Tarna er ljóta lesningin.

  Brennisteinssýruárásir!

  Morð!

  Nauðganir!

  Því stúlkurnar vilja læra að

  lesa, skrifa og reikna.

  Mennta sig.

  Vita eitthvað meira um umheiminn

  en þröngur sjóndeildarhringur

  ofsatrúarmanna býður upp á.

  Þetta eru bara ótíndir glæpamenn

  með kvalalosta á háu stigi, sem

  misþyrma ungum skólastúlkum á

  þennan hátt.

  Nauðgarar og morðingjar.

  Ja svei.

  Svo eru vestrænir og afganskir

  embættismenn að reyna að sættast við

  þetta ótínda glæpapakk...sem kallast

  "stríðsherrar".

  "Skítapakk" væri nær lagi, að mati húsfreyju

  að kalla glæpalið þetta, sem drepur, afskræmir

  og nauðgar ungum stúlkum fyrir það eitt að

  sækja skóla!

  Ekki að eyða orðum í svona lið....setja það beina

  leið í steininn.

  Og hananú!

„Eruð þið á leiðinni í skólann, stúlkur?“

Bréfið.

  Húsfreyju og bónda barst bréf

  með póstinum:

    Reykjavík, 28. janúar 2009.

    Elsku mamma og pabbi.

    Þið eru bestu foreldrar í heimi.

    En við vorum að læra um hvernig

    á að skrifa sendibréf.

    Þið eruð góð.  Þið eruð best.

 

    Kveðja Bára.

 

  Svo fylgdi falleg mynd með af

  húsfreyju, Bárunni og bónda

  úti á grænu túni í glaðasólskini

  og undir bláum himni.  Og öll þrjú

  eru með hjartalaga rauða blöðru

  í hendi.

  Það vildi húsfreyja að allir foreldrar

  hér uppi á litla Fróni fengu svona

  dásamlegt bréf í pósti.

  Það ríkir engin kærleikskreppa á

  þessu heimili, sei sei nei!

  Svið í matinn næst.

  Góðar stundir.

   

Hundar teknir fyrir í nefnd?

  Á minni öldrunarstofnun,

  fá hundar iðulega að mæta í

  klukkustundar heimsókn til

  öldunganna.

  Það sem gamla fólkið er hrifið.

  Og hvað það hressist í bragði.

  Birtir yfir því og það spjallar og hlær.

  Gælir við og klappar hundinum, og

  brosir við hvort öðru.

  Veit húsfreyja eigi betur en að

  hjúkrunarforstjóri okkar hafi lagt

  blessun sína yfir þessar heimsóknir,

  án þess að senda málið nokkurn tímann

  í "nefnd"....en þó skal hún ekki sverja

  fyrir það.

  Ættingjar koma með vel þjálfaða hunda,

  blíða og hlýðna.

  Og "aldrei" hefur skapast ónæði eða

  óánægja með hundslegar heimsóknir þessar.

  Öldungar húsfreyju eru síðasta kynslóðin

  hér uppi á litla Fróni, sem almennt

  naut þess að alast upp með dýr í

  kringum sig.

  Þeir eiga einnig að fá að njóta þess í ellinni,

  er skoðun húsfreyju, enda er öldrunarstofnunin

  síðasta "heimili" öldunganna.

  En ef menn vilja setja einfalt lítið mál

  fyrir nefnd, fá undanþágur og leyfi fyrir

  ljúfum hundaheimsóknum í klukkustund,

  þá verður það víst að vera svo.

  Var svo í klakaköldum göngutúr í gær,

  húsfreyja og 8 ára djásnið.

  Röltu þær mæðgur niður í fjöru og svo upp

  á listaverkahæðina í sólskini og logni.

  Allt var hulið hvítum púðursykurssnjó,

  klaka og ís.

  Átta ára djásnið braut grýlukertin af

  listaverkunum og át sem sleikipinna,

  fann tréskúlptúr sem hún notaði fyrir

  leikfimisæfingar og kollhnísa,

  en húsfreyja myndaði ferðina með

  videovélinni.

  Sú átta ára fann fótspor eftir kött

  í snjónum og vildi fara að rekja þau,

  en húsfreyja tók dræmt í það, er sporin

  tóku stefnuna í áttina að Gullinbrú.

  Var þegar orðin krókloppin á vinstri hendi

  þrátt fyrir vettlinga, og videokameru-handleggurinn,

  sá hægri, var orðinn furðulega "fjarverandi" af kulda.

  Sá húsfreyja fyrir sér að verða úti í kvöldkulinu,

  eltandi kattarrófu sem fyrir löngu væri

  búin að koma sér í hlýtt skjól í Höfðahverfi.

  En fallegt var veðrið, Esjan gullin og hvít

  í sólinni og Snæfellsjökull óræður og

  dularfullur í bleikrauðum ljóma handan

  flóans.

  En heim komust þær mæðgur aftur,

  þrátt fyrir ískalt kvöldkulið, logarauðar

  í kinnum og með fegurð landsins í

  hjörtum sínum.

  Góðir dagar á litla Fróni.

  Góðar stundir.

 

 

 

Hundar fá að koma á Hrafnistu

Þegar jörð rifnar.

  "Berti ekur út Grænuhlíðina,

  beygir til vinstri og upp

  Austurveginn. 

  Heldur í átt að Kirkjubæjunum,

  og stöðvar vörubílinn á lítilli hæð

  skammt frá Vilborgarstöðum.

  Eldsprungan blasir við.

  Við horfum furðulostin á ægilegt

  sjónarspil náttúrunnar.

  Þarna eru 6-10 gosgígar sem þeyta

  ljósrauðum gosstrókum fleiri tugi metra

  upp í vetrarsvartan himininn.

  Kirkjubæina ber við rauðan bjarmann

  af strókunum.

  Allt í einu skelfur allt og hristist.

  Ég gríp dauðahaldi í mömmu, þegar jörðin

  byltist undir fótum okkar.

  Og svo rifnar jörðin til beggja enda á

  eldsprungunni, eins og um þunnt

  blaðsnifsi sé að ræða.

  Nýjir gosstrókar þeytast upp.

  Ég tel.

  Tíu...tuttugu...þrjátíu og þrír!

  Allt rennur saman í endalaust eldhaf,

  ég hætti að telja.

  Hitinn frá gosinu og drunurnar tífaldast.

  Ég er orðin ógnarsmá.

  Eins og sandkorn á óendalegri strönd.

  Og úthafsaldan að koma æðandi upp að ströndinni.

  Ég er einskis megn.

  Ég lít á mömmu.

  Hún virðist vera upplifa það sama og ég,

  því hún segir:  "Við þessa krafta ræður enginn

  mannlegur máttur".

 -------  ------- ------- --------

  Smá brot úr frásögn húsfreyju frá

  atburðum nætur 23.jan 1973. í

  Vestmannaeyjum.

  Var mikið sem gekk á þá, og nóttin

  öll sem greypt í marmara í huga hennar

  enn þann dag í dag.

  Íbúar í kringum Mt. Redoubt eiga alla

  samúð húsfreyju, og vonar hún að

  minna verði úr eldgosi, en menn eru að spá.

  Svo er bíóferð í kortinu hjá húsfreyju og

  átta ára djásninu.

  Skógarstríð 2.

  Góðar stundir.

 

 

„Jökullinn að rifna í tvennt“

Björgun með pósti!

  Húsfreyja fékk "björgun"

  með pósti í gær, frá okkar

  herlegu "sálugu" ríkisstjórn.

  Heilar 2.200 krónur...jamm,

  "tvö þúsund og tvö hundruð krónur".

  "Við björgum heimilinum" var viðkvæðið hjá

  fyrrum forsetisráðherra.

  Miðað við skuldir okkar hjónaleysanna um

  þessar mundir, eru þessar 2.200 kr. álika góð björgun,

  og kötturinn mígi á og í skó húsfreyju, til að mýkja

  upp leðrið fyrir hana.

  Tvö þúsund og tvöhundruð krónur í

  barnabætur!

  Og karl húsfreyju fékk sömu upphæð....

  nær ekki einu sinni 5000 krónunum,

  þó þau legðu saman.

  Snilldar björgunaraðgerðir!

  En að taka út verðtryggingu..sei, sei nei,

  því það myndi "virkilega" BJARGA heimilunum,

  og "svoleiðis aðgerðir" voru ekki viðurkenndar

  af ríkisstjórninni sálugu.

  Þá er það bara spurningin:

  Mun ný stjórn pissa í skóinn sinn líkt og

  sú fyrri, eða mun hún gera eitthvað

  rótækt til að bjarga heimilunum?

  Húsfreyja bíður kengspennt!

  Smá gutl og gauf framundan í

  húsverkum, svo skreppum við

  líklega austur fyrir fjall, djásnið

  og húsfreyja.

  Nógu er veðrið fallegt og landið

  enn fegurra!

  Góðar stundir.

 

Norska hækjan!

  Máske reddar okkur

  norsk olíukróna sem

  flýtur  bara vel á "olíu" þeirra

  norsku...eða það heldur Steingrímur.

  Okkar fljótandi króna flýtur mest á

  vilja og kraftir landsmanna.....væri

  annars löngu steindauð og sokkin.

  Útrásarvíkingar kvarta grimmt undan

  okkar frónversku, fljótandi en

  verðlitlu krónu....en gátu samt

  vel brúkað hana þá þeir keyptu sér

  banka og annan.

  Tóku bara lán í sama banka og þeir

  hugðust kaupa, og BINGÓ málið var dautt.

  Svo þegar hringavitleysan fór á bíta þá

  kaupglöðu víkinga í rassinn, þá var það

  bara út af lélegum gjaldeyri, "steindauðri krónu",

  en ekki af því að þeir ættu nokkra sök.

  Rennir samt húsfreyju í grun að stórtækir

  víkingar og bankaeigendur hafi bruggað

  hinni frónversku krónu launráð og

  jafnvel látið "myrða" hana á laun. 

  En nú vill sem sagt Steingrímur fara

  til "gamla landsins" og langfeðra okkar,

  og taka upp norska krónu.

  Jamm, það má vel vera að slíkt geti

  komið okkur til góða, en fjandinn fjarri

  húsfreyju, ef hún þarf að fara að telja

  upp á norsku eða "tale norsk" í banka sínum.

  Aldrig i livet!

  Og Leifur heppni var Frónbúi, er Frónbúi og

  hann "verður það sko áfram", hvað sem norskri

  krónu líður.

  Norsararnir mega eiga Eirík rauða, þann

  brjálaða víking, föður Leifs.

  Leif eigum við!

  Og hananú!

  Tóku Elliðaárdalinn í dag, húsfreyja og

  átta ára djásnið.

  Allt þakið hvítum, þykkum jólasnjó, sem

  glitraði og stirndi á, í sólskininu.

  Húsfreyja tapaði sér með myndavélina og

  djásnið varð að vera fyrirsæta af og til.

  Elliðaá liðaðist dimm-grænblá í átt til sjávar,

  og niðurinn í bílaumferðinni var einkennilega

  dempaður.

  Dálítið var samt kalt og djásnið, sem komist

  hafði í stórtgrýlukerti, var komið með blöðru sína

  í mikið þan.

  Svo labbið varð aðeins klukkustund, og

  síðan á spani í piss-stopp í sjoppu, og þaðan

  í Holtagarða og verslaðir nýir kuldaskó á

  djásnið.

  Þeir gömlu eru í henglum!

  Sú stutta herjaði af húsfreyju nýja Tracy Beaker-bók,

  og húsfreyja verslaði "Vonarstræti" fyrir sjálfa sig.

  Kósý helgi framundan með bókalestri og ferðalögum.

  Góðar stundir.

 

Hugnast norska krónan

Þá skera þarf niður.....

  ....er alltaf best að byrja

  í heilbrigðisgeiranum,

  virðist vera hugsun

  stjórnvalda og viðurkenndar

  aðgerðir.

  Og yfirvöld virðast alltaf koma

  af fjöllum....jafnvel tunglinu

  þegar heilbrigðismál eru annars vegar.

  Biðlistar??

  Nú?  LANGIR?

  Ja, hérna og af hverju er ekki

  fyrir löngu búið að sinna þessu

  veika/gamla fólki?

  Mannekla?

  Sparnaður í gangi árum saman?

  Deildarlokanir?

  Síðan hvenær?

  Síðan alltaf!

  Það getur ekki verið.

  Enginn hefur sent mér minnismiða

  um þetta nýverið.

  Lesa um það í blöðunum!

  Horfa á fréttir í sjónvarpinu!

  Hver hefur tíma í slíkt!?

  Er þetta ekki bara nöldur og tuð

  í læknum og hjúkrunarfólki?

  Jamm, kannski að húsfreyja sé orðinn

  "professional" nöldrari og tuðari, eftir

  25 ára störf á heilbrigðisstofnunum.

  Vill alltaf bæta þjónustuna, þegar

  orð dagsins eilíflega eru: SKERA NIÐUR,

  DRAGA ÚR ÞJÓNUSTU,  "án þess að það

  bitni á sjúkum og öldruðum"!

  Sá sem kann það, er beðinn um að

  hafa samband við húsfreyju og annað starfsfólk

  innan heilbrigðisstéttarinnar hið snarasta.

  En svo er hér eitt lítið bréfkorn frá ókunnri

  aldraðri konu sem fannst á dagvistun aldraðra:

    Guð varveiti mig fyrir iðjuþjálfanum.

    Hún vill svo vel, en ég má ekki vera að því

    að flétta körfur.

    Ég þarf að rifja upp júlídaginn 

     þegar við Sveinn vorum úti að týna ber.

    Ég var átján ára.

    Ég var með sítt hár og mikið hár.

    Og ég fléttaði það og batt fléttuna

    um höfuðið svo hárið myndi ekki festast

    í trjágreinunum.

    En þegar við settumst í forsæluna til að hvíla okkur

    leysti ég fléttuna svo hárið hrundi niður.

    Og Sveinn bað mín.

    Það var kannski ekki sanngjarnt að ég skyldi

    notfæra mér hárið til að kveikja ást hans.

    En þetta varð gott hjónaband.

    Æ, nú kemur iðjuþjálfinn með lím og skæri.

    Hef ég ekki áhuga á að föndra svolítið?

    Nei, svara ég, það er enginn tími til þess.

    Vitleysa, þú átt eftir að lifa fleiri, fleiri ár.

    Það var ekki það sem ég átti við.

    Ég átti við að allt mitt líf hef ég verið að

    gera svo margt.

    Fyrir fólk, með fólki, ég verð að fá tíma

    til að hugsa og rifja það upp.

    Sérstaklega um dauða Sveins.

    Þegar endalokin nálguðust spurði ég hann hvort

    það væri eitthvað sem ég gæti gert fyrir hann.

    Hann sagði; já, leystu fléttuna.

    Ég svaraði, æ Sveinn, nú er hárið mitt bæði

    þunnt og grátt.

    Kæra vina, sagði hann, leystu fléttuna samt.

    Ég gerði eins og hann bað og hann rétti til mín

    höndina, húðin var gegnsæ, ég horfði á bláar æðarnar.

    Og hann strauk hár mitt.

    Ef ég loka augunum finn ég hönd þína, Sveinn.

    Hresstu þig nú við, segir iðjuþjálfinn.

    Þú getur ekki setið hér og sofið í allan dag.

    Hana langar að vita hver áhugamál mín voru hér áður.

    Prjónaði ég?  Heklaði ég?

    Já ég gerði það,

    og eldaði og skúraði og ól upp fimm börn

    og það var svo margt sem gerðist,

    bæði gott og slæmt.

    Ég verð að rifja það allt upp, finna þeim stað

    í herbergi minningannna.

    Iðjuþjálfinn kemur með glerperlur og spyr

    hvort mig langi ekki að búa til hálsfesti.

    Þetta er indælis stúlka, iðjuþjálfinn

    og hún vill svo vel.

    Svo ég svara því til að ef til vill langi mig til þess

    einhvern tímann seinna.

  Svo mörg voru þau orð.

  Góðar stundir.

   

 

 

Deildum lokað á Landakoti

Myljandi góður fasteignamarkaður...

  .... þarna fyrir vestan.

  Hægt að festa sér kaup á einni

  lúxus-villu fyrir skitna 100 dollara.

  Asskoti líst húsfreyju vel á þetta.

  Fyrst Fuld þessi er til í að selja spúsu

  sinni glæsihús á 100 dollara, ætli hann

  tæki ekki vel í það að selja húsfreyju

  "sumarbústaðinn" sinn fyrir dollar?

  Næsta víst að Fuld á gæða sumarbústað

  á vinalegu og hlýjum stað einhvers staðar

  á jarðarkringlunni, og hefur húsfreyja fullan

  hug á að kaupa hann af honum.

  Nú ef að glæsihýsið fór á 100 dollara, þá

  þykir húsfreyju dollar sinn mjög "ríflegt" og

  gott tilboð í sumarbústaðinn.

  Enda dollarinn búinn að vera rándýr hérna heima,

  síðustu mánuði, og verður hver að passa upp á

  sitt og fara að telja hundraðkarla.....þúsundin eru

  uppurin, þökk sé ástsælum seðlabankastjóra vorum.

  Er húsfreyja samt meira en til í að greiða

  "fasteignasalanum" ríflega fyrir að ganga frá

  kaupum á sumarbústað Fulds....ja segjum

  10 prósent af kaupverði.

  Hún er viss um að hún eigi einhvers staðar

  slatta af "centum" úr Ameríkuferðum sínum.

  Snilldar gott að kaupa hús af "gæðablóði"

  eins og Fuld, sem er sko aldeilis ekki

  að okra og sprengja upp verðið á fasteignum.

  Sei sei nei!

  Síðan fannst húsfreyju nafnið Fuld líka svolítið skondið,

  því hún man ekki betur en að upp á dönsku

  þýði orðið "fuld" fullur.

  Annars er húsfreyja miður sín yfir stjórninni

  sálugu upp á voru litla landi, og hvetur alla

  til að minnast hennar með 3 sekúndu þögn í

  kvöld klukkan 22:00, á meðan slegið er

  sorgarlag með teskeið á pottlok.

  Því ekki má gleyma því, að hefðum við ekki

  haft þessa líka "drifmiklu" ríkisstjórn, ættu við ekki

  nú í dag fjöldaframleidda gæða-stuttermaboli

  "í mörgum litum" með

  slagorðinu: HELVÍTIS FOKKING FOKK,

  hér uppi á litla Fróni.

  Svo þetta var ekki allt alslæmt hjá Geir.

  Aldrei að vanmeta góða stuttermaboli með

  kúl slagorðum.

  Húsfreyja er svo á leiðinni á frænkukvöld í kvöld.

  Átta ára djásnið fær að fara með.

  Pabbi heitinn, bræður hans þrír og systir voru

  nokkuð dugleg að framleiða "dásamleg" stúlkubörn

  hér í den, með svona "dassi" af strákum.

  Svo nú ætlum við stórfrænkurnar að hittast.

  STUÐ!

  Undirbúa sig fyrir frænkurnar næst.

  Góðar stundir.

 

 

Seldi húsið á 100 dali

Þetta var þá ekki þýski sérann...

  ...að mæta til messu með

  "stæl"?

  Misheppnuð kraftaverkatilraun ala

  Gunnar í Krossinum?

  Koma svona "svífandi" niður

  úr loftinu, baðaður "tignarlegu"

  framljósi bifreiðar sinnar!

  HALLELÚJA!

  Söfnuðurinn átt að verða uppnuminn med det samme,

  og fregnir af nýjum "alheimsfrelsara" í

  Chamnitz í Þýskalandi þar með

  aðalfrétt fjölmiðla um heim allan.

  Kreppukjaftæðið týnt og tröllum gefið,

  stjórnarslit á litla Fróni tittlingaskítur einn.

  Eða hvað?

  Máske er bara svona "erfitt" að finna

  "almennilegt bílastæði" þarna í Chamnitz?

  En vonandi hefur blessaður ökumaðurinn ekki

  slasað sig illilega á "bílflugferð" þessari, og kannski

  hann hugi að mótorhjólumsem fýsilegum farskjótum

  næst.

  Skárra að parkera þeim!

 

Ók á kirkjuþak

Liggur í augum uppi.

  Þetta hlýtur að vera ástæðan

  fyrir því að engir sökudólgar

  finnast í fjármálabraskinu og

  bankaruglinu hér uppi á litla Fróni.

  Eru allir farnir "til fjalla",

  í "dulbúningi og jarmandi".

  Þá getur nú landinn farið að

  hugsa sér gott til glóðarinnar,

  er sláturtíð nálgast að hausti.

  Hehehe, skondin frétt, svo ekki sé

  meira sagt.

Þjófur breytist í geit