Lífið.

  Húsfreyja kíkti yfir bloggið

  hjá bloggvinum sínu, og sá

  að kollega hennar var að auglýsa

  eftir bloggi um lífið og tilveruna.

  Sjálf bloggar húsfreyja jöfnum höndum

  um fréttatengt efni, og svo lífið og tilveruna

  inn og milli, svona eins og gengur.

  Hefur alltaf haft gaman að því að velta fyrir sér

  lífinu hér á móður Jörð, húsfreyja.

  Hvað erum við mannkyn að vilja upp á dekk

  hér á þessari bláu plánetu, úti við "endamörk

  alheimsins"?

  Já, bara svona yfir höfuð?

  Hvaða bras er þetta á okkur?

  Mætum hér ósjálfbjarga, minnislaus og

  nær hárlaus.....organdi og gargandi af

  svengd og athyglisýki.

  Getum ekki einu sinnt okkar grunnþörfum

  sjálf...skítum upp á bak, stöndum ekki

  í lappirnar, verður jafnvel að snúa okkur

  í vögguræflunum.....bera okkur allra okkar

  ferða!

  Munum ekki einu sinni hvort við heitum eitthvað!

  Og þó.

  Sum okkar rámar reyndar í nöfn okkar í fyrri lífum....

  húsfreyja hét "Elah Búga" og Siggi Freyr systursonur

  húsfreyju hét "Elluh Nessú".

  Þrætti húsfreyja sem smákrakki lengi vel

  við foreldra sína um nafn sitt....og alla þá sem

  inntu hana eftir nafni...."Ég heiti Elah Búga".

  "Nú já, ELLABOGGA, litla vina!   Eftir hvað Elínborgu

  er barnið skírt, Stína mín"?

  Móðir húsfreyju í standandi vandræðum.

  "Hún heitir ekki Ellabogga, barnið....veit ekki

  hvaðan hún hefur fengið þetta, er engin Elínborg

  í okkar ættingja- og vinahóp".

  Siggi Freyr (9 ára) kynnti sig lengi vel sem "Elluh Nessú",

  og botnaði ekki frekar, en húsfreyja sem barn, í þessari

  tregðu foreldra sinna að ná ekki nafni sínu.

  Svo sætti húsfreyja sig (og Sigginn sömuleiðis)

  við þetta "skrítna" nýja nafn, sem allir vildu endilega

  nota.

  Húsfreyja hélt lengi vel að allir krakkar ættu

  litla "álfavini" eins og hún sjálf í bernsku.

  Sá fyrstu 6 árin í lífi sínu myndarlega álfahöll uppi á Blátindi

  í Vestmannaeyjum, þar sem henni var eitt sinn

  boðið í afmælisveislu "álfavinkonu" sinnar.

  Var alveg rasandi á forheimsku fullorðna fólksins,

  sem skammaði hana fyrir að hafa týnt hlutum á

  heimilinu, sem álfarnir fengu að láni.

  Auðvitað vissi hún oft hvar álfarnir höfðu sett

  hlutina frá sér, og gat komið þeim í hendurnar á

  afa sínum og foreldrum.....en það þýddi svo

  sannarlega ekki að hún hefði sjálf tekið þá

  til brúks og handagagns.

  Sei sei, nei.

  Og sem barn gat húsfreyja gengið í gegnum

  "veggi" inn í aðra heima....og trúði að

  sjálfsögðu að slíkt stunduðu ALLIR eins og hún

  á kvöldin.

  Svo ekki sé nú minnst á hana Ólöfu langaömmu

  húsfreyju, frá Byggðarholti, sem lést á því herrans 1963 (líklega frekar en '62),

  en sat samt iðulega við prjónavélina sínum niðri í

  "Banka" (gömlu, nú "yfirhraunuðu" húsi í Eyjum)

  þá húsfreyja kom að vísitera með Önnu Stínu

  frænku sinni, á árunum 1964 -1965.

  Svo var húsfreyja bara skömmuð sem stelpuskott,

  ef hún veifaði langömmu sinni, fyrir fíflagang

  og fyrir það að vera að gera draugaat.

  Jamm, húsfreyju fannst lífið strax töluvert flókið

  og snúið sem barn.

  Og þessi ósköp sem margir gátu verið bæði

  blindir og heyrnalausir.

  Sáu ekki álfavini hennar!

  Heyrðu þá ekki syngja!

  Sáu aldrei fallegu álfadansana þeirra!

  Og alvarlegast af öllu:  Heilsuðu hvorki né

  virtu Ólöfu ömmu viðlits!

  Þvílíkur dónaskapur!

  Þetta með aðra heimaheimsóknir lét litla skottan

  liggja milli hluta, því stundum komst hún sjálf ekki í

  gegnum veggina, ef illa lá á henni.

  Og því er bernskuheimur mannanna barna svo ólíkur?

  Og unglings- og fullorðinsárin?

  Komum við öll hérna í prívat og persónulegum tilgangi?

  Máske engum þeim sama?

  "Secret operations" allt saman?

  Húsfreyja að læra um "dularfulla hluti"

  mannleg samskipti, svínsleg eldgos í bakgarðinum,

  og gleðina sem fylgir því að hjálpa náunganum,

  á meðan Gústa í næstu íbúð er að læra um

  sorg á unga aldri, sem fylgir föðurmissir, áskoranirnar

  sem fylgja því að ala ein upp 3 börn, eftir að hafa

  sagt skilið við tvo barnsfeður vegna ofdrykkju og vímuefnavanda?

  Á meðan Geiri á móti fæddist með silfurskeið í munni,

  átti mótorhjól og Toyotu þegar aðrir strákar áttu ekki

  einu sinni gamlan Skoda, en svo misstu hann og pápi gamli

  fyrirtækið í kreppufjandanum, og báðir verið á atvinnuleysisbótum

  í 1/2 ár og  verðandi barnsmóðir Geira stungin af með Tomma besta vininum

  til Danmerkur?

  Jamm, skóli lífsins getur verið harður.

  Og skemmtilegur.

  Djö.... andskoti pirrandi og erfiður á stundum.

  Gjörsamlega frábær!

  Er lífið á jörð máske besta gjöf Guðs til mannanna barna?

  Allt svo skemmtilegt, skrítið og skondið.

  Fallegt!

  Ljúfsárt, yndislegt og fyndið.

  Helv.... ömurlegt og ljótt.

  Leiðinlegt og sorglegt.

  Fáum að upplifa allan tilfinningaskallann.

  Njóta okkar í botn.

  Gera herfileg mistök......og lifa þau af.

  Eignast maka, börn og buru.

  Vera vel stæð eða gjörsamlega búin að spila

  rassinn úr buxunum.

  Allt getum við sýslað við, brasað og baslað

  hér á móður Jörð.

  Verðum bara að muna að lifa lífinu lifandi.

  VAKANDI!

  OG NJÓTA ÞESS.

  Og taka lífið ekki of alvarlega,

  því við lifum það hvort er eð ekki af.

  "Og settu svo sætan Smiley-kall, mamma" segir

  átta ára djásnið.

                                    

  Hana!

  Þið fenguð 3.

  Góðar stundir. 

 

 

 

Athugasemdir

[Heiður Helgadóttir, 15.4.2009 kl. 21:33]

Þakka þér fyrir kveðjurnar mín kæra Sigga. Myndirnar eru góðar, ég safna gömlum myndum, er ekki mikið fyrir málverk, finnst þessar svart hvítu myndir svo skemmtilegar.

[Sigrún Óskars, 18.4.2009 kl. 09:28]

Skemmtileg færsla eins og þér er einni lagið. Já um lífið og tilveruna - okkar og "annara"

Hér á bæ koma álfar og fá hluti lánaða. Það er nefninlega álfasteinn rétt við túnfótinn - Akrasteinn - en því miður þá sé ég þá ekki. En þeir eru velkomnir gestir - og oftast skila þeir hlutunum til baka.

Helgarkveðjur

[Sigríður Sigurðardóttir, 19.4.2009 kl. 12:49]

Þakka ykkur ljúfastar.  Já, gamlar svarthvítar myndir eru oft mun skemmtilegri en myndir í lit, Heidi.  Ég er hrifin af þínum.

  Gaman að heyra af þessu með álfana þína Sigrún.  Því ég er með búálfa sem ég deili sprittkertunum mínum með, og svo ýmsu matarkyns.......fá einnig að láni smáhluti.....en að ég sjái þá lengur, er af og frá.  Heyri stundum til þeirra, og kisa mín fylgist einnig með þeim......þetta er bara vinalegt!