Bongóblíða og helgardans.

  Það var bongóblíða á norðurlandinu

  síðustu helgi, þá húsfreyja mætti

   með 9 ára djásnið, Ísak næstum 5 ára og bónda

  í Vestur-Húnavatnssýsluna.

  Hrútafjörðurinn var lygilega spegilblár,

  og ekki var Miðfjörðurinn síðri.

  Ísakurinn var örþreyttur eftir ægilegustu

  og lengstu bílferð, sem hann hafði nokkurn tíma farið

  og neitaði að snæða kvöldverð hjá langömmu og langafa,

  þó sársvangur væri.

  Níu ára djásnið hristi höfuðið af vandlætingu yfir veseni í peyjanum,

  og snæddi svið af bestu lyst.

  Ísak laumaði nokkrum sviðarbitum í munn sér,

  þegar hélt að enginn fullorðin horfði á,

  og lýsti sig pakksaddan eftir 15 mínútna borðhald.

  Eftir kvöldmat, sjónvarp og spjall hjá fullorðna fólkinu,

  en Ísak og djásn fóru í leik.

  Voru bæði með helling af smádóti og svo Ísak

  með eina allstóra flugvél.

  Bardagar brutust út.

  Ísak vildi hafa bæði "bílskúr og flugskýli" þar sem

  djásnið hafði sett upp "stofu og barnaherbergi".

  Djásnið kom niður í stofu eitt þrumuský, var búin að

  flytja barnaherbergi og stofu þrisvar sinnum fyrir

  Ísak, en allt kom fyrir ekki.

  Flugvél hans ætíð komin ofan á "sófann í stofunni"

  hjá djásninu, og bíllinn upp í "barnarúmið".

  Djásnið krosslagði arma bálreið..."það er ekkert hægt að

  leika við Ísak, hann skemmir alltaf allt fyrir mér"!

  "Svo sparkar hann í mig og potar"!

  Krattsjú....BANG!

  Hurðin upp á loft, skelltist með látum að veggnum.

  "AMMMMMMMMA, hún Bára vill ekki leika við mig"!

  Ísak á háa séinu og einni áttund betur.

  Liðið háttað, sjöttlað niður með ís og ró og friður féll

  á, og svo kom friðsæl nóttin með góðan nætursvefn.

  Afi djásnsins og langafi Ísaks dæmdist í sundlaugarferð

  snemma laugardagsmorgun, með bæði tvö.

  Heppinn að verða ekki að "sveskju" karlinn í heita

  pottinum, því Ísakurinn vildi alls ekki upp úr aftur,

  það var svo gaman.

  Húsfreyja tók að sér stríðsaðila eftir hádegið og

  skrapp í fjöru-og gönguferð með þau.

  Veðrið var himneskt og fjaran með öllum sínum

  leyndu gersemum heillaði.

  Samt lítil hrifning beggja á "beinagrind"

  löngu étins þorsks, sem lá í fjörunni skammt frá

  bryggjunni.

  "Oj, mamma, þetta er eins og fiskakirkjugarður hérna",

  djásninu mikið niðri fyrir.

  "Já, og ég drap hann ekki" hrópaði guttinn alvarlegur í bragði.

  Húsfreyja flúði með liðið í hreinni fjöru.

  Vinaleg brún hæna, sem kom kjagandi úr hænsnahúsi niður hól

  og niður í fjöruna, vakti stormandi lukku.

  Ísak vildi klappa henni, en djásnið bannaði allt slíkt,

  enda gat hænan goggað í smáa fingur og

  svo gat hún "truflast alvarlega" við það, og hætt að

  verpa eggjum, yrði hún hrædd.

  "Og þá fáum við bara engin egg að borða, Ísak"

  djásnið var mynduleg og systurleg í orðum við frænda sinn.

  Húsfreyja glotti með sjálfri sér að djúpri visku

  dótturinnar, og sá að ekki þýddi að hætta á að

  hænur Hvammstangabúa yrðu "alvarlega truflaðar",

  og kom liðinu upp með á og undir brú.

  Þar áin víða botnfrosin, svo hægt var að ganga þurrum

  fótum yfir.

  Djásnið vildi "renna" sé að sléttum ísnum, en Ísakurinn

  rauk þá í það að hoppa og stappa á ísnum

  og mylja hann og brjóta.

  Djásnið setti í brúnir.

  Þrumuveður í aðsigi og bardagar lágu í lævi þrungnu loftinu.

  Húsfreyja ákvað að láta slaga standa og ruslaði liðinu heim

  í ömmu- og afakot.

  Vala 5 ára var mætt með foreldrum sínum.

  Stelpurnar ruku upp í leik með smádótið,

  Ísak elti.

  Fullorðna fólkið fékk sér kaffi og spjallaði.

  Ísaka mætti fjórum sinnum niður, tvisvar organdi

  tvisvar klagandi.

  Valan mun stífari en Báran að halda sínum hlut,

  og gaf ekkert eftir í pústrum, poti og spörkum,

  þegar guttinn reyndi að fá sínu fram á þann veginn.

  "Auga fyrir auga"..... .

  Ömmurnar reyndu að hugga pilt, og bentu honum á,

  að það væri betra að "vera með", og láta stríðni,spörk

  og pot eiga sig.

  Sá stutti ekki á því.

  "Ég vil BARA leika við Báru", strákur fúll.

  Stelpurnar komu niður þyrstar.

  Strákur elti þær fram í eldhúsið.

  "Hvenær ætlaðu eiginlega að fara heim, stelpa"?,

  peyjinn ekki alveg klár á nafni Völu.

  Húsfreyja hló með sjálfri sér, þar sem hún

  reddaði glösum og vatni handa skvísunum.

  "Þetta er nú hún VALA frænka þín" sagði hún

  glettnislega við pilt.

  "Vala!  Ætlarðu ALDREI að fara heim"? Ísak

  ákveðinn og fylginn sér.

  En Valan svaraði engu, þakkaði aðeins fyrir vatnið,

  og aftur hurfu frænkurnar upp í leik og fjör.

  Peyjinn varð að láta sér duga flugvélina sína

  niðri góða stund, en fór svo út á róluvöll

  með frænkunum síðdegis.

  Bara vesen!

  Svona og svona samkomulagið litla guttans við

  frænku sína Völu og móðursystur, djásnið.

  En afi reddaði öllum þrem í sund á sunnudeginum,

  hvorki drukknaði né varð að sveskju, þó honum

  dveldist lengi morguns með liðið.

  En fyrsta ferð Ísaks norður, foreldralaus, gekk bara bísna vel,

  svona miðað allt og allt.

  Í dag lenti húsfreyja svo í  all háskalegum dansi

  með 9 ára djásninu og Elinórunni.

  Skellti sér á skautasvellið í Egilshöll með skvísurnar...

  á skauta!

  Húsfreyja hélt að þetta yrði ekki mikið mál,

  enda "alvön" að skauta á Vilpunni í Eyjum á

  gömlu skutunum  hennar múttu sinnar hér í den.

  Hva?  Þó að hún hafi ekki stigið á skauta síðan

  stuttu eftir 12 ára afmælið sitt!

  Iss.

  Bara spurningin um að finna jafnvægið á ísnum.

  Rææææt!

  JAFNVÆGIÐ!

  Vóóóv!

  Húsfreyja greip dauðahaldi í vegginn.

  Þar hafði hurð skollið nærri hælum.

  Húsfreyju fannst sem hún heyrði bergmálið af nístandi

  brothljóði í beinum sínum, og fékk hroll upp og niður

  með viðkvæmum hrygg sínum.

  Kannski ekki alveg nógu góð íþrótt fyrir konu með

  "mergjaðan ellihrumleika" í baki.

  "Mamma, þú verður að leiða MIG, þú kannt þetta miklu

  betur en ég" djásnið hékk á handlegg húsfreyju.

  Hallelúja!

  Mamma mía!

  Nú voru góð ráð dýr.

  Ekki gat múttan játað sig sigraða, og gert sig að algerum

  aumingja í augum djásnisins.

  En HAMINGJA?

  Hvað var þetta?

  "Göngugrind"  fyrir "vesalinga" á skautum??

  JESS!

  Húsfreyja reddaði djásninu einni lágri grind

  í einum helv...hvínandi hvelli, og sjálfri sér

  annari heldur hærri.

  Sæla!

  Elinóran löngu komin út á ísinn með eina grind.

  EKKI MÁLIÐ!

  Húsfreyja "skautaði" þvers og kruss um ísinn,

  örugg í sinni göngugrind í tæpa tvo tíma.

  SNILLD!

  En þær slepptu svo allar grindum sínum síðustu

  40 mínúturnar, húsfreyja, djásnið og Elinóran,

  enda allar búnar að finna einhvern snefil af ekkisens

  "jafnvæginu" sem þarf til að geta skautað á hálum ís.

  En ekki hægt að segja að þær væru vel stöðugar.

  Húsfreyja datt  einu sinni niður á hnén,

  en skvísurnar duttu hlæjandi af og til á botninn

  og skemmtu sér konunglega.

  Jamm.

  Þær vilja fara aftur að skauta Á MORGUN!

  Húsfreyja er enn með hjartslátt yfir því

  að hafa þorað að skauta "göngugrindarlaus"

  stutta stund.

  Hefur ef til vill náð að safna nægum kjarki

  í aðra skautaferð næsta laugardag!

  Kannski!

  Það er svona hugsanlegur möguleiki....!

  En alveg örugglega ef það er fullt tungl næsta laugardag, regnbogi

  á himni klukkan 11 um morgunin og frónbúar

  hafa náð farsælum samningum um "Ísbjörgu"

  við breska og niðurlenska.

  "ÞÁ" fer sko húsfreyja pottþétt að skauta.

  Góðar stundir og góða helgi.

 

 

Hin mikla náð Alla!

  Konur margar islamatrúaðar,

  eru huldar óhrjálegum svörtum

  pokum frá hvirfli til iljar, og sumar jafnvel

  með svart net fyrir "augnglugganum"!

  Karlar þeirra eru hinir ánægðustu með

  þetta fyrirkomulag, samanber "hvert sjáanlegt

  konuhár er sem rýtingur beint í hjartað á karlmanni"

  ( "Aldrei án dóttur minnar").

  Og konur jafnvel hýddar á almannafæri

  í ýmsum þjóðfélögum islama séu andlit þeirra ber,

  eða sjáist örlítið í úlnlið eða ökkla......já og Alli forði oss frá

  þvílíkri svívirðu, ef kona klæðist "síðbuxum"!

  En Alli karl er sniðugur karl/kona/guð?, og snýr iðulega

  á karlrembusvínin sem berja konur til hlýðni og dæma

  í forljótar pokadruslur.

  Forðar sá hái margri konunni frá hörmulegu hjónabandi

  með smá viðsnúningi karlanna á þeirra eigin ólögum.

  Megi enginn karl berja ógifta konu augum, þýðir það

  að "þú" verður að kvænast konu þinni, "óskoðaða og óséða"

  af "þér sjálfum".

  Komi svo í ljós á ögurstund, að konan hefur 3 hárugar

  vörtur á nefi ( sem konan hefur líklegast "verslað á E-bay",

  og fest á sig með dyggri aðstoð kynsystra sinna, og farðað vel)

  og hressilega þverkrossuð augu ( líklega af völdum AUGNDROPA,

  sem sjálfsagt er hægt að nálgast á E-bay líka),

  þá er það eina í stöðunni fyrir hinn "svikna"

  brúðguma að "ógilda" hjónabandið samstundis.

  Sér húsfreyja fyrir sér að Alli skelli sér á lær í himnasölum sínum,

  og hlægi dátt og lengi að óförum forpokaðra karla

  sem líta á konur sem falleg húsdýr,

  eingöngu brúkleg til undaneldis og þjónustu.

  Telur húsfreyja að kona þessi hafi sloppið vel,

  og muni eigi syrgja eigimann þennan að

  nokkru ráði.....ef þá nokkuð.

  Fer henni kannski líkt og skáldinu sem orti:

    Um gamla Teit skal grafskrift sú

    gerð er sveitir heyra:

    Hann át og skeit sem ég og þú.

    Ekki veit ég meira.

                                        Sigurður Breiðfjörð.

 

  Góðar stundir á blíðum föstudegi.

 

Fékk að skila rangeygðri konu

Lærisveinarnir tólf?

  Minnir frétt þessi húsfreyju, all hressilega,

  á aðra 12 menn sem frægir eru í sögunni...

  eða réttara, kristinni trúarbragðasögu.

 Óneitanlega læðist sá

  voveiflegi grunur að húsfreyju,

  að heldur séu þeir fleiri en einn,

  og fleiri en tveir, fégráðugu Júdasarnir

  í þessum 12 manna hóp okkar frónbúanna.

  Altént töluvert fleiri en hinum fyrri,

  þá Jesú frá Nasaret var verðlagður á

  þrjátíu peninga silfurs eftir þokkalega

  gott matarboð.

  Og telur húsfreyja líklegt að "þrjátíu sinnum

  þrjátíu" milljarðar hafi bara verið fínar og flottar

  tölur á pappír, nær daglega hjá "Júdusum"

  21. aldarinnar......og "grand dinnerar" verið lágmark

  annan hvern dag til að fagna "nýjum hæðum"

  í milljarðatalningunni, þá  búið var

  að kaupa banka, verslunarkeðjur og

  og stofna leppfyrirtæki fyrir vitaverðlausa pappíra......

  Jamm.

  Er máske íslenska þjóðin hangandi á "bankahruns-Golgata"

  á flísóttum "Ísbjargarkrossi"?

  Er þá yfirskriftin þjóðarinnar  I.N.R eins og hér í den?

  "Illilega Nautheimskir Ratar"?

  Eða máske komin ný yfirskrift?

  B.S.N?

  "Bankarnir Skulda Núll"?

  Eða bara Þ.E. L. F.?

  "Þið Eruð Ljótu Fíflin"?

  Ekki gott að segja.

  Enda hvílir "leynd" yfir öllu málinu.

  Engin nöfn gefin upp.

  Ekki hefur þjóðin gott af því að vita

  hverjir hafa "í mesta ógáti, og vegna tæknilegra mistaka"

  STOLIÐ peningum frá landi sínu og þjóð.....nú eða já

  í versta falli "túlkað frjálslega" lög og stofnað heldur mörg

  leppfyrirtæki.

  Sei, sei, nei.

  Er hvort eð er allt, einn heljarinnar helvískur miskilningur,

  sem er allt of flókinn fyrir "Illilega.Nautheimska .Rata" að skilja.

  Kreppa HVAÐ?

  Góðar stundir.

   

 

 

 

12 hafa fengið bréf

Hryssingslegur febrúarmorgun- ljóðrænar pælingar.

  Húsfreyja var árrisul þrátt fyrir

  frídag.

  Kom 9 ára djásninu í skóla,

  smellti sjálfri sér í stórþvott í baðkarinu,

  og þvoði af sér áhyggjur og stress gærdagsins.

  Einn háaldraður öðlingur hafði loksins fengið

  farseðilinn sinn í "Sumarlandið" um nóttina, svo

  að í nógu var að snúast hjá húsfreyju í vinnunni.

  Sá gamli hafði fengið prest til sín daginn áður,

  til að reka endahnútinn á jarðarfarartilhögun sína,

  þrátt fyrir að hann væri alls ekki fárveikur, aðeins með kvef.

  Húsfreyja hafði þá þau orð við öldung, að hann væri svo hress,

  að varla færi hann að yfirgefa hana.

  Henni þætti svo notalegt að hafa hann á deild sinni.

  En gamli virðist hafa vitað lengra nefi sínu,

  í fyrradag, og svaraði að bragði:

  "Sigríður mín, enginn getur lifað að eilífu".

  Og viti menn.

  Næsta morgun var hann allur.

 

  Æfina teygir enginn par

  allt helveginn skundar,

  kóngar deyja og kotungar,

  kattagrey og hundar.

                                     Eyjólfur Stefánsson Ytribrekkum.

 

  Svo húsfreyja mátti kalla til lækna,

  kalla til ættingja,

  kalla til djákna

  og síðast en ekki síst "útskrifa" sinn elskulega

  öldung.

  Hans verður sárt saknað á deildinni, enda

  öðlingur mesti.

  Húsfreyja svo nýkomin frá sínum sjúkraþjálfara.

  Fékk nudd og höfuðhnykkingar...mesta furða að haus hennar

  hangir enn þá fastur við búk.

  Allt í hnútum, bólgum og verkjum frá herðum upp í hnakka.

  En húsfreyja skrapp svo í fjöruna eftir hnykkina.

  Þar arfareiðir og sárir æðarfuglar sem "úuðu" og púuðu

  á húsfreyju, fyrir það að mæta "brauðlaus" á svæðið.

  En veðrið var frískandi og sjávarorkan góð.

 

  Veðrið er hvorki vont né gott,

  varla kalt og ekki heitt.

  Það er hvorki þurrt né vott.

  Það er svosem ekki neitt.

                              Jónas Hallgrímsson.

 

  Húsfreyja kíkti svo aðeins yfir fréttir er heim kom.

  Heldur var það allt dapurlegt.

  Fiskveiðimálin:

 

  Það er ekki þorsk að fá

  úr þessum firði.

  Þurru landi eru á

  og einskis virði.

                    Páll Ólafsson.

 

  Svo voru það kreppan, kerlingarfálan hún Ísbjörg og

  stjórnmálaþrasið:

 

  Satt og logið sitt er hvað,

  sönnu er best að trúa.

  En hvernig á að þekkja það

  þegar flestir ljúga?

                        Páll Ólafsson.

 

  Svo var sitt af hverju um konuskort í fréttamennsku,

  ömurleg frétt um 16 ára stúlku sem var grafin

  lifandi í Tyrklandi og íslensku meðferðarheimili lokað

  vegna kynferðisbrota á stúlkum:

 

   Heimskra manna háttur er

  að hæða konur í orðum,

  útaf þeim þó allir vér

  erum komnir forðum.

                               Jón Bjarnason Presthólum.

 

  Er svo á norðurleið, húsfreyja, með sína litlu

  fjölskyldu.

  Kíkt skal í vísiteringu til tengdó yfir helgina.

  Kötturinn finnur ýmislegt á sér, og er komin

  í felur undir sófa.

  Verður sú ferfætta dregin undan honum af hörku og

  miskunarleysi rétt fyrir brottför, því 9 ára djásnið

  hreyfir sig ekki af bæ nema kattarrófan fylgi með -DÆS-.

  Góðar stundir og eigið öll ljúfa og góða helgi.

 

 

Illur grunur....

  ...læðist nú að húsfreyju.

  Frónverskir bankar eru grunaðir

  um að vera "ótýndir glæpabankar",

  með ýmislegt miður fallegt í pokahorninu.

  Það er maðkur í mysunni.

  Mjölið ormétið.

  Kaldur hrollur hefur löngum hríslast upp eftir baki húsfreyju

  frá bankahruni, þá hún legið hefur í þungum þönkum yfir

  frónverskum bankamálum og kreppufjanda.

  Hafa henni fundist skýringar fyrrum bankastjóra á

  málum fyrir hrun vægast sagt ískyggilegar.

  Óljósar.

  Með eindæmum vitlausar.

  Eða hrein og klárt óskiljanlegar.

  "Það átti engin von á ÞESSU",  hefur verið

  afspyrnuvinsælt orðtak þeirra vísu bankamanna.

  "Það fór bara ALLT til helvítis" önnur eftirlætis setning.

  "ÞETTA", þar með orðið helvískur óskilgreindur skaðvaldur

  á heimsmælikvarða, þegar kemur að fjármálum bankanna.

  Og af hverju "ALLT" ákvað allt í einu upp á eigið eindæmi

  að demba sér í óafturkræfa salibunu til kölska gamla í neðra,

 veit enginn bankafjármálasnillinganna fyrrum.

  Það er "dálítið á huldu".

  "Örlítið óljóst"!

  En nú er samt ýmislegt að koma í ljós.

  Áttmenningarnir sem settir voru í það að skoða bankamálin

  eru að átta sig á því að "stæki stenkurinn" sem hefur

  alla verið að kæfa og drepa hér fjárhagslega uppi á litla Fróni,

  á sér skýringar.

  Og nú liggja bankarnir undir grun.

  Jamm.

  En þá læðist sá illi grunur að húsfreyju,

  að það séu aðeins "gömlu steindauðu" og

  löngu AFSKRIFUÐU bankarnir okkar frónbúanna

  sem liggja undir grun.

  "Flunkunýju" bankarnir okkar með silfurtæra orðsporið og nýju nöfnin,

  sem tókst á svo snilldarlegan og næstum yfirnáttúrulegan máta

  að BJARGA skuldum okkar frónbúa frá því að leysast upp í

  gufu afskrifta og réttlætis, þeir verða ekki sóttir til saka.

  Sei, sei nei.

  Þar er allt í góðum gír.

  Allir "happy", heiðarlegir og hjálpsamir.

  Enda allir frónverskir bankar, "nýjir jafnt sem gamlir"

  alveg brilliant snjallir í að "standa að framkvæmdum skattalaga"!

  Góðar stundir og gangi ykkur vel að safna til "hörðu áranna"!

 

 

Gruna banka um skattalagabrot

Ferfættur gjaldmiðill.

  Eitthvað finnst húsfreyju

  vísundar vera "óþjáll" gjaldmiðill,

  og svona dálítið fyrirferðamiklir í því hlutverki.

  En sjálfsagt veður ekki almúginn

  í Malasíu í peningum um þessar mundir, frekar en

  "Ísbjargarokaðir" Frónbúar uppi á litla Fróni,

  svo vísundar sem "sekt" er máske besta mál

  fyrir smá "dodo-brot".

  Jamm.

  En svona þegar húsfreyja fer að hugsa málið,

  þá er þetta máski framtíðin, hvað gjaldmiðla varðar,

  hér uppi á Fróni.

  Krónan er klikk, krúnk og botnsokkin sem gjaldmiðill.

  Evran stendur höllum fæti, og vor íslenska, "alvitra"

  Vikuvölva spáir henni mergjuðu "hruni" á árinu 2010...

  og ekki lýgur hún frekar en Dabbi og Mogginn.

  Það veit hver heilvita maður.

  Dollarinn rambar á fjármálabarmi brasks og stríðshelvíta

  vestan hafs, milli þess sem hann dúndrar niður í

  sér amerískt fjármálavíti, sem tíð

  rosatjón af fellibyljum og illa öfugsnúið opinbert

  kerfi valda reglulega.

  Svo ekki eru það vænlegir kostir í "gjaldmiðilskrísunni"

  hér hjá oss þjáðum af bullandi "útrásarkveisu"og

  "bankahrunsdrullu".

  Ó, sei, sei nei!

  Máske það verði þá ofan á að fara aftur út í hrein og klár

  "vöruskipti".

  Húsfreyja röltir þá væntanlega öll næstu mánaðarmót

  út í sinn "fébanka" og fær útborgaða 8 og hálfan "sauð"

  fyrir störf sín....8 lifandi á fæti, einn hálfan, frosinn og steindauðan.

  Sá frosni fer í skottið, en svo röltir hún bara með hina 8 í Bónus.

  Skiptir á 3 þeirra fyrir 10 rúllur af skeini, 2 fernur af mjólk (gulri),

  dollu af Smjörva, skyrdós, brauði og matarkexpakka frá Frón.

  Fer svo með hina fimm sem eftir eru á útsölurnar í Smáralindinni,

  fær úlpu á 9 ára djásnið, sokka á bóndann og pils á sjálfa sig í Debenham fyrir 2 þeirra,

  og kaupir bland í poka, örbylgjupopp og smávegis af gosi ásamt

  Vikunni, Séð og Heyrt og Lottó fyrir 1 sauð.

  Heill sauður fer svo í að fylla helvískan bensíntankinn,

  og kemur svo húsfreyja við hjá "skattmann" á heimleiðinni og skilar

  honum síðasta lifandi sauðnum.

  Sá hálfi frosni í skottinu er svo steiktur, sneiddur og étinn

  þegar heim er komið.

  Meeehheeee.

  Góðar stundir.

 

  P.S.  Verð að skella hér einni góðri í lokin:

    Það er dauði og djöfuls nauð

    að dygðasnauðir fantar

    safna auð með augun rauð

    en aðra brauðið vantar.

                                    Sigurður Breiðfjörð.

 

Gert að greiða vísunda í sekt fyrir hjúskaparbrot

Baráttujaxlar....

  ...í myljandi góðum gír.

  "Strákarnir okkar"!

  Vel af sér vikið, strákar.

  Þið eruð komnir í undanúrslit.....YESSSS!

  Frábært!

  ....    .... .... .... .... .... ....   .....   .....

  Húsfreyja kvaddi vinnufélagana

  í fyrra fallinu í dag því systir úr Eyjum

  var mætt að læknast.

  Smellti leiknum á í útvarpinu í sinni herlegu bifreið.

  Fór á límingunum....14:16....skipti á Léttbylgjuna

  til að róa taugarnar.

  Náði í systur í Spöngina, og 9 ára djásnið á

  frístundaheimilið.

  Brennt af stað í Rúmfatalagerinn.....þar útvarp í botni....

  16:19....húsfreyja reyndi að ná fyrir hverjum á meðan

  afgreiðsludaman skar niður plastdúka í gríð og erg

  fyrir systur í Eyjum.....úúú þraut og pína!

  Niður á flugvöll, systir aftur á leið til Eyja með

  flugi klukkan 16:45.

  Ekki nokkur maður að tékka sig inn......

  Ekki nokkur maður á desknum að TÉKKA INN.

  Grímur Þórðar/Hallgrímur Þórðarson frændi húsfreyju,

  söngmaður, lífskúnstner og Eyjamaður af lífi og sál

  hentist inn um dyrnar.

  Heilsaði húsfreyju með kærleikum....leit í kringum sig.

  Tók strikið inn í innri sal.

  Húsfreyja, djásn og systir á eftir.

  Þar sat haugur af Eyjamönnum á leið út í Eyjar.....

  sumir inntékkaðir aðrir ekki.

  Leikurinn á fullu í litlu sjónvarpstæki.

  Það var dramatísk, spennuþrungin þögn.

  Nokkrar mínútur eftir af leiknum.

  Okkar menn tveimur mörkum yfir.....og tæpar10

  mínútur í flugtak  út í Eyjar.

  Húsfreyja kannaðist við marga.

  "Þið eigið eftir að missa öll sem eitt af fluginu",

  sagði hún glaðhlakkalega yfir hópinn.

  Hlátur og fliss.

  "Skítt með eitt flug", svaraði síðan karlmaður,

  "aðal málið að klára leikinn"!

  "Það má alltaf hanga á flugvélavængjunum" hvíslaði

  húsfreyja að konu einni...sem var farin á límingunum og

  horfði á leikinn með "hnakkanum"!

  Farþegar allir sátu sem fastast......aaaargh leikhlé.

  Og þegar sigur var loks í höfn, voru 3 mínútur

  í brottför.

  Vélin var ekki komin í loftið þá húsfreyja ók frá

  flugstöðinni rétt fyrir klukkan fimm, og glotti illyrmislega

  er hún hugsaði um skerminn á stöðinni, þar sem hafði allan tímann staðið:

  FLUG-VESTMANNAEYJAR.........."Á ÁÆTLUN"!

  Handboltinn hjá strákunum okkar er altént á áætlun,

  þó margur Eyjamaðurinn hafi mætt í seinna lagi í sína heimabyggð.

  Góðar handboltastundir.

 

Ísland í undanúrslit á EM

Flórland?

  Hlaut að koma að því að harðnaði verulega á dalnum

  hjá þeim sem hafa verslað kannabis sem grimmast hér uppi á litla Fróni.

  Kreppan segir til sín víða.

  Svo nú eru kannabisneytendur komnir

  í bullandi gróðurhúsabíssness, með

  hjálp "billegu" orkunnar frá Orkuveitunni.

  Nema laganna verðir eru á útkikkinu þá

  lesið er af rafmagni, og vísitera þá reglulega

  sem fara úr "venjubundnu lágorkuverði" í "svimandi hátt" verð.

  Og PÚFF!

  Öll uppskeran "handtekin"!

  Gerð upptæk!

  Send í gjöreyðingu í Sorpu.

  "Gróðurhúsabændur" færðir til yfirheyrslu.

  Rannsakaðir!

  Hirtar af þeim ljósagræjur.

  Standa uppi slyppir og snauðir.

  Kannabislausir!

  Jamm.

  Það er misjafnt sem ergir mannanna börn.

  En nú sér húsfreyja fyrir sér að þar sem

  stendur til að "endurskipuleggja rekstur hins opinbera

  frá grunni, til þess eins að ná fram jöfnuði í ríkisfjármálum

  ekki seinna en árið 2013", með tilheyrandi niðurskurði

  og "tali um" uppbyggingu, væri lag að byrja nú einu

  sinni endurskipulagninguna í "Landbúnaðarmálaráðuneytinu".

  Jú, því þá það?

  Hér á landi er allt á myljandi uppsiglingu hvað varðar

  "hlýnun jarðar"....eða svo segja flestir spakir vísindamenn og "grænt" þenkjandi fólk.

  Enda Frónbúar verið með vorveður allan janúarmánuð,

  og sér vart fyrir endann á blíðviðrinu.

  Nú ætti því hæstvirtur landbúnaðarmálaráðherra að

  "skilgreina" litla Frón og ræktun þess alveg upp á nýtt.

  Láta gera víðtækar kannanir á jarðvegi um allt land,

  og láta meta hvað grær "best" á hverju landshorni

  fyrir sig, þegar HLÝTT og NOTALEGT fer að verða

  nær allt árið um kring hér á norðurhjara.

  Skipta jafnvel landshlutunum upp í "gróðrarreiti".

  Þá gætu málin litið svona út, ímyndar húsfreyja sér:

  Drífum okkur í bullandi samkeppni við þá hollensku í túlipanaræktinni á Vestfjörðunum,

  ásamt fjörukálsrækt, rófurækt og radísum.

  Ráðumst svo í brjálaða samkeppni við enska um

  rósarækt í Þykkvabænum, svona meðfram kartöfluræktinni.

  Á austfjörðum er það svo ekki spurning:  Við ræktum BRÖNUGRÖS

  í stórum stíl...í heilu andskotans breiðunum svona til að mynda

  jafnvægi við alla skógana sem spretta þar tvist og bast, svo vart verður þverfótað.

  Norðurlandið verður svo með eðal "villta" flóru litla Fróns

  á sínum snærum....sólfíflana, holtasóleyjarnar, fjallagrösin,

  bláklukkurnar, vallhumalinn og arfann....eitthvað verðum

  jú að eiga af íslenskum jurtum í öll jurtakremin, sem seljast

  svo grimmt til túrista.....og nokkurra þokkalega vel efnaðra Frónbúa.

  (Við hin notum NIVEA úr Bónus eftir sem áður)

  Vesturlandið utan fjarða verður svo með "graskerarækt"

  ásamt melónum, appelsínum, eplum og sítrónum.

  Hvergerðingar fara út í "ofurtómata" og "súpergúrkur",

  eingöngu.

  Í Vestmannaeyjum verður hægt að versla sér poka af SÖL,

  í nesti á gólfvöllinn.

  Lúpína og melgresi verður svo hverfandi á landinu, nema ef vera skyldi

  á svæðinu í kringum "Bakkahöfn" EKKI- NÝJA-Herjólfs.

  Húsfreyja sér fram á Frónbúar munu græða á

  landbúnaði á tá og fingri um alla ókomna tíð.

  "Allt vænt sem vel er grænt"!

  Túristar munu vaða upp í háls í "vistvænu og grænu"

  Litla Fróni....sem og landinn allur.

  Bara þetta helv....fokking fokk vesen með nafnið á landinu.

  Icesafe alveg búið að klúðra öllu ICE-eitthvað um alla

  ókomna tíð.......svo Iceland þyrfti að detta upp fyrir.

  Nafnauppástungur?

  "Grængrasaland".....Greengrasland...kannski!

  "Villtaland".....Wildland...samanber The Wild West?

  Nah, minnir of mikið á óða útrásarvíkinga.

  "Stórastaland"....."Bigland".....máske ekki!

  Með alla þessu "flóru" í mergjuðum gír, er "Flórland" einna skást....ensk þýðing óskast.

  Og með fleygum orðum Ronalds Regan endar húsfreyja pistil þennan:

  "Where would this country be without this great land of ours"?

  Góðar stundir.

 

Kannabis víða ræktað

Verndarenglar.

  Það er skaðræði að lenda í

  hálku og missa stjórn á bifreið sinni.

  Það var vel að Johnsen slasaðist ekki,

  og gott að hann trúir á sína verndarengla.

  Þeir hafa svo sannarlega staðið vaktina með

  Johnsen hér, og reddað sínum manni.

  Húsfreyja á nokkra ágæta verndarengla.

  Og þó hún hafi ekki barið þá augum, þá finnur

  hún iðulega fyrir návist þeirra og vernd.

  Faðir húsfreyju sagði oft þá húsfreyja var barn

  að aldri, að "verndarenglar" hennar

  hefðu í nógu að snúast.

  Húsfreyja er innilega sammála föður sínum,

  enda fór hún í gegnum alla sína bernsku og unglingsár

  með einn olnboga úr lið og einn sprungin botnlanga.

  Þó hékk hún af og til  sem lítil skotta á annarri hendi á nibbu

  uppi í Dalfjalli með brimurðina 200 metrum fyrir neðan

  fætur sér, og ekkert á milli hennar og urðarinnar

  nema súrefni og kolvetnissambönd.

  Hún stóð margoft á miðjum leikvelli í hringiðu mergjaðs

  "grjótkastleiks" stærri drengjanna, þar sem sauma

  þurfti "sundurskotin" andlit á öðrum hverjum manni

  á eftir, án þess að svo mikið sem eitt grjót kæmist í tæri

  við hana.....nema auðvitað þessi óláns smásteinar sem

  rötuðu oní strigaskóna hennar.

  Hún fór í "eltingaleik" við Allan og Ellu vini sína uppi á

  tveggja metra uppslætti á nýbyggingum.....datt aldrei.

  Óð á fleygiferð niður skriðuna í vestari öxl Helgafells

  í niðamyrkri, á leiðinni heim í Grænuhlíð frá Unni vinkonu...

  og kom ætíð heim heilu og höldnu.

  Jamm.

  Verndarenglar eru bara snilld.

  Því trúir húsfreyja.

  Var svo fyrir austan fjall með 9 ára djásnið í regninu

  í dag.

  Vísiteraði múttu sína og systur í Þorlákshöfn, á meðan djásnið

  tapaði sér í fjöri og leik með frændsystkynunum.

  Vinkona múttu var mætt í kaffisopa einnig og spjall.

  Myndir voru skoðaðar af ferð mikilli til London á því herrans ári

  1990.

  Þangað höfðu húsfreyja, mútta hennar og systir í Þorlákshöfn

  ásamt Sóleyju vinkonu systur, skroppið að berja dýrð

  bretadrottningar augum...og kannski versla smá.....systir og

  Sóley voru í búðarham!

  Vinkonu múttu fannst gaman að sjá myndirnar og heyra

  ferðasöguna , þó gömul væri...og notaði óspart orðin "lekkert"

  og var þetta ekki "draumur" til að lýsa hrifningu sinni.

  Þegar myndaskoðun var lokið fékk mútta húsfreyju hugljómun.

  Tuttugasti og þriðji janúar er jú einn minnisstæðasti dagurinn

  í sögu Eyjanna á síðustu öld,

  og í dag eru því nákvæmlega 37 ár frá upphafi eldgoss í Eyjum.

  "Já, dóttir góð", segir húsfreyja hátt og snjallt, "í dag eru heil 37 ár

  síðan við sigldum á Danska Pétri frá Eyjum".

  "Já, og var það ekki alveg DRAUMUR"? segir vinkonan að bragði,

  enn með hugann við skemmtireisur og siglingar.

  Múttan leit á húsfreyju og húsfreyja á múttuna...svo

  brjáluðust þær báðar af hlátri.

  Sex klukkustunda sigling í æluveðri og brælu, um hánótt,

  með kjaftfullum fiskibáti af Eyjamönnum

  sem voru mismikið ælandi og hundveikir,

  og með sjónina af eldspúandi sprungu rétt fyrir ofan Kirkjubæina

  brennimerkta  í sálina, var svona ekki hugmynd þeirra mæðgna um

  "draumasiglingu"!

  Vinkonan leit furðu lostin á mæðgurnar sem veinuðu af hlátri.

  "Hva, kom eitthvað upp á þarna"!

  Múttan missti sig alveg í gassahlátrinum, en húsfreyju tókst

  að stynja upp:  "Hahahaha..já, það má segja það..hehe..eitt

  lítið eldgos nánast í bakgarðinum hjá okkur".

  Vinkonan náði ekki alveg gráglettninni, en brosti þó.

  Kvaddi svo um síðir og systir skutlaði henni heim.

  Systir hringdi svo út í Eyjar í dótturina og varð tíðrætt um

  "draumasiglinguna"  okkar eyjamanna þarna fyrir 37 árum,

  og það um hánótt á fiskikoppi.

  Svo húsfreyja glotti meinlega, og sagði að líklega

  hefðu eyjamenn ekki getað búist við neinu betra í svona

  "snöggri hoppferð"!

  En eitt er húsfreyja alveg með á tæru.

  "Verndarenglar eyjamanna allra" stóðu sig aldeilis brilliant flott

  þessa örlagaríku nótt.

  Verst að þeir gleymdu að ræða við "veðurguðina" um skárra

  sjóveður.

  En góðar stundir og megi þið ætíð njóta verndar ykkar góðu engla.  

 

 

 

Árni Johnsen velti bíl sínum

Sandkorn og sögur í eilífðinni.

   Kristín mín er mesta gull

   mannleg jafnt í hönd og sinni.

   Við skulum bæði vakna full

   vina mín, í eilífðinni.

 

  Stálminnið húsfreyju hrökk í gírinn.

  Hún hafði náð vísunni.

  Eftir að hafa heyrt hana einu sinni.

  Hún kvaddi þá öldnu eftir stutt orðaskipti.

  Gamla konan brosti glettin og rölti áfram eftir ganginum.

  Húsfreyja hafði verið að ræða við þá öldnu

  um mannanöfn, og minnst á það að móðir hennar

  bæri hið góða nafn Kristín.

  Og sú gamla hafði mælt vísuna af vörum skýrt

  og með blik í auga.

  Hikaði einungis er húsfreyja innti hana eftir nafni skálds,

  og mundi ekki.

  "Minnissjúkdómar eru óhræsi" hugsaði húsfreyja,

  og sagði það í góðu lagi þó ekki myndi hún nafn skáldsins.

  En vísan er bísna góð, þó ekki kunni húsfreyja skil á

  höfundi hennar, og vonar að ekki komi að sök þó

  hún prýði pistil sinn með henni.

  Móðir húsfreyju, Kristín kenndi húsfreyju marga

  vísuna og ljóðið þá húsfreyja var lítil skotta.

  Gladdist móðirin ætíð yfir því hve fljót litla skottan

  hennar lærði ljóð, vísur og þulur.

  Dásamaði stálminni dótturinnar, og þakkaði það

  arfi frá föður og föðurafa skottu, enda þeir

  fljótir að grípa á lofti stökur, ljóð og vísur og dunduðu

  sér við að semja slíkt sjálfir af og til.

  En það var ekki alltaf dans á rósum hjá Kristínu að eiga

  stálminnuga litla skottu, því sú stutta mundi einnig

  "heilu samtölin" yfir kaffibolla, ef því var að skipta.

  "Leynilegu samtölin" fullorðna fólksins ekki undanskilin.

  Og sú stutta var einnig spjallari mikill, og þurfti

  að fá hlutina á hreint, ræða við mann og annan.

  Afi og faðir húsfreyju rifjuðu iðulega upp eftirfarandi sögu:

  Kristín hafði fengið eina ágæta konu í heimsókn

  í eldhúsið á Eiðunum snemma sumars.

  Kona sú var mikið gæðablóð, en hafði ætíð mikinn

  áhuga á málum annarra, og fylgdist grannt með

  gjörðum þeirra.

  Þurfti síðan að ræða málin og brjóta þau til mergjar.

  Og nú var sko aldeilis mikið sem þurfti að spjalla.

  Kaffið rauk í bollanum, og konan stöð á öndinni af og til

  í frásögninni.

  Skottan hafði tyllt sér undir eldhúsborðið, með Brúna bangsa,

  Hvíta bangsa og Lubba, smávegis af Gleyméreyjum og Sólfíflum

  og duddaði við að skreyta "tuskuleikfélaga" sína.

  Hlustaði af athygli.

  Þegar faðir skottu kom heim úr vinnu stóð kona upp,

  blikkaði móðurina, setti fingur á varir og hvarf á braut.

  Daginn eftir á laugardegi, var öll fjölskyldan svo heima nema afi.

  Önnur yngri kona, sem Kristín þekkti frá því að hún hafði

  starfað í Vinnslustöðinni, mætti í þrjúkaffið.

  Konan var kölluð Didda (nú verða flest öll nöfn tilbúningur einn),

  og fljótlega barst talið að skemmtilegum dansleik í Samkomuhúsinu

  helgina á undan.

  Skottan sem var að reyna að kvelja nágrannaköttinn Spægó

  á gólfinu, sperrti eyrun.....Didda....ball....vann í fiski....!

  BINGÓ!

  Reis upp með hraði.

  "Mamma, er þetta hún Didda í fiskinum, sem fór á ballið

  og kyssti hann Góa manninn hennar Jóu...og..og Jóa varð

  svo reið að hún sló háhælaskónum sínum í hausinn

  á Góa...að það kom ægilega mikið blóð og svo varð

  læknirinn að sauma á honum hausinn...ha, mamma?

  Didda var orðin blóðrauð í andliti.

  Faðir húsfreyju var kominn með mergjaðan kverkaskít...

  hóstaði og ræskti sig.

  Móðirin, Kristín, hafði gripið hönd fyrir hjarta sér, og

  horfði bænaraugum á mann sinn, sem virtist vera að kafna

  á eldhúsbekknum.

  Skottan leit hvasst á föður sinn, "er ekki lagi með þig, pabbi"?

  "Jú..hrrummppp..huu.hu.."stundi faðirinn upp.

  Didda stóð snöggt upp. 

  Sagðist verða að flýta sér heim.

  Kristínu tókst að stama einhverju þakklæti fyrir komuna.

  Foreldrarnir fylgdu Diddu fram í forstofugang.

  En skottan var ekki búin.

  Var ekki á þeim buxunum að láta Diddu sleppa svona vel.

  "Mamma, af hverju var Didda að kyssa mann sem hún

  átti ekkert sjálf".

  Didda þeystist út um dyrnar á Eiðunum, og fór á blússandi

  fart niður sundið að gömlu rafstöðinni og hvarf von bráðar

  sjónum.

  Skottan hljóp fram í dyragættina og horfði furðulostin á eftir Diddu.

  "Mikið voðalega var hún Didda að flýta sér, mamma"!

  Leit við.

  Móðirin stóð með aðra hönd fyrir munni sér, en hin var

  komin upp á enni.

  Horfði örvæntingafull á 4 ára skottuna.

  Faðirinn veinaði upp, og hélt um kvið sér í keng,

  þar sem hann reyndi að standa á fótunum við

  stofugættina.

  Skottuna var farið að gruna að pabbinn væri að hlæja.

  Hún varð eitt spurningamerki.

  "Pabbi, sagði Didda eitthvað sniðugt"?

  Faðirinn grét af hlátri og kom ekki upp orði.

  Móðirin reyndi stutta stund að halda virðingu sinni í stöðunni,

  en gafst upp og skellti upp úr.

  "Hvað er svona skemmtilegt" vildi nú skottan fá að vita.

  "Við erum bara svona glöð og kát" flissaði faðirinn á

  milli hlátraskalla og þá tók skottan undir, því hlátur

  pabba var svo smitandi. 

  Svo hlógu þau öll vel og lengi.

  Afi skottu fékk svo að heyra alla sólarsöguna,

  er hann kom heim af vakt í "Brasinu" um kvöldið.

  Það krymti í afa er hann hló, og svo fékk "lambið  hans afa"

  hálfan Tópaspakka til eignar frá honum, fyrir það að

  "taka svona vel á málunum"!

  Skottan hafði ekki hugmynd um hvað afi hennar var að tala,

  en það var aldeilis fínt að fá allt þetta Tópas.

  (Húsfreyja man svo ekki eftir því að Didda hafi komið aftur í

  heimsókn á Eiðana, á meðan hún bjó þar.)

  En faðirinn greip skottuna í fang sér, fleygði hennir upp í loft

  og sagði glaðhlakkalega:  "Betri er belgur hjá, en barn"!

  Skottan hafði ekki heldur hugmynd um hvað faðirinn var

  að tala, en var ánægð með alla athyglina.

  Já, stálminni getur komið sér vel á stundum.

  En það getur verið vandfarið með slíka náðargáfu

  og ætíð skyldi aðgát höfð í nærveru sálar.

      Góðar stundir