Vélsleðar...

  ...geta verið skaðræði", frænda

  húsfreyju var mikið niðri fyrir.

  "Þarna vorum við stödd með hópi af fólki,

  ég og mín heittelskaða ektaspúsa uppi á

  miðjum Langjökli, og höfðum ALDREI farið á

  vélsleða fyrr en þarna.

  Tveir voru á hverjum vélsleða, og kom það í hlut

  kvennanna að sitja aftan við okkur karlana og

  halda sér í einhverja stöng.

  Veðrið var ekki slæmt, nema það var hauga drulluþoka",

  frændi húsfreyju dró augað í pung og saup á kaffibollanum.

  "Svo þarna var ég gerður ábyrgur fyrir lífi okkar beggja,

  sem ökumaður og fengum við þær leiðbeiningar einar

  að kæmi eitthvað upp á, væri best að "kasta sér

  af sleðanum", svo við lentum ekki undir honum".

  Frændi dró andann djúpt, smakkaði kleinuna og

  líkaði greinilega vel, því hann sporðrenndi henni.

  "Og af stað fórum við ásamt fleira fólki á vélsleðum,

  á meðan aðrir voru á stórum sleðavögnum dregnir

  af snjóbílum.  Ég þóttist aldeilis góður, og gaf í og

  sentumst við eiginkonan í loftköstum yfir frerann.

  En heldur hef ég víst farið geyst í þokunni, því

  allt í einu birtust tvær allstórar ójöfnur beint fyrir

  framan vélsleðann okkar, og það var ekki annað að

  gera en að láta sig vaða yfir þær".

  Frændi horfði glettnislega á frænku sína, og

  glotti þegar hann sá að hann hafði fangað

 athygli hennar alla.

  "Og hvað svo"? spurði húsfreyja spennt.

  "Nú við flugum þarna yfir, og ég æddi svo

  áfram með tryllitækið eftir tiltölulega sléttum

  ísnum dágóða stund, þegar allt í einu kemur

  annar vélsleði út úr þokunni og í veg fyrir mig.

  Nú ég snarstansa.

  Heyrðu góði, er galað til mín, hvað gerðirðu við

  frúna þína?

  Ég sneri mér svo skart að ég var næstum

  farinn úr hálslið.

  Það sat engin ástkær eiginkona í aftursætinu lengur.

  Ég skimaði í angist í kringum mig.

  Og viti menn!

  Þarna lengst í fjarska, úti í þokusortanum sá ég

  grilla í einn örsmáan dökkan díl.

  Ég snarsnéri sleðanum eins og andskotinn sjálfur

  hefði birst með logandi þrífork fyrir framan mig,

  og brenndi yfir ísinn til baka.

  Þegar nær dró "dílnum" sá ég að hann var

  sem betur fer mín ástkæra eiginkona.

  Hún stóð þarna ein og yfirgefinn í þoku uppi

  á miðjum jöklinum og hágrátandi.

  Hún var búin að sjá allt líf sitt renna fyrir

  hugskoti sér, kveðja alla ástvini sína í huganum,

  bölva mér niður til heitasta heitasta, fara þrisvar

  með Faðirvorið og átti aðeins eftir að skrá hinstu

  kveðjur og síðasta vilja niður í litlu vasadagbókina sína,

  þegar ég snéri aftur".

  Frændi skellti sér á lær og hló glaðhlakkalega.

  Húsfreyja gat ekki annað en hlegið með honum.

  Það krymti í frænda.

  "Auðvitað hafði mín ektakvinna "kastað sér af"

  bévítans ökutækinu, þegar við fórum yfir ójöfnurnar,

  því hún taldi að við værum að lenda ofan í jökulsprungu"!

  Nú hlógu allir við borðið í erfidrykkjunni.

  Frændi svolgraði kaffið.

  "En það var ekki allt búið enn".

  Hann blikkaði húsfreyju.

  " Ég lét þetta mér að kenningu verða, og skellti

  frúnni inn í einn bílanna sem drógu sleðavagnana.

  Settist svo aftast í hornið vinstra megin í sleðavagninn.

  Og ekki vorum við búin að aka lengi þegar

  sleðavagnsfjandinn var kominn hálfur ofan

  í sprungu "mín megin", svo ég sat þar sundurkraminn

  með haug af körlum ofan á mér, og horfði

  beint niður í "gapandi dauðann".

  Frændi hryllti sig.

  "En þá var líka helvítis jöklaferðin blásin af,

  og okkur var komið ofan af jöklinum í

  í einum hvínandi hvelli"!

  Og allir áheyrendur skelltu upp úr enn og aftur.

  Jamm, það var ljúft að hitta ættingja og vini

  í erfidrykkju einnar mætrar konu úr Eyjunum

  nú á dögunum.

  Rifja upp góðar minningar og skemmtilegar sögur,

  um leið og góð kona var kvödd hinstu kveðju.

  En djásnið þarf í kompjúterinn.

  Góðar stundir.

 

 

Fær ekki bætur vegna vélsleðaslyss

Lok lok og læs!

  Grafalvarlegt mál!

  Er búið að láta ferðaskrifstofurnar vita?

Líbýa lokuð Íslendingum

Eins og skotin í höfuðið....

  ....hugsaði húsfreyja örvæntingarfull.

  Hún horfði furðu lostin á níu ára dóttur sína.

  Níu ára djásnið stóð á orginu,

  tárin runnu niður rjóðar kinnarnar í stríðum taumum.

  Blés í lítinn plastpoka af og til,  eins og til að ná upp

  hærri eyrnarskaðandi roku næst, sú stutta.

  Kötturinn æddi um íbúðina, af angist og tók

  svo á blússandi fart upp um veggi...fjóra hringi.  VRÚÚÚMMMM!

  Staðnæmdist loks á eldhúsborðinu og ÆLDI hressilega yfir

  stærðfræðibók djásnisins, ...og slímugar ælusletturnar

  náðu einnig að sóða út hornið á skriftarbókinni og

  heimavinnumöppunni.

  "DJÍSUSS, nú hringi ég sko í 112", húsfreyja vissi hvorki

   upphaf né endi á hrikalegu neyðarástandi þessu

  á heimili sínu.

  "Hvað var eiginlega í gangi"?

  Hljóp fyrst húsfreyja á harðaspani með æludraslið

  undir elhúskranann og reyndi að

  bjarga skólabókunum frá stórtjóni.

  Tókst að skola mesta jukkið burt án þess að

  rústa bókunum.

  "Sjúkkit".

  Kom auga á hvíta pappíra, sem djásnið hélt af og til á

  með hvítum hnúum, og orgaði því meir þegar hún gjóaði á þá augum.

  Húsfreyja losaði um krampakennt takið á blöðunum,

  og náði þeim af djásninu.

  "Orðalisti"???

  Varla var þetta smásaga...nema hún fjallaði um

  "afbrýðisaman, fjölbreyttan og hnédjúpan miðvikudag"??

  "ÉG ER SVOOOO LÉLEG" orgaði djásnið á háa séinu.

  Og svo:  "ÉG GET ÞETTA EKKI"....blés í pokann af gríð og erg....

  "...ekkasog...ég var VALIN til að keppa í stafsetningarkeppni fyrir

  bekkinn".....oooooorrrrrrgggggg!

  Húsfreyja skoðaði blöðin.

  "Er þetta nú svo slæmt"?

  "Já, og ég á sko eftir að falla út á fyyyyyyrsta orðinu...ooooorrrrg".

  Níu ára djásnið sá tómt tjón, hrun, angist, dauða og djöful

  fyrir hugskotum sér...."ég get ekki einu sinn stafað

  fyrsta orðið rétt....afbrýðisemi"...ooooorg...blás...blás.

  Húsfreyja tók til við að þrífa æluslettur eftir köttinn

  á eldhúsborðinu.

  "Jamm, en við skoðum nú þetta bara í kvöld í

  rólegheitum, rófan mín, og tökum þetta kvíðakast

  út af dagskrá núna".

  Djásnið róaðist smám saman og tók til við að læra heima,

  þó að þær væru eitthvað þvældar skólabækurnar.

  En kötturinn hélt áfram að spúa hér og þar næsta

  hálftímann, og var að endingu hent út í súrefnið

  á köldum sólpallinum....og ældi þar líka.

  Djásnið ákvað að kattarrófan "hataði" stærðfræði,

  og fór í það að þrífa upp ælu með húsfreyju.

  Það verður svo snarl í matinn...húsfreyja hefur ekki geð

  í sér að standa í stóreldamennsku eftir myljandi fjör

  síðustu 2 tímana.

  Það er tilhlökkunarefni húsfreyju að eiga svo eftir að lesa

  yfir 120 orða lista með djásninu í kvöld....."komumst aldrei

  framhjá fyrsta orðinu" segir djásnið.

  Jamm.

  En húsfreyja slapp þó altént við að hringja í 112!

  Góðar stundir og munið svo að stafsetja "AFBRÝÐISEMI" rétt.

 

 

Bongóblíða og helgardans.

  Það var bongóblíða á norðurlandinu

  síðustu helgi, þá húsfreyja mætti

   með 9 ára djásnið, Ísak næstum 5 ára og bónda

  í Vestur-Húnavatnssýsluna.

  Hrútafjörðurinn var lygilega spegilblár,

  og ekki var Miðfjörðurinn síðri.

  Ísakurinn var örþreyttur eftir ægilegustu

  og lengstu bílferð, sem hann hafði nokkurn tíma farið

  og neitaði að snæða kvöldverð hjá langömmu og langafa,

  þó sársvangur væri.

  Níu ára djásnið hristi höfuðið af vandlætingu yfir veseni í peyjanum,

  og snæddi svið af bestu lyst.

  Ísak laumaði nokkrum sviðarbitum í munn sér,

  þegar hélt að enginn fullorðin horfði á,

  og lýsti sig pakksaddan eftir 15 mínútna borðhald.

  Eftir kvöldmat, sjónvarp og spjall hjá fullorðna fólkinu,

  en Ísak og djásn fóru í leik.

  Voru bæði með helling af smádóti og svo Ísak

  með eina allstóra flugvél.

  Bardagar brutust út.

  Ísak vildi hafa bæði "bílskúr og flugskýli" þar sem

  djásnið hafði sett upp "stofu og barnaherbergi".

  Djásnið kom niður í stofu eitt þrumuský, var búin að

  flytja barnaherbergi og stofu þrisvar sinnum fyrir

  Ísak, en allt kom fyrir ekki.

  Flugvél hans ætíð komin ofan á "sófann í stofunni"

  hjá djásninu, og bíllinn upp í "barnarúmið".

  Djásnið krosslagði arma bálreið..."það er ekkert hægt að

  leika við Ísak, hann skemmir alltaf allt fyrir mér"!

  "Svo sparkar hann í mig og potar"!

  Krattsjú....BANG!

  Hurðin upp á loft, skelltist með látum að veggnum.

  "AMMMMMMMMA, hún Bára vill ekki leika við mig"!

  Ísak á háa séinu og einni áttund betur.

  Liðið háttað, sjöttlað niður með ís og ró og friður féll

  á, og svo kom friðsæl nóttin með góðan nætursvefn.

  Afi djásnsins og langafi Ísaks dæmdist í sundlaugarferð

  snemma laugardagsmorgun, með bæði tvö.

  Heppinn að verða ekki að "sveskju" karlinn í heita

  pottinum, því Ísakurinn vildi alls ekki upp úr aftur,

  það var svo gaman.

  Húsfreyja tók að sér stríðsaðila eftir hádegið og

  skrapp í fjöru-og gönguferð með þau.

  Veðrið var himneskt og fjaran með öllum sínum

  leyndu gersemum heillaði.

  Samt lítil hrifning beggja á "beinagrind"

  löngu étins þorsks, sem lá í fjörunni skammt frá

  bryggjunni.

  "Oj, mamma, þetta er eins og fiskakirkjugarður hérna",

  djásninu mikið niðri fyrir.

  "Já, og ég drap hann ekki" hrópaði guttinn alvarlegur í bragði.

  Húsfreyja flúði með liðið í hreinni fjöru.

  Vinaleg brún hæna, sem kom kjagandi úr hænsnahúsi niður hól

  og niður í fjöruna, vakti stormandi lukku.

  Ísak vildi klappa henni, en djásnið bannaði allt slíkt,

  enda gat hænan goggað í smáa fingur og

  svo gat hún "truflast alvarlega" við það, og hætt að

  verpa eggjum, yrði hún hrædd.

  "Og þá fáum við bara engin egg að borða, Ísak"

  djásnið var mynduleg og systurleg í orðum við frænda sinn.

  Húsfreyja glotti með sjálfri sér að djúpri visku

  dótturinnar, og sá að ekki þýddi að hætta á að

  hænur Hvammstangabúa yrðu "alvarlega truflaðar",

  og kom liðinu upp með á og undir brú.

  Þar áin víða botnfrosin, svo hægt var að ganga þurrum

  fótum yfir.

  Djásnið vildi "renna" sé að sléttum ísnum, en Ísakurinn

  rauk þá í það að hoppa og stappa á ísnum

  og mylja hann og brjóta.

  Djásnið setti í brúnir.

  Þrumuveður í aðsigi og bardagar lágu í lævi þrungnu loftinu.

  Húsfreyja ákvað að láta slaga standa og ruslaði liðinu heim

  í ömmu- og afakot.

  Vala 5 ára var mætt með foreldrum sínum.

  Stelpurnar ruku upp í leik með smádótið,

  Ísak elti.

  Fullorðna fólkið fékk sér kaffi og spjallaði.

  Ísaka mætti fjórum sinnum niður, tvisvar organdi

  tvisvar klagandi.

  Valan mun stífari en Báran að halda sínum hlut,

  og gaf ekkert eftir í pústrum, poti og spörkum,

  þegar guttinn reyndi að fá sínu fram á þann veginn.

  "Auga fyrir auga"..... .

  Ömmurnar reyndu að hugga pilt, og bentu honum á,

  að það væri betra að "vera með", og láta stríðni,spörk

  og pot eiga sig.

  Sá stutti ekki á því.

  "Ég vil BARA leika við Báru", strákur fúll.

  Stelpurnar komu niður þyrstar.

  Strákur elti þær fram í eldhúsið.

  "Hvenær ætlaðu eiginlega að fara heim, stelpa"?,

  peyjinn ekki alveg klár á nafni Völu.

  Húsfreyja hló með sjálfri sér, þar sem hún

  reddaði glösum og vatni handa skvísunum.

  "Þetta er nú hún VALA frænka þín" sagði hún

  glettnislega við pilt.

  "Vala!  Ætlarðu ALDREI að fara heim"? Ísak

  ákveðinn og fylginn sér.

  En Valan svaraði engu, þakkaði aðeins fyrir vatnið,

  og aftur hurfu frænkurnar upp í leik og fjör.

  Peyjinn varð að láta sér duga flugvélina sína

  niðri góða stund, en fór svo út á róluvöll

  með frænkunum síðdegis.

  Bara vesen!

  Svona og svona samkomulagið litla guttans við

  frænku sína Völu og móðursystur, djásnið.

  En afi reddaði öllum þrem í sund á sunnudeginum,

  hvorki drukknaði né varð að sveskju, þó honum

  dveldist lengi morguns með liðið.

  En fyrsta ferð Ísaks norður, foreldralaus, gekk bara bísna vel,

  svona miðað allt og allt.

  Í dag lenti húsfreyja svo í  all háskalegum dansi

  með 9 ára djásninu og Elinórunni.

  Skellti sér á skautasvellið í Egilshöll með skvísurnar...

  á skauta!

  Húsfreyja hélt að þetta yrði ekki mikið mál,

  enda "alvön" að skauta á Vilpunni í Eyjum á

  gömlu skutunum  hennar múttu sinnar hér í den.

  Hva?  Þó að hún hafi ekki stigið á skauta síðan

  stuttu eftir 12 ára afmælið sitt!

  Iss.

  Bara spurningin um að finna jafnvægið á ísnum.

  Rææææt!

  JAFNVÆGIÐ!

  Vóóóv!

  Húsfreyja greip dauðahaldi í vegginn.

  Þar hafði hurð skollið nærri hælum.

  Húsfreyju fannst sem hún heyrði bergmálið af nístandi

  brothljóði í beinum sínum, og fékk hroll upp og niður

  með viðkvæmum hrygg sínum.

  Kannski ekki alveg nógu góð íþrótt fyrir konu með

  "mergjaðan ellihrumleika" í baki.

  "Mamma, þú verður að leiða MIG, þú kannt þetta miklu

  betur en ég" djásnið hékk á handlegg húsfreyju.

  Hallelúja!

  Mamma mía!

  Nú voru góð ráð dýr.

  Ekki gat múttan játað sig sigraða, og gert sig að algerum

  aumingja í augum djásnisins.

  En HAMINGJA?

  Hvað var þetta?

  "Göngugrind"  fyrir "vesalinga" á skautum??

  JESS!

  Húsfreyja reddaði djásninu einni lágri grind

  í einum helv...hvínandi hvelli, og sjálfri sér

  annari heldur hærri.

  Sæla!

  Elinóran löngu komin út á ísinn með eina grind.

  EKKI MÁLIÐ!

  Húsfreyja "skautaði" þvers og kruss um ísinn,

  örugg í sinni göngugrind í tæpa tvo tíma.

  SNILLD!

  En þær slepptu svo allar grindum sínum síðustu

  40 mínúturnar, húsfreyja, djásnið og Elinóran,

  enda allar búnar að finna einhvern snefil af ekkisens

  "jafnvæginu" sem þarf til að geta skautað á hálum ís.

  En ekki hægt að segja að þær væru vel stöðugar.

  Húsfreyja datt  einu sinni niður á hnén,

  en skvísurnar duttu hlæjandi af og til á botninn

  og skemmtu sér konunglega.

  Jamm.

  Þær vilja fara aftur að skauta Á MORGUN!

  Húsfreyja er enn með hjartslátt yfir því

  að hafa þorað að skauta "göngugrindarlaus"

  stutta stund.

  Hefur ef til vill náð að safna nægum kjarki

  í aðra skautaferð næsta laugardag!

  Kannski!

  Það er svona hugsanlegur möguleiki....!

  En alveg örugglega ef það er fullt tungl næsta laugardag, regnbogi

  á himni klukkan 11 um morgunin og frónbúar

  hafa náð farsælum samningum um "Ísbjörgu"

  við breska og niðurlenska.

  "ÞÁ" fer sko húsfreyja pottþétt að skauta.

  Góðar stundir og góða helgi.

 

 

Hin mikla náð Alla!

  Konur margar islamatrúaðar,

  eru huldar óhrjálegum svörtum

  pokum frá hvirfli til iljar, og sumar jafnvel

  með svart net fyrir "augnglugganum"!

  Karlar þeirra eru hinir ánægðustu með

  þetta fyrirkomulag, samanber "hvert sjáanlegt

  konuhár er sem rýtingur beint í hjartað á karlmanni"

  ( "Aldrei án dóttur minnar").

  Og konur jafnvel hýddar á almannafæri

  í ýmsum þjóðfélögum islama séu andlit þeirra ber,

  eða sjáist örlítið í úlnlið eða ökkla......já og Alli forði oss frá

  þvílíkri svívirðu, ef kona klæðist "síðbuxum"!

  En Alli karl er sniðugur karl/kona/guð?, og snýr iðulega

  á karlrembusvínin sem berja konur til hlýðni og dæma

  í forljótar pokadruslur.

  Forðar sá hái margri konunni frá hörmulegu hjónabandi

  með smá viðsnúningi karlanna á þeirra eigin ólögum.

  Megi enginn karl berja ógifta konu augum, þýðir það

  að "þú" verður að kvænast konu þinni, "óskoðaða og óséða"

  af "þér sjálfum".

  Komi svo í ljós á ögurstund, að konan hefur 3 hárugar

  vörtur á nefi ( sem konan hefur líklegast "verslað á E-bay",

  og fest á sig með dyggri aðstoð kynsystra sinna, og farðað vel)

  og hressilega þverkrossuð augu ( líklega af völdum AUGNDROPA,

  sem sjálfsagt er hægt að nálgast á E-bay líka),

  þá er það eina í stöðunni fyrir hinn "svikna"

  brúðguma að "ógilda" hjónabandið samstundis.

  Sér húsfreyja fyrir sér að Alli skelli sér á lær í himnasölum sínum,

  og hlægi dátt og lengi að óförum forpokaðra karla

  sem líta á konur sem falleg húsdýr,

  eingöngu brúkleg til undaneldis og þjónustu.

  Telur húsfreyja að kona þessi hafi sloppið vel,

  og muni eigi syrgja eigimann þennan að

  nokkru ráði.....ef þá nokkuð.

  Fer henni kannski líkt og skáldinu sem orti:

    Um gamla Teit skal grafskrift sú

    gerð er sveitir heyra:

    Hann át og skeit sem ég og þú.

    Ekki veit ég meira.

                                        Sigurður Breiðfjörð.

 

  Góðar stundir á blíðum föstudegi.

 

Fékk að skila rangeygðri konu

Lærisveinarnir tólf?

  Minnir frétt þessi húsfreyju, all hressilega,

  á aðra 12 menn sem frægir eru í sögunni...

  eða réttara, kristinni trúarbragðasögu.

 Óneitanlega læðist sá

  voveiflegi grunur að húsfreyju,

  að heldur séu þeir fleiri en einn,

  og fleiri en tveir, fégráðugu Júdasarnir

  í þessum 12 manna hóp okkar frónbúanna.

  Altént töluvert fleiri en hinum fyrri,

  þá Jesú frá Nasaret var verðlagður á

  þrjátíu peninga silfurs eftir þokkalega

  gott matarboð.

  Og telur húsfreyja líklegt að "þrjátíu sinnum

  þrjátíu" milljarðar hafi bara verið fínar og flottar

  tölur á pappír, nær daglega hjá "Júdusum"

  21. aldarinnar......og "grand dinnerar" verið lágmark

  annan hvern dag til að fagna "nýjum hæðum"

  í milljarðatalningunni, þá  búið var

  að kaupa banka, verslunarkeðjur og

  og stofna leppfyrirtæki fyrir vitaverðlausa pappíra......

  Jamm.

  Er máske íslenska þjóðin hangandi á "bankahruns-Golgata"

  á flísóttum "Ísbjargarkrossi"?

  Er þá yfirskriftin þjóðarinnar  I.N.R eins og hér í den?

  "Illilega Nautheimskir Ratar"?

  Eða máske komin ný yfirskrift?

  B.S.N?

  "Bankarnir Skulda Núll"?

  Eða bara Þ.E. L. F.?

  "Þið Eruð Ljótu Fíflin"?

  Ekki gott að segja.

  Enda hvílir "leynd" yfir öllu málinu.

  Engin nöfn gefin upp.

  Ekki hefur þjóðin gott af því að vita

  hverjir hafa "í mesta ógáti, og vegna tæknilegra mistaka"

  STOLIÐ peningum frá landi sínu og þjóð.....nú eða já

  í versta falli "túlkað frjálslega" lög og stofnað heldur mörg

  leppfyrirtæki.

  Sei, sei, nei.

  Er hvort eð er allt, einn heljarinnar helvískur miskilningur,

  sem er allt of flókinn fyrir "Illilega.Nautheimska .Rata" að skilja.

  Kreppa HVAÐ?

  Góðar stundir.

   

 

 

 

12 hafa fengið bréf

Hryssingslegur febrúarmorgun- ljóðrænar pælingar.

  Húsfreyja var árrisul þrátt fyrir

  frídag.

  Kom 9 ára djásninu í skóla,

  smellti sjálfri sér í stórþvott í baðkarinu,

  og þvoði af sér áhyggjur og stress gærdagsins.

  Einn háaldraður öðlingur hafði loksins fengið

  farseðilinn sinn í "Sumarlandið" um nóttina, svo

  að í nógu var að snúast hjá húsfreyju í vinnunni.

  Sá gamli hafði fengið prest til sín daginn áður,

  til að reka endahnútinn á jarðarfarartilhögun sína,

  þrátt fyrir að hann væri alls ekki fárveikur, aðeins með kvef.

  Húsfreyja hafði þá þau orð við öldung, að hann væri svo hress,

  að varla færi hann að yfirgefa hana.

  Henni þætti svo notalegt að hafa hann á deild sinni.

  En gamli virðist hafa vitað lengra nefi sínu,

  í fyrradag, og svaraði að bragði:

  "Sigríður mín, enginn getur lifað að eilífu".

  Og viti menn.

  Næsta morgun var hann allur.

 

  Æfina teygir enginn par

  allt helveginn skundar,

  kóngar deyja og kotungar,

  kattagrey og hundar.

                                     Eyjólfur Stefánsson Ytribrekkum.

 

  Svo húsfreyja mátti kalla til lækna,

  kalla til ættingja,

  kalla til djákna

  og síðast en ekki síst "útskrifa" sinn elskulega

  öldung.

  Hans verður sárt saknað á deildinni, enda

  öðlingur mesti.

  Húsfreyja svo nýkomin frá sínum sjúkraþjálfara.

  Fékk nudd og höfuðhnykkingar...mesta furða að haus hennar

  hangir enn þá fastur við búk.

  Allt í hnútum, bólgum og verkjum frá herðum upp í hnakka.

  En húsfreyja skrapp svo í fjöruna eftir hnykkina.

  Þar arfareiðir og sárir æðarfuglar sem "úuðu" og púuðu

  á húsfreyju, fyrir það að mæta "brauðlaus" á svæðið.

  En veðrið var frískandi og sjávarorkan góð.

 

  Veðrið er hvorki vont né gott,

  varla kalt og ekki heitt.

  Það er hvorki þurrt né vott.

  Það er svosem ekki neitt.

                              Jónas Hallgrímsson.

 

  Húsfreyja kíkti svo aðeins yfir fréttir er heim kom.

  Heldur var það allt dapurlegt.

  Fiskveiðimálin:

 

  Það er ekki þorsk að fá

  úr þessum firði.

  Þurru landi eru á

  og einskis virði.

                    Páll Ólafsson.

 

  Svo voru það kreppan, kerlingarfálan hún Ísbjörg og

  stjórnmálaþrasið:

 

  Satt og logið sitt er hvað,

  sönnu er best að trúa.

  En hvernig á að þekkja það

  þegar flestir ljúga?

                        Páll Ólafsson.

 

  Svo var sitt af hverju um konuskort í fréttamennsku,

  ömurleg frétt um 16 ára stúlku sem var grafin

  lifandi í Tyrklandi og íslensku meðferðarheimili lokað

  vegna kynferðisbrota á stúlkum:

 

   Heimskra manna háttur er

  að hæða konur í orðum,

  útaf þeim þó allir vér

  erum komnir forðum.

                               Jón Bjarnason Presthólum.

 

  Er svo á norðurleið, húsfreyja, með sína litlu

  fjölskyldu.

  Kíkt skal í vísiteringu til tengdó yfir helgina.

  Kötturinn finnur ýmislegt á sér, og er komin

  í felur undir sófa.

  Verður sú ferfætta dregin undan honum af hörku og

  miskunarleysi rétt fyrir brottför, því 9 ára djásnið

  hreyfir sig ekki af bæ nema kattarrófan fylgi með -DÆS-.

  Góðar stundir og eigið öll ljúfa og góða helgi.

 

 

Illur grunur....

  ...læðist nú að húsfreyju.

  Frónverskir bankar eru grunaðir

  um að vera "ótýndir glæpabankar",

  með ýmislegt miður fallegt í pokahorninu.

  Það er maðkur í mysunni.

  Mjölið ormétið.

  Kaldur hrollur hefur löngum hríslast upp eftir baki húsfreyju

  frá bankahruni, þá hún legið hefur í þungum þönkum yfir

  frónverskum bankamálum og kreppufjanda.

  Hafa henni fundist skýringar fyrrum bankastjóra á

  málum fyrir hrun vægast sagt ískyggilegar.

  Óljósar.

  Með eindæmum vitlausar.

  Eða hrein og klárt óskiljanlegar.

  "Það átti engin von á ÞESSU",  hefur verið

  afspyrnuvinsælt orðtak þeirra vísu bankamanna.

  "Það fór bara ALLT til helvítis" önnur eftirlætis setning.

  "ÞETTA", þar með orðið helvískur óskilgreindur skaðvaldur

  á heimsmælikvarða, þegar kemur að fjármálum bankanna.

  Og af hverju "ALLT" ákvað allt í einu upp á eigið eindæmi

  að demba sér í óafturkræfa salibunu til kölska gamla í neðra,

 veit enginn bankafjármálasnillinganna fyrrum.

  Það er "dálítið á huldu".

  "Örlítið óljóst"!

  En nú er samt ýmislegt að koma í ljós.

  Áttmenningarnir sem settir voru í það að skoða bankamálin

  eru að átta sig á því að "stæki stenkurinn" sem hefur

  alla verið að kæfa og drepa hér fjárhagslega uppi á litla Fróni,

  á sér skýringar.

  Og nú liggja bankarnir undir grun.

  Jamm.

  En þá læðist sá illi grunur að húsfreyju,

  að það séu aðeins "gömlu steindauðu" og

  löngu AFSKRIFUÐU bankarnir okkar frónbúanna

  sem liggja undir grun.

  "Flunkunýju" bankarnir okkar með silfurtæra orðsporið og nýju nöfnin,

  sem tókst á svo snilldarlegan og næstum yfirnáttúrulegan máta

  að BJARGA skuldum okkar frónbúa frá því að leysast upp í

  gufu afskrifta og réttlætis, þeir verða ekki sóttir til saka.

  Sei, sei nei.

  Þar er allt í góðum gír.

  Allir "happy", heiðarlegir og hjálpsamir.

  Enda allir frónverskir bankar, "nýjir jafnt sem gamlir"

  alveg brilliant snjallir í að "standa að framkvæmdum skattalaga"!

  Góðar stundir og gangi ykkur vel að safna til "hörðu áranna"!

 

 

Gruna banka um skattalagabrot

Ferfættur gjaldmiðill.

  Eitthvað finnst húsfreyju

  vísundar vera "óþjáll" gjaldmiðill,

  og svona dálítið fyrirferðamiklir í því hlutverki.

  En sjálfsagt veður ekki almúginn

  í Malasíu í peningum um þessar mundir, frekar en

  "Ísbjargarokaðir" Frónbúar uppi á litla Fróni,

  svo vísundar sem "sekt" er máske besta mál

  fyrir smá "dodo-brot".

  Jamm.

  En svona þegar húsfreyja fer að hugsa málið,

  þá er þetta máski framtíðin, hvað gjaldmiðla varðar,

  hér uppi á Fróni.

  Krónan er klikk, krúnk og botnsokkin sem gjaldmiðill.

  Evran stendur höllum fæti, og vor íslenska, "alvitra"

  Vikuvölva spáir henni mergjuðu "hruni" á árinu 2010...

  og ekki lýgur hún frekar en Dabbi og Mogginn.

  Það veit hver heilvita maður.

  Dollarinn rambar á fjármálabarmi brasks og stríðshelvíta

  vestan hafs, milli þess sem hann dúndrar niður í

  sér amerískt fjármálavíti, sem tíð

  rosatjón af fellibyljum og illa öfugsnúið opinbert

  kerfi valda reglulega.

  Svo ekki eru það vænlegir kostir í "gjaldmiðilskrísunni"

  hér hjá oss þjáðum af bullandi "útrásarkveisu"og

  "bankahrunsdrullu".

  Ó, sei, sei nei!

  Máske það verði þá ofan á að fara aftur út í hrein og klár

  "vöruskipti".

  Húsfreyja röltir þá væntanlega öll næstu mánaðarmót

  út í sinn "fébanka" og fær útborgaða 8 og hálfan "sauð"

  fyrir störf sín....8 lifandi á fæti, einn hálfan, frosinn og steindauðan.

  Sá frosni fer í skottið, en svo röltir hún bara með hina 8 í Bónus.

  Skiptir á 3 þeirra fyrir 10 rúllur af skeini, 2 fernur af mjólk (gulri),

  dollu af Smjörva, skyrdós, brauði og matarkexpakka frá Frón.

  Fer svo með hina fimm sem eftir eru á útsölurnar í Smáralindinni,

  fær úlpu á 9 ára djásnið, sokka á bóndann og pils á sjálfa sig í Debenham fyrir 2 þeirra,

  og kaupir bland í poka, örbylgjupopp og smávegis af gosi ásamt

  Vikunni, Séð og Heyrt og Lottó fyrir 1 sauð.

  Heill sauður fer svo í að fylla helvískan bensíntankinn,

  og kemur svo húsfreyja við hjá "skattmann" á heimleiðinni og skilar

  honum síðasta lifandi sauðnum.

  Sá hálfi frosni í skottinu er svo steiktur, sneiddur og étinn

  þegar heim er komið.

  Meeehheeee.

  Góðar stundir.

 

  P.S.  Verð að skella hér einni góðri í lokin:

    Það er dauði og djöfuls nauð

    að dygðasnauðir fantar

    safna auð með augun rauð

    en aðra brauðið vantar.

                                    Sigurður Breiðfjörð.

 

Gert að greiða vísunda í sekt fyrir hjúskaparbrot

Baráttujaxlar....

  ...í myljandi góðum gír.

  "Strákarnir okkar"!

  Vel af sér vikið, strákar.

  Þið eruð komnir í undanúrslit.....YESSSS!

  Frábært!

  ....    .... .... .... .... .... ....   .....   .....

  Húsfreyja kvaddi vinnufélagana

  í fyrra fallinu í dag því systir úr Eyjum

  var mætt að læknast.

  Smellti leiknum á í útvarpinu í sinni herlegu bifreið.

  Fór á límingunum....14:16....skipti á Léttbylgjuna

  til að róa taugarnar.

  Náði í systur í Spöngina, og 9 ára djásnið á

  frístundaheimilið.

  Brennt af stað í Rúmfatalagerinn.....þar útvarp í botni....

  16:19....húsfreyja reyndi að ná fyrir hverjum á meðan

  afgreiðsludaman skar niður plastdúka í gríð og erg

  fyrir systur í Eyjum.....úúú þraut og pína!

  Niður á flugvöll, systir aftur á leið til Eyja með

  flugi klukkan 16:45.

  Ekki nokkur maður að tékka sig inn......

  Ekki nokkur maður á desknum að TÉKKA INN.

  Grímur Þórðar/Hallgrímur Þórðarson frændi húsfreyju,

  söngmaður, lífskúnstner og Eyjamaður af lífi og sál

  hentist inn um dyrnar.

  Heilsaði húsfreyju með kærleikum....leit í kringum sig.

  Tók strikið inn í innri sal.

  Húsfreyja, djásn og systir á eftir.

  Þar sat haugur af Eyjamönnum á leið út í Eyjar.....

  sumir inntékkaðir aðrir ekki.

  Leikurinn á fullu í litlu sjónvarpstæki.

  Það var dramatísk, spennuþrungin þögn.

  Nokkrar mínútur eftir af leiknum.

  Okkar menn tveimur mörkum yfir.....og tæpar10

  mínútur í flugtak  út í Eyjar.

  Húsfreyja kannaðist við marga.

  "Þið eigið eftir að missa öll sem eitt af fluginu",

  sagði hún glaðhlakkalega yfir hópinn.

  Hlátur og fliss.

  "Skítt með eitt flug", svaraði síðan karlmaður,

  "aðal málið að klára leikinn"!

  "Það má alltaf hanga á flugvélavængjunum" hvíslaði

  húsfreyja að konu einni...sem var farin á límingunum og

  horfði á leikinn með "hnakkanum"!

  Farþegar allir sátu sem fastast......aaaargh leikhlé.

  Og þegar sigur var loks í höfn, voru 3 mínútur

  í brottför.

  Vélin var ekki komin í loftið þá húsfreyja ók frá

  flugstöðinni rétt fyrir klukkan fimm, og glotti illyrmislega

  er hún hugsaði um skerminn á stöðinni, þar sem hafði allan tímann staðið:

  FLUG-VESTMANNAEYJAR.........."Á ÁÆTLUN"!

  Handboltinn hjá strákunum okkar er altént á áætlun,

  þó margur Eyjamaðurinn hafi mætt í seinna lagi í sína heimabyggð.

  Góðar handboltastundir.

 

Ísland í undanúrslit á EM