...blésu þeir í sönglúðra...

  Það taldi húsfreyja næsta víst

  að stjórnarflokkur sá er kenndi sig við

  Framsókn, væri mikið meira en steindauður

  íslensku þjóðfélagi á vorum dögum.

  Taldi hún flokkinn þann sálaðan, jarðaðan

  og verulega farið að slá í 'ann neðan jarðar.

  Að hann væri að bera víurnar í "heilaga Jóhönnu"

  okkar Frónbúanna, kom henni því verulega spánskt fyrir sjónir.

  Enda "blæs" forsætisráðherra á slíkar furðufregnir,

  af sama krafti og álfar blésu í sönglúðra hér á árum

  áður.

  "Heilög Jóhanna" hefur staðið í ströngu, að þrífa upp

  skítinn eftir flokk "blárra" og Framsóknar, er voru

  í einni sæng í stjórn árum saman í den.

  Hennar eigin flokkur heldur ekki "tandurhreinn" eftir

  "2007-Hrunadansinn" mikla....sei, sei nei.

  En að leggja lag sitt við morknaða og myglaða "Framsóknarmaddömu",

  telur forsætisráðherra ekki vænlegt, ekki frekar en

  lúðrablásandi álfum hugnaðist samneyti við "mannskrílinn"

  sem óð yfir allt hér fyrr á öldum.

  Er reyndar orðið fátt um góða drætti, að mati húsfreyju, þá horft er til

  pólitískra flokka á Alþingi okkar Frónbúa.

  Líkt og búið sé að "tattúvera" orðið SPILLING svörtum

  stöfum á enni allra, er fjórflokkunum fylgja.

  Ja, svei.

  Á þeim tímum þá menn og álfar mættust reglulega á krossgötum

  og þrefuðu um grösuga hóla og álagabletti,

  fóru menn ríðandi á hestum sínum til Alþingis, og

  þrumuðu ræður sínar af hugsjón og andagift.

  Fyrst á Þingvelli, en seinna til borgarinnar við sundin bláu.

  Læðist samt sá illi grunur að húsfreyju, að fljótt hafi

  eiginhagsmunapotið hafist í pólitík, og samvinna aðeins

  viðhöfð, þá hægt var að hafa eitthvað meira upp úr

  krafsinu svona bak við tjöldin.

  Enda "blésu" álfar og huldufólk á samneyti við okkur

  mannfólkið, lokuðu heimi sínum fyrir okkur og fundu sér

  nýja vegi og aðrar krossgötur að fara um á áramótum.

  GRÆÐGIN er mein okkar mannanna, og virðist því miður

  andskotans, ólæknandi sjúkdómur meðal fólks í stjórnmálaflokkum.

  Að vinna einhverjum gagn,

  vegna þess að það veitir gleði og sjálfsvirðingu,

  virðist vera hugsun víðs fjarri pólitíkusum.

  Þó þeir þyggi laun frá þjóðinni fyrir störf sín,

  virðast þau aldrei duga þeim.

  NEIPP, verða að GRÆÐA meira og meira og enn meira,

  virðist vera þeirra hugsun.

  Sama sýnist húsfreyju vera í gangi hjá stjórnendum bankanna.

  Sem og þeim sem milljarða afskriftirnar fá, svo þeir missi ekki villurnar sínar,

  sumarbústaðina, 12 milljónkróna-jeppana og pappírsfyrirtækin sín.

  Fársjúkir af græðgi?

  Gróðrabraski?

  Ómennsku?

  Leti?

  Hvað veit húsfreyja?

  Hún er eins og álfur úti á hól, þegar hún reynir að

  botna eitthvað í stjórnarfari og fjármálum síns eigin lands.

  Hennar eigin fjármál eru á tæru.

  Unir glöð við sitt á meðan laun nægja fyrir mat og skuldum.

  Þarf ekki meira fé en það sem tryggir afkomu hennar, níu ára djásns

  og bónda.

  Þakkar hvern dag, er hún nýtur góðrar heilsu til að starfa

  og getur látið gott af sér leiða.

  Þetta er ekki flókið.

  Þarf ekki að vera svo bísna erfitt.

  Lærdómsríkt?

  Já, alltaf.

  Lífið er gott, ef maður man eftir að njóta þess.

  Góð verk gefa af sér góða hluti.

  Stjórnmálamönnum öllum um áramót vill húsfreyja þetta ráðleggja:

  Blásið spillingu og græðgi burt úr stjórnmálum á nýju ári, og

  berið virðingu fyrir sjálfum ykkur og störfum ykkar.

  Góðar stundir og GLEÐILEGT NÝTT ÁR.

Jóhanna blæs á framsóknarsögur

Athugasemdir

[XXX (IP-tala skráð) 31.12.2010 kl. 14:51]

Jóhanna er ekki leiðtogi frá náttúrunnar hendi og hefur hætt sér inn á svæði sem hún á ekki heima á. Hún er of leiðitöm, og áhrifagjörn og of hégómleg (hún roðnar þegar sumar fréttakonur skjalla hana!) til að geta hagað sér eins og leiðtogi. Leiðtogi er klettur sem stendur óhaggaður af lasti, en sérstaklega af lofi, óvinum, en sérstaklega vinum. Jóhanna hefur ekki þennan innri styrk og þennan innri frið sem einkennir sannan leiðtoga, heldur er hún sem rekald er hrekst í vindi. Það versta af öllu er að Jóhanna stjórnast af ótta, en það á hún sameiginlegt með Steingrími og fleirum. Þess konar fólki lýsir einn af stofnfeðrum Bandaríkjanna, upplýstur maður, með orðunum "Those who are willing to give up essential liberty, to find a bit of temporary safety, deserve neither and will lose both." Og ef aðeins þjóðin hefði treyst þessu fólki meir, tekið þau trúanlegar, gefið þeim meira "tækifæri" og sýnt minni mótstöðu, þá hefðum við verið óverðug að sjálfstæði okkar og frelsi og hefðum þegar glatað báðu, því ótti sem kallar á smá öryggi sama hvað stírir Jóhönnu og Steingrími og það var óttinn sem hrakti þau til að vera með endalausan áróður fyrir Icesave I, neita að skoða aðra möguleika, reyna að telja þjóðinni hughvarf að mæta á kjörstað og spá dómsdegi, eldi og brennisteini ef við beygðum okkur ekki strax undir svipu gömlu heimsveldanna sem nú herja á okkur, og hafa þegar knésett hálfa Afríku í eilíft skuldafangelsi og hindra með því alla uppbyggingu (Átak Bono og fleiri MAKE POVERTY HISTORY er enn í gangi, kynnið ykkur það! Að samþykkkja EKKI Icesave er innlegg í þá baráttu, því það hjálpar hrjáðustu þjóðum heims með að setja nýtt fordæmi um lausn úr skuldavanda og mun hafa afdrifarík áhrif á alþjóðalöggjöf.......horfið fram í tíman! Þá mun allur heimurinn elska Ísland fyrir staðfestu sína!)

Helsta einkenni alvöru leiðtoga er ÓTTALEYSI. Hann lætur ekki hræða sig til að taka ákvarðanir byggðar á stund og stað og hvað þá grýlum og blekkingum og blindþokum og ryki sem aðrir þyrla upp og slá í augu hans, eins og er raunin með Jóhönnu og AGS, ESB etc hvers hvert einasta orð hún tekur jafn trúanlega og leiguliðinn í gamla daga, hræddur um að vera annars brenndur á báli, orð biskups og kóngs, því hún er að eðlisfari þræll, og Steingrímur líka, og því vanvirða þau frelsi annars fólk og traðka í svaðið, þó réttur hvers manns, meðfæddur sé frelsið.

Það er HÆTTULEGT að hafa "leiðtoga" sem ekki búa yfir réttum eiginleikum.

Ef við losnum okkur ekki mjög fljótt við þetta fólk, þá fara þau að verða agressívari heltekin af ótta sem þau eru, og munu hoppa á fyrsta tilboð um að selja íslensku þjóðina. Þetta er bara þeirra eðli, þau eru ekki merkilegri eða betri manneskjur en það, þau eru í ánauð og fjötrum blekkinga og sjúklegrar hræðslu sem lætur þau taka rangar ákvarðanir og fékk þau nánast til að tortýma þjóðinni.

Ísland er kúgað af gömlu heimsveldunum og þarf nýja leiðtoga fyrir nýja tíma. Leiðtoga sem eru óttalausir að standa uppi í hárinu á þeim sem fara með völd í heiminum og breyta þannig gangi sögunnar. Ísland sem hefur verið hlunnfarið af sömu öflum og Indland, verðandi miðstöð heimsins, þarf mann sem er alvöru leiðtogi, hugrakkur, samkvæmur sjálfum sér og haggast ekki frekar en klettur hvað sem líður hótunum og hræðsluáróðri, mann eins og Ghandi.

Jóhanna og Steingrímur eru eins fjarri Ghandi og komist verður. Þau minna frekar á gyðingana í útrýmingarbúðunum sem fengu örlítið betri meðferð (hærra kaup etc) í skiptum fyrir að fara illa með sína eigin samlanda og urða lík þeirra. Mér þykir það leitt en svona fólk er ekki hægt að bera saman við neitt annað. Þau eru heiglar og svikarar. Fyrirgefum þeim, eyðum ekki orku í að hata þau, en finnum þessu sálsjúka og fárveika fólki með sinn sjúklega Stockholms syndrome, sem laug því hér Íslandi bæri "siðferðileg skylda"  til að borga Icesave I (og Afríkönunum þá til að svelta undan skuldafangelsi gömlu nýlenduherranna samkvæmt sömu rökum og sömu lífssýn!), á að finna störf við hæfi, þar sem þeirra góðu eiginleikar, sem vonandi eru einhverjir nýtast, án þess þau geti skaðað aðra með valdi, því vald eiga áhrifagjarnir heiglar aldrei að fá í hendur. 

[Sigríður Sigurðardóttir, 31.12.2010 kl. 16:47]

Þakka þér þetta XXX.  Þú virðist þekkja bísna vel til Jóhönnu og Steingríms persónu þeirraog verka, altént miklu mun betur en ég.  Verð að viðurkenna að ég er ekki par hrifin af "allsherjar leiðtogum" yfir höfuð í stjórnmálum.  Vil að fólk vinni saman, án þess að einhver einn sé "upphafinn leiðtogi".  Látum vera að "ráðherra" sé höfuð ákveðinna verkefna sem þarf að vinna, og hafi þá með sér teymi sem vinni undir hans stjórn, og í SAMVINNU við hann.  Og sá ráðherra sé svo í samvinnu við aðra ráðherra um ýmislegt í landsmálunum.  En að hér þurfi að vera einn óttalaus stjórnandi, minnir mig óþægilega á Mússólíni, Hitler, Stalin, Nixon osfr.

  En fínn pistill hjá þér eigi að síður, og ég kann þér þakkir fyrir.