Amerísk alvörurannsókn....

  ....hárvöruframleiðanda á

  hamingju kvenna.

  Ef húsfreyju misminnir ekki,

  var hún og vinkonur hennar flestar

  í mergjaðri "tilvistarkrísu" um 28 ára aldurinn.

  Þær sem höfðu gift sig og eignast börn snemma,

  voru annað hvort að jafna sig eftir skilnað, eða að

  pæla í því að skilja.

  Þær ógiftu voru flestar metnaðarfullar konur,

  sem áttu í sífelldu stríði við forpokaða yfirmenn og

  og stjórnendur.....um leið og þær börðust fyrir

  "hærri launum" svo þær hefðu efni á húsaleigunni.

  Júmm, þetta var nefnilega á óðaverðbólguárunum

  eftir slatta djúpa kreppu á árunum '75 til '85.

  Svo lífið var ekkert dans á rósum árið 1988 hjá

  konum Frónbúa.

  Hamingjan svona fjarlægt markmið í óræðri framtíð!

  Jú, jú, auðvitað var skroppið á djammið einu sinni

  til tvisar í mánuði, bíóferðir og vinnupartý....ef efni leyfðu.

  En velta varð hverri krónu á milli handanna, og

  þær sem unnu í heilbrigðisstéttinni líkt og húsfreyja

  og vinkonur hennar, unnu 120-150 prósent starf

  með því að vinna aukavaktir....til þess eins að hafa

  efni á húsnæði, fæði og þokkalegum fatnaði dags daglega.

  Og þá varð nú lífið oft:  VINNA, borða, sofa, VINNA, borða, sofa-

  hringrás, og lítið hægt að gera sér til skemmtunar eða

  hafa tíma í tómstundir.

  Gleði hvers dags lá í því að hafa hjálpað sjúkum og

  slösuðum.

  Að hafa staðið sig vel í starfinu.

  Að taka einn dag í einu, og vera sáttur við

  lífið og tilveruna.....við Guð og menn.

  Hjá 28 ára frónverskum konum á því herrans ári 2009,

  eru málin kannski ekkert ósvipuð og árið 1988.

  Kreppa aftur skollin á, álag á konur með fjölskyldur eykst,

  skilnaðir/sambúðarslit þar með rétt handan við hornið,

  þær útivinnandi, "lausu og liðugu" vinna þrotlaust

  til þess eins að komast af.

  Jamm, en máski nota þær 28 ára hér á litla Fróni

  bara ekki "réttu hárvörurnar"!?

  Eiga skella sér á Clairol-sjampóbrúsa stútfulla

  af "gleði og hamingju" til handa öllum konum!

  Hrikalegt að klikka svona á þessu, þarna um árið 1988.

  Húsfreyja hefði getað verið á bullandi "hamingjuflippi"

  árum saman á meðan kreppustússið gekk yfir!

  Gengið um (með tandurhreint hár) syngjandi á háa séinu:

  "Hamingjan er það besta af öllu..."

  niður Laugarveginn þá fáu daga sem hún átti frí,

  og algjörlega sleppt því að dæsa yfir allri dýrðinni

  í búðargluggunum, sem hún hafði ekki efni á að kaupa.

  Hefur ENN ekki efni á, og mun sjálfsagt aldrei hafa efni á....

  en merkilegt nokk skiptir hana engu máli í dag.

  Eru allt dauðir og forgengilegir hlutir, sem skipta litlu sem engu

  í þessu stutta jarðlífi okkar.

  Veita heldur enga hamingju.

  Kærleikur í mannlegum samskiptum,

  gleðibros lítillar stúlku,

  lítil hendi í lófa þínum, full trausts,

  þakklæti í gömlu rúnum ristu andliti,

  skondin og skemmtileg vísnabók,

  gömul ljósmynd af heimaslóð,

  Latabæjarlögin sungin af 8 ára heimasætunni á háa séinu...14 sinnum í strekk,

  leiftrandi fegurð sólarlagsins út um eldhúsgluggann

  er allt miklu líklegra til að gefa sanna hamingju.

  Og hér talar húsfreyja af reynslu.

  Hefur sjaldan eða aldrei verið hamingjusamari húsfreyja,

  en á þessu 48 aldursári sínu....hvað svo sem öllum

  "Clairol-hamingjurannsóknum" líður.

  Megi öll ykkar sólarlög, kæru 28 ára konur, verða jafn falleg og

  húsfreyju.

  Góðar stundir.

 

 

Konur hamingjusamastar 28 ára

Athugasemdir

[olafur m. (IP-tala skráð) 28.6.2009 kl. 14:13]

Frábær pistill hjá þér ... þótt ég sé karlmaður þá skil ég hann svo vel og sannarlega vel orðað hjá þér!

[Sigríður Sigurðardóttir, 28.6.2009 kl. 14:22]

Þakka þér kærlega Ólafur, gott að fá hlý orð og megi öll þín sólarlög einnig vera full af fegurð!