Himininn mergjaður...

  ...svona heiður og blár" hugsaði

  húsfreyja er hún rölti heim á leið

  með hálfullan Hagkaupspokann.

  Esjan blikkaði húsfreyju vinalega,

  um leið og systir í Þorlákshöfn sagðist

  hafa tapað öllum áttum.

  "Nú Esjan er þarna, skólinn hér fyrir framan okkur

  og húsið handan við " húsfreyju fannst þetta ekki mikið mál.

  Systir náði áttum og dæsti af létti.

  Hún öllu hlaðnari en húsfreyja eftir fatakup í Hagkaup,

  útsala þar í gangi, og hefði ekki viljað ráfa rammvillt

  um Grafarvoginn hlaðin pokum og pinklum.

  Húsfreyja brosti í kampinn.

  "Það er ekki flókið að rata hér innan Grafarvogs, systir,

  það var eitthvað annað hér í London um árið".

  Það sumarið hafði húsfreyja skroppið í hátignarlega

  borg bresku Betu, sjálfa London með tveimur vinkonum sínum.

  Aldrei þessu vant viðraði brilliant vel í London,

  enda hásumar, 30 stiga hiti, himinninn heiður og

  blár dag eftir dag og sú gula í essinu sínu.

  Þær stöllur höfðu vaknað snemma þrátt fyrir ágæta

  loftræstingu Grafton hótels, sem var spölkorn frá

  Oxfordstræti og Piccadilly.

  Dagurinn var strax orðinn mollulegur fyrir

  hádegi, og aðalverkefni ferðarinnar framundan.

  Skreppa niður í katalog-verslun á Oxford og

  ná lagernum af þeim kaupahéðnum er þá verslun ráku

  fyrir systur húsfreyju, vinkonu hennar í Eyjum og

  smotterí fyrir múttu.

  Þrátt fyrir miskunnarleysi þeirrar gulu, svækjuhita

  og skerandi birtu í augun, drifu vinkonurnar þrjár

  sig af stað í verslunarleiðangurinn fyrir hádegi.

  Illu var best af lokið, og þá gætu þær svo dólað

  sér í hádegissnarl í rólegheitum og skroppið

  og kíkt á Tower í London á eftir.

  Í katalogversluninni töpuðu vinkonur og húsfreyja

  sér alveg yfir allri dásemdinni sem var í boði,

  svo sækja varð í "varalager" verslunarinnar svo

  þær fengu allt sem þær NAUÐSYNLEGA urðu að kaupa....

  fyrir utan barnasæng, kerrupoka og annað dótarí

  fyrir systur, vinkonu og múttu.

  Út fóru þær með 12 poka í yfirstærð, troðfulla.

  Stöllurnar þrjár fíluðu sig líkt og "pokafólk" í New York

  í skrúðgöngu 4 júlí, þegar þær komu út á Oxfordstræti.

  Þær ákváðu í snatri að flýja niður í næstu "undirgrund",

  eins of þær kölluðu oft neðanjarðarlestarnar, og koma

  "vörulagernum" upp á hótel.

  Voru alls ekki í sinni fyrstu Lundúnaferð, og voru

  vel kunnugar lestarkerfinu og nokkuð flinkar að

  nota það.

  Jamm.

  Rétt lest fundin í snatri og síðan öllu pokadótaríinu

  troðið inn, og þær stöllur töldu sig hólpnar.

  Yrðu þá ekki hirtar upp af snyrtilegum breskum

  lögregluþjóni, sem kærði þær fyrir að vera

  amerískar "bag-ladies" í London...sektaði þær

  jafnvel fyrir "sjónmengun".

  Og lestin brunaði af stað.

  Vinkonurnar rýndu á hvert stöðvarmerkið

  á fætur öðru......nah.......nei......ekki þessi...

  hva...rosalega var langt í þeirra endastöð.

  Greinilega hrikalega margar stöðvar á milli.

  Þær stallsystur með 12 pokana sátu rólegar, spjölluðu

  og þóttust ekki taka eftir augngotunum sem

  þær og farangur þeirra fékk frá öðrum farþegum.

  Skyndilega birti.

  Lestin kom UPP á yfirborð jarðar.

  Hvurslags?

  Var þetta ekki NEÐANJARÐARLEST?

  Vinkonurnar litu í kringum sig.

  Þær virtust vera komnar upp í sveit.

  Hvar var Grafton-hótelið?

  Hvar var LONDON?

  Eftir dágóðan akstur, stöðvaði loks lestin við

  litla lestarstöð.

  Vinkonurnar rusluðu sér út í snarhasti,

  með alla pokana 12.

  KRÆST.

  Þær voru rammvilltar.

  Míni-panikk greip stöllurnar,

  þær hringsnérust góða stund,

  áður en þær áttuðu sig og komu sér

  yfir á stöðvarhelminginn þar sem lestin

  stöðvaði á leiðinni inn í borgina aftur.

  Þær tylltu sér á bekk á stöðvarpallinum,

  með pokana 12 þétt upp við sig.

  Sólin var að steikja úr þeim heilabúið.

  Hitamælir á veggnum á lítilli stöðvarbyggingunni

  sýndi hitastigin bæði á Fahrenheit og Celcius.

  Hiti 41 gráða á celcius!

  Stöllurnar voru aleinar.

  Ekki sála á ferli.

  Jaso.

  Húsfreyja litaðist um í von um að

  finna eitthvert lífsmark.

  Handan lestarteinanna var víðáttumikill akur,

  móaði í agnarsmátt legóhús, rytjuleg tré

  og tvær beljur á beit út við sjóndeildarhring.

  "Jæja, það er þó altént lífsmark" hugsaði

  húsfreyja, er önnur kýrin lyfti haus frá jðrðu.

  En ákvað síðan húsfreyja að standa upp og

  líta yfir vegginn bak við bekkinn.

  Fór um hana hrollur.

  Gamall kirkjugarður.

  Gráir, illa farnir legsteinar.

  "Stelpur, við virðumst hafa lent hér með pokana okkar 12 á stað

  MITT Á MILLI LÍFS OG DAUÐA".

  Vinkonurnar litu við.

  Síðan á hvor aðra.

  Á pokana 12 fulla af varningi.

  Skelltu upp úr og grétu af hlátri.

  Veinuðu af hlátri.

  Þegar hópur af ferðalöngum á leið til

  London komu upp á lestarpallinn,

  ráku þeir upp stór augu.

  Á eina bekknum þar sátu 3 ungar konur,

  í hrúgu af stórum pokum frá "katalogverslun"

  og grenjuðu af hlátri.

  " 'Orribly strange bag-ladies" hvíslaði ung

  stúlka að kærasta sínum er hún fór fram hjá

  bekknum.

  Húsfreyja og vinkonur hennar misstu þar með

  alla stjórn á hlátrinum, og voru nánast frávita

  að hlæja alla leiðina aftur til London.

  Komust við illan leik upp á Grafton hótel,

  með alla pokana 12!

  Týndist ekki einn einasti.

  Af 12 poka-varningi þessum á húsfreyja aðeins

  einn hlut enn:  Forláta hljóðláta vekjaraklukku,

  sem vekur húsfreyju á hverjum virkum morgni

  með ljúfri röddu.  "It's time to wake up"!

  Hvort vinkonur eiga eitthvað eftir af sínum

  kaupum, veit hún ekki.

  En mikið rosalega voru þetta bráðnauðsynleg kaup

  þarna um árið.

  En húsfreyja ætlar til ferða að sækja Svöluna úr bíó.

  Vonandi ratar hún......

  Góðar stundir á fögru sumarkveldi.

 

Álfar og huldufólk.....

   ... hvaða grillum ertu búin að koma inn

  í höfuðið á barninu, Kristín?

  Afanum Guðmundi Eyjólfssyni á Eiðum í

  Vestmannaeyjum var mikið niðri fyrir.

  Hann hvessti augum sínum á tengdadóttur sína,

  með báðar hendur á mjöðmum byrsti sig.

  "Þú gerir krakkann alveg ruglaðann með svona sögum"!

  "En Guðmundur" , svaraði tengdadóttirin sár, " ég hef engar

  álfa-eða huldufólkssögur sagt stelpunni".

  "Það er alveg satt, afi", sagði litla 4 og hálfs árs manneskjan

  hvöss við afa sinn, "mamma kann engar svoleiðis sögur".

  "Nú jæja lambið mitt", afinn svolítið blíðari á manninn,

  "hvaðan hefurðu þá alla þessa álfaspeki, hróið mitt"?

  "Nú auðvitað frá henni Sissu vinkonu, afi, hún er álfur sjálf

  og veit þetta allt saman".

  Afinn horfði rasandi á fjögra ára sonardóttur sína.

  Ljósir liðaðir lokkar, dökkblá augu í barnslegu andlitinu,

  setti í brýrnar af einbeitingu og stakri réttlætiskennd.

  "Hún Sissa á heima í litla húsinu úti á hól, afi,

  og við leikum okkur alltaf saman, þegar Anna Stína

  frænka er í fílu eða kemur ekki að heimsækja mig"!

  "Hvaða þvættingur og þvaður er þetta, stelpa"

  afinn pirraður, "það býr enginn út í hól og það er

  ekkert hús þar"!

  "VÍST, afi, þú bara sérð það ekki af því að

  mamma og pabbi hennar Sissu vilja ekki að þú sjáir það"!

  Litla manneskjan var á innsoginu..

  Það hnussaði í afanum.

  "En þau hjálpa þér oft að höggva eldiviðinn,

  þegar þér er illt í mjöðmunum, afi, og þá fær pabbi

  hennar Sissu svo að taka einn viðarkubb til að

  skera myndir út í, og þær eru ofboðslega flottar".

  Litla manneskjan horfði rannsakandi á afa sinn.

  Trúði hann henni ekki?

  Afinn starði á sonardóttur sína.

  Strauk síðan höku sína hugsandi.

  "Það var og" sagði hann loks.

  "Það er reyndar merkilegt, Stína", sagði hann

  við tengdadóttur sína, "að oft gengur mér ekkert

  ver eða seinna að höggva í eldinn, þegar ég er

  verkjaður í mjöðmunum, og get varla hreyft mig".

  "SKO", sagði litla skottan ákveðin.

  Málið var útrætt frá hennar hálfu, og hún skoppaði

  út í sumarið og sólina.

  "Tarna er skondinn krakki, með furðulegt ímyndunarafl,

  Stína", heyrði hún afann segja móður sinni.

  Húsfreyja hefur ekki séð Sissu vinkonu sína síðan hún

  var fimm ára gömul.

  Álfar eða ímyndun.

  Ykkar er valið.

  Góðar stundir, húsfreyja er með kjúlla í ofninum.

Töluðu til álfa degi fyrir óhapp

Það haustar snemma..

  ... hér norðan heiða í ár" hugsaði húsfreyja

  rasandi, er hún horfði á gula móana fyrir

  ofan kirkjuna á Hvammstanga, og hávaxin

  lauflaus trén í kring.

  Blómabeð tengdamúttu hennar voru vart

  svipur hjá sjón, búið að breiða svarta dulu

  yfir bóndarósina og Páskaliljurnar voru fölar

  og ræfilslegar, lafandi með hor og hóstakjöltur

  í norðangarranum.

  "Asskoti er að vita þetta" hugsaði húsfreyja,

  "og enn verra að berja augum"!

  Það næddi ónotalega jökulköldum vindi ofan í

  hálsmál húsfreyju, og hún gjóaði kuldarökum augum

  upp á snjóhvítan tind Þrælsfells í sólskininu, þar sem

  "Vetur konungur" sat á hækjum sér og glotti kalt og grimmdarlega.

  Ekkert fararsnið á honum karldruslunni, og komið fram í

  miðjan júní.

  Húsfreyja sendi honum pirraða fyrirspurn:

  "Ferðu ekki að snáfa af landi brott, herra minn?

  Hér á að vera komið sól og sumar fyrir löngu, og svo

  bara blæst þú vorgyðjunni út á hafsauga og reynir

  að frysta í okkur blóðið langt fram í júní"!

  Karl hló hjartanlega af húsfreyju, en svaraði engu, andaði síðan

  snarpri ískaldri vingusu beint í andlit hennar svo

  tárin streymdu niður kinnar hennar í næðingnum.

  Sú gula hafði látið svo lítið að sýna sig þrátt fyrir

  lætin í karlfjandanum, en mátti sín lítils fyrir

  ofurmætti hans og kuldalegri þrjósku.

  Tarna var ljóta sumarið.

  Húsfreyja hætti snarlega við að fara í göngutúr...ekkert vit

  í að drepast úr lugnabólgu um hásumar.

  Það yrði  bara hlegið að henni í "Sumarlandinu" þegar

  hún mætti þangað með vottorð upp á banamein:

  STEINDÓ AF LUGNABÓLGU Í "JÚNÍ"!!

  Neipp, þá var betra að dúða sig  í hlý vetrarföt,

  skella sér inn í bifreið og fara í smá rúnt um bæinn....

  með miðstöðina stillta á hæstu stillingu.

  Húsfreyja flýði inn í hús aftur, en þar var þegar búið að

  ákveða ferð "í bíl" út á Vatnsnes í eðal fiskisúpu

  á Geitafelli, á meðan úrillur kötturinn vafði sig inn í

  ullarteppi uppi á lofti.

  Þetta lagðist bísna vel í húsfreyju, en hún ullaði samt

  framan í "Vetur konung" á leiðinni út á nesið,

  svona til að hefna sín fyrir ískaldar vindkviðurnar.

  Á Geitafelli var vel og hlýlega tekið á móti svöngum

  ferðalöngum.  Fallegur hlaðinn turn á hlaðinu,

  og snyrtilegur og fallegur veitingasalur.

  Tengdapabbi hafði búið á Geitafelli til 6 ára aldurs.

  Spjallaði við bóndakonuna og eðalkokkinn á staðnum.

  Fiskisúpan rann ljúflega niður, nema hjá 10 ára djásninu,

  sem er á "ekkert DRASL má vera í súpum"-tímabilinu.

  Bóndakona leyfði að við litum inn í turninn.

  Þar gamlir íslenskir munir frá fyrri hluta síðustu aldar,

  og jafnvel eldri, gamlar ljósmyndir og fleira.

  Uppi annað turnherbergi með skoskum munum, bréfum,

  fánum og fleira, til heiðurs skoskum heiðursmanni,

  séra Robert Jack.

  Þar las húsfreyja þessu skemmtilegu frásögn:

  Guð almáttugur var að skipuleggja

  sköpun Skotlands, og ræddi málið

  við Gabríel erkilengil.

  "Ég ætla að hafa Skotland með háum

  tignarlegum fjöllum, tærum bláum

  vötnum, allar ár þeirra fullar af laxi,

  undursamleg dádýr í fögrum skógum

  þeirra, dali alla gróðursæla og

  borgir þeirra glæsilegar.

  Skotar verða síðan eldklárir,

  hugrakkir, myndalegir....."

  Hér greip Gabríel erkiengill framm í

  fyrir Guði.

  "En herra, ert þú ekki að mismuna

  Skotum allhressilega, og hlaða undir þá

  umfram aðra jarðarbúa"?

  "Nei, alls ekki" svaraði sá heilagi,

  "ég er ekki búinn að segja þér hverjir

  verða næstu nágrannar þeirra".

  Já, þetta var góð ferð út á Vatnsnesið.

  En lítið hlýnaði þessa 3 daga sem húsfreyja

  vísiteraði norðurlandið, og sá gamli upp á

  Þrælsfellinu, spýtti við tönn og yggldi sig þegar

  húsfreyja forðaði sér aftur suður í borgina við

  sundin bláu.

  Merkilegt nokk, hafði vorgyðjan ratað þangað

  yfir Hvítasunnuhelgina, og tók á móti húsfreyju

  með 17 stiga hita, sól og blíðu.

  Kötturinn tjúllaðist af einskærri gleði yfir því að

  losna úr bifreiðinni, og veltist í grænu grasinu

  við hlið 10 ára djásnsins, sem brosti allan hringinn:

  "MAMMA, SUMARIÐ ER LOKSINS KOMIÐ".

  Það var og.

  Góðar stundir og gleðilegt "alvöru" sumar.

Sumarið mætt í borgina

Hlýðnar sem rakkar...

  ...og hórur í rúminu í ofanálag.

  En eigi að síður "sanntrúaðir" múslimar,

  blessaðar hlýðnu konurnar, og það í

  samfélagi þar sem vændiskonur eru grýttar.

  Tarna eru merkileg samfélög, forneskjuleg,

  harðneskjuleg og konum fjandsamleg.

  Konur iðulega "barðar til hlýðni og undirgefni",

  heilaþvegnar af kúgandi og þrúgandi

  lögum karlanna, sem vísa beint í Kóraninn.

  Skruddu sem skráð var af "karlmönnum" á

  sjöundu öld eftir Krist.

  Þar sem "eftiröpun"  úr Gamla Testamentiinu,

  með "dassi" af mergjuðum helvítislýsingum og

  hefndaraðgerðum Alla á dauðlegum mönnum,

  var lofsungin og hafin upp í hæstu hæðir.

  Konur lélegur pappír í báðum þessum ritum.

  Húsfreyja man eina setningu úr nýlegri þýðingu

  á Biblíunni: "Góðvild konunnar er verri en illska mannsins".

  Greinilegt að körlum hins forna Ísraels, sem og

  sanntrúuðum fylgjendum Múhameðs,

  var mikið í mun að kúga konur, berja þær til hlýðni

  "eiga" þær, og láta þær "þjóna" sér til borðs og sængur,

  með góðu eða illu.

  Furðulegt ofríki þetta og hatur í garð kvenna.

  Svo mörg voru þau orð.

  Húsfreyja er farin austur fyrir fjall að horfa á

  systur í Þorlákshöfn róa....fékk silfur í fyrra hennar lið.

  Góðar stundir.

 

Hlýðnar konur funda í Malasíu

Dýrt að deyja drottni sínum...

  .. enn dýrara að láta hola sér niður

  sómasamlega, steindauðum.

  Tarna er ljóta ástandið.

  Húsfreyja er í öngum sínum.

  Ekki það að hún telji sig hrökkva upp af

  einhverja næstu daga, og þarfnist þar með

  niðurholunar í frónverskum eðal-kirkjugarði,

  sei, sei, nei.

  Húsfreyja er skipulögð kona, og vill gjarnan hafa sitt á tæru.

  Hvort heldur það varðar líf hennar, starf og veraldarvafstur eða

  "ótímasettan dauðdaga" með tilheyrandi "tárafljótandi jarðaför"

  einhvern tímann í fjarlægri framtíð.

  Húsfreyja getur ekki hugsað sér að setja sína einkadóttur

  í hvínandi fjárhagsleg vandræði, fyrir það eitt að urða á húsfreyju skrokkinn,

  eða í húsfreyju tilviki, grafa niður eitt snyrtilegt öskufyllt ker,

  þá maðurinn með ljáinn hefur bankað upp á og afgreitt húsfreyju

  snyrtilega......SVÚSS.....eins sveifla ætti að duga honum.

  Neipp, húsfreyja verður að finna aðra lausn á málinu, haldi

  "prísinn" á jarðaförum áfram að stíga.

  Þá dettur húsfreyju í hug:

  Það er svoleiðis vaðandi uppgangur í skógrækt á litla Fróni,

  upp um allar sveitir,

  þjóðgarða...nema á Þingvöllum þar sem þeir eru farnir að rífa

  upp heilu skógarrjóðrin af grenitrjám með rótum,

  en útúrdúr...upp um allar

  fjallshlíðar, meðfram þjóðveginum og inni í öllum húsagörðum.

  Nú veit húsfreyja að indíánar vestur í henni Ameríku hér í den,

  röltu af stað með sængina sína undir hendinni, þá þeir fóru að

  finna kaldan andardrátt mannsins með ljáinn á hálsi sér,

  inn í fallegan skóg og fundu sér vænlegt tré.

  Þar útbjuggu þeir sér banabeð uppi í greinum trésins,

  með laufkrónuna og himininn yfir sér.

  Dóu svo drottni sínum í ró og næði  nokkrum dögum seinna,

  eða röltu heim aftur með sængina, öðrum kosti,

  færi þá að lengja eftir þeim með ljáinn (sjálfsagt ekki auðvelt

  að rata um dimman skóg í þungum síðum kufli, með fyrirferðamikinn

  ljá á bakinu).

  En þeir sem fluttu úr skóginum í "Sumarlandið" skildu "líkamshylki"

  sitt eftir í trjágreinunum, þar sem vatn, vindur og skógardýr

  sáu síðan um að breyta því aftur í frumeindir sínar.

  Nú vill þá húsfreyja bjalla í þá skógræktarmenn, og ræða við þá

  um að taka eitt myndarlegt "tré" hjá þeim á leigu, þá líður að

  banastund hennar....fá það leigt í svona 10-12 mánuð.

  Myndi greiða þeim hóflegt gjald fyrir tréð, þyrfti ekkert að vera

  á flottum stað inn til fjalla, mætti alveg vera í litlum

  lundi niður við straumharða á uppi í Haukadal, en húsfreyju

  þætti síðra að vera staðsett uppi í tré við sjálfan þjóðveginn.

  Þá myndi hún, afgamalt, "dauðvona" hró,  síðan bjalla í

  leigubíl frá Hreyfli og láta aka sér

  upp í Haukadal, og fengi síðan skógræktarmann til að hjálpa

  sér að bjástra upp í tréð.

  Tæki með sér spotta og grænt "teip"!

  Biði svo róleg dauðastundar kyrfilega "teipuð" við grein,

  líkt og indíánar hennar Ameríku gerðu hér á árum áður.

  NÚLL jarðarfararkostnaður!

  Enginn prestur í öngun sínum við að "endurskrifa" ævisögu húsfreyju

  og  berjast við að "hvítþvo" hana.

  Ekkert sálmagaul.

  Engir menn að voka yfir brennsluofni.

  Engin kerakaup undir öskuna.

  Engir menn með skóflur á lofti að grafa holu fyrir öskudótið.

  Bara örlitlar leifar af grænu teipi, sem hvort eð er sæist ekki,

  félli alveg inn í grænan lit skógarins.

  Húsfreyja ætti máske að hringja í KGSÍ- Kirkjugarðasamband Íslands

  og lauma þessari líka brilliant hugmynd að þeim!

  Húsfreyja vissi annars ekki að til væri Kirkjugarðasamband Íslands.

  Taldi næsta víst að kirkjugarðar Íslands væru í litlu sambandi,

  þar sem allir sem þar dvelja eru steindauðir.

  Sýnir bara hvað húsfreyja veit lítið.

  En húsfreyja fer í það að "skipuleggja"  brottför sína

  í Sumarlandið...og finna heppilegt tré, en ætlar að

  smella sér í bað fyrst á Uppstigningardegi.

  Góðar stundir.

 

Dýrara að jarða

Barcelona...

  ..á hreint frábært fótboltalið og ekki síðra handboltalið

  Börsungar tóku "tjallana" rækilega

  í nefið í gær, svo unun var á að horfa!

  Og nú vinna þeir Evróputitilinn í handbolta í dag.

  Snjallir menn!

  Gaman að þessu.

  Góðar íþróttastundir í sumar.

Annar Evróputitill Barcelona

Piff, paff og búið.

 

  Og húsfreyja missti af öllu saman.

  Týpískt!

  Svaf stóratburð aldarinnar af sér, húsfreyja!

  Múgur og margmenni, fylgjendur

  hins heittrúaða Harolds Camping

  sjálfsagt "gufað upp", um sexleytið í morgun.

  Hrifnir á brott upp til himna þarna úti í henni Ameríku.

  Eitthvert stórfelldasta "mannshvarfamál" EVER,

  komið inn á borð lögæslumanna þar með.

  Að vísu virðist herra Harold Camping ekki hafa verið

  brotthrifinn í morgun,

  en sjálfsagt fær að hann að vera eftir í 3-4 daga

  til að taka á móti Jesú Kristi, skreppa með honum

  í nokkrar skoðunarferðir, verslanir og á nokkra golfvelli.

  Þarf auðvitað að ná áttum sá helgi frá Nasaret, eftir tvö

  þúsund ára dvöl í himneskum sölum föðurins, og

  þá er ekki verra að hafa öðling eins og herra Camping

  sér við hlið.

  Herra Camping sjálfsagt með langa lista yfir eiturharða

  trúleysingja, sem munu hrökkva upp af jafnt og þétt

  fram til 21. okt....?

  (Merkilegt húsfreyja man ekki eftir að hafa séð ártal hérna.)

  En altént móðir jörð skal hreinsast af "óværu" þessari,

  er mannkyn kallast fyrir 21. okt eitthvert ágætt árið, gott ef það

  er bara ekki á þessu ári 2011.

  Jamm, og húsfreyja missir af öllu strax í byrjun.

  Sefur af sér upphafið á sjálfum HEIMSENDA, og er ekki

  einu sinni farin að pæla í hentugum "dánardegi" eða "dauðastund".

  Jæja, en hefur fram til 20. okt til að pæla í þessu.

  Væri líklega skást að hrökkva upp af svona 10-12 dögum

  fyrir "lokaútkall". 

  Þá búið að hola manni niður sómasamlega,

  með erfisdrykkju og alles,

  en reikningurinn fyrir öll herlegheitin enn ógreiddur, þá

  tuttugasti og fyrsti okt.  lítur dagsins ljós í hinsta sinn.

  Já, það þarf að ýmsu að hyggja, sé maður svo ólukkulegur

  í sinni, að vera ekki fylgjandi herra Campings.

  Mergjaður trúleysingi þar með, og missir af "brotthrifnuninni",

  himnaríki og eilífri sanntrúaðri sælu.

  Sitjum uppi með Jesú frá Nasaret verulega "pissed off" sjálfsagt,

  eftir síðustu meðferð, og "pottþétt okkar eigin andlát" einhvern daginn

  fram til 21. október.

  Jaso, tarna var ljóta.

  Og hver verður þá áfangastaður oss armra trúleysingja,

  fyrst himnarnir verða yfirfullir af sönnum trúendum herra Campings?

  Húsfreyja ætti máske að bjalla í herra Camping og spyrja

  örlítið nánar út í það, og svo auðvitað ræða "ártalið" á þessum

  21. okt.?

  Nah, ekki vert að vera trufla herra Camping á ferðum sínum

  um víðfeðm ríki Bandaríkjanna með þeim helga frá Nasaret.

  Húsfreyja á þá vissu, að hún eigi rými í  kærleiksríku "Sumarlandinu"

  þá hún kveður þessa jörð, sem og flestir hennar samferðamenn

  í þessu jarðlífi, og er ekkert á því að hún hefði fílað

  að vera "hrifin brott" á þessum líka óguðlega tíma klukkan sex

  í morgun.

  En væri alveg til í að spjalla við Nasaretann í góðu tómi....., og þó

  hún hafi skrifað annað hér áðan í gríni, þá er hún þess fullviss að

  sá góði maður er langt frá því að vera "pissed off"!

  Fyrigefning og kærleikur eru nú einu sinni hans einkunnarorð.

  En, merkileg starfsgrein þetta, að vera HEIMSENDASPÁMAÐUR.

  Húsfreyja hefði haldið, að starf sem býður upp á svona

  "neikvæða" útkomu fyrir "stóran hóp" af fólki, yrði óvinsælt með

  afbrigðum.

  En, nei.  Alltaf einhverjir að dúkka upp sem taka að sér

  "þessa líku fínu" heimsendaspádómana.

  KLIKKA ALLIR!

  HVER OG EINN EINASTI!

  Hvað með 2012 aztekana, spyr þá kannski einhver.

  Jú, húsfreyja telur afskaplega einfalda skýringu á því almannaksmáli.

  Blessaður almannaksritarinn og helsti framtíðarspámaður aztaka hinna fornu

  "DÓ"  þegar hann var komin svo langt í vinnu sinni.

  Hafði láðst að þjálfa eftirmann sinn, þar sem menn með hans

  spáhæfileika voru af skornum skammti, þá sem nú.

  Skýring húsfreyju, þurfið ekki að vera sammála henni.

  En lúmskt gaman að þessu, og húsfreyja óskar herra Camping

  alls hins besta um öll ókomin ár....eða altént fram til 21. okt.

  Góðar stundir á "fyrsta í heimsenda".

Heimsendapartý haldin víða

I'm coming home!!!

  SKO!

  Mörðu það á síðustu metrunum eins og Jóhanna!

  Og Sjonnavinir aldeilis EKKI á leiðinni heim strax!

  Húsfreyja óskar íslenska Evróvisjón hópnum til hamingju!

  Vel af sér vikið!

  Húsfreyja reyndist SANNSPÁ.  (Sjá færslu fyrir neðan)

  Góðar stundir.

Ísland komst áfram

En ekki hvað?

  Ísland á enn náttúruauðlindir sínar og mannauð,

  það hefur ekkert breyst.

  Þjóðin er ekki dauð, þó hún hafi hafnað

  kerlingarfálunni henni "Ísbjörgu".

  Langt því frá.

  Og við fylgjum innri sannfæringu og stöndum saman

  sem þjóð, í erfiðum jafnt sem góðum tímum í framtíð.

  Og greiðum skuldir eftir sem áður.

  Svo einfalt er það.

  Húsfreyja hefur nú kosið tvisvar um mál þetta

  í þjóðaratkvæðagreiðslu, og hennar von er að þurfa

  aldrei að kjósa um það aftur.

  Þetta er orðið gott, og nú fer það fyrir dómstóla þar sem

  það átti heima í upphafi.

  Hennar spá um þá útkomu?

  Tja.... ekki gott að segja, nema kannski:

  "ÍSBJÖRG ER DAUÐ"!

  Tíminn vinnur með okkur, er trú húsfreyju.

  Svo mörg voru þau orð, og húsfreyja óskar þjóð sinni

  velgengni um alla ókomna tíð.

  Góðar stundir.

Ísland getur greitt skuldir

Heilt ár fyrir búðarhnupl?

  Þá eru það spurningarnar:

  Hversu langa dóma fá menn fyrir

  rjúfa skilorð eftir síendurtekið heimilisofbeldi?

  Eða fyrir síendurteknar kærur um ofbeldi eða nauðganir?

  Er það þá einnig "brot " á skilorði?

  Eða fyrir að vera endurtekið tekinn akandi á bifreið undir

  áhrifum vímuefna og brennivíns?

  Er máske búið að lengja allan refsitímann eins og leggur sig,

  allt eftir alvarleika brota?

  Jamm, merkilegt atarna, og hélt húsfreyja satt að segja að

  fangelsi vor hér uppi á litla Fróni væru yfirfull af dópkrimmum,

  morðingjum, nauðgurum, útrásarvíkingum og bankasnillum.

  En máske eru sísvindlandi, gráðugir útrásarvíkingar allir og vinalegir

  "vorum-ekki-með neinar-innherjaupplýsingar-bankasnillar" enn í

  "rannsókn", "verið að undirbúa kæru á þá...eða ekki", eða þá

   allir á "skilorði", svo enn er nægt pláss er fyrir

  "kardimommudropahnuplandi" glæpakvendi í steininum?

  Jaso!

  Húsfreyja vonar þá að kardimommufrúin fái að taka með sér

  eins og  eitt, tvö glös af dropunum góðu (ódrukkna)  í fangelsið....má þá

  altént hræra í eina góða jólaköku í fangelsiseldhúsinu,

  marmarateru og fleira gómsætt.

  Halda "kardemommu-veislu" með stæl og skála í botn fyrir íslenska

  dómskerfinu.

  Já, mikið er réttlæti þess og viska.

  HALLELÚJA.

  Góðar stundir, og munið að kardemommudropar eru bísna

  góðir í kökubaksturinn...í hófi.

Árs fangelsi fyrir að stela kökudropum