Sigríður Sigurðardóttir

28.8.2007 | 15:31

Eiturlyfjavofan í leyni á hverju horni.

Nú eru yfirmenn Alcoa Fjarðaráls orðnir uggandi um sína starfsmenn, og ætla að taka upp skyndikannanir þar sem lífsýni verða tekin, og athugað verður hversu vel "edrú" eða ólyfjaðir menn eru að störfum. Og nýverið er búið að fjalla um konu eina, er neitaði að pissa í krús (sem er þó mjög lítið mál, spyrjið bara allar verðandi mæður), og fékk því uppsettan þvaglegg, og þvagdroparnir sóttir. Það er af sem áður var. Á unglingsárum mínum var aðgengi að eiturlyfjum ekki það sama og er í dag. Þá sótti maður 16 ára, partý með kókflöskur tvær, í veskinu. Sumir strákanna höfðu "keypt" tvær bjórflöskur af eldri bræðrum eða systrum, því aðrar leiðir að vímuefnum höfðum við ekki. Svo var tekinn upp pakki af Salem light í partýinu og boðið á línuna. Eftir stutta stund vorum við skvísurnar allar komnar út á stétt, grænar af sígarettuóloftinu, á meðan peyjarnir reyndu að þrauka. "Rock´n Roll með The Roling Stones, Queen og Slade að sjálfsögðu í botni allan tímann, nema rétt á meðan arfapirraði nágranninn í næsta húsi kom og kvartaði yfir djö....hávaðanum og fékk okkur til að lækka í græjunum í 3 mínútur. Auðvitað vissum við krakkarnir stundum af "hasspartýum" einhvers staðar í þorpinu, en þar var þá miklu eldra fólk en við (fúlir karlar komnir yfir tvítugt, og útbræddar kerlur á sama "háa" aldrinum). Vildum lítið við það liðið hafa. Aðeins þeir köldustu og huguðustu létu ginnast í slíkt, en voru svo ekki alltaf par hrifnir af því sem þar fór fram. Svo bjór og Salem light varð að duga, þar til við máttum sjálf versla okkur brennivín í "Ríkinu". Jamm. Í dag geta flestir unglingar nálgast eiturlyf AUÐVELDLEGA. Oft mæta dílerarnir í partýin hjá þeim 16 ára (+/- 1-2ár), og gefa "nammi" frítt. Heyrt af mörgum slíkum "partýum" í mínu starfi, og fengið margan 16 unglinginn "bráðageðveikan" inn á slysó eftir slíkt "nammipartý". Þurft að sprauta þá niður og leggja inn til eftirlits. Suma fékk ég jafnvel í lífshættulegu dái, eftir að hafa tekið of margar pillur í fyrsta sinn (kunna ekkert á þetta, ræflarnir, og bryðja eins og brjóstsykur), og þurft að troða slöngu ofan í maga þeirra og dæla upp úr þeim óhroðanum. Síðan leggja inn í eftirlit. Óskemmtileg lífsreynsla fyrir alla aðila. Heilbrigðisstarfsfólk, foreldra og ekki síst unglinginn.

Eru slæmir tímar fyrir unglinga, þegar eiturlyfjavofan liggur í leyni í hverju horni, og ráðfærir sig við "Bakkus" bróður sinn, hvernig best sé að "tæla" fórnarlömb. Því unglingsárin eru iðulega viðkvæmasti tíminn í lífi hvers einstaklings. Erum þá opin fyrir öllu nýju, öllu sem er spennandi, öðruvísi, hættulegt eða bannað. Þurfum að prófa sem flest, upplifa, leika, vera. En gleymum því miður stundum því mikilvægasta á þessum árum. Að LÆRA! Og ekki síst: Að LÆRA af okkar eigin mistökum! Og gera okkur grein fyrir því að, það er "allt í lagi" að gera mistök, ef við lærum af þeim. Því miður drepa iðulega vímuefni niður, þessa hæfileika okkar til að læra, og læra að vera sátt við hver við erum. Og þar með raskast náttúrulegur þroskaferill einstaklingsins, og hann jafnvel festist á ákveðnu þroskastigi. Verður að "eilífðar unglingi"! Hef hitt ótal slíka í mínu starfi, í leit að hjálp. Fólk milli tvítugt og fertugs, sem er sífellt að leita að "einhverju", milli þess sem það hellir sér út í neyslu og drykkju. Trúir einna helst á "snaggaralegar skyndilausnir" sem reddi málunum í einum hvínandi hvelli. Ekkert meðferðarkjaftæði og rugl. Við í heilbrigðisstéttinni höfum því miður ekki enn fundið upp töfraformúluna að "töfrapillunni einu og sönnu", er alla vanda leysir. Þangað til, eru því fyrirtæki í þeirri stöðu, að biðja starfsmenn að pissa í dósir, og ósamvinnuþýðir "pissarar" fá uppsetttan þvaglegg. Assgoti finnst mér þetta hart! En svona er lífið.

	Gestir geta þurft að afhenda þvagsýni
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Flokkur: Bloggar | Facebook

Athugasemdir

Og menn vinna við mis áhættusöm verk, og fyrirtækin verða að tryggja þá og starfsemina. Starfsmaður undir áhrifum vímuefna getur skaðað bæði sjálfa sig og aðra, fyrir utan að valda fjártjóni. Og sannist víman á hann, getur svo farið að tjónið falli alfarið á fyrirtækið. Eða eiga fyrirtæki að fara að taka út sérstaka tryggingu fyrir starfsmenn er mæta í vinnu undir áhrifum?

Sigríður Sigurðardóttir, 28.8.2007 kl. 17:50

þetta er gert í álverinu í straumsvík og alveg skiljanlegt því álver er hættulegur vinnustður og menn sem vinna þarna bera ábyrgð á mörgum manslífum og geta valdið stórslysi ef þeir eru ekki með meðvitund í lagi...

gerti (IP-tala skráð) 28.8.2007 kl. 20:18

Þetta er flókið mál, ég er sammála því. Ekki auðvelt að leysa, og ýmsar leiðir farnar. En um leið og þú ert orðin hættulegur sjálfum þér og öðrum, á vinnustað, þá er þetta ekki lengur eingöngu spurning um "þinn" rétt! Hvað með rétt samstarfsmanna, sem þú veldur skaða, eða jafnvel dauða? Hver er réttur þeirra? Hver tryggir öryggi þeirra ef þú mætir undir áhrifum vímuefna í vinnuna?

Sigríður Sigurðardóttir, 28.8.2007 kl. 21:01

Er það snarvitlaus leið að hafa línuna skýra - ef þú mætir í vinnu undir áhrifum þá ertu rekinn? Þegar þú ræður þig til vinnu á þessum stað þá skuldbindur þú þig til að mæta alsgáður til vinnu og skilaboðin til starfsmanns eru skýr - að vinnustaðurinn mun fylgja þessu eftir til að tryggja þitt öryggi og annarra.

Vinnuumhverfi í álveri er ekki það öruggasta í heimi og ef aðgát er ekki höfð þá munu slysin gerast. Aðeins með forvörnum, eftirliti og skýrum verklagsreglum er hægt að fyrirbyggja slysin og tel ég álverin vera að gera sitt besta í því.

Björgin (IP-tala skráð) 28.8.2007 kl. 21:54

Björgvin, ég er algerlega sammála þér. Bárður, ef við gætum treyst því 100% að "allir" mættu bláedrú til starfa í álverum jafnt sem öðrum áhættusömum vinnustöðum, án þess að þurfa að vera að taka lífsýni, væri það hið besta mál. En manneskjan er breisk, og því miður vinnureglur um vímulausa vinnustaði víða brotnar. Er sjálf lítið hrifin af því að "lífsýnataka" sé það eina sem virðist tryggja fyrirtækjum, að menn mæti til vinnu í "lagi"! Finnst það assgoti hart að ekki skuli vera hægt að treysta fólki betur. Að það sýni lífi samstarfssfólks virðingu með því að mæta edrú, og ekki síður að það beri virðingu fyrir vinnustað sínum og vinnureglum, er stóra málið hér.

Sigríður Sigurðardóttir, 29.8.2007 kl. 17:38

mér finnst þetta bara ofboðslega vel skrifað hjá þér, svona er þetta víst orðið...

halkatla, 29.8.2007 kl. 17:46

Bárður, ég skil samt vel þitt sjónarmið. Því "lífsýnataka" er ekki eitthvað léttvægt, sem litlu skiptir. Er mjög persónulegt mál, og því skildi ætíð fara með niðurstöður slíkra sem trúnaðarmál innan fyrirtæksins. Og aðeins stjórnandi ásamt fyrirtækjalækni ættu að hafa aðgang að slíku.

Sigríður Sigurðardóttir, 29.8.2007 kl. 17:50

Anna Karen, takk fyrir það.