Ævintýri í blíðviðri!

  Og hún sveik ekki heldur

  blíðan, á Suðurlandi í dag.

  Húsfreyja brenndi austur fyrir fjall,

  með átta ára djásnið eftir hádegi.

  Bílaumferð að vísu fremur letileg og hæg,

  en gekk eigi að síður vel fyrir sig.

  Í Þorlákshöfn var náð í nokkra farþega,

  Svöluna og Vigrann.

   Sigginn, Aron, Bæron

  og Alex fóru með systur í bíl.

  Haldið var sem leið lá á Stokkseyri,

  þar sem haldin var mikil fjölskylduhátíð.

  Systir lagði í Draugasetrið með Svöluna,

  Siggann, Aron, Bæron og Alex.

  Bæron (7 ára) komst 10 skref inn, snéri við út aftur.

  Sigginn (9 ára) náði inn í fyrsta herbergið....

  tilkynnti móður sinni að hann ætlaði

  "bara að vera skræfa" og snéri við.

  Alex flæktist út og inn með Bæron og Sigganum.

  Systir hélt áfram með Svöluna og Aron, og þau

  lentu í fyrstu "draugaárásinni"....AAAAArrrrrrgh!!

  Svalan (10 ára) orgaði á háa séinu, Aron (9 ára) ríghélt í systur...

  ..."mamma...mamma....mamma...mamma..." voru

  einu vitrænu orðin sem hann lét frá sér í síbylju það sem

  eftir var af ferðinni í gegnum hýbýli drauganna.

  Systir var næstum því snúin við með "hetjurnar tvær",

  en þau þverneituðu að vera "skræfur" og áfram hélt systir.

  Missti sjónar af Alex.

  Í gegnum hryllinginn komust þau þrjú, Alex-laus.

  Fundu Siggann og Bæron en engan Alex.

  Fór um Systur kaldur hrollur!

  Var Alex brottnuminn af mergjuðum draugum?

  Eða...."fyrirgefðu, er hann með þér þessi"?

  Vinaleg frú mætt með Alex (4 ára) í eftirdragi.

  Hafði veltst fram og tilbaka í fyrstu herbergjum draugabælisins,

  snáðinn.

  Á meðan þessu stóð hafði húsfreyja haldið

  í göngutúr með Báruna (8 ára) og Vigrann (6ára) vestur

  að Veiðidýrasafninu.

  Þau þrætt þar tvo sali með alls konar dýrum

  og fuglum, byssum og styttum.

  Fallegt safn, en sorglegt í leið, þar sem öll

  dýrin "voru dáin, mamma", átta ára djásnið

  dýrkar "lifandi dýr".

  Svo hittust þær systur aftur í "Álfa- og tröllasafninu"!

  Þar niðamyrkur.

  Systir varð að halda á Bæron fyrri skoðunarferðina

  þar í gegn.

  Báran ríghélt í húsfreyju.

  Angurvær en taugatrekkjandi söngur ómaði í myrkrinu.

  Djásnið herti takið á móður sinni.

  Álfar birtust skyndilega sitjandi í stofu, inni í steini...

  hurfu.

  Ekki svo slæmt.

  Tröllahellir næst.

  Þar svaf Trölli vært, og hraut mikinn.

  Það fór að fara um átta ára djásnið.

  "Það stendur hérna að þessi þurs hafi sofið

  í 500 ár, og muni vakna í dag eða á morgun" systir

  glottaraleg og í stríðniham.

  Húsfreyja tók undir..."oooo...vonandi ekki í dag"!

  Djásnið reif í handlegg móður sinnar.

  "Við SKULUM koma ÚT, mamma...NÚNA"!

  Húsfreyja eitthvað stöð, og djásnið varð að draga

  hana af krafti út úr tröllahelli.

  Klakahellirinn svolítið skárri, en samt aðeins staldrað

  stutt við, hlaupið í gegnum kvikmyndahelli og út.

  Tombóla tekin fyrir næst...engin núll.

  Hlóðust alls konar handverk og listaverk að systrum

  og börnum þeirra.

  Töfragarðurinn næst, þegar liðið var búið að

  jafan sig eftir myrkur, drauga og tröll að vakna.

  Trampolín, frostpinni, príl og fjör.

  Síðan haldið af stað heim á leið.

  Komið við á ströndinni við Ölfusárósinn, nesti snætt.

  Peyjarnir ákváðu að rétt væri að "skola af sér"

  drauga- og tröllaskítinn, á meðan Svalan og Báran

  reistu sandkastala og fóru í eltingaleik við öldurnar.

  Mikði stuð, húsfreyja myndaði skart.

  Haugblautum peyjum pakkað í flísteppi og plastundirbreiðslu

  og haldið til Þorlákshafnar.

  Þar hurfu 30 ömmu-Stínu-pönnslur ofan í litla liðið á

  15 mínútum, þrátt fyrir nýlegt nestisstopp.

  Sumum var reyndar svo kalt eftir "sjóbaðið" að

  þeir urðu að fara í heitt bað áður en hægt var að

  skella sér út á trampolín.

  Átta ára djásnið ræddi tröll og drauga alla leiðina

  yfir Þrengslin til Reykjavíkur um kvöldmatarleytið.

  Vill æst komast í "Draugasetrið"...ég þori sko núna,

  mamma, þegar ég veit hvernig hinum fannst það...en

  þú verður ALLTAF að vera HÆGRA megin við mig...þeir

  ráðast alltaf á fólkið sem er hægra megin segir Svala"!

  "Je...ræt"..hugsaði húsfreyja.

  Minnug þess er hún fékk nærri slag af hræðslu,

  þá hún fyrst vísiteraði Draugasetrið í óvissuferð.

  "En mamma, þetta er skemmtilegasti dagur sem við

  Svala höfum LIFAÐ, og samt vorum við báðar grenjandi hræddar"!

  "Ó, já" svaraði húsfreyja, "það er oft gaman að verða svolítið

  hræddur, en geta svo hlegið að því eftir á".

  Og átta ára djásnið brosti sælubrosi og dæsti af

  ánægju um leið og húsfreyja stöðvaði bifreiðina

  fyrir framan bílskúr heimilisins.

  Ævintýralegur og myljandi góður dagur.

  Góðar stundir.

Blíða í Eyjum

Sólarþrá í vitund minni.

  Húsfreyja elskar sól og sumaryl.

  Ekki laust við að það hlakki örlítið

  í henni líka, yfir "veðuróförum" hinna bresku,

  er eyða sumrum sínum í myljandi

  REGNI, súld og þokuslæðingi

  ár eftir ár.

  Verða að smella sér upp á litla Frón

  til svaðalegra hryðjuverkamanna til að

  ná sér í smá sól á næfurhvít andlitin, bretarnir.

  Eyða dýrmætum gjaldeyri í sólarvörn, "after-sun",

  sundlaugarferðir, skoðunarferðir, gæðamáltíðir á

  frónverkum veitingastöðum, bílaleigubíla,

  skoðunarferðir og "eina með öllu".

  Frónbúar senda svo gjaldeyririnn frá þeim

  bresku beina leið inn á "Ísbjargarreikninga"

  í breskum bönkum......."it's the circle of life.

  En það er blessuð sólin.

  Sem skín hér flesta daga á okkur Frónbúana....nema auðvitað

  að þú sér búsettur á norðausturhluta landsins...

  þeir er þar búa eru í samkeppni við breska um úðaregnið.

  Nú er húsfreyja með ljósa húð rauðhærðra, og má

  lítt sóla sig nema velsmurð sólarvörn.

  Helst sitja í skugga yfir heitasta tímann,

  brynvarinn sólgeraugum, derhúfu og kremum.

  Nú eða smella sér inn og blogga smávegis af

  stakri snilld og náðargáfu.

  Hefur húsfreyja minnst á meðfædda "hógværð" sína

  og "lítillæti"?

  Annars skrítið orð "lítillæti"!

  Virðist í fljótu bragði verið að ræða

  um LÍTIL LÆTI...og þá fólk með "lítil læti"!

  Húsfreyja er sjaldan eða aldrei með læti.....

  nennir því ekki....miklu betra að gera grín og

  hlæja svolítið að mótlæti.

  DJÍSUSS!

  Hvurslags útúrdúrar eru þetta?

  Sólin.....já sólin.

  Það sem húsfreyja vildi sagt hafa er þetta:

  Sólin kætir og gleður sinni flestra, þó þeir geti

  ekki legið marflatir á sólarbekk heilu og hálfu

  dagana, og náð sér í íðilfagran brúnan lit á bakið

  og brjóst....hélt reyndar húsfreyja að brúnn litur

  væri "út" á litla Fróni um þessar mundir, eftir að

  "Brúnn" bretanna gerði Frónbúa að

  "terroristum" alla sem einn...og svo

  samanber: "Brown is the colour of poo".

  En hvað veit húsfreyja?

  Veit bara að það er himneskt að sitja úti á

  sólpalli...í SKUGGA...berfætt..með málgögnin

  og köttinn að flatmaga í sólinni...í bandi...

  með kaffibolla og límonaði....fuglasöng.. og

  lítil börn að tína krækiber í brekkunni fyrir ofan

  heimili húsfreyju.....í 25 stiga hita og sólskini.

  Þetta var nú allt heila málið.

  Góðar og gleðilegar sólarstundir.

Sjúkkit!

  Hélt eitt skelfingaraugnablik, húsfreyja,

  að "Tjallarnir" hefðu hætt sér

  inn í hið herlega Alþingishús

  allra landsmanna hér uppi á litla Fróni.

  Hefðu verið snarlega "spottaðir" af

  Jóhönnu "for", Steingrími "ofurbjartsýna"

  og nokkrum kraftalegum sjálfsæðismönnum

  í stjórnarandstöðuham.

  Og þar með lamdir í spað Tjallarnir,

  síðan fleygt inn í gamla fataskápinn

  hans Hannesar Hafsteins hálffullum af

  "Ísbjargarpappírum", tvílæst á eftir þeim

  og lyklinum kastað ofan í "andarsalernið" eina og sanna

  Tjörnina, þar sem hún er dýpst.

  Til allra lukku voru þetta ekki landar húsfreyju

  sem trompuðust vegna "prúðmannlegrar" framkomu

  Tjallanna, heldur Grikkir.

  Vill húsfreyja að samlandar sínir séu kurteisir og beiti ekki

  ofbeldi, þó þeim sárni eitthvað við náungann eða mislíki.

  Tjallinn á svo nógu erfitt fyrir heima sínu breska heimsveldi,

   í helv...mígandi rigningu sumar eftir sumar...og með

  arfasnillingin Mister Brown við stjórnvölinn.

  En máske "sá Brúni" taki fyrir umferðarmenningu og

  sér í lagi reglur um vélhjól næst í sínu heimalandi.

  Vonar bara að enginn hafi slasast illilega í hrömmum

  skapheitra Grikkja, húsfreyja, og Tjallarnir komist

  heilir heim í rigninguna.

Breskir ferðamenn lamdir og læstir inni í skáp

Sumarið og tilveran.

   

    Nú veit ég að sumarið sefur

    í sál hvers einasta manns.

    Eitt einasta augnablik getur

    brætt ísinn frá brjósti hans,

    svo fjötrar af huganum hrökkva

    sem hismi sé feykt á bál,

    uns sérhver sorg öðlast vængi

    og sérhver gleði fær mál.

                                                         Tómas Guðmundsson.

 

  Og húsfreyja skrapp með átta ára

  djásnið austur fyrir fjall í dag.

  Þar blésu vindar, en sól skein í heiði.

  Systir í Þorlákshöfn er á fullu í föndrinu

  og býr til listaverk úr kuðungum og skeljum

  í gríð og erg.

  Mútta taldi "hausa" og stillti til friðar þegar

  harka komst í leik peyjanna.

  Síðan var drukkið kaffi og spjallað.

  Djásnið lenti svo í "drullubardaga",

  hvítar blúnduleggins gráar á eftir,

  Alex fékk högg á bringu og sár á hné...

  ..."ekki góður dagur hjá mér, amma Stína",

  Bæron fékk sand í augun frá Aroni bróður

  sínum og fékk að fara í bað "einsamall"

  eftir þá uppákomu.

  Í stuttu máli allt í góðu gengi, og djásnið

  náði sundi með bónda upp úr kvöldmat og

  fékk "subway-samloku" í kvöldnasl.

  Góðar stundir á góðum degi í faðmi

  fjölskyldu.

  Góða nótt og góðar stundir.

Byrjuð, hálfnuð....

  ....og þar með BÚIN, húsfreyja.

  Ryksugun og gólskúringum lokið.

  Smá tiltekt við rúm húsfreyju leiddi hana

  síðan inn í spakmælabækur og

  gullkornabókmenntir.

  Hér koma nokkur góð

  sýnishorn af lestri

  dagsins:

      Allt það mikilverðasta er einfalt

      og má oft segja með einu orði:

      FRELSI,RÉTTLÆTI, SÆMD, SKYLDA,

      MISKUNN, VON.

                                               SIR WINSTON CHURCHILL (1874-1965)

 

      Ég strengi þess heit að gleðja einhvern

      að morgni dags og hjálpa til að

      deyfa sorg annars síðdegis.

      Ég heiti að lifa einföldu lífi og heilsusamlegu,

      láta mér nægja fáar eignir og halda

      líkama mínum heilbrigðum.

      Ég heiti að sleppa öllum áhyggjum og angri

      til þess að andi minn verði léttur og frjáls.

                                                         Thich Nhat Hanh.

 

      Höfuðmálið í þessum heimi

      er ekki hvar við erum stödd,

      heldur á hvaða leið við erum.

                                       Oliver Wendell Holmes (1809-1894)

 

      Þetta er alveg tilvalinn dagur.

                                        Wilbur Cross (1886-1948)

 

  Húsfreyja þar með hætt húsverkum í dag....BÚIN.

  Þurrka af....?

  Þrífa all spegla hússins.....?

  Sei, sei nei.

  Það er ekki á forgangslista húsfreyju í dag.

  Rykið og speglarnir eru ekkert að fara,

  verður allt heila dótaríið hér á morgun líka.

  Nú og hinn!

  Bóndi svo farinn í sund með átta ára djásninu.

  Er að fá í kvöld að láni stórt og mikið "skjásjónvarp"

  frá einkasyninum og hans ektaspúsu.

  Þau að verða "útflutningsfólk".

  Búin að kreista vinnu út úr frændum vorum

  í hinu mikla olíuveldi Norska konungsins.

  Skjáimbinn of stór og fær ekki að koma með.

  Sjónvarpshjartað í bónda tók flikk flakk af gleði,

  þó hann muni sakna sonarins.

  En bóndi var að verða blindur á því að rýna

  á sjónvarpsfréttirnar í "frímerkinu", sem fyllt

  hefur skarð þunglynda "harakirissjónvarpsins"

  undanfarið.

  Húsfreyja líka að verða blind?

  Sei sei nei!

  Hún færði bara stólinn sinn NÆR frímerkinu,

  og hefur lítið saknað steindauða sjónvarpsins,

  þó töluvert stærra væri.

  En húsfreyja ætlar að "vafra" næst...þetta er

  jú alveg "tilvalinn dagur"

  Góðar stundir.

 

 

 

 

     

 

  

Dillandi brúðkaupsmars!

  Tær snilld að mati húsfreyju.

  Allt leiftrandi af lífsgleði og hamingju.

  Hló hjarta húsfreyju dátt og innilega

  með gestunum í brúðkaupi þessu.

  Er samt fegin að eigi þurfti hún og hennar maður

  að stinga sér kollhnísa inn eftir kirkjugólfinu

  í brúðkaupinu á Hvammstanga nú á dögunum.

  Þá líklegt að húsfreyja og hennar bóndi væru

  skrýdd hálskrögum og göngugifsi í dag.

  Frábært myndband.

Steypti sér í kollhnís að altarinu

Hver er sinnar KÆFU smiður!

  Laddi snjall í málsháttasmíð.

  "Ekki er jakki frakki nema síður sé"

  hljómaði einn á fyrstu dögum Rásar 2

  á öldum ljósvakans.

  Og svo uppáhaldsmálsháttur húsfreyju:

  "Hálfnað er verk þá hafið er, og þá BÚIÐ

  þegar það er hálfnað"!

  Öll verk húsfreyju hafa ætíð síðan

  "klárast og verið BÚIN"  jafnt og þétt......

  alla vega "helmingurinn" af þeim!

  Og ekkert að því að eiga aðeins helming eftir

  af verki, næsta dag....sem enn og aftur sannar

  ágæti þessa fína málsháttar.

  Því í asa og hraða nútímans er þessi

  óbilandi og hrikalega þörf okkar mannanna að

  "drífa í 'ðessu" og "klára málið sem fyrst"

  algjörlega óþolandi, að mati húsfreyju.

  Verkin oft unnin í of miklum flýti, sem kemur

  aftur niður á gæðum og starfsgleði.

  Húsfreyju finnst gott að geta staldrað við í

  miðju verki, fær jafnvel hugmynd um hvernig má

  betur gera og getur iðulega skilað verkinu fyrr

  en ella þá nýja hugmyndin kemst í framkvæmd.

  Sama gildir á heimilinu.

  Húsfreyja og húsverk eru svona "andstæðir pólar",

  og næsta líklegt að húsfreyja hafi síðustu 10 fyrri

  líf sín verið "hefðarfrú" með þjóna á hverjum fingri,

  og "hringja eftir þjónustu-bjölluna" 

  bundna við hægri mjöðm sína.

  Gæti alveg útskýrt hví hún hefur iðulega verið svo

  verkjuð og pirruð í hægri mjöðm sinni, í þessu núverandi

  jarðlífi sínu.

  Og hve "neðarlega" á forgangslistanum yfir nauðsynleg verk

  að framkvæma, húsverkin lenda......ef þau ná yfir höfuð inn

  á þann lista .

  Göngutúr í fjöruna með djásninu,

  vísitering í kaffi til múttu og systur í Þorlákshöfn,

  brauðagjöf til handa hungruðu fiðurfé í Grasagarðinum,

  sundlaugatúr með djásninu,

  brúðkaupsundirbúningur með bónda,

  Goslokahátíð út í Eyjar með djásninu og systur í Eyjum,

  flandur upp í sveit með djásninu að skoða dýrin á Slakka

  eru til dæmis allt "bráðnauðsynleg verk" sem húsfreyja

  hefur nú þegar skellt fremst á forgangslista sinn í sumar.....

  laaaaaaangt á undan ryksugun, skúringum, afþurrkun og

  tiltekt.

  Húsfreyja virðist hafa verið upptekin í "hárgreiðslu" þá

  Guð útdeildi þrifnaðargenum í Himnaríki, og aðeins

  fengið gamalt, slitið og mikið notað gen, sem "höktir"

  í gang endrum og eins á fullu tungli, í 30 metrum á sekúndu,

  þá þingmenn samþykkja að mæta 4 vikum fyrr í vinnu úr

  sumarfríi!

  Lætur nægja að sópa af og til, græja þvott, elda smotterí

  milli þess sem bóndi grillar, henda ruslinu og þrífa salernið.

  Og gengur bara fínt hjá húsfreyju.

  "Hver er sinnar gæfu, eða eins og Laddinn vill hafa það, KÆFU smiður".

  Njótið svo sumarsins, kæru landar mínir, allir sem einn.

  Smíðið ykkar eigin gæfu...og kæfu.

  Munið að forgangsraða rétt fyrir ykkur og fjölskylduna.

  Börnin okkar eru börn aðeins stutta stund, svo verða þau

  sjálf fullorðin og foreldrar.

  Njótið samverustundanna með börnum og mökum,

  með foreldrum og systkinum,

  með vinum og félögum,

  í gleði, frelsi og sumri.

  Húsfreyja er farin í bað og ætlar svo að

  gaufast aðeins og gutla í "húsverkum"....ehemmm.

  "HÁLFNAÐ ER VERK ÞÁ HAFIÐ ER.......hehehe"!

  Góðar sumarstundir.

 

 

 

Þrumugott veður?

  Það var hrollur niður eftir

  baki húsfreyju, þá hún

  vísiteraði Vestur-Húnvetninga

  um helgina.

  Þokuhráslagi og hitastig um 10 gráður

  yfir frostmarki á Celsíus.

  Og hún að mæta í brúðkaup.

  Í farteski sínu hafði húsfreyja sínar

  allra fínustu og "skjólminnstu" flíkur.....

  og aðeins eina herlega peysu úr eðla

  frónverskri ull....brrrrrr.

  Á brúðkaupsdaginn horfði hún angistarfull á rauða,

  sparikápu sína....sem yljar álíka mikið

  og eitt logandi kerti í 400 fermetra stofu,

  með engri annarri kyndingu, og pældi alvarlega

  í því að þræla sér í lopapeysuna góðu, og svo

  kápuna yfir allt saman.

  Neipp.

  Leit ver út en Michelin-gaurinn í 40 metrum á sek.

  á Stórhöfða í Eyjum þannig útbúin, húsfreyja.

  -DÆS-

  Þá var bara að láta kápugopann duga, og

  reyna að endurræsa "antikuldagenið" sem

  hefur verið gjörsamlega óþarft í skrokki húsfreyju

  síðan í lok maí, hér sunnan heiða.

  Vona svo að kirkjur norðan heiða væru allar vel

  kyntar upp "á sumrin".

  Og viti menn.

  Það var ljómandi hlýtt og notalegt í kirkjunni,

  svo hlýtt að húsfreyja óskaði þess að hún hefði

  sleppt því að þræla sér í rauðu sparikápuna.

  En nú virðast norðanmenn heldur betur þurfa að

  setja kyndingu sína í botn.

  Snjóa að vænta....og það í miðjum júlímánuði!

  Sei, sei.

  Þeim fellur alltaf eitthvað til, norðanmönnum.

  En húsfreyja vill senda norðanmönnum öllum baráttukveðjur

  í "sumarófærðinni"  og þá stendur þessi fyrir sínu:

      Eyjan vor er engum köld,

      er þú brosa lætur

      hennar morgna, hennar kvöld,

      hennar ljósu nætur.

      Hún á okkar heita blóð,

      hún hefir okkur borið

      til að elska líf og ljóð,

      ljósið, frelsið, vorið.

                                  Þ.E.

  Góðar stundir á snjósumri.

 

 

Miðsumarhret í vændum?

Árbæjarsafnið?

  "Jú....líklega höfum við

  stund í að skoða það í dag".

  Húsfreyja gjóaði augum á átta ára djásnið,

  sem hafði sett upp sinn virðulegasta svip.

  "Já mamma, það er svo langt síðan við fórum síðast,

  að ég er búin að gleyma því".

  Húsfreyja endurraðaði "hlutum sem verður að gera í dag"

  með hraði í heilabúi sínu.

  Henti út "ryksugun"....ekki tími...klukkutíma eldamennskan

  fór sömu leið...allt of heitt hvort eð er......og hana nú!

  Húsfreyja fann rúma tvo tíma fría í rölt á Árbæjarsafnið

  fyrir djásnið og sig.

  Það var heitt.

  Sólin skein.

  Munkur sat í horni, hræddi næstum líftóruna

  úr átta ára djásninu.

  Svo mikið hlegið.

  Líkanið af brunanum mikla 1915 vakti líka

  stormandi lukku.

  Múttan ýtti á einhverja takka, og mikið bál blossaði

  upp í líkaninu!

  Þær mæðgur hoppuðu hæð sína, svo mikið brá þeim.

  Aftur hlegið dátt.

  Þýsku konurnar tvær sem virtust ætíð 2 skrefum á eftir

  húsfreyju og djásninu, hlógu ekki.

  Ræddu málin af miklum ákafa á meðan önnur þeirra

  tróð sér upp að standklukkum, þvottabölum, lokrekkjum,

  rokkum, skaftpottum og hrífum...svo smellti hin af í gríð og erg

  Canon digital með breiðri linsu.

  Húsfreyju datt einna helst í hug, að þýsku frúrnar hefðu

  hug á að fjölfalda og framleiða gamla frónverska muni,

  þá þær aftur stigu þýska grund......selja túristum grimmt,

  svo mikð og nákvæmt var myndað.

  Húsfreyja ákvað að hrista hinar alvarlegu símyndandi

  þýsku frúr af sér.

  Rölti með djásnið í átt að Dillonhúsi.

  Haninn gól.

  Ung frónversk kona í fornfálegum fötum mætti

  niður að girðingu, að handmjólka kúna.

  Mjólkaði fullan bolla af spenvolgri mjólk í bolla

  af stakri snilld og lagni.

  Gaf áhorfendum að smakka.

  NAMM!

  Síðan greip sú handlagna hvíta emaleraða fötu

  og mjólkaði.

  Frónverskur "hnakki" átti þá frómu og einlægu ósk,

  að "beljan ærðist" og sparkaði fötunni hálfullri af mjólk

  um koll......hló svo geðveikislega

  Aðrir áhorfendur stigu allir 3 skref í áttina burt "frá hnakkanum",

  og vorkenndu 6 ára syni hans?/ bróður hans? ægilega.

  Hnakkanum varð ekki að ósk sinni.

  Hrúturinn skartaði 4 hornum, og var vinalegur með afbrigðum.

  Elti djásnið eftir girðingarstubbnum, en sýndi ánum enga athygli.

  Dillonhús aftur.

  Djásnið snæddi upprúllaða pönnuköku með sykri, en húsfreyja

  fékk "risastóra" súkkulaðismáköku.

  Kveðju kastað á hænurnar....haninn búinn á því í hitanum,

  virtist sofa, og svo haldið af stað heim.

  Húsfreyja svo nýkominn að norðan með sína herlegu

  fjölskyldu.

  Fóstursonur bónda að ganga í hjónaband.

  Mikið um dýrðir.

  Falleg athöfn í kirkjunni á Hvammstanga.

  Himnesk veisla í félagsheimilinu, krásir,grín,

  söngur, glens og gaman.

  Allir lukkulegir og alsælir með daginn.

  Aðeins kötturinn sem var allur í tjóni, og æddi um

  eins og ljón í búri, fann ekki sólpallinn sinn, ekki

  grastoppana fyrir utan pallinn sem hún var búin að

  merkja sér vel og rækilega.

  Fann ekki ráderinn bak við kompjúter húsfreyju,

  þar sem himneskt var að liggja og velgja á sér

  kviðinn, ekki einkakoju sína inni í barnaherberginu

 og því síður dvergatré húsfreyju sem svo ágætt er

  að tætast í og leika sér.

  Hefur húsfreyja nefnt það, að köttur hennar "hatar"

  ferðalög?

  Er bullandi bílveik, arfastressuð og hefur engan skilnig á

  svona hrikalegum óþarfa breytingum á íverustað!

  Bóndi og djásnið svo farin í sund.

  Húsfreyja ætlar að "tapa sér" í slökun!

  Góðar stundir.

 

Já, sæll!

  "Gugga" ólétt eftir sundsprett

  í hótelsundlaug í Egyptalandi!

  Eigum við eitthvað að ræð'etta?

  Hehehe...makalaus frétt.

Getnaður í sundlauginni?