku frændur og vinir!

  Sem lána okkur örugglega haug af seðlum...EF..

  ..kannski....mögulega....við Frónbúar leysum

  æseiv...mumlemumle...dei...hrrrmphf!

  "Vi er so gode mod vores islanske venner.....

   bare de löser.. mumle...æseiv....mumle....först".

  Og svo síðar....

  "Ja...men NEJ, Icesave har INGENTING med

  vores hjælp til vores gode islanske venner at göre!

  Aldrig i livet!

  Det har vi ALDRIG sagt....men mumle ...mumle...

  ...æseiv....presidenten deres, sente hele nationen ned

  i det sorteste helvede....mumle...mumle".

  Húsfreyja hefur ef satt skal segja, frekar lítið álit

  á þegnum hins herlega norska kóngs, sem bjargvættum

  og bandamönnum Frónbúa.

  Þessar elskur virðast hafa haft mun meiri áhuga á því

  að gera Leif Heppna norskan,

  og koma sér svo í góða aðstöðu til að græða "smá"

  skyldi "svarta gullið", olían, dúkka upp á yfirborðið við

  strendur litla Fróns.

  Eða það er mat húsfreyju.

  En máske er húsfreyja bara hundfúl og leiðinleg

  út í sína norsku frændur.

  Hefur engan skilning á "góðsemi" þeirra,

  "gæsku" og "almennilegheitum" í garð

  okkar Frónbúanna.

  Kannski er lánið frá góðfrændum okkar Norðmönnum

  bara löngu komið í hús....þeir máske að tala núna

  um að lána okkur MEIRA....en þá aðeins

  ef okkur tekst að leysa "Ísbjargarklúðrið" fyrst.

  Og ef til vill er löngu búið að "klóna" Leif Heppna,

  og hann til í mörgum eintökum víða um jarðir...ekki síst

  í hinu dýrðlega veldi norska kóngsins.

  Eða hvað?

  Jamm.

  Húsfreyja vill að Frónbúar treysti sem mest á eigin mátt og megin....

  og þeir eigi gott samband við sanna bandamenn eins og Færeyinga.

  Við "hina bandamennina" er betra að vera

  í hóglátu, varkáru og vandlega yfirveguðu sambandi.

  Muna að "auga fyrir auga", "tönn fyrir tönn"-hugsunin

  er rík í millilandasamskiptum.....og þegar fjármál eru

  annars vegar: "Augu fyrir auga" og "tennur fyrir tönn"....

  enda fylgir hverri skuld "vextir og vaxtavextir og vextir

  líka af þeim"!

  Þessi síðustu samskipti okkar Frónbúa við norska eðalfrændur

  minnir hana á ljóð eitt ágætt:

  Tjaldið lyftist.  Stólar, bekkur, borð.

   Til beggja handa dyr, en gluggi á stafni.

   Kona, sem mælir nokkur orð

   og ávarpar sinn mann með fullu nafni.

   Hann svarar dræmt og tottar tóma pípu.

   Hún þýtur um og þrumar, stygg og pratin.-

   Þau eru hætt að kyssast fyrir matinn.-

   Í þessu kemur þriðji maður inn

   og þykist segja nokkur orð af viti.

   Á meðan er konan mjúk sem eltiskinn,

   en manninn hennar grípur snöggur hiti.

   Þriðji maður fer- og þögn um stund.

   Svo þýtur konan upp og slær í borðið,

   kastar um stólum, kallar mann sinn hund.

   Hann kippist við,- svo biður hann um orðið.

   Hún hvæsir hátt og æsist við hans orð.

   Hún opnar skúffu...Hundabyssuhvellur.

   Morð-

   og tjaldið fellur.

                    "Leiksýning" e. Davíð Stefánsson.

   

  Það er orðið langt síðan að vor íslenska þjóð

  hætti að kyssa þá norsku á munninn fyrir matinn!

  Góðar stundir.

Ísland eitt og yfirgefið

Þrjóskir, ósveigjanlegir, ósanngjarnir...

  ...ræningjar og hryðjuverkamenn!

  Frónbúar allir!

  Jaso!

  Það er aldeilis.

  Við bara "ótíndur rumpulýður" hér úti

  á skeri úti við nyrstu mörk hins byggilega heims.

  Forfeðurnir húsfreyju samkvæmt þessu, ræningjar og glæpamenn,

  og húsfreyja þrjóskur, ósveigjanlegur og ósanngjarn

  hryðjuverkamaður.

  "Asskoti er að heyra þetta" hefði afi húsfreyju sagt,

  "en "Tjallinn" hefur nú aldrei stigið í vitið, þegar

  kemur að samskiptum við aðrar þjóðir", og afi hefði

  dregið upp rauðköflóttan vasaklút og snýtt sér hressilega.

  Húsfreyja veit ekki betur en að hinir rænandi og ruplandi

  fornu víkingar, hafi bæði "rænt" fólki frá Írlandi og Bretlandseyjum,

  til að hafa með sér sem þræla til Íslands.

  Og að langt er síðan þrælahald var lagt af hér

  uppi á litla Fróni, enda þjóðin löngu orðin blanda

  afkomenda víkinga og þræla.

  Húsfreyju virðist þá nokkuð ljóst að "ræningjagenið"

  hafi við Frónbúar erft frá víkingum,

  á meðan Írar eru dæmdir til að hafa látið

  til falla "hryðjuverkagenið"...samanber IRA og

  Sin Fein.

  En máske að við höfum svo fengið meingallað "gen" frá

  bresku þrælunum, sem gerir okkur svona ósveigjanlega,

  þrjóska og ósanngjarna.

  Enda breskurinn ekki þekktur fyrir sveigjanleika og

  sanngirni þegar kom að nýlendustefnu þeirra hér

  áður fyrr.

  Neipp!

  Þá var það mottóið að "drottna og kúga" sem gilti.

  En húsfreyja verður að játa, að það fer okkur ekki vel,

  Frónbúum, að lifa við kúgun og undirokun.

  Fáum grænar reyni einhver að "drottna" yfir okkur.

  Búin að reyna það með norskum fyrst og síðan

  með helvískum Baununum öldum saman.

  Lá við að við yrðum "útdauð" sem þjóð þá

  hans hátign danski kóngurinn "drottnaði"

  yfir oss.

  Enda taldi sá hái herra og undirsátar hans

  að myglað og rottuétið mjöl væri fullgott ofan í okkur.

  Eigi að síður þraukuðum við sult og seyru, pestir og náttúruhamfarir

  á þrjóskunni og seiglunni.

  Tækifæri til að vera ósveigjanlegir og ósanngjarnir

  voru enginn hér uppi á litla Fróni lengi vel.

  Svo máske hefur þetta meingallaða "breska gen"

  legið í dvala í okkur þar til nú?

  En er nú "upprisið" með mergjuðum látum og djöfulgangi,

  enda verið vakið til lífsins af argvítans argintætunni

  henni "Ísbjörgu" með djöfullegum peningagræðgiþulum

  og "alþjóðagjaldeyrissjóðssæringum".

  Þrjósk þjóð?

  Ekki spurning!

  Ósveigjanleg?

  Ósanngjörn?

  Eða einungis að reyna að læra að

  berjast fyrir lífi sínu í hinum stóra suðupotti

  "drottnandi" ríkja og kúgaðra ríkja?

  Ekki gott að segja.

  Fyrst að bæði "ræningagenið" og "hryðjuverkagenið"

 virðast vera í FULL SWING hjá þjóðinni líka.

  Eða það meinar "Tjallinn"!

  Góðar (ó)sveigjanlegar og (ó)sanngjarnar stundir.

 

Hinir þrjósku Íslendingar

Mister Grímsson.

  Var ægilega flottur á því.

  Synjaði lögum um kerlingafáluna

  hana "Ísbjörgu"!

  Við, "pöpullinn" í landinu eigum að ráða,

  segir Mister Grímsson.

  Svona einu sinni.

  Nema að byrjað verði upp á nýtt í þinginu

  að semja um "kerlingarhelvítið"!

  Þá fer annað ár í ekkisens, árans kjaftavaðal.

  Og þá þurfum við sauðsvartur almúginn ekkert

  að kjósa, frekar en um fjölmiðlafrumvarpið

  eina og sanna.

  Jamm.

  Aftur á "núllpunkt" með óhræsiskerlinguna.

  Nema elskulegir norskir frændur okkar

  segja okkur fara LAAANGT niður fyrir núllið.

  Beina leið í efnahagslegt SVARTHOL!

  Tóm fokking tjón og tjara í peningamálum frónverskra,

  og allt út af Ísbjörgu.

  Var ekki búið að gefa það út af ÖLLUM mikilsvirtum aðilum,

  bæði norskum, breskum, hollenskum og hvað ekki,

  að kerlingarherfan hún Ísbjörg skipti ENGU,

  þegar kæmi að lánum frá AGS, Skandinavíu

  og fleiri góðum ríkjum til handa vesælum frónbúum?

  Neipp!

  Ekki aldeilis, eftir þessu að dæma!

  Mister Grímson sendi okkur eina herlega salibunu beina leið í

  SVARTHOLIÐ segja yndislegir norskir frændur vorir.

  Ó, vei!

  Vesöld!

  Volæði!

  Blankheit!

  Gjaldþrot!

  Krísa!

  Þraut og pína.

  Jamm.

  En Mister Grímson var flottur, fínn og strokinn í sjónvarpinu.

  Góðar stundir.

Segja efnahagslegt svarthol blasa við

Vonin og ég.

                     

                 

 

 

 

 

 

 

               

               Ég.

 

  Hvernig get ég fullyrt,

  að ég sé ég?

  ég, sem hvorki þekki

  minn dag né veg!

 

  Ég greini forhlið mína

  og grýttan stig,-

  en geng að mestu leyti

  á bak við mig.

                              Þorsteinn Valdimarsson.

 

                    Vonin.

 

  Vonin styrkir veikan þrótt,

  vonin kvíða hrindir,

  vonin hverja vökunótt

  vonarljósin kyndir.

 

  Vonin mér í brjósti býr,

  besti hjartans auður.

  Vonin aldrei frá mér flýr,

  fyrr en ég er dauður.

                                          Páll Ólafsson.

 

 

 

Alelda?

  Hvurslags er þetta?

  Valhöll brann til kaldra kola.

  Lifrarbræðslan-Lýsi í Eyjum brann til kaldra kola.

  Og nú Krýsuvíkurkirkja.

  Þó að öllu hafi verið hleypt í bál og brand í okkar

  frónverska samfélagi undanfarið,

  með tilheyrandi slætti á potta og pönnur

  niðri á Austurvelli, sér húsfreyja enga ástæðu til

  að fara úr eldinum í bálið með því að brenna

  ofan af okkur!

  Hótel!

  Atvinnuhúsnæði!

  Kirkju!

  Hvað er í gangi?

  Ganga um litla Frón mergjaðir brennuvargar,

  sem vilja "ausa olíu á bálið" hjá kreppuþjáðri

  þjóðinni?

  Eða erum við Frónbúar bara orðnir svo uppteknir af

  "kerlingarfálunni henni Ísbjörgu" að við gleymum

  að huga að umhverfi okkar og öryggi?

  Eldvarnir og eldvarnarmál algjört AUKAATRIÐI, þegar

  menn vilja helst eyða jólafríi fyrir framan Bessastaði

  með logandi rauða kyndla á lofti.

  Organdi: NIÐUR með Ísbjörgu!

  Húsfreyja hefur misst heimili sitt í eldi...jarðeldunum í Eyjum 1973.

  Það er einhver sú skelfilegast upplifun sem fjölskyldur

  verða fyrir, að sjá heimili sitt fuðra upp.

  Verða að ösku.

  Allt horfið.

  Ekkert eftir nema minningar.

  Svo farið varlega með eldinn, kæru samlandar,

  og gleymið aldrei hættunni af honum, þó mikið

  gangi á í þjóðfélaginu.

  Góðar stundir.

Krýsuvíkurkirkja brann í nótt