Veðravíti og Eyjaminningar.

  Sei, sei!  Fimmtíu og einn metri á sekúndu.

  Bísna góður "strekkingur" það.

  Sjálf man húsfreyja "allhvassan vind" í Eyjum,

  á veturna, þá hún var barn.

  Þeyttist á ægilegum hraða í skólann, alla

  Grænuhlíðina og Sólhlíðina með stífa austanáttina

   í bakið, og var mætt í Barnaskóla Eyjamanna

  á mettíma....hefði verið gaman að hafa

  skeiðklukku við hendina, er húsfreyja næstum

  viss um að heimsmet hefðu fallið.

  Á heimleiðinni, hinsvegar, hafði ósjaldan bætt

  í vind, og þá barðist húsfreyja, þá lítil, grönn skotta

  austur í Grænuhlíð á rúmum klukkutíma (15 mín. gangur

  venjulega).

  Kýtti hún herðar saman, setti hausinn í

  vindinn og reyndi að komast á milli ljósastaura.

  Hún hélt dauðahaldi í staurana á meðan hún blés

  mæðinni, og safnað kröftum fyrir barninginn að

  næsta staur.

  Í svona veðri urðu allir bátar að liggja í höfn, og

  sjómenn voru sótsvartir af pirringi yfir helvískri

  "brælunni".

  Pabbi heitinn vann mikið við bátana í Eyjum, og var flinkur

  netagerðamaður.

  Eitt sinn var hann að græja net fyrir Guðna á Haukabergi

  um borð í bát hans, í einni bévítans brælunni.

  Guðni var arfapirraður á veðurhamnum og sjólaginu,

  og lét gamminn geisa við pabba og sparaði ekki stóru

  orðin.

  Þegar pabbi hafði hlustað góða stund á bræðital

  Guðna, fæddist vísukorn:

 

   Hafið lyftir hramminum

  hlífir mönnum hvergi.

  Göslar um á gamminum

  Guðni á Haukabergi.

                                        Sigurður Guðmundsson á Eiðum.

 

  Önnur saga rifjaðist upp fyrir múttu húsfreyju, úti í

  Eyjum nú á dögunum.

  Gísli Bryngeirsson úrsmiður var lengi vel með verslun

  sína og verkstæði við hliðina á gömlu rafstöðinni.

  Gísli og pabbi voru ágætir vinir, og pabbi kom

  oft við hjá Gísla, á leið heim á Eiða úr vinnu.

  Þar var oft stödd gömul kona, þá pabbi mætti,

  er Gróa hét.

  Gróa var einsetukona, sérlunduð nokkuð, en

  afskaplega barngóð og sömuleiðis góð við öll

  dýr.

  Samt voru börn stundum smeyk við Gróu, því

  hún var lítið fyrir að þvo sér um hendur eða

  andlit, og það jafnvel þó að hún væri nýbúin

  að skarka í kolunum í kolavél sinni.  Var því oft

  sótsvört á höndum og með svartar rákir í andliti,

  og það skelfdust börn.

  En Gróu var hlýtt til Gísla úrsmiðs, og færði honum

  iðulega kaffi í svartteipuðum kaffibrúsa og smurt

  brauð með.

  Þakkaði Gísli Gróu ævinlega vel fyrir, og þáði

  góðgerðirnar með þökkum.

  Þegar sú gamla fór, skellti hann brauðinu í ruslið,

  en kaffinu hellti hann í klósettið.

  Hafði ekki mikla lyst á sótugu brauði og korgkaffi.

  Eitt sinn stóð pabbi hann að því, að hella niður

  kaffi Gróu.

  Og þá kom:

  Er sumri hallar og syngur lóa

  sækja bátar á heimamið.

  Með kaffið kemur hún gamla Gróa

  sem Gísli hellir í klósettið.

                                           Sigurður Guðmundsson á Eiðum.

 

  Þarf vart að taka fram, að gamla konan fékk

  aldrei að heyra vísu þessa, enda engin ástæða til.

                                   

 

 

 

Óveður undir Hafnarfjalli

Athugasemdir

[Sigrún Óskars, 29.8.2008 kl. 20:42]

Þú hefur sem sagt húmorinn og skemmtilegan ritstíl frá pabba þínum. Þetta er skemmtilegar sögur og vísur, svona má ekki gleymast. Þú verður sem sagt að skrifa bók

[Sigríður Sigurðardóttir, 30.8.2008 kl. 12:10]

  Jamm, Sigrún, ætli maður verði ekki að játa að sverja sig í föðurættina.

   Sé einhvern veginn alltaf húmorinn í hverri uppákomu og áskorun,

   jafnvel þó mér hafi verið stórlega misboðið á meðan atburðurinn gekk yfir.

   Veit ekki hve oft ég hef fengið að heyra "...og þú hlærð bara eins og

   fífl"...frá bónda mínum, eða  "þetta er EKKERT grín" frá samferðafólki

  í atburðarrásinni.

  Er löngu búin að sjá að lífið er ein allsherjar "komedía", myljandi grín

  og glens...að minnsta kosti 95%. 

  Hmmmmmm, kannski ég fari að hugsa um það "af alvöru", að skrifa

  bók....svona eins og mér er unnt að vera alvarleg, því eins og þú

  segir Sigrún, má margt af því sem býr í kolli mínum ekki týnast.

  Jaso, koma tímar koma ráð!

  Knús á þig, vinkona.

[Kristín Magnúsdóttir, 30.8.2008 kl. 13:10]

Elsku vinkona .. Til hamingju með afmælið !

Kem fljótlega í kaffi.

[addy systir (IP-tala skráð) 30.8.2008 kl. 19:50]

smá vindur elsku systir,hvað...eða eins og ég segi alltaf.

Nú er ísland kalt og kalið

er þetta landið sem þú kaust

því var svona illa valið

það er rétt að koma haust.

jörðin kólnar sólin kveður

klaki kvelur okkar land

rok og rigning þvílíkt veður

akur breytist í eyðisand.

því er þessu svona varið

þegar nóg af sól er til

sjáðu blómið það er kvlið

og hverfur loks í djúpan hil

hélt að þú vildir eiga þessar vísur einhverns staðar bestu kveðju árný

[arný (IP-tala skráð) 30.8.2008 kl. 22:02]

TIL HAMINGJU MEÐ DAGINN sjáumst......allir á 17.

[Sigríður Sigurðardóttir, 31.8.2008 kl. 00:10]

  Flott að fá kvæðið þitt á prent systir, nú verður þú bara að byrja aftur að yrkja, og gefa svo út ljóðabók um jólin.  Þú getur þetta alveg eins og pabbi. 

  Sjáumst á morgun.