23. júní. 2007.

  Er þetta ekki frétt frá góðærinu eina og sanna,

  þegar ALLIR hér uppi á litla Fróni urðu ofursnjöll

  fjármálaséní, og ekki bara elstu börn foreldra?

  Jaso.

  Húsfreyju grunar að sá sem setti inn frétt þessa

  á þeim drottins degi 20. nóv.2010 sé elstur 8 barna

  foreldra sinna, og nú sé komið að uppgjöri þeirra systkina

  allra og sá elsti vilji hafa vaðið fyrir neðan sig og kunngjöra

  yngri "pöpulnum" hver sé viskubrunnur fjölskyldunnar.

  Ekki það, að húsfreyja er elst af sínum systrum,

  hvort hún hafi hærri greindarvísitölu en þær lætur hún liggja milli hluta,

  enda hefur hún ekki hugmynd um hvort það sé tilfellið.

  Hinsvegar nýtur húsfreyja þess að hafa snemma þurft

  að spreyta sig í lífinu, gæta systra sinna og um leið kunna

  sínum eigin fótum forráð.

  Finna lausnir á snúnum málum, eins og sjóblautum fatnaði þeirra,

  "fýlsælu" á skóm og hvernig gamli ónýti traktorinn af

  Kirkjubæ virtist vera allur kominn út í garð okkar systra

  í bitum og bútum.

  Foreldrarnir iðulega rasandi á uppátekt sinna dætra, og

  ef þær hefðu ekki átt hauk í horni, sjálfan Guðmund afa sinn á

  heimilinu, sem reddaði með aðstoð húsfreyju því versta fyrir horn,

  er næsta víst að þær væru allar þrjár systurnar enn í "stofufangelsi"!

  Enn skrýtið þetta.... eru blaðamenn máske að athuga EFTIRTEKT okkar Frónbúannna?

  Góðar og gáfulegar stundir.

Á!

                                                                                                                              "... þeir voru bara að spyrja að,

  leiðinni niðr' að á" söng Laddi hér á árum áður.

  Hann skyldi þó ekki hafa grunað að við værum

  allmörg komin af indíánum Ameríku í beinan kvenlegg?

  Aldrei að vita.

  Húsfreyju finnst það bara besta mál ef langa, langa, langa....

  langaamma hennar hefði sannanlega verið grannvaxin, svarthærð skvísa,

  fædd á því herrans ári 980 fyrir Kristsburð í Vesturheimi.

  Svona Pokohontas-eitthvað.

  Hvað vitum við hvað Leifur heppni og hans menn voru að gaufa og gutla,

  á meðan þrælar þeirra byggðu búðir og sáðu í akra, en konur þeirra prjónuðu sokka

  og brýndu vopn þeirra á meðan þær spáðu í landsins gæði,

  veðurfar og hvort hægt yrði að finna góða "ljósmóður" á

  svæðinu þá börn tækju að fæðast?

  Jamm.

  Máske voru þarna leynileg ástarsambönd í gangi

  tvist og bast!?

  Bara allt logandi í framhjáhöldum og dodoi?

  Undir vínviðnum?

  Máske karlmenn allir á myljandi fylleríi (samanber Vínland)

  og kvennafari dögum og vikum saman?

  Jamm, maður spyr sig.

  "Langa" húsfreyju gæti þá um aldamótin 1000 hafa verið tvítugt glæsikvendi,

  með síða svarta lokka, ofboðslega flott ljósbrún augu,

  og með lítinn fæðingarblett á utanverðri löngutöng

  vinstri handar.

  Þetta hefur auðvitað enginn samanbrýndur, skögultenntur, langnefjaður

  karl frá litla Fróni árið 1000 geta staðist.

  Þeir rauðbirknu, síðhærðu fyrrum víkingar og írskir þrælar

  allir nýorðnir sannkristnir,

  hafa þá kolfallið fyrir ómótstæðilegri konu þessari og BINGÓ

  hér erum við rúmum 1000 árum síðar.

  Húsfreyja hefur fæðingarblettinn á "löngutöng" vinstri handar því til sönnunar.

  Jamm þetta líst húsfreyju aldeilis brilliant vel á....Á!

  Ó já.

  Vill miklu fremur vera af ætt frumbyggja Ameríku en glæpona

  frá Noregi.

  Jújú, seisei.

  Slatti af þjóðflokkum indíana var herskár vel og í mikilli "höfuðleðraútgerð",

  sér í lagi þá þeir börðust við hvíta menn í Ameríku, en obbinn var samt friðsælt

  fólk sem lifði í sátt við móður jörð, náttúruna og báru virðingu

  fyrir öllu lífi.

  Og virðing fyrir öllu lífi og náttúru er góður arfur.

  En langa,langa,langa.......langamma sem mælir með því

  að skapstyggur strákstubbur kaupi sér fley og fagrar árar til þess eins

  sigla á brott og "höggva síðan mann og annan" í næstu höfn

  á ekki upp á pallborðið hjá húsfreyju.

  Neipp.

  Ofbeldi vondur arfur.

  En fínar fréttir þetta, og aldrei að vita nema það verði

  "indíánaarfurinn" sem bjargar okkur út út bévítans

  kreppufárinu.

  Ekki amalegt það ef VIÐ hér uppi á litla Fróni

  reyndumst vera "síðustu Móhíkanarnir"..hehehe.

  Góðar stundir og .......Á!

Eiga rætur að rekja til indíána

Þetta er bara kjaftæði...

  ... las öldungurinn hátt og snjallt

  fyrir eldkláru nánast blindu frúnna á tíræðisaldri.

  "Hvað segirðu góði", hváði frúin hissa, "hvað er kjaftæði"?

  "Nú það get ég ekki séð" svaraði öldungur, "því letrið er svo smátt,

  en þetta stendur hérna í blaðinu, er fyrirsögnin".

  "Nú kannski er einhver að svara hinni fyrirsögninni sem þú last áðan.

  "JESÚ SNÝR AFTUR"!, sagði frúin aldraða vongóð.

  "Jú... kannski" öldungur rýndi í blaðið efinn á svip, á mynd sem

  fylgdi "kjaftæðisgreininni"..."nei hann er ekkert líkur Jesú þessi"!

  "Jæja, það er þá jafn gott, því þeir kirkjunnar menn halda því fram að

  Jesú eigi eftir að koma aftur" sú aldraða ákveðin, " og þá er eins gott að

  vera ekki með eitthvert kjaftæði við hann, blessaðan".

  Öldungur gjóaði augum á öldruðu augum, og dæsti:

  "Verð að ná í gleraugun mín, svo við fáum einhvern botn í þetta "kjaftæði".

  "Nei, blessaður vertu, slepptu því, góði.  Þetta er áreiðanlega eitthvert

  krepputal eða spillingarrugl á neikvæðu nótunum.  Fjaðrafok og endaleysa".

  Og gamla skellti í sig síðasta kaffisopanum úr bollanum:  "Nennum ekki að

  hlusta meir á slíkt...komdu við skulum fara upp í BINGÓ".

  Og upp fóru þau í BINGÓ og þar var sko bara spjall og gleði, ekkert kjaftæði.

  Húsfreyju var skemmt yfir samskiptum þessum, og sneri sér að frú einni

  sem fær 4 tegundir af augndropum tvisvar á dag.

  Sú neitaði BINGÓferð alfarið "þú veist vel góða sem hefur það sem

  "atvinnugrein" alla daga að setja dropa í augun mín, að ég sé

  ekki neitt á BINGÓspjöld og þess háttar lengur.  En veistu hvort

  Herjólfur komst í "Sandeyjarhöfn" í dag" og kerla glotti kalt.

  "Nehei", húsfreyja hló, " það veit ég ekki, en ætli það verði ekki stíf austanátt fram á mitt

  næsta sumar, og þá komist loks Herjólfur nokkrar ferðir í Landeyjahöfn um

  þjóðhátíð hjá þeim í Eyjum"!

  Það krymti í kerlu:  "Það væri þá vel, ef hægt væri að nota höfnina sem

  þjóðhátíðarhöfn næstu árin".

  Síðan hlógu þær báðar

  Það er enginn bölmóður í elskulegum öldungum húsfreyju, þrátt fyrir

  fregnir af kjaftæði, fjaðrafoki, tunnubarningi, spillingu og jafnvel

  endurkomu frelsarans.

  Reynslan og lífið hefur kennt þeim að æðruleysi og þrautseigja

  reynist best, þegar kreppir að.

  Öllu mætt með heimspekilegri ró.

  Sólin kemur aftur upp á morgun.

  Nýr dagur rís, með nýjar áskoranir, nýjar lausnir og ný átök.

  Ekkert varir að eilífu, hvorki góðæri né kreppa.

  Jafnvægið er best, segja öldungar húsfreyju, sveiflur

  skapa óróa og spennu.

  Húsfreyju líður vel innan um öldunga sína.

  Þar er ekki stressið eða djöfulgangurinn.

  Allt á sér sinn tíma.

  Allir eru sáttir við Guð og menn.

  Lífið er ljúft ...og svo vinnurðu í BINGÓ!

  Góðar stundir á köldum nóvemberdegi.

Ertu maður eða mús... eða geimvera?

  Háttvirtur borgarstjóri er

  þá yfirlýstur "ekki-geimvera" af hálfu

  geimverufélagsins?

  Er þó eigi að síður óumdeilanlegt að móðir Jörð snýst

  í kringum sjálfa sig og sólu í geiminum.... og við þar með

  jarðarbúar búandi á hnetti í "geiminum"... eða hvað?

  En máske er þá M. Skarphéðinsson að lýsa yfir því, að Gnarrinn

  hafi eigi fæðst úti í geimnum, eða utan jarðar? 

  Sé eðal ekta ALVÖRU jarðarbúi, Gnarrinn!

  Jamm meikar þokkalega sens.

  Nema auðvitað að foreldrar hans hafi verið leynilegir

  geimfarar á vegum Nasa í mörg ár?

  En þar sem Gnarrinn vísaði í annars ágætan leikara og umdeildan

  ríkisstjóra Kaliforníu fyrir vestan, þá er Gnarrinn

  kannski að ræða um sig sem "drápsvél"  utan úr geimnum líkt

  og ríkisstjórinn barðist grimmt við hér í bíó á árum áður?

  Jæja, Gnarrinn þá komin með uppáskrifaða yfirlýsingu frá

  geimverufélaginu, að slíkt sé af og frá.

  Gnarrinn er ekkert slíkt.

  Sjúkkit!

  Reyndar telur húsfreyja sjálf sterkar líkur á því,

  að hafi Gnarrinn rétt fyrir sér, og að  hann SÉ geimvera frá

  framandi hnetti úti í geimi, þá sé hann kominn í beinan

  ættlegg af hinum góðlega E.T og hans fjölskyldu.

  Og megi þá jafnvel vænta mynda í fjölmiðlum af

  Gnarr á myljandi "reiðhjólaflugi" yfir borginni á næsta fulla tungli:

  "Gnarr, phone E.T at home"!

  Sjálfsagt gasalega gott símsamband "þarna uppi".

  Jamm, merkilegt það ef við höfum fengið veru frá öðrum hnetti utan úr geimi

  sem borgarstjóra hér í borginni við sundin bláu.

  Okkur fellur alltaf eitthvað til.... og það af himni ofan!

  Nú og svo er nú Gnarrinn líka andlega þenkjandi maður, og

  sjálfsagt "miðill" líka.

  Er í mergjuðu MIÐLANDI sambandi við hinn "steindauða" GAMLA Sjálfstæðisflokk

  litla Fróns, sem neitar að viðurkenna að GAMLI flokkurinn sé dauður.

  Jamm, margt skemmtilegt og skondið í kringum Gnarrinn,

  og aldrei dauður tími.

  Hvort hann hafi tíma í "jarðneska" hluti eins og að stjórna

  borginni við sundin bláu, er svo spurning út af fyrir sig,

  sem erfitt er að finna svar við.

  Ekki síst þegar gæðaleikararnir Arnold Swartzenegger, Swayze og Goldberg

  eiga hug borgarstjórans allan.

  En líklega er það gleðiefni borgarbúum að "Superman" virðist ekki háttskrifaður

  hjá Gnarrinum, þó sá kappi hafi verið ekta "utan úr geimnum-vera"

  í þeim kvikmyndum.

  Þætti oss borgarbúum sjálfsagt mega hallærislegt,

  ef borgarstjóri vor mætti á opinberan

  "leiðinda-langdregin-fund" á bláum nælonsokkabuxum með eldrauða skykkju.

  En stjörnubjört og köld vetrarkvöld framundan.

  Farið út og kíkið til stjarnanna.

  Aldrei að vita nema þið komið auga stöku fljúgandi diska á sveimi

  og tunglskinsglaða hjólandi borgarstjóra.

  Góðar stundir.

 

Jón Gnarr er ekki geimvera

Fjallaspjall.

  Hún var þung á brún og með

  gráhvítu nátthúfuna sína þétt bundna

  undir kinn.

  Sat virðuleg sem endanær á sínum stað og starði stíft fram fyrir sig

  og virti ekki húsfreyju viðlits.

  Húsfreyja áræddi samt að ávarpa þá öldruðu:

  "Góðan og blessaðan dag, Esja mín kær, hann

  blæs napurt í dag, finnst þér ekki"?

  "Hrumph" það hummaði í kerlu, "ekkert hjá

  þér þarna niður við sjó, komdu bara upp í fimbulkuldann

  á mínum toppi, þá verður þér KALT, húsfreyja"!

  Og kerlan hló stórkarlalega, um leið og ísköld þokan

  læddist hljóðlega um hana efst.

  Húsfreyja hryllti sig: "Ég er eiginlega ekki í fjallgönguhugleiðingum í dag,

  kæra frú.  Ætla bara að bregða mér í verslanir, kaupa inn mat og

  snjóbuxur á níu ára djásnið mitt".

  Sú gamla gjóaði skörpum augum á gráa kólgubakkana

  í vestri:  "Þetta mun nú aðeins vera regn í dag, góða mín,

  en ég spái að Vetur konungur sé skammt undan með

  heldur kaldari spýjur, svo hafðu brækur þessar á dótturina

  vel hlýjar og vandaðar".

  Húsfreyja sagðist mundu gera það, en fannst kerla eigi hafa

  lokið máli sínu, svo hún beið átekta.

  Sú gamla ræskti sig.

  "Hef verið að hugsa húsfreyja, hvort nokkurt gagn mætti hafa

  af þessum GRÍNMEISTARA sem þið hafið þarna við völd í

  borginni"?

  "Huh, þú meinar borgarstjórann okkar hann GNARR"? spurði húsfreyja.

  "GNARR, hrumph, það var þá nafnið á borgarstjóra" kerla skók sig

  svo lítið bæri á.

  "En látum það nú vera hvað karlinn heitir.  Getur maður þessi séð

  til þess að fólk sé ekki að brjóta sig og bramla hér í mínum hlíðum...

  jafnvel fara sér á voða og drepa sig"?

  "Tja, hvað áttu við"? spurði húsfreyja.

  "Nú þegar vetrar þarf að tryggja að allar gönguleiðir séu

  vel merktar og stikaðar.  Tala ekki um ætli fólk sér alla leið upp á topp".

  "Jú, sjálfsagt gæti borgarstjórinn beitt sér fyrir því, kæra Esja"

  svaraði húsfreyja að bragði.

  "Jæja, kannski ég reyni þá að senda honum HUGSUN,

  því mér leiðist afskaplega þegar menn eru að hrynja eins

  smásteinar niður hann INGÓLF fyrir austan í suðurlandsskjálfta,

  niður hlíðarnar mínar".

  "Já, þú ferð nú létt með það, svo snjöll sem þú ert að

  senda okkur mannfólkinu hugsanir" kom svar húsfreyju.

  "O, ég kann nú ýmislegt fyrir mér, enda er ég nær jafngömul

  landi þessu og af því fædd" svaraði sú aldraða drjúg.

  "Hitt er annað, hugsanir get ég sent ykkur tvist og bast,

  en svo er það andskotanum sárara og erfiðara að fá ykkur til að

  MEÐTAKA þær og framfylgja þeim"!

  Jú, húsfreyja gat alveg séð að það gæti stundum verið stórmál.

  "Já, sjáðu bara þetta með skógræktina hérna í mínum hlíðum",

  kerling nokkuð örg.

  "Hér mátti ég híma kviknakin og skítkalt öldum saman, skógarlaus og nánast

  gróðurlaus fyrir utan smá grasþúfur og blessaða hvönnina, sífellt að

  senda ykkur treghugsa hugsun um skógrækt og uppgræðslu.

  Og hvar byrjuðu þið svo að rækta?  Jú, í hraunum og svo dalverpum

  fyrir austan og norðan"!

  Kerlan gnísti saman tönnum.

  "Svona, svona" svaraði húsfreyja róandi, "það er komin ljómandi

  myndarleg og falleg skógrækt hér í sunnanverðar hlíðar þínar..og víðar".

  "Já, og maður má víst þakka fyrir það" hvessti sú aldraða sig,

  "og vera glaður að þið mannskepnurnar skulið ekki æða yfir

  smáhríslurnar mínar á sleðafarartækjum og dótaríi á

  fjórum hjólum"!

  Húsfreyja horfði á fjall sitt hugsi:  "Það er aldeilis að kerlu er

  þungt í skapi í dag" hugsaði hún.

  "HAH, þetta heyrði ég húsfreyja" kerlan snögg, "gleymdu ekki því

  að ég LES ykkar hugsanir betur en þið stautið ykkur í gengum

  þessa bókarbleðla ykkar, sem allir eru að auki skráðir á dýrmæt TRÉ".

  Jaso, húsfreyju varð svarfátt.

  "En heyrðu greyið mitt, ég ætlaði ekki að láta vetrardrunga minn

  bitna á þér" kerla blíðari á manninn.

  "Þú ert ágæt hróið mitt, og ein af fáum sem nennir að spjalla

  við eldgamla fjallakerlingu".

  Húsfreyja hló.  "Og þú verður eldri og vísari með hverjum degi,

  og lifir okkur mennina alla".

  "O jæja, ætli ég reyni ekki að standa mína plikt sem verndari ykkar

  krílanna þarna niðri í ljósadýrðinni.  Þið eruð svo viðkvæm

  og lifið svo stutt, og farið ykkur allt of oft á voða.

  Megið alveg læra að bera meiri virðingu fyrir náttúrunni og

  "ykkur sjálfum", hróin mín, svo allt gangi ekki aftur á bak".

  Og kerlan kýtti sig í herðum, sneri sér frá húsfreyju og

  horfði öldnum en snörpum augum til hafs.

  Samtalinu var lokið.

  Húsfreyja dreif sig inn í bifreið sína og brunaði af stað

  í matarkaup, og keypti sérlega vandaðar og hlýjar snjóbuxur á

  níu ára djásnið.

  Gangið hægt um dyr Veturs konungs, hafið vaðið fyrir neðan ykkur

  á öllum ykkar ferðum og njótið fegurðar nátúrunnar í botn án þess að

  skaða hana.

  Góðar stundir.

Skratti góðir dagar.

                                                                  

  "Sigga, ég vil fá meiri köku",

  Marinó Týr mættur í þriðja sinn að veisluborðinu.

  Húsfreyja tróð sér í gegnum 12 ára krakkaþvöguna,

  og skar væna sneið handa 5 ára frænda sínum.

  "DJÍSUSS, ég er eins  og dvergur við hliðina á

  þessum 12 ára stelpum"  hugsaði húsfreyja.

  "Telst ég fullvaxin þó" hélt húsfreyja áfram þönkum sínum.

  Leist mun betur á drengina í afmælisveislu Svölunnar,

  allir minni en húsfreyja, nema tveir.

  En þeir löngu 12 ára slöttólfar lágu hvort eð er endilangir

  á stofugólfinu og teiknuðu og lituðu grimmt, svo það kom ekki

  að sök, hvað húsfreyju varðaði.

  Húsfreyja dældi gosinu jafnt og þétt í glös risavaxinna stúlknanna,

  og jafnvel fyrir einn og einn smávaxinn dreng.

  Pizzurnar runnu glatt ofan í liðið.

  "Sigga, ég vil fá meira Appelsín", Marinó aftur og

  tog í olbogann: "Mamma, ég er EKKERT búin að fá",

  níu ára djásnið örlítið ásakandi.

  Húsfreyja reddaði Appelsíninu í einum hvínandi hvelli,

  og djásnið fékk væna sneið af pepperónipizzu og Pepsí í glas.

  Marinó rukkaði fljótlega aftur um tertusneið, og húsfreyja

  skellti síðustu sneiðinni á pappadisk, skáskaut sér milli

  gólfliggjandi drengjanna, og tveggja mjög hávaxinna stúlkna

  sem stóðu þétt upp við stofuskápana, en aðeins 20 cm frá

  "gólfunnendunum", og færði móður sinni!

   Móðir húsfreyju sem hefur ætíð gaman af blöðrum og afmælum,

   var hálfbakk í rúmi sínu vegna "vatnsblöðru" sem stungið hafði

  sér undir aðra hnéskel hennar.

  "Síðasta sneiðin!  Það er nóg til, heil önnur terta frammi í

  ísskáp í bílskúrnum" , múttunni um og ó!

  Og móðirin skakkalappaðist fram og náði í teruna....lenti

  í sömu þrengslum og húsfreyja á milli slánanna, sem ekki

  hreyfðu sig af gólfinu, frekar en stofuskápselskandi

  stórvöxnu dömurnar.

  Móðirin með tertuna á lofti bað gólfdrengina að færa sig örlítið

  sem þeir gerðu ljúflega, báðir "ofan á og í veg fyrir" fæturnar á múttu.

  Móðirin tertuglaða hrasaði þar með beint ofan á peyjana,

  og mátti sig hvergi hræra...tókst með naumindum að bjarga

  tertunni frá stórskaða.

  Systir að koma úr sjoppuferð...gosið kláraðist á 10 mínútum,

  færandi hendi með meira gos, reddaði málunum og múttunni.

  Húsfreyja ákvað að taka sér pásu, tók upp prjóna í

  ró og næði inni í forstofuherbergi múttunnar.

  Marinó kom 4 ferðir að ná í húsfreyju, var óstöðvandi

  í tertunni og appelsíninu.

  "KRÆST, þeir hafa GRÓIÐ fastir við gólfteppið, löngu peyjarnir"

  hugsaði í fjórðu ferðinni, " og hvað skyldu risavöxnu skvísurnar

  tvær sjá svona athyglisvert við stofuskápinn"?

  Níu ára djásnið kom 3 ferðir og var aðallega þyrst....

  húsfreyja prjónaði sáralítið.

  En að lokum hafðist að seðja 30 manna hópinn, og leikirnir hófust.

  Húsfreyja náði að spjalla við múttu sína og prjóna hálft stykki.

  Systir í Þorlákshöfn var með "hlutverk" í draugasöguleiknum, og stóð

  í brunagaddi og myrkri fyrir utan sólpallsdyrnar hulin hvítu teppi,

  á meðan Sigginn 10 ára bróðir Svölunnar sagði ægilega draugasögu

  um sjoppuferð í niðamyrkri, ...og allt í myrkri í sjopunni, en þá kviknuðu

  ljósin í sjoppunni allt í einu og feitur sköllóttur sjoppueigandi

  sagði með draugalegri og dimmri rödd: "HALLÓ."....

  og þá bankaði systir "draugalega" á dyrnar.

  Það var öskrað, gargað, orgað og hlegið.

  Marinó Týr taldi næsta víst að JÓLASVEINNINN væri mættur,

  "...hann er mættur svona svimandi snemma, Sigga frænka"!

  "Besta afmæli EVER" sagði níu ára djásnið með þunga,

  þá húsfreyju tókst loks að koma henni af stað heim á leið

  upp úr klukkan níu um kvöldi.

  Í dag var svo sofið fram eftir, skroppið í bíó,

  og rætt við húsfreyju um fallegan bleikan lit á vetrarhimni,

  vinkonur, afmæli og góða hluti í lífi níu ára djásns.

  "Mamma, við kunnum að nota helgarnar vel".

  Góðir dagar í fríi...já bara skratti góðir dagar.

  Góðar helgarstundir.

 

 

  P.S  Myndirnar tók húsfreyja í sumar.

Ófagleg hjálp í SJÁANLEGUM biðröðum?

  Eða er þetta "ófaglegt hungur"

  í "miður uppbyggilegum" biðröðum?

  Veslings Stella K. Víðisdóttir sviðsstjóri

  velferðarsviðs Reykjavíkurborgar er "áhyggjufull".

  Hjálparsamtökin eru orðin "sýnileg" með sínum löngu

  ófaglegu biðröðum.

  Og svo eru þær heldur ekki uppbyggjandi, biðraðirnar.

  Sei, sei nei.

  Ægilegt.

  Kolröng aðferð.

  Ófaglegt.

  Niðurdrepandi fyrir hinn faglega sviðstjóra velferðarsviðs

  í Reykjavík að horfa upp á samlanda sína soltna í

  löngum röðum fyrir framan hjálparsamtök, er deila út mat.

  Aumingja Stella.

  En kannski að Stella finni einhverja lausn á "ófaglegum og lítt

  uppbyggjandi" aðferðum þessum við matarpokadreifingu?

  Máske ráð að flytja alla matardreifingu hjálparsamtaka niður

  í iður ráðhússins við Tjörnina, þar sem lítt upplýst bílastæði

  geyma bifreiðir á mörgum hæðum, og gera þannig matardreifinguna

  lítt sýnilega.

  Þar mætti ryðja bifreiðum út, enda allir komnir á

  mini-bíla vistvæna og hagkvæma...nema einn maður á Bessastöðum

  sem er á stórum en vistvænum Lexus, en hann þarf "sjaldan "

  að leggja bíl sínum undir ráðhúsi borgarinnar við sundin bláu.

  Hinum bílunum öllum mætti finna stað niður við höfn,

  til dæmis fyrir framan Kolaportið eina og sanna.

  Flytja síðan mat í tunnum niður í myrkviði ráðhússins,

  og afhenda hverjum fyrrum "ófaglegum landa í lítt uppbyggjandi

  biðröð", eina tunnu fulla af mat.

  Lítil tvíhjóla trilla fylgdi hverri tunnu, svo hægt væri að

  rúllu tunnunni með sér hvert á land sem er,

  jafnvel ferðast með hana í strætó.

  Þegar hinir "ófaglegu þurfandi", hafa klárað matinn úr tunnunni,

  mæta þeir bara aftur með hana tóma niður í ráðhús og

  fá meira í hana.

  Og alveg væri það þá tilvalið, að þeir kæmu við á Austurvelli

  með tómu tunnuna, og lemdu hana grimmt,

  en þó á "faglegan og uppbyggjandi" máta, í klukkustund eða svo,

  áður en þeir smelltu sér niður í iður borgarráðhúss.

  Nú eru hvort eð er menn á ferli sínkt og heilagt á þessum

  slóðum með tunnur á rölti, svo þó að einhverjir bættust í tunnuhópinn,

  væri það lítt áberandi, og sviðstjóri velferðarsviðs gæti

  glaðst í hjarta sínu yfir "horfnum ófaglegum og lítt uppbyggjandi" biðröðum.

  Þessar áhyggjurnar á bak og burt....piff púff!

  Jafnvel gæti farið að hafa áhyggjur af skólamálum og málefnum fatlaðra og aldraðra

  í staðinn, blessunin hún Stella.

  Jamm, nei, bara svona hugmynd frá húsfreyju á föstudegi.

  Húsfreyja er í ágætu "ófaglegu og litt uppbyggjandi" fríi frá störfum

  í dag

  Ætlar bara að liggja í leti og ómennsku fyrri part dags, skella

  sér síðan í "uppbyggjandi" bað og skreppa í eina herlega, fjölskylduvæna og

  "faglega" reisu austur fyrir fjall í 12 ára afmæli Svölunnar með 9 ára djásninu

  seinni partinn.

  Góðar stundir og njótið helgarinnar bæði faglega og á uppbyggjandi máta.

Deila á matargjafir

...og útlit fyrir enn verri rjúpnaveiði.

  Eða það hefði húsfreyja talið líklegt.

  Eða eru rjúpur mikið fyrir að

  vera á flögri í bálviðri?

  Eða hópa sig máske saman í heilu kippunum

  við aðal jeppaslóða rjúpnaveiðimanna og bíða

  dauða síns í stóískri ró og organdi kafalds snjóbyl?

  Jamm, húsfreyja þekkir lítt til rjúpna, nema

  ef vera skyldi að þær væru svona yfirleitt "einar upp til fjalla, yli húsa fjær",

  flýjandi fálka beint í fangið á "snúandi úr hálslið og fiðurreytandi"

  kvensniftum, eins og segir frá í einu merku ljóði.

  Skuggaleg rjúpnaörlög það.

  Jæja, kannski ekki aðalatriðið hvað rjúpur eru að brasa

  í fárviðri, þegar rjúpnaveiðimenn eru annars vegar.

  Þeim sumum hleypur kapp í kinn, og gerast síðan lesblindir mjög

  og heyrnadaufir með afbrigðum, þá veðurfræðingar lofa

  hressilegu "leitarveðri" með blindhríð, hvassviðri og djöfulgangi á fjöllum.

  Og þá er að leita-DÆS-!

  Og leita.

  En huggun harmi í, þá er það ætíð ofsafengin gleði

  sem fylgir því að vera FUNDINN, hafi maður týnst

  í geggjuðu veðri á fjöllum.

  Myljandi stuð og mögnuð hamingja.

  Jamm.

  En húsfreyja telur illu heilli, að rjúpnaveiðimenn munu sumir

  hengja sig í  setninguna "með talsverðri ofankomu" í kolsvartri

  veðurfrétt þessari.

  Er ekki "talsverð úrkoma" bara ávísun á "þokkalega meðalúrkomu".....

  máske jafnvel bara verið að tala um nokkuð öran "éljagang"!

  HA?  Bara fínasta veður?

  Og svo týnast menn á fjöllum.

  Jamm.

  En svona til að alls réttlætis sé gætt, þá ber að minnast

  á allar pottþéttu rjúpnaskytturnar, sem ætíð hafa

  vaðið fyrir neðan sig, og sitja heima yfir krossgátum og fótbolta

  þá stormur og hríðabylir geysa á fjöllum og eiga þær skyttur hrós skilið.

  Rjúpuna veiða rjúpnaskyttur þessar fyrir því, í blíðviðri, öruggar

  og ALDREI týndar.

  Góða helgi og njótið "innistunda" í faðmi fjölskyldu sem allra best.

Útlit fyrir afar slæmt veður

Vetrarfríið...

  ... er fyrir börnin að ósk foreldra".

  Konunni í útvarpinu var mikið niðri fyrir.

  "Í alvöru" hugsaði húsfreyja, þar sem

  hún ók bifreið sinni í gegnum haustlegar

  og blautar götur heim til níu ára djásnsins,

  og ömmu Stínu.

  Amma Stína, móðir húsfreyju hafði boðist til að

  mæta í borgina við sundin bláu og stytta níu ára

  djásninu stundir, á meðan vetrarfríi stóð,

  þar sem eigi var fengsælt um frí frá vinnu hjá foreldrum

  djásnsins.

  "Já", konan var á innsoginu, "það var gerð könnun og það

  vildu þetta "allir" foreldrar fyrir börnin sín þó það lengdi skólatímann".

  "Kræst" hugsaði húsfreyja, "ekki rekur mig minni í slíka

  könnun, og þá hef ég aldeilis skitið upp á bak hafi ég

  eindregið óskað eftir vetrarfríi til handa skólabörnum".

  Húsfreyja rótaði nú grimmt í sínum innstu hugarskotum,

  en fann ekkert um neina vetrarfrískönnun, aðeins

  nokkra skúmaða þanka um að klífa Everestind við

  tækifæri, og hvort Beverly Grey bækur hennar hafi allar farið

  undir hraun 1973... (afi átti alltaf Tópas...small inn) 

  og svo efasemdir um gnótt skeinipappírs í

  baðherbergisskápum hennar.

  Þar sem útvarpsmaður sá er ræddi við áköfu konuna,

  virtist jafn gáttaður og húsfreyja, datt henni í hug

  að könnun þessi gæti þá ef til vill verið "góðæriskönnun"

  frá vetrinum 2006-2007...?

  En hraðmælta, ákafa konan sem reyndist vera kennari,

  minntist ekki einu orði á það, hvenær könnun þessi

  hafði farið fram, eða hverjir hefðu staðið fyrir henni.

  "Jaso" húsfreyja setti í brýrnar.

  Níu ára djásnið hafði sumsé verið dæmt í vetrarfrí

  í 3 virka daga-VINNUDAGA foreldranna, af algjöru ábyrgðarleysi

  og í hálfgert reiðuleysi af "sínum eigin foreldrum".

  "Andskotinn með nef eins ormétið rotið epli, nú fengi bóndi sko

  GÚMORRINN á Latínu frá húsfreyju, þá hann kæmi heim"!

  En húsfreyju þótti næsta víst að bóndi hennar hefði

  asnast, eins og góðærisauli að sækja um lán hjá sínu

  eigin fyrirtæki eða banka, til að taka þátt í könnun

  þessari um vetrarfrí barna, og bara verið asskoti hress og jákvæður,

  fyrst hana rak ekki minni til þessa.

  "Annað hvort það, eða hann hefur troðið húsfreyju

  í að svara könnuninni, þá mergjaðir vírusar sveimuðu um heilabú

  hennar með tilheyrandi 40 stiga heitum þokuskýjum og heilabilunarþankagangi.

  Hvort heldur var, þá var hann SEKUR maður".

  Húsfreyja hvæsti reiðilega, "hvurnig datt bónda hennar þessi

  endaleysa í hug...og það í bankahruni og dómdagskreppu"?

  Húfreyja sló ekki stefnuljósið af, þó hún væri fyrir löngu búin að

  beygja, af einskærri vonsku og bræði.

  "Látum bara helvítið blikka"!

  Tókst eigi að síður, húsfreyju að komast heilu og höldnu

  heim á bifreið sinni, enda er ökusnilld hennar við brugðið....blikk...blikk...

  hvurn fjandann þarf maður sosum alltaf  að vera að BAKKA?

   En um kvöldið sór bóndi og lagði sárt við að vetrarfrískönnun þessa

  hefði hann aldrei séð né heyrt.

  "Þú hefur þá tekið þátt í henni, ef hún hefur verið

  send okkur í ímeilinu" tjáði hann arfareiðri húsfreyju.

  DJÍSUSS!

  Húsfreyja man ekkert slíkt, en varla lýgur útvarpið.

  Um nóttina barðist húsfreyja í gegnum hverja martröðina

  af fætur annari, og svaraði könnunum villt og galið JÁKVÆTT

  um að hafa "sumarfrí" skólabarna um miðjan nóvember, en foreldranna

  í marsbyrjun, vetrarfrí yrði lengt um 1o daga,

  páskafríið yrði sömuleiðis lengt og lyki ekki fyrr en 4 júlí.

  HROÐI.

  Reyndi húsfreyja að afsaka sig í bak og fyrir við vinnuveitenda, sem hringdi

  jafnt og þétt í martröðum þessum,

  og spurði hvenær mætti næst vænta hennar til starfa.

  Jamm.

  Húsfreyja virðist greinilega fara hamförum í könnunum henni sendar

  rafrænt, og er svo í djúpum skít þá afleiðingar

  djöfulgangsins koma í hausinn á henni.

  Húsfreyja mun nú taka sér tak, og ALDREI framar

  svara nokkurri könnun, rafrænt eður ei.

  Sér í lagi mun hún FORÐAST kannanir um skólamál,

  barnavetrarfrí og skólagöngu barna langt fram á sumar.

  Í besta falli mun hún skella sér í kannanir sem

  gerðar eru á bragðmun Coca Cola og Pepsi eftirleiðis....

  fínt að fá koffín og sykur frítt í blóðrásina á krepputímum .

  Jepp, ekki spurning.

  Var annars norðan heiða, húsfreyja, með vetrarfrísdjásni

  og bónda um síðustu helgi.

  Miðfjörðurinn spegill á köldum haustdögum, föl á jörðu

  og læða húsfreyju setti upp "háhæla skóna" og tiplaði

  beint úr bílnum og inn, upp á hlýja þvottavél tengdó.

  Níu ára djásn lék sér við Völu frænku sína og fór

  í "grýlukertaleiðangur"með húsfreyju upp með á.

  Alltaf merkilegt að sjá muninn á veðri Norðurlands og

  hér fyrir sunnan.

  En lesa með djásninu næst, því það er skóli á morgun.

  Vetrarfríið er víst búið.

  Góðar stundir, og í guðanna bænum, ef þið eigið vetrarfrí: Njótið þess!

Örvasa ríkisbubbar á bótum?

  Duga skammt 100 millurnar hjá

  suddalega moldríku fólki þessu,

  fyrst það ÞARF atvinnuleysisbætur í ofanálag.

  Húsfreyja yrði að fá mjög NÁKVÆMAR leiðbeiningar

  ætti hún að eyða 100 milljónum sisona,

  og yrði sjálfsagt að fá að spenna slíkri upphæð

  á nokkrum árum ...... nema auðvitað hún smellti sér með "aurana"

  til Las Vegas með Ödda og Gillz á morgun.... væri fljót að

  snara út aurunum, og sjálfsagt komin heim slypp og snauð

  fyrir hádegi á þriðjudag.

  Ekki heppin kona í spilum, húsfreyja, og hefur tvívegis

  fengir "skammarverðlaun" í félagsvist um ævina......

  og þrisvar tekið þátt í félagsvist.

  Merkilegt samt að þokkalega "vel stæðu" fólki þessu

  þyki það hafa þörf fyrir atvinnuleysisbætur.

  Í hvað notar fólk þetta fé sitt, þessar 100 milljónir,

  ef ekki til að greiða af lánum, kaupa í matinn, borga rafmagn

  og hita, borga bensín, kosta börn sín í skóla og borga símreikningana?

  Allt í einu bara "skítblankt" og atvinnulaust lið,

  með sínar 100 millur, að missa ofan af sér, verið að loka fyrir rafmagnið,

  krakkarnir að hætta í framhaldsskólum og á ekki fyrir

  flösku af Sjardonney með kvöldmatnum á fimmtudegi.......nema

  það fái greiddar atvinnuleysisbætur.

  Allir peningar húsfreyju hafa hingað til farið í húsnæði, barn og bíl,

  enda hefur hún ALDREI átt 100 milljónir, MUN líklega aldrei

  eignast hundrað milljónir, né heldur mun hún ÞURFA

  100 milljónir til að lifa ágætlega sómasamlegu lífi.

  Nær meira að segja að styrkja líknar-og styrktarfélög

  sjúkra og ógæfufólks tvisvar til fjórum sinnum á ári,

  án þess að sleppa Kit-Kattinu og sölinni í staðinn.

  Er húsfreyja meira að segja búin að splæsa á sig einni Sjardonney

  þetta árið, þá hún fór í óvissuferð!

  Jamm, ólíkt höfumst við að, þrjúþúsundsexhundruþrjátíu og tvö-mennin

  og svo allur þorri þjóðarinnar, á krepputímum.

  Þorrinn kreppir hnefann og skekur upp í andlit kreppustormsins og

  rær lífróður á þjóðarskútunni fyrir að meðaltali 150-350 þúsund krónur

  á mánuði svo börnin okkar,

  næsta kynslóð megi lifa þokkalega mannsæmandi lífi.

  Hundrað milljón króna fólkið sér sóma sinn í því að sækja

  um bætur verði það atvinnulaust.

  Jamm, tarna er furðuleg mannskepna, hundrað milljón króna maðurinn.

  Er kannski 100 milljóna fólk þetta af "nykurættum"

  ....nykursins í Reykjavíkurtjörn eft til vill.

  Hvað veit húsfreyja?

  Ekki baun.

  Góðar stundir, og húsfreyja lætur vita, finni hún  vísbendingar

  á förnum vegi um "hvernig á að eyða 100 milljónum"!

3.632 eiga 750 milljarða