Verðtryggt réttlæti.

  Sighvatur Björgvinsson snjall maður og vís,

  var í spjalli hjá Agli í Silfri Egils nú eftir hádegið.

  Verðtrygging rædd.

  Sighvati mikið niðri fyrir og fór grimmt í dæmisögur.

  Ein var einhvern veginn svona:

  Ef þú lánar manni 10.000 krónur,

  en daginn eftir fellur krónan um 40%,

  og maðurinn greiðir þér svo aðeins 10.000 krónur

  þremur dögum seinna, er það réttlátt?

  Þú ert ekki að fá sama verððgildi fyrir

  þessar 10.000 krónur lengur, og átt þú þá

  að bera þetta fjögur þúsund króna tjón...það er

  svo fráleitt, að varla er hægt að tala um það,

  var álit Sighvatar.

  Jamm.

  Húsfreyja hefur gaman að dæmisögum.

  Hér er ein um bullandi verðtryggt réttlæti:

  Hann Jói er 37 ára og er lesblindur, en fór í iðnám,

  og vinnur nú á bifreiðaverkstæði

  frá 08-18 alla daga.

  Hann býr í 5 herbergja íbúð í blokk.

  Hann á fjögur börn undir 12 ára aldri

  með Dísu, sinni ektaspúsu,

  yngsta barnið, hann Gulli litli er aðeins 3 ára.

  Dísa er leikskólakennari og vinnur alla daga

  frá 08 -17.

  Jói varð fyrir því óhappi á dögunum að

  heimilisþvottavélin (brúðkaupsgjöf frá tengdó)

  hreinlega gaf upp öndina í miðjum smábarnaþvotti.

  Nú voru góð ráð dýr.

  Þau hjón voru samhent og sparsöm á tímum

  kreppu og bankahruns, (höfðu meira að segja ekki keypt sér

  flatskjá í góðærinu)og áttu því merkilegt nokk

  30.000 krónur aukreitis í handraðanum.

  En útlitsgallaða þvottavélin á lækkaða verðinu,

  kostaði samt 40.000 krónur, og það var 10.000 krónum

  meira en efnin leyfðu.

  Þá fékk Jói brilliant hugmynd.

  Góðvinur  hans, ...ööö segjum bara að

  hann heiti Sighvatur, hafði það bísna gott,

  var vel menntaður, átti einbýlishús, jeppa, sumarbústað

  og var í vel launaðri vinnu, og nýbúinn að fá afskrifað

  lán upp á einhverja milljarða.

  Jói bað Sighvat að lána sér tíu þúsund kallinn

  sem upp á vantaði fram að mánaðarmótum.

  Ekki málið.

  Jói fékk 10.000 krónurnar að láni hjá Sighvati á

  mánudegi.

  Daginn eftir féll bévítans krónuræfillinn um 40%.

  Á föstudegi þegar Jói hafði fengið frí frá vinnu kl. 17 til að

  kaupa nýju þvottavélina, kom babb í bátinn.

  Vélin kostaði nú 44.044 krónur í versluninni.

  Jói bjallaði í Dísu, sem var nýkomin heim úr vinnu.

  Dísa tæmdi sparibauk Gulla litla í einum hvínandi hvelli.

  Sjúkkit! 

  Hann átti sem betur fer 5.o44 krónur í bauknum.

  Jói brunaði heim eftir sparipeningum sonarins,

  og rétt náði aftur fyrir lokun, að kaupa nýju

  þvottavélina.

  Næsta mánudag voru mánaðamót og útborgunar-

  dagur hjá Dísu.

  Jói fékk 10.000 krónur hjá konu sinni og skundaði

  eftir kvöldmat til góðvinar síns, Sighvats að

  endurgreiða honum lánið.

  En Sighvatur varð ekki þakklátur skilvísri endurgreiðslu.

  Sei, sei, nei.

  Hann sagði þetta ekki fulla endurgreiðslu.

  Krónan hefði fallið, svo nú skuldaði Jói honum

  4.000 krónur aukreitis.

  Og þar sem lánið væri nú gjaldfallið, yrði hann að krefjast

  5% vaxta á dag, þar til lánið væri að fullu greitt.

  Annað væri ekki réttlátt.

  Ekki átt hann sem lánaði af góðmennsku sinni,

  að bera neitt tjón af gengisfellingu

  þessara 10.000 króna.

  Og Jói blessaður greiddi Sighvati 4.500 krónur

  daginn eftir, peninga sem áttu að fara í sparibaukinn

  hans Gulla litla.

  Tjón Jóa: 8.044 krónur ofan á

  upphaflega verð þvottavélarinnar.

  En það er auðvitað bara réttlátt.

  Honum var nær að standa uppi með ónýta þvottavél

  rétt fyrir gegnisfellingu.

  Svona er sagan þessi.

  Og af henni má læra eftirfarandi:

  1.  ÞAÐ ERU LÖG að eingöngu þeir sem TAKA lán, verði

  fyrir tjóni af gengisfellingu krónu.  Þeir sem lána, MEGA

  ekki verða fyrir neinu tjóni af gengisfellingu, því það er ekki réttlátt.

  Skiptir engu þó lántakendur eigi enga sök á gegnisfellingunni,

  standi ætíð í skilum með greiðslur af láninu og séu fyrirmyndar

  þegnar á litla Fróni.  Kemur ekki einu sinn til greina að lánveitandi

  taki á sig 50% af gengisfellingu krónunnar svona á móti lántaka.

  Skiptir engu að lántakar eru iðulega þeir þegnar, sem síst mega

  við því fjárhagslega að taka á sig tjón af völdum gengisfellingar.

  Þeir skulu BORGA!   Nú eða flytja öreiga til Noregs öðrum kosti.

  2. Lán skulu AÐ EILÍFU vera verðtryggð uppi á litla Fróni og

  ALDREI afskrifuð, nema þú sért "pappírspeningapési" búinn að

  taka milljarða lán hjá þínu eigin fyritæki eða banka,

  sjálfum þér, vini þínum eða bróður,

  þá AÐ SJÁLFSÖGÐU verður lán þitt afskrifað.

  En skutla 11 ára djásninu í sund næst.

  Góðar stundir.

Verðbólgan er innbyggð í kerfið

Athugasemdir

[Ingi Þór Jónsson, 13.2.2012 kl. 11:32]

Ég hélt að það væri nú bara nóg að benda á að ef fyrsti maðurinn hefði ekki lánað peninginn hefði hann lent í því að 10.000 kallinn hanns varð að 6000 kalli, það skiptir engu máli hver heldur á peningnum í augnablikinu.

[Sigríður Sigurðardóttir, 13.2.2012 kl. 17:02]

Akkúrat Ingi Þór.  Hefði hann ekki lánað 10.000 kallinn, hefði hann orðið að taka gengisfellingu á hann eins og aðrir Frónbúar á sína 10 þúsund kalla.  En fyrst hann var orðinn "lánveitandi" þá MÁ hann ALLS ekki verða fyrir barðinu á gengisfellingunni.  Skrítið fjandans lánakerfi á litla Fróni, enda einstakt í heiminum!  Þakka þér innlitið og gott komment!