Nej, fo' fanden!

  Norsarar okkar helstu bandamenn.

  Okkar yndislegu olíu-ríku norsku frændur og vinir!

  Sem lána okkur örugglega haug af seðlum...EF..

  ..kannski....mögulega....við Frónbúar leysum

  æseiv...mumlemumle...dei...hrrrmphf!

  "Vi er so gode mod vores islanske venner.....

   bare de löser.. mumle...æseiv....mumle....först".

  Og svo síðar....

  "Ja...men NEJ, Icesave har INGENTING med

  vores hjælp til vores gode islanske venner at göre!

  Aldrig i livet!

  Det har vi ALDRIG sagt....men mumle ...mumle...

  ...æseiv....presidenten deres, sente hele nationen ned

  i det sorteste helvede....mumle...mumle".

  Húsfreyja hefur ef satt skal segja, frekar lítið álit

  á þegnum hins herlega norska kóngs, sem bjargvættum

  og bandamönnum Frónbúa.

  Þessar elskur virðast hafa haft mun meiri áhuga á því

  að gera Leif Heppna norskan,

  og koma sér svo í góða aðstöðu til að græða "smá"

  skyldi "svarta gullið", olían, dúkka upp á yfirborðið við

  strendur litla Fróns.

  Eða það er mat húsfreyju.

  En máske er húsfreyja bara hundfúl og leiðinleg

  út í sína norsku frændur.

  Hefur engan skilning á "góðsemi" þeirra,

  "gæsku" og "almennilegheitum" í garð

  okkar Frónbúanna.

  Kannski er lánið frá góðfrændum okkar Norðmönnum

  bara löngu komið í hús....þeir máske að tala núna

  um að lána okkur MEIRA....en þá aðeins

  ef okkur tekst að leysa "Ísbjargarklúðrið" fyrst.

  Og ef til vill er löngu búið að "klóna" Leif Heppna,

  og hann til í mörgum eintökum víða um jarðir...ekki síst

  í hinu dýrðlega veldi norska kóngsins.

  Eða hvað?

  Jamm.

  Húsfreyja vill að Frónbúar treysti sem mest á eigin mátt og megin....

  og þeir eigi gott samband við sanna bandamenn eins og Færeyinga.

  Við "hina bandamennina" er betra að vera

  í hóglátu, varkáru og vandlega yfirveguðu sambandi.

  Muna að "auga fyrir auga", "tönn fyrir tönn"-hugsunin

  er rík í millilandasamskiptum.....og þegar fjármál eru

  annars vegar: "Augu fyrir auga" og "tennur fyrir tönn"....

  enda fylgir hverri skuld "vextir og vaxtavextir og vextir

  líka af þeim"!

  Þessi síðustu samskipti okkar Frónbúa við norska eðalfrændur

  minnir hana á ljóð eitt ágætt:

  Tjaldið lyftist.  Stólar, bekkur, borð.

   Til beggja handa dyr, en gluggi á stafni.

   Kona, sem mælir nokkur orð

   og ávarpar sinn mann með fullu nafni.

   Hann svarar dræmt og tottar tóma pípu.

   Hún þýtur um og þrumar, stygg og pratin.-

   Þau eru hætt að kyssast fyrir matinn.-

   Í þessu kemur þriðji maður inn

   og þykist segja nokkur orð af viti.

   Á meðan er konan mjúk sem eltiskinn,

   en manninn hennar grípur snöggur hiti.

   Þriðji maður fer- og þögn um stund.

   Svo þýtur konan upp og slær í borðið,

   kastar um stólum, kallar mann sinn hund.

   Hann kippist við,- svo biður hann um orðið.

   Hún hvæsir hátt og æsist við hans orð.

   Hún opnar skúffu...Hundabyssuhvellur.

   Morð-

   og tjaldið fellur.

                    "Leiksýning" e. Davíð Stefánsson.

   

  Það er orðið langt síðan að vor íslenska þjóð

  hætti að kyssa þá norsku á munninn fyrir matinn!

  Góðar stundir.

Ísland eitt og yfirgefið