Betra seint en aldrei!

  Blessaður öðlingurinn hann

  Hannes Hólmsteinn sem vaðið

  hefur þoku og reyk frjálshyggju,

  einkavæðingar og útrásar er bara

  mættur með sparipottinn sinn og

  hrísgrjónagrautssleifina niður

  á Austurvöll.

  Enn sætt!

  Þokunni hjá honum loksins að létta,

  og nú sér hann kristaltært, að þetta

  var "doldið vanhugsað" og geyst farið

  í allri frjálshyggjunni síðustu 16 - 20 árin.

  En bara pínu bara smá vanhugsað....og er mest

  helvísku pakkinu sem tók við að leysa

  úr öllum hroða Haarderans og kó, að kenna

  að svona illa fór.

  ALLS EKKI Dabba að kenna!

  Því Dabbinn var búinn að tróna LENGI sem mýfluga á mykjuhaug

  við stjórn landsins fyrst,

  og síðan í Seðlabanka,

  og vara við mann og annan...sem

  honum hugnuðust vel að vara við,

  hve illa gæti farið í frjálshyggjusukkinu.

  Var gjörsamlega misskilinn "Nostradamus" litla Fróns, Dabbinn

  sem enginn hlustaði á...nema auðvitað Hannes blessaður Hólmsteinn.

  Meira að segja flokksbræður "bláu handarinnar" skelltu

  skollaeyrum við varnarorðunum.

  Og því fór sem fór.

  Ekki við Dabba að sakast.

  En helvítið hann Steingrímur og argintætan hún Jóhanna!

  Þar eru sko einstaklingar með brennimarkið "SEK" þvert

  yfir ennið.

  Fíflin bara búin að "rústa" fjárhag litla Fróns á

  örfáum mánuðum.

  Setja heimilin á hausinn!

  Gera fyrirtækin gjaldþrota!

  Bankastjórar, útrásarvíkingar....hvað?

  Núverandi ríkisstjórn er búin að klúðra öllu

  heila ekkisens klabbinu, það segir sjálft....ekki satt, Hannes?

  Yndislegt að Hannes Hólmsteinn skuli hafa

  séð "ljósið"....betra seint en aldrei, Hannes!

  Berðu þína potta á Austurvelli!

  Niður með Icesave!

  Búsáhaldabyltingin lifi!

  Bláa höndin blívur!

  Amen.

 

Aðsúgur að Hannesi Hólmsteini

Regnblaut föðurlandsást...

  ...hefur gripið húsfreyju

  síðustu daga.

  Hefur dúllað sér við ýmislegt

  smálegt innandyra, á meðan

  regnið hefur lamið rúðurnar

  og tilveran utandyra hefur verið

  bæði dökkgræn og grá.

  Átti bísna góðan fyrsta dag í vinnunni

  eftir sumarfrí, húsfreyja, og allir virtust bæði glaðir

  og fegnir að sjá hana aftur.

  Ekki amalegt það.

  Er ekki litla Frón himneskt land?

  Eru ekki Frónbúar upp til hópa, dásamlegt fólk?

  Það er mat húsfreyju og hún næstum táraðist

  af tilvistargleði og ánægju með samlanda sína í dag.

  Og land hennar var ekki síður geislandi fagurt og

  tilkomumikið í gráum og grænum tónum regnsins

  í Þrengslunum nú síðdegis.

 

    Ó!  Ísland þú ert þvílíkt flott

    með þúfur og jökla og geggjaða fossa

    þótt veðrið sé reyndar grátlega gott

    með gjafmilda himna á rennblauta kossa

    þá ertu Ísland indælt sker

    ýktasti staður á jörðu er hér.

 

    Já!  Land mitt þú ert ágætis eyja

    æðislegt finnst mér hérna að lifa

    og lokum sjálfsagt dýrðlegt að deyja

    einn daginn er lífsklukkan hættir að tifa

    þá hvíli ég í þinni mergjuðu mold

    móðir mín góða, Ísafold.

                                          Andri Snær Magnason f. 1973

 

  Fer svo að styttast í afmæli húsfreyju,

  (bara smáafmæli í þetta sinn) en hún

  ætlar að splæsa á sig sushi og góðri

  bók á náttborðið að lesa.

  Mmmmm....gott að vera til.

  Bjartar stundir.

 

 

Myndir.

  Verið dugleg að taka myndir í sumar, húsfreyja

  og datt í hug að smella nokkrum í albúm hér á síðunni. 

  Hér er bóndi að veiðum í Vesturhópsvatni.

  Og hér er 8 ára djásnið með Svölunni á Akureyri.

  En kíkið endilega á albúmið.

  Góðar stundir.

Kerlingarfálan...

  ...hún "Ísbjörg" er búin að

  ergja húsfreyju verulega þetta árið.

  Hefur legið á gluggum og

  hangið á hurðarhúnum landsmanna

  sú argvítans kerling, um all nokkurt skeið.

  Argandi og gargandi:  MEIRA, MEIRA, MEIRA!

  Skinhoruð og ófrýnileg.

  Fylgir illfyglinu helvískur pólitískur ódaunn,

  útlend skítalykt af breskum og hollenskum uppruna

  og mergjuð kreppupestarstybba sem alla ætlar lifandi að drepa.

  Og alverst af öllu er að kerlingarherfan er brennimerkt á hægri rasskinn:

  "Made by Icelandic Vikings and their bankers"!

  Ja, svei!

  Nú bara verða menn og konur að hysja upp um sig brækurnar

  á Alþingi, og "leysa" þetta bévítans ólukkumál

  þannig að íslenska þjóðin megi vel við una.

  Svo mörg voru þau orð.

  Góðar stundir.

Funda um Icesave um helgina

Hálf búslóðin með!

  Bóndi húsfreyju dæsti mæðulega.

  "Þetta er bara vika", hann beindi

  orðum sínum til húsfreyju, Bárunnar og

  Svölunnar.

  "Væri gott ef þið þyrftuð ekki helminginn

  af búslóðinni með ykkur, bíllinn er að verða fullur

  og þetta kemst ALDREI allt fyrir".

  Bóndi ábúðafullur.

  "Ég er bara með smávegis af fötum í einu

  horninu á annarri litlu ferðatöskunni".

  Húsfreyja leit yfir bakpoka, töskur og tuðrur

  sem hlaðist höfðu upp frammi í forstofu.

  "En þetta er bara það allra nauðsynlegasta,

  plús 2 fullir íþróttapokar af dóti stelpnanna,

  og ein þokkalega stór tuðra, full af saumadóti,

  teikniblokkum, dagbók, trélitum, lestrarefni

  og spilum, sem var á snærum húsfreyju",

  húsfreyja hnyklaði brýrnar.

  "Varla hafði skottið í bílnum skroppið saman"!

  Hún rölti niður að bílskúrnum, og gægðist á farteskið

   sem þegar var komið í bílinn.

  Tvennar stórar og fyrirferðamiklar vöðlur,

  stór veiðikassi, þykk flispeysa bónda og regnúlpa

  ásamt kippu af vökva í áldósum.

  Tók nær helminginn af plássinu í skotti bílsins.....

  og veiðistangir ekki komnar ofan í það.

  "Jamm, og bara smávegis af fötum í einu horninu

  á lítilli ferðatösku", hugsaði húsfreyja sposk.

  Rauk aftur upp tröppur og inn í forstofu.

  "Þetta er ekkert mál.  Komum þessu öllu fyrir með

  lagni og góðum vilja....notum auða sætið aftur í

  við hlið stepnanna fyrir tjaldið og annað smotterí".

  Húsfreyja ákveðin og komin í ham.

  Bóndi dæsti mæðulega.....

  En inn í bíl komst ALLUR farangur, húsfreyja með

  "spariveiðistöngina" við hlið sér frammí og tuðruna

  sína við fæturnar.

  EKKERT MÁL!

  Annar ganglimur húsfreyju "sofnaði" að vísu fljótt,

  saman beygður og krumpaður, húsfreyja höktandi þar með

  eins og trana með slæma fótasveppi við stöðuvatn í Afríku,

  þá stöðvað var í piss-stopp, næringarstopp og almennt

  "þurfum að komast út úr bílnum-stopp".

  En ferðin norður í Vesturhópsvatn gekk ljómandi vel.

  Ekki málið.

  Tengdó tóku vel á móti ættmennum í bústað sínum.

  Tuttugu og þrír voru í grilli á laugardegi í sól og smá golu.

  Veiði var dræm og net léleg.

  Veiddist einna helst á stengur, en silungar voru fremur smáir.

  Haugur af frændsystkinum Bárunnar mætti og það var mikið

  fjör í hornsílaveiði, berjatínslu, fótbolta, spilamennsku.....og

  tölvuleikjum.

  Peyjarnir gátu ekki slitið sig frá tölvum sínum í "heila viku" og

  mættu með einar þrjár fartölvur.

  Svo var "Foolballmanager" spilaður grimmt.....stelpurnar

  botnuðu lítið í "aðdráttarafli" kaupa og sölu á leikmönnum,

  endalausum nafnalistum og tölum og svo 5 mínútna mínifótboltaleikjum,

  þar sem oftast var tapað en sjaldnast unnið.

  Þær fóru í ævintýraleiki með sitt dót, róluðu, príluðu,

  veiddu síli og spiluðu Olsen Olsen "upp og niður"....rústuðu

  eldra fólkinu í spilamennskunni.

  Peyjar náðust einstaka sinnum út úr tölvuveröld sinni í

  "alvörufótbolta" úti við, eða út á vatn á bátnum að veiða.

  Stelpurnar fóru oftar út á vatnið að veiða en þeir, og þegar

  kom að smá rannsóknaferð afa á sjúkrahúsið á Akureyri,

  voru þær heiðursfarþegar ferðarinnar.

  Akureyri var sólrík og falleg, og gaman að rölta um.

  Skemmtiferðaskip bundið við bryggju.

  Annar hver akureyringur mælti á ítalska tungu í

  göngugötunni.

  Fengu Báran og Svalan að kaupa litfagra límmiða, og var boðið í

  mat á Glerártorgi.

  Þær alsælar.

  Í bústað fór heldur að fjara út af fólki eftir helgina.

  Aðeins 8 urðu eftir alla vikuna.

  Eina nótt var svo gerð "árás" á áttmenningana.

  Fuglahópur...? þrestir...? starrar mættu á svæðið

  og gáfu frat í liðið.....nei, "hrat" í liðið.

  Sólpallur, sólpallshúsgögn, grindverk og stéttar

  voru "sterkfjólublá" að lit, af fugladriti að morgni dags.

  Tengdamútta eintóm gæði..."þeir hafa fengið svona illilega

  í magann af berjaátinu, aumingjarnir", um leið og hún skrúbbaði og

  þvoði mesta óhroðann burt.

  Húsfreyju grunaði að herská sveit "svartliða" (starra) hafi fengið

  nóg af bévítans ágangi sumarbústaðafólks í "berjalandi þeirra",

  og ákveðið að leita hefnda.

  Dundað sér við níðingsverkið í skjóli nætur, og flogið hlakkandi

  á brott þegar dagaði.

  "Berjadrullubyltingin"!

  Samanber "búsáhaldabyltingin" niðri á Austurvelli.

  Húsfreyja og bóndi ákváðu að geyma veiði og berjatínslu

  einn dag, og brugðu sér til ferða með skvísurnar tvær

  og tvo peyja, sem höfðust við illan leik frá tölvum sínum.

  Skruppu að Hvítserki...og bak við Hvítserk á háfjöru.

  Krakkar dönsuðu hrifin í kringum serkinn í sólinni, og Viktor (9 ára)

  vildi hringja í Dagblaðið, og láta vita af "stórfrétt aldarinnar"!

  Húsfreyja hafði aldrei séð Hvítserk nema umlukinn bláu hafi,

  og var næstum búin að kippa upp símanum og bjalla í

  fjölmiðla.....bara svona ef þetta væri einu sinni á 100

  ára fresti- atburður!

  Bóndi var ekki viss...kannski hafði hann heyrt um þetta áður!

  En síðan var haldið að Tjörn á Vatnsnesinu, dólað heim

  í bústað aftur með bullandi bílveikan Viktor.

  Veður versnaði heldur á fimmtudegi eftir 5 sólríka

  og hlýja daga...og á brottfarardegi var snjór niður í miðjar

  hlíðar í öllum fjöllum....brrr.

  En veiði glæddist með versnandi veðri, og stærri fiskar veiddust.

  Tengdó fékk nóg af berjum í bláberjasultuna sína, og drengir

  allir verið reknir a.m.k. einu sinni sem "footballmanagers".

  Var góð vika norðan heiða, að mati húsfreyju, og hún með

  harðsperrur af öllu röltinu í berjamó og upp á hól að hringja

  til að tilkynna heila heilsu, líf og limi til sinna ættingja.

  Snjóinn skildi hún eftir norðan heiða, og er búin að

  vera í því að sinna klögunarfullum ketti, sem var að mestu

  einn heima, aðeins með fósturdóttur á matarvaktinni.

  En bað næst.

  Góðar síðsumarsstundir.

 

 

 

 

Minning um mann.

  Það var miður ágúst.

  Árið var 1964.

  Vestmannaeyjar.

  Kominn kvöldmatur.

  Kvöldsólin að lækka á himni, og

  gyllti allt umhverfið þessari sérstöku

  mildu síðsumarsbirtu.

  Skottan var á heimleið og stóð

  í litlu forstofunni á Vegamótum,

  og galaði BLESS!

  Rauk út og SKELLTI hrörlegri útidyrahurðinni

  á Vegamótum á eftir sér.

  Ó, ó, ó!

  Skottan aðeins 14 dögum frá því að

  verða fjögra ára, var miður sín.

  Dadda frænka margbúin að banna henni og

  Önnustínu frænku að skella hurðinni...var jú

  að hruni komin hurðin...og hann Hjalli ætlaði að

  gera við hana "á morgun".

  Skottan reif upp hurðina í örvæntingu, galaði á

  háá séinu "Fyrirgefðu Dadda frænka, ég ætlaði ekki að

  skella hurðinni".

  Dadda frænka með sitt logarauða hár, birtist sem

  snöggvast í eldhúsdyrunum: "Allt í lagi, en lokaðu nú

  varlegar á eftir þér næst, og passaðu þig á bílunum".

  Skottan játti því og dundaði góða stund við loka

  hurðarræskninu "löturhægt og ofurvarlega".

  Sneri sér við til að skoppa niður tröppurnar

  frá útidyrum Vegamóta, og krossbrá svo, að

  hún var næstum búin að sendast inn á Vegamót aftur.

  Það stóð maður beint á móti henni, upp við litla steinsteypta

  tröppupallinn.

  Skottan ríghélt í hurðarhúninn, og horfði skelfd á skælbrosandi

  manninn.

  Hann kiknaði í hnjánum, var næstum dottinn á andlitið

  á tröppupallinn, en tókst að bera fyrir sig hendurnar

  og taka af sér fallið.

  Stæka súrsæta lykt bar að vitum litlu skottunnar.

  Maðurinn reisti sig upp með töluverðum erfiðismunum.

  Skottan róaðist.

  Hún þekkti þennan mann...eða nei, ekki hún, heldur

  hann pabbi hennar.

  Þetta var maðurinn sem pabbi kallaði "frænda", og

  sem var svo "ægilega veikur í fótunum" að hann gat

  ekki gengið beint og var svo alltaf að detta.

  Skottan fann vorkunsemina svella í brjóstinu, og

  leyfði sér feimnislegt bros til fótaveika mannsins.

  "Litla frænka með fallega gullna hárið" þrumaði

  maðurinn, hikstaði, rorraði til hliðanna og breiddi

  út faðminn til litlu skottunnar.

  "Þú ert litla stelpan hans Sigga frænda á Eiðum,

  og þú átt sko góðan pabba" aftur hikstaði karl

  hressilega.

  Skottunni fannst karlinn heldur hávær, og var

  örlítið smeyk, og hún var heldur ekki viss hvort hún

  sjálf væri "frænka" hans.

  Var ekki alveg að botna þetta með frændur og frænkur,

  litla skottan.

  Nú voru þær Dadda og Annastína til dæmis frænkur

  hennar og pabba, en svo voru þær bara ekkert skyldar

  mömmu skottunnar.  Ekki frænku-neitt!

  Og svona var þetta líka með hann Hjalla, pabba hennar

  Önnustínu...bara ekki frændi neins á Eiðunum.

  Skottan dæsti yfir óskiljanleika tilverunnar, hví sumir væru

  svona útundan í frændseminni, um leið og sá fótaveiki

  sveiflaði um sig rifnum og skítugum frakka sínum, til að

  halda jafnvæginu.

  Hann virtist hafa lesið hugsanir litlu skottunnar.

  "Hann pabbi þinn og ég erum frændur, og hann á þig

  og þá ert þú líka hún litla frænka mín"...hann rétti

  út aðra hendina ofurvarlega, "sæl frænka".

  Skottan leit á brosandi, þrútið og 5 daga skeggjað

  andlitið, i glettin góðleg augun fyrir neðan ellilegt ennið.

  Steig hikandi eitt skref frá hurðinni og setti smáa

  barnshönd sína í hlýja og hrjúfa hönd karlsins.

  Hann tók þétt í hana, dró litlu stúlkuna örlítið nær

  sér, horfði í augu hennar og næstum því hvíslaði:

  "Svona saklaus blá augu"..klökknaði og strauk

  yfir hár hennar með hinni hendi sinni.."svona fallegt sólgullið hár".

  Og tárin streymdu niðu kinnar hans.

  Hann hágrét.

  Skottan var í stökustu vandræðum.

  Voðalega átti fótaveiki "nýáskotnaði" frændi

  hennar bágt.

  Og hún sem var á leiðinni heim í kvölmat....

  kannski myndi sorgmæddi "frændinn" þurfa fylgd heim til

  ...öööö...mömmu sinnar...pabba??

  Og þá kannski myndi hún ekki rata heim aftur

  á Eiðana....vera týnd...fyndi ekki mömmu, pabba,

  og afa kannski ALDREI aftur.

  Litla skottan kyngdi sínum eigin  grátstaf snarlega, og

  reyndi að upphugsa snjallt ráð til að losna við að

  fylgja sorgmædda frænda heim.

  Hún rétti varlega lausu hendi sína að andliti grátandi

  mannsins, og þurrkaði blíðlega tár af kinn hans

  mjúkum fingrum.

  Hann kipptist við.

  Leit upp, virtist skilja bónina í augum barnsins.

  "Fyrirgefðu, litla frænka", hann þurrkaði sér um augun.

  Leit á hana og svo niður á sjálfan sig.

  Hélt enn í hendi skottunnar.

  "Ég hef ekki alltaf verið svona..."klökknaði..en náði að jafna sig.

  "Einu sinni var ég lítill eins og þú, bara smá peyji með sólina

  í brosinu eins og þú og falleg saklaus augu eins og þú....eitt tár

  rann niður kinn hans, og hann kiknaði aðeins í öðru hnénu.

  Náði jafnvæginu, brosti...."en svona fallegt gullið hár hafði ég

  ekki, frænka.  Svona fallegt hár fá bara litlir ENGLAR,

  og þú ert svo sannarlega ENGILL".

  Hann brosti glettnislega, sleppti hönd skottunnar,

  fór með hana í frakkavasann og dró upp stóra flösku

  hálffullri af gulleitu vatni.

  Dró tapann úr bokkunni, gerði sig líklegan að súpa ærlega á....

  leit á litlu stúlkuna sem horfði á hann stórum augum, með

  ljósgullið hárið eins og geislabaug kringum barnslegt andlitið.

  "En svona gerir maður ekki fyrir framan engil"....hann setti

  tappan í aftur og slangraði af stað í áttina niður að

  Þingvöllum.

  Snarsnéri sér við við hornið á "Haraldarbúð",

  "Ég bið að heilsa honum pabba þínum, og....og...og

  segðu honum Sigga á Eiðum að Árni Valdason segi að dóttir hans sé ENGILL".

  Hélt áfram.

  Skottan stóð sem lömuð af feginleik stutta stund, strauk hendi aftur á bak.

  Læddi sér svo á eftir reikulum "frænda" sínum, í hæfilegri fjarlægð.

  Hann tók strikið fram hjá raftækjaverslun Haraldar, þar staldraði

  hann stutt við til að segja við furðu lostna unga konu er kom gangandi

  með barnavagn...."Hún er ENGILL" dynjandi róm!

  Fór á fullt stím fram hjá "bankanum" á horninu á Heimagötunni,

  og skottan sá hann síðast stíga ölduna er hann hvarf fyrir hornið

  á versluninni Þingvöllum.

  Sjálf gáði skottan vendilega eftir bílaumferð á Heimagötunni,

  skaust yfir, bak við Þingvelli, fram hjá Dagsbrún á harðaspani

  og húsgagnaversluninni hans Eggó.

  Og áfram að gömlu rafstöðinni þar upp sundið milli Steinholts

  og Borgarhóls, fram hjá Byggðarholti og beint inn á Eiða

  með miklum hurðaskelli og gauragangi.

  Maaaaaaammmma!

  Paaaaaaaabbbi!

  "Hann sagði að ég væri ENGILL...og...og...með GULLHÁR.....

  en ég er ekki ....er ekki ENGILL...ég er búin að gá að því...."

  "SKO"!

  Hér dansaði óðamála skottan hringi á stofugólfinu fyrir framan

  foreldra sína, teygði hendurnar aftur á bak:

  "Ég er sko EKKI með neina VÆNGI"!

  Skottan var á innsoginu.

  Alveg væri það hræðilegt ef hún væri að þvælast með vængi á

  bakinu, sem hún kynni ekkert að nota, og gæti bara lent í brjáluðu

  roki og flogið langt út í hafsauga.

  Foreldrarnir voru engu nær, og skottan mátti draga andann djúpt

  og segja alla sólarsöguna......ruglaðist að vísu á Árnum í sögunni,

  hélt að frændinn hefði verið að ræða um Árna föðurbróður skottu,

  en þegar pabbi henna spurði betur út í nafnið, þá kveikti hann.

  Jæja, stelpa mín, þú hefur hitt hann Gölla Valda frænda....og sagði

  hann að þú væri engill"?..hér hló pabbinn.

  Skottan skildi ekki baun.

  "Af hverju sagði Gölli, að Árni frændi hefði líka sagt að ég væri engill"?

  Jú, kom í ljós að Árni Valdason var oftast kallaður Gölli, skottan náði því.

  Árni Guðmundsson föðurbróðir og "frændi líka" kom englamálinu ekkert við.

  Afinn birtist í stofudyrunum sagði soðninguna komna upp úr potti og á borðið.

  Skottan rauk á eftir afa sínum fram í eldhús...."afi, afi, sérðu NOKKUÐ vængi

  á bakinu á mér...ha, afi"?

  Í kjölfarið fylgdu flissandi og hlægjandi foreldrar.

  Skottan gjóaði á þau augum full vandlætingar....."alltaf tómur fíflagangur

  í þessum foreldrum....það var ekkert hægt að eiga við þau af viti"!

  Og vængjalaus settist hún við matarborðið í stóra, bjarta eldhúsinu á Eiðum...

  og vængjalaus situr hún enn þann dag í dag við sitt eigið matarborð

  í Grafarvoginum....allmörgum árum seinna.

  Hvort hún hafi verið ENGILL, sem lítil skotta lætur hún liggja á milli hluta.

  En oft hugsaði hún til þessa einkennilega, fótaveika frænda síns í skítuga rifna

  frakkkanum, sem einu sinni hafði verið peyji með sól í brosi og

  og sakleysi í augum.

  Og ætíð mundi hún eftir því hún, er hún seinna sá hann á förnum vegi bernskuáranna

  í Eyjum, að hann hafði sagt hana "ENGIL"!

    Gölli hann var einn af okkur peyjum

    sem kannski aldrei rétta strikið fann,

    fæddur var og uppalinn í Eyjum.

    og ekki var nú mulið undir hann

 

    Og þó þeir væru að segja

    sem sjálfir eitt sinn deyja

    hve svakalegur værir þú, ó Gölli Valdason,

    þá vil ég bara segja

    að sumir ættu að þegja,

    það saknar þeirra enginn, ó Gölli Valdason.

                                                                                          Ási í Bæ.

 

  Þessi ágæti frændi minn varð svo fyrir barðinu á fordómum og vandlætingu

  seinna meir, og er þess vegna einn frægasti drykkjumaður litla Fróns í dag.

  Þeir voru margir sem þekktu gæskuna er í honum bjó, og tóku upp fyrir

  hann handskann bæði í ljóði og lagi, sem er vel.

  En húsfreyja ætlar út á sólpall að "viðra vængina" .....ef hún skyldi

  nú finna þá....hehehe.

  Góðar sólarstundir, og megi þið ætið eiga sól í brosi og sakleysi í augum.

 

   

 

Nóbelsverðlaunahafar í VESENI....ó, já!

  Það var komið fram yfir hádegi.

  Átta ára djásnið var að hugsa.

  Húsfreyja búin að setja nokkrar

  "tillögur" fram á sérlegum fundi

  við djásnið, fyrr um morgunin.

  Djásnið hugsaði......og hugsaði.

  "Noh, bara búin að setja málin í nefnd, sú stutta",

  húsfreyja dreif sig á fætur.

  Húsfreyja skellti sér í að rífa af

  rúmum, smella í þvottavél, hengja

  út...."hmmm....dálitið dökkt regnský á

  sveimi...en fremur lítið...tek sjensinn"

  og var eftir hádegissnarl komin á fullt

  í það að þurrka af....."afþurrkun" glotti

  húsfreyja með sjálfri sér.

  "Mamma, hvenær förum við"?

  Djásnið mætt.

  "Ha, hvert"? múttan algjörlega úti á þekju,

  með bláan afþurrkunarklútinn á fleygiferð..

  "Þú veist" seig aðeins í brýrnar á djásninu.

   "Aha", múttan kveikti.

  Búið að samþykkja "mál" í nefndinni, en gleymst

  að senda út "minnismiða" um niðurstöðuna til

  húsfreyju, svo hún gæti "bókað" það hjá sér.

  "Og hvert viltu fara, gullið mitt" húsfreyja reyndi

  að ná brúnum þeirra átta ára upp aftur.

  "Nú á Selfoss", djásnið fullt vandlætingar.

  Húsfreyja kláraði "afþurrkun" í snatri, bjallaði

  í systur í Þorlákshöfn.

  Jú, fleiri höfðu áhuga á fjölskylduhátíð á Selfossi.

  Brennt austur eftir bévítans "holu-helv....-fokking-

  nýlöguðum" Þrengslunum.

  Þar voru peyjar systur úr Eyjum of þreyttir eftir

  mikla Bónusreisu í Hveragerði í hádeginu til að

  vilja fleiri ferðalög.

  Húsfreyja hélt af stað með djásnið, systur í

  Þorlákshöfn og börn hennar.

  Veður hið besta, hlýtt, skýjað en þurrt.

  Ingó og Veðurguðirnir voru með barnaball

  í Hvíta húsinu.

  Borgaðar 800 krónur á barn inn.

  Krökkt af krakkalingum og foreldrum þeirra.

  Og börnin kunnu nánast hvern einasta texta,

  og hvert einasta viðlag hjá Ingó og félögum.

  Það var sungið á háa séinu.

  Húsfreyja splæsti Candy flos og Sprite.

  Svalan og djásnið voru alsælar og sungu hástöfum,

  og tóku þátt í öllum hreyfingum og dansi af mikilli innlifun.

  Sigginn sagði ekkert gaman....en laumaðist til að

  syngja með "Bahamas" og "Vininum", og hreyfa sig

  svolítið með "Höfuð, herðar, hné og tær".

  Vigrinn var lukkulegastur með nammið og gosið,

  og söng aðeins brot þegar hann var nýbúinn að "kyngja".

  Svalan og djásnið báðu svo báðar um geisladisk Ingós og guða,

  því nú skildi fá áritun frá "guðaverunum"!

  Merkilegt nokk var Sigginn einnig kominn í röðina með glænýjan geisladisk

  stuttu seinna, þrátt fyrir mergjuð leiðindi, og fékk að sjálfsögðu

  sinn disk áritaðan líka.

  Síðan haldið á leiktækjasvæðið.

  Þar voru tveir stórir grænir bollar sem hringsnérust,

  og vöktu strax mikla athygli hjá börnum systranna.

  keyptir miðar....400 krónur gat kostað á mann

  í "grænbollastuðið".

  Systurnar ákváðu að "sitja hjá" ferð þessa.

  Litla liðið kleif upp í bolla.

  Starfsmaður dundaði við að festa liðið niður....AAAARRGGGGG!

  OPNAÐU!!

  STRAX!!

  Systurnar horfðu furðulostnar á atganginn.

  Hendur sveifluðust, öskrin voru hljóðhimnu-sprengjandi!

  GEITUNGUR!!!

  Húsfreyja og systir fóru að hlægja ásamt starfsmanni,

  þegar litla liðið þusti allt í einni bendu út úr bollanum,

  yfir í hinn, sem var til allrar lukku tómur.

  Aaaaaarrrrg....hann er kominn hingað!!

  Og aftur hentust fjórmenningarnir yfir í

  hinn bollann.

  Mæðurnar veinuðu af hlátri.

  Geitungsófétið gafst upp á "org-liðinu" og flaug

  til systur í Þorlákshöfn í leit að huggun.

  Systir dansaði trylltan dans lítt hrifin, og sá röndótti

  hvarf sjónum.

  Litla liðið komst af stað í grænum bollum.

  Hringsnúningar...hlátur...AAAAAARRRGH!

  "HANN ER KOMINN AFTUR"!

  Það var argað og gargað það sem eftir var

  af ferðinni.....mæðurnar hlógu...kvikindi sem þær eru.

  Loks stöðvuðust bollarnir grænu..."hann sat LENGI á

  úlpunni hans Sigga"....."hann reyndi að bora sér upp í

  nefið á mér"...Vigranum mikið niðri fyrir....og liðið dansaði

  af spenningi og fjöri.

  Húsfreyja spurði starfsmanninn hvort þær systur þyrftu

  ekki að borga EXTRA fyrir geitunginn...sá röndótti þrjótur

  hefði skapað mesta fjörið.

  Starfsmaður glotti...."Geitungaferðir innifaldar".

  Systir og húsfreyja demdu sér í það að brauðfæða

  liðið eftir bardagann við geitunginn, laukhringir, pylsur,

  borgarar,naggar og gos.

  Víkur nú sögu til Þorlákshafnar.

  Þar höfðu peyjar systur úr Eyjum heldur hresst og orðnir

  órólegir frændsystkinalausir.

  Systir brá á það ráð að fara með þá í sund í hinni

  herlegu og flottu laug þeirra Þorlákshafnabúa.

  Alli Elí alias Alex alias Alexander Elí er yngstur þeirra

  bræðra, aðeins 4 ára og skal samkvæmt öllum

  laganna greinum "dressaður" upp með lögboðna

  armkúta.

  NEIPP!

  Stráksi vill vera eins og eldri bræðurnir, Aron 9 ára og

  Árni 8ára, sem báðir hafa sundkennslu að baki síðustu

  2-3 árin, og bjarga sér vel kútlausir.

  Systir var á nálum.

  Amman var á nálum.

  Starfsfólk sundlaugarinnar var á nálum.

  Stráksi reif af sér armkúta slag í slag.....en þá

  í pottum og grynnri enda laugar og sagði:

  "SKO, é dðukkna sko ekki neitt"!

  Systir setti kútana jafnharðan á peyjann.

  Argur snáðinn hélt af stað út í laug..með armkútana.

  Vökul augu fylgdu honum hvert busl og hverja gusu.

  Eldri bróðir snáða kemur, þarf athygli í 4 sekúndur þar sem

  systir situr í heitum potti nærri sjálfri sundlauginni.

  AAAAAARRRGH!

  Alexander Elí er kominn út í miðja laug, hrópandi,

  hóstandi vatni, hendur á ferð og flug...aðeins í

  EINUM armkút!!

  Systir stekkur upp með hraða ljóssins, stingur

  sér beint út í laug.....djísuss...kann ekki skriðsund...

  ....púff...úff...nota bringusundið...nær stráksa áður en

  hann sekkur og kemur honum upp á bakkann.

  Sá stutti þrælmóðgaður yfir því að þurfa

  BJÖRGUN, en að öðru leyti í góðu lagi.

  "En é baða miðti kútinn, mamma".

  Sundlaugaferð LOKIÐ!

  Liðið allt svo eitthvað óvenju "rólegt"

  þegar þau hittust aftur í Þorlákshöfn

  um kvöldmatarleytið.

  VESEN?

  Á okkar ættfólki!!

  Nú auðvitað!

  Værum Nóbelsverðlaunahafar í veseni..."ár eftir ár",

  væru slík verðlaun veitt!

  Góðar stundir!

 

 

Lukkulegir ellismellir.

  Altént eru flestir öldungar á

  deild húsfreyju brosmilt,

  elskulegt og sátt fólk.

  Og máske lukkulegustu

  öldungar undir sólunni, þ.s.

  að það hefur löngum loðað við

  Frónbúa að vera taldir

  hamingjusamasta fólk heims?

  Mun sennilegri niðurstöður, en

  að konur séu hamingjusamastar um

  28 ára aldurinn, sem einhverjir snillarnir

  komust að um daginn.

  Iðulega eru 28 ára konur að basla við það

  að koma upp þaki yfir höfuðið, á meðan

  ungabarn með sílyktandi bleiu skríður um

  á stofugólfinu, á meðan annað barn örlítið eldra

  situr með súkkulaðiklepra í hárinu á

  eldhúsgólfinu í haug af niðurmuldu súkkulaðikexi,

  þvottavélin neitar að vinda þvottinn,

  lánið af bílnum er að ganga frá fjárhag heimilisins,

  á meðan makinn vinnur 150% vinnu og konan

  sjálf 50% starf "úti"...og svo 150% starf heima

  við ungbarnauppeldi og húsverk.

  Sei, sei, jú!

  Vissulega eru 28 ára konur líka hamingjusamar,

  en mest eru þær þó "þreyttar"....og sú tilfinning

  vill svona standa upp úr þegar litið er til baka.

  En flestir ellismellirnir eru alsælir, hafi þeir þokkalega heilsu,

  eigi góða ástvini og njóta sín virkir í stórfjölskyldunni.

  Þurfa ekki meir.

  Góðar síðsumarsstundir.

 

 

Verðum hamingjusamari með aldrinum

Oft verið þörf, en nú er....

  ....nauðsyn.

  Júpíter er táknrænn

  fyrir lögmál þjóðfélagsins,

  stjórnmál, heimspeki og landafræði,

  svo eitthvað sé nefnt.

  En einnig er hann táknrænn fyrir þenslu og

  útvíkkun og gefur einstaklingum stórhug,

  bjartsýni og visku.

  Þannig minnir húsfreyju að hún hafi lesið

  um plánetuna Júpíter og orkuna frá henni

  í einni góðri stjörnuspekibók....líklega eftir

  Gunnlaug.

  Ferðalög, víðsýni og kraftur ,voru áreiðanlega

  einnig þarna í orkusviði Júpíters ásamt einhverju fleiru.

  Góður í stjörnuspekinni, Gunnlaugur og setur hana

  fram á skýran og einfaldan máta....jafnvel húsfreyja

  "fattaði" og kveikti á perunni.

  Júpíter er sterkur í stjörnukoti húsfreyju samkvæmt

  Gunnlaugi, enda húsfreyja með bjartsýnustu

  persónum litla Fróns...að eigin mati...ef ekki sú

  bjartsýnasta á vappi á yfirborði Móður Jarðar um

  þessar mundir.

  Á reyndar oft í bévítans basli með neikvæðni og

  svartsýni í samferðamönnum sínum hér á

  jarðarkringlunni, húsfreyja.

  Hefur ekki grænan grun og nánast ENGA þekkingu

  í umræðum þar sem öll mál eru á beinni leið

  til "helvítis"....allir eru heimskir......vitlausir....hafa

  ekki hundsvit á því sem þeir eru að gera...allt

  er vaðandi í bullandi spilltri pólitík....allt er vonlaust...

  hundfúlt og glatað!

  Bakkar kurteislega út úr slíku "svartsýnisþvargi",

  húsfreyja, og finnur sér einhvern sem er ánægður

  með veðrið, börnin sín, garðinn sinn, heimili sitt, stjórnarfarið

  og virðist sáttur við Guð og menn, til að spjalla við.

  Eigi að síður á húsfreyja í sínum fórum slatta af

  "kaldhæðni" og lendir í veseni og krísum eins og gengur.

  Gerir sér fulla grein fyrir því að hún getur orðið

  "meinleg" þá kaldhæðnin grípur hana, húsfreyja,

  og á veseni og krísum tekur hún af festu og alvöru.

  Hefur ágæta "jarðtengingu" segir Gunnlaugur....eitthvað

  með Meyjarmerkið að gera og Steingeit í Satúrnus....jamm,

  Gunnlaugur er eitursnjall!

  Því telur húsfreyja, að það sé engin tilviljun að

  Júpíter sé "sterkur" og skær á himni okkar mannanna

  í dag.

  Þörfin fyrir "styrk, visku, víðsýni og bjartsýni" í

  lögmálum þjóðfélagsins er brýn nú á krepputíð.

  Koma hlutunum aftur á hreyfingu í þjóðfélögum

  heimsins.

  Einstaklingar njóta einnig góðs af léttleikaorku Júpíters.....

  bara að muna að sé gengið of langt í bjartsýni og

  framkvæmdagleði, er stutt yfir í óhóf, bruðl og kæruleysi.....

  svona "útrásavíkinga-eitthvað"!

  Þurfum aldeilis ekki meira af slíku þrugli,

  og húsfreyja ætlar svo sannarlega að tryggja að hún sé

  vel "jarðtengd" í ágústmánuði, þegar bjartsýnisorka

  Júpíters er sem sterkust.

  Búa um sig í faðmi Móður Jarðar á einum herlegum

  sumarbústað norðan heiða.

  Veiða, tína ber, róta sér í göngutúra í sumarblíðunni.

  Og njóta þess að vera .....böðuð orku Júpíters.

  Góðar "bjartsýnisstundir"!

Júpíter skín skært á himni

Home alone..og ratvís!

  Húsfreyja allt í einu

  "alein" heima með köttinn.

  Átta ára djásnið fór í sund með bónda,

  um leið og sýningu "Home alone 2"

  lauk á einhverri sjónvarpsrásinni.

  Djásnið er að verða frækinn sundgarpur,

  og fór að jafnaði 10 sinnum í viku í sund,

  í júní og júlí.

  Þess vegna hélt bóndi að átta ára djásnið

  yrði alsælt að komast í Bláa Lónið eina

  herlega sólarstund í gær.

  En sei sei nei!

  Vatnið sveið í augun, sveið í

  allar skrámurnar eftir síðasta kattabardaga

  og engar voru krakkarennibrautirnar.

  Það var "of heitt", húsfreyja setti djásnið upp

  á bakkann og keypti eiturblátt krap.

  Dúnalogn í 3 mínútur.

  Það var "of kalt" uppi á bakkanum með

  jökulfrosið krapið..."æi nei ekki ofan í aftur,

  þá svíður mig svo, mamma"!

  Húsfreyja gafst upp.

  Fór með djásnið að búningsherberginu

  aftur, í gegnum þvögu af myndavélasmellandi

  asíubúum, og bjórdrekkandi könum.

  Villtust mæðgurnr í rangölum búningsherbergja,

  týndu sundgleraugum djásnsins,

  týndu gula barnaarmbandinu,

  týndu um tíma fataskápnum sínum,

  villtust fram og til baka og voru við

  það að hringja í 112 til að láta bjarga sér

  út úr búningsklefavölundarhúsinu....

  þegar HALLELÚJA...EXIT-skilti blasti við sjónum.

  Þær voru alsælar að komast út úr húsi, með

  sundföt, handklæði og í sínum eigin sumarfatnaði....

  ...og með bónda.

  Bóndi bauð út að borða á veitingahúsi í Keflavík.

  Húsfreyja og djásnið orðnar glorhungraðar eftir

  "völundarhússhremmingar" Bláa Lónsins, tóku

  boðinu fegins hendi.

  Og bóndi "rangalaðist" af stað...til Grindavíkur....

  um fallega sveit með fornlegum kirkjugarði...

  um hrjóstruga mela og hraun...til Hafna.....

  ...inn í "kakkalakka-borg" fyrrum herliðs

  Frónbúa af amerísku ætterni...og LOKS

  til Keflavíkur.

  Átta ára djásnið var alveg á því að foreldrarnir

  væru þeir verstu ratar sem um getur í sögunni, "að rata"!

  Móðurinni ekki treystandi að "rata" innanhúss í

  kvennaklefum sundlaugar, og faðirinn gjörsamlega

  "úti að aka" utandyra.

  Pældi alvarlega í því enn á ný, sú átta ára,

  að hringja í 112 og óska eftir björgun.

  En naggar með BQ-sósu og frönskum redduðu

  heldur málunum í DUUS-húsi, á meðan "ratvitlausa"

  liðið gæddi sér á humarsúpu og fiskréttum.

  Síðan var haldið heim á leið.

  Og merkilegt nokk, faðirinn "rataði" næstum

  því beinustu leið til Reykjavíkur, með smá

  hringsnúningum í innri Njarðvík.

  En djásnið missti af Stundinni okkar...

  varð að glápa á hana í kompjúternum.....

  Jamm, lífið getur stundum verið "töff" fyrir lítil átta ára djásn.

  En nýr og sólarbjartur dagur rann upp,

  og allir HEIMA og á lífi þrátt fyrir "hafvillur" og

  argaþokur í búningsherbergjum, og hringsnúandi,

  úti að aka feður daginn áður.

  Djásnið var fljótt að samþykkja sund í

  Grafarvogslaug nú áðan með bónda....

  þeirri laug sem er NÆST heimili hennar.

  Tekur enga áhættu á næstunni, sú stutta.

  Góðar stundir.