Sigríður Sigurðardóttir

14.1.2008 | 18:15

Fjórtándinn!

Þessi dagur er fæðingardagur pabba heitins. Ekki hægt að segja að skammdegið og myrkrið færi vel í pabba, enda var hann galandi, arfapirraður í skapi svo dögum skipti á veturnar. Vorið, sumarið og haustið hinsvegar, voru hans bestu tímar á árinu. Þá leið honum best. En á "fjórtandanum" ,eins og hann stundum kallaði fæðingardag sinn, lét pabbi iðulega af pirringi sínum og vetrarsvartsýni. Bauð til veislu vinum og kunningjum. Tók fram kassagítarinn sinn, stillti af mikilli nákvæmni og hóf upp raust sína. Hafði góða tenórrödd pabbi, enda karlakórssöngvari mikill. Var þá mikið um dýrðir í foreldrahúsum mínum. Fylltist allt af fólki, og sungið, spjallað og hlegið frá átta að kveldi til átta um morgun. Oft var þetta dagurinn sem kveikti aftur bjartsýnisljósið í brjósti pabba, og hann lifnaði allur við, hætti að þusa og pirra sig á smámunum, og horfði fram á bjartari tíð með blóm í haga. Og þá greip hann mikill hamur í að semja lög, ljóð og vísur. Gítarinn gripinn eftir vinnu á hverju kveldi, og svo kom lag og texti bara sisona. Því miður skráði pabbi lítið sem ekkert af þessum laga- og textasmíðum sínum, svo allt er það að týnast. Nema það litla sem mamma og við systur kunnum. En hér er kemur eitt lítið og létt eftir pabba, í tilefni dagsins:

Lítið er að hafa, lítið dregst í bú,

loðnan setur allt á annan endann.

það vantar meiri vinnu,

það vantar þorskinn nú,

það væri gott ef Drottinn færi að send'ann

Og þegar vorar aftur og vakna grös í mó

þá er okkur aðeins eitt til ama,

að vertíðin er búin og ekki seið'úr sjó,

svo okkur vantar alla peningana.

(Sigurður Guðmundsson. 1925-2002)

Það var alltaf stutt í lífsgleðina og sönginn hjá pabba. Og ég veit að hann er búinn að syngja mikið í "Sumarlandinu" eftir að hann flutti þangað Smile . Og samið og ort líka. Kannski að hann sé farinn að skrifa eitthvað af þessu niður....... Joyful .