Aurar inni.

  Húsfreyja hefur upp á síðkastið

  leitað eftir vísum föður síns, sem

  hann átti æði margar en skráði sjaldnast.

  Setti múttu sína í málið líka,

  svo nú hefur töluvert safnast

  í vísnasarpinn.

  Móðuramma húsfreyju var

  stórbrotin kona, skapstór,

  hápólitísk, bölsýn og dæmandi.

  En átti einnig til glettni, mikla

  gjafmildi og gæsku.

  Þá húsfreyja sótti menntaskóla

  í Reykjavík á unglingsárum, bjó

  hún tvö ár hjá ömmu, og lenti iðulega

  í miklum hremmingum, orðaskaki og þrasi

  við þá gömlu.

  Enda bar húsfreyja syndir heimsins á

  herðum sínum, því þær voru ALLAR

  hennar samkvæmt ömmu.

  Húsfreyja reyndi að benda ömmu sinni á

  að það væri ekki hennar hlutverk að

  axla allar þessar syndir, og aðeins verið talað

  um einn mann í allri mannkynssögunni,

  sem hefði getað slíkt.

  Sjálfan Jesú, son Guðs.

  Hrrrrummmph!

  Amma taldi húsfreyju ekki of góða til

  þess að "létta svolítið undir" með Jesú,

  og gefa honum frí svona af og til, blessuðum.

  Húsfreyja var orðin ansi "beygð" eftir tveggja

  ára þrotlausa aðstoð við Guðssoninn, og var

  í ofanálag í ströngu námi í M.R.

  Hefði amma ekki átt góða daga, þar sem

  bölsýnistjaldinu létti,  og glettni og gjafmildi

  tóku við, hefði húsfreyja sjálfsagt ekki þraukað

  mánuð hjá ömmu sinni.

  En amma var séð kona í peningamálum,

  vinnusöm, dugleg og sparsöm.

  Gaukaði oft aurum að  unglingunum,

  barnabörnum sínum..."gaf" þeim peningana,

  lánaði aldrei.

  Þessu dáðist pabbi heitinn að, því í óðaverðbólgu

  voru flestir fastheldnir á sína aura,

  og þá fæddist þessi vísa hjá pabba:

                           Hermannía á réttum kil

                           heldur skútu sinni.

                           Alltaf eru aurar til

                           einhvers staðar inni.

                                                           Sigurður Guðmundsson.

  Og þó að pabbi húsfreyju og amma elduðu stundum grátt silfur

  saman, var amma hennar ánægð með vísu þessa.

  Því alveg sama á hverju gekk í snarbrjáluðu

  árferði óðaverðbólgu, þá átti amman ALLTAF aur....

 ...einhvers staðar inni. 

 

Athugasemdir

[Sigrún Óskars, 5.10.2008 kl. 16:10]

Góð vísa og skemmtileg.

[Kristín Magnúsdóttir, 6.10.2008 kl. 20:15]

Ójá ég sko man eftir henni. Gleymi sko ekki Framnesvegi 44. Kostuleg kona.

[Solla Guðjóns, 7.10.2008 kl. 13:28]

Ömmur eru stórbrotnar.

góð vísa hjá Sigga á Eyðum.

[Sigríður Sigurðardóttir, 8.10.2008 kl. 18:38]

  Þakka ykkur ljúfastar.

  Ó já, amma var skörungur mikill, og gleymir henni enginn sem einu sinni hitti.

  Já mér finnst vísan hans pabba bara bísna góð.