23.janúar 1973-Nóttin eina enn og aftur.

  Niður á höfn er undarlegt andrúmsloft,

  klukkan hálf fimm að morgni.

  Þarna eru flestir íbúar Vestmannaeyja mættir.

  Undarleg ró yfir mannskapnum.

  Mamma fer í það að skera niður epli sem hún dregur

  upp úr veski sínu, og gefur okkur systrunum.

  Við systurnar maulum eplið og horfum

  á allan mannfjökldan í kring.

  Pabbi er kominn á spjall við vini og kunningja.

  Slitur af samræðum þeirra fullorðnu berast til eyrna minna:

  "Trúir þú þessu"?

  "Alveg er þetta furðulegt".

  "Fórstu upp að gosstöðvunum"?

  "Sástu hvar gossprungan lá"?

  "Gott að veðrið snérist, annars hefði þetta staðið

  beint yfir bæinn".

  "Já, og heppni að bátarnir voru ekki farnir út,

  það var búið að ræsa klukkan fjögur".

  Ég sé af og til krakka sem ég þekki,

  bekkjarfélaga, krakka úr Grænuhlíðinni

  með foreldrum sínum í mannmergðinni.

  "Það eru allir hér" hugsa ég, "en afhverju"?

  "Hvað erum við að gera hér", ég velti þessu fyrir mér

  stutta stund, og einnig  hví sumir eru að brasa við

  að koma sér um borð í fiskibátana.

  Lögreglan er aftur farin að gala í gjallarhornið.

  Ég er furðu lostin. 

  Það er verið að segja okkur öllum að

  fara upp í fiskibát, því við eigum að fara upp á land.

  "En mamma, ég á að fara reikningspróf á morgun

  í skólanum", ég ekki alveg að ná utan um alvarleika

  málsins, "ég get ekki skrópað í það".

  Mamma slær á þessa þanka mína.

  "Við eigum öll að fara upp á land, Sigga mín,

  það verður enginn hér til þess að mæta í

  reiknispróf upp í skóla, hvorki nemendur né

  kennarar".

  Ég melti þessar upplýsingar.

  Jú,fínt að fá frí í skólanum og sleppa prófi, en

  allt í einu er komin ægileg hugsun í kollinn á mér

  samhliða.

  Svo ógurleg og óttaleg er hún, að ég kýli hana af grimmd niður.

  NEI!

  Pabbi sem hefur skroppið frá í nokkrar mínútur,

  kemur blaðskellandi.

  "Komið þið, við förum með Danska Pétri upp á land,

  og áhöfnin vill endilega koma okkur í káetu".

  Pabbi vinamargur meðal sjómanna.

  Hugsunin hræðilega reynir aftur að þrengja sér

  upp í vitund mína.

  NEI!

  ÞETTA VERÐUR Í LAGI.

  Okkur er skellt upp í Danska Pétur.

  Og fáum káetu, erum heppin.

  Erum 10 saman í fjögurra manna káetu.

  Við fjórar mæðgurnar, ung kona með

  fjórar stelpur á aldrinum 9. mánaða til 10 ára.

  og síðan tengdafaðir ungu konunnar, mikið

  hjartveikur maður, rúmlega sjötugur.

  Við byrjum á því að fara upp á dekk, þegar

  siglt er af stað.

  Eldsprungan blasir við frá Víkinni, líkt og risavaxið

  blæðandi sár á eyjunni okkar, nema "blóðið" storkar

  aðdráttaraflinu og streymir "upp"!

  Þegar við komum nær gosstöðvunum, fer sjórinn

  að sjóða næst landi, og yfir okkur rignir

  sjóðandi heitt gjall sem brennir okkur í andlitið.

  "Brjálað" hugsa ég og klíp mig enn og aftur í handlegginn.

  Og hugsunin frá því á bryggjunni sprengir sig upp í vitund mína,

  þessi sem ég vil alls ekki hugsa, því hún er svo ægileg.

  Ég stend sem lömuð með heitan vikurinn á kinnum

  mínum og skelfilega öskrandi vitneskjuna í huga mér:

  " Ég  kemst ALDREI heim aftur! 

 ALDREI AFTUR HEIM".

  Pabbi kemur okkur aftur niður í káetu.

  Við látum frá okkur öll teppi niður í lest, þar mikið

  af fólki sem þarfnast þeirra meira í ískulda nætur.

  Allir eru sjóveikir í káetunni, nema ég og litla

  níu mánaða stúlkan sem sefur undir lítilli barnasæng

  í kojunni hjá mér.

  Það er kalt.

  Ég get ekki sofið fyrir kulda og skrýtnum

  hugsunum.

  Móðir stúlknanna fjögurra er fárveik, og kallar stöðugt

  eftir litla barninu sínu, er með litlu 3-4 ára stúlkuna hjá

  sér í koju, sem ælir lítið og sefur sem betur fer vært.

  Mamma reynir að róa hana, elsta dóttir sín gæti þeirrar litlu.

  Ég er hrædd um að hjartveiki maðurinn, sem situr upp

  við dogg við lítið borð

  og stynur stöðugt og líður djöfullega, geti dáið.

  Mamma reynir að róa mig, um leið og hún hendist

  á milli sjóveikra barna og fullorðinna með ælupoka,

  vatn að gefa að drekka, þar til henni verður illt sjálfri

  og skríður upp í koju til systra minna, en þá erum við

  aðeins 30 mínúta stím frá Þorlákshöfn.

  Pabbi kíkir inn af og til, og athugar hvernig okkur farnast.

  Er sjálfur á fleygiferð um allan bát að aðstoða sjóveikt fólk.

  Við erum stödd í rúmlega sex tíma martröð, og sagan er

  enn ekki öll sögð.

 -------------------------------------------

   Hér verður húsfreyja að láta slag standa í bili, er á leið í Hörpuna á

  tónleikana "Yndislega Eyjan mín".

  Meira næst.

  Góðar stundir.

 

23.janúar 1973- Nóttin eina.

   Minning- 1.

  Við systurnar stöndum ásamt afa, Guðmundi á Eiðum og

  mömmu á pallinum fyrir framan

  kjallaradyrnar á Grænuhlíð 20.

  Mamma heitir Kristín Anna, og er Reykvíkingur,

  en búin að búa í Eyjum frá árinu 1959.

  Við erum komnar í kargþykkar lopapeysur

  og vetrarúlpur, systurnar, en afi er gráklæddur

  frá toppi til táar og hefur dregið sixpensarann

  vel niður yfir efsta hluta eyrnanna.

  Það er kalt.

  Og þó að klukkan sé aðeins rúmlega fjögur

  að nóttu, eru öll hús í botnlanganum uppljómuð,

  fólk, börn og öldungar á ferli.

  Það á að vera niðamyrkur, fyrir utan daufa lýsingu

  af  ljósastaurunum tveimur í botnlanganum, en í staðinn

  stafar sérstæðri rauðri birtu frá austri á allt umhverfið.

  Mér finnst allt eins og draumkennt, en samt svo ofur

  skarpt og skýrt utandyra.

  Lögreglubíllinn með sitt hjáróma gjallarhorn

  "Allir íbúar Vestmannaeyja beðnir að fara niður að höfn"

  er að fjarlægjast, og hverfur síðan við hornið á Landagötu.

  Mamma, ræðir við Dóru hans Magga múr á númer 22,

  en við hin horfum öll yfir Baldursbráarhólinn hans afa,

  til norðurs.

  Þar norður af húsi Alla á símstöðinni, númer 23,

  er brattur hóll, vinsæll á veturnar hjá okkur krökkum

  í götunni þá snjóað hefur, að renna sér á sleðum og leika sér.

  Við höfðum fyrst öll heyrt torkennilegan hávaða, sem

  yfirgnæfði sérkennilegar drunurnar frá eldgosinu, en síðan ber

  ógurlega sjón fyrir augu okkar.

  Kýrnar af Kirkjubæjunum koma á stökki, já á stökki

  niður hólinn, líkt og veðhlaupahestar.

  Hljóðin sem blessuð dýrin gefa frá sér, nísta inn að

  merg og beini.

  Þær öskra af hræðslu.

  "Hvað er að gerast"? spyr ég afa.

  "Er enginn maður með þeim, afi"?

   Afi horfir hvössum augum á eftir vesalings dýrunum.

  "Jú, það hlýtur að vera" svarar afi í sama mund og við sjáum

  hvar tveir karlmenn koma á harðahlaupum eftir síðustu

  kúnum.

  "Þær eru svona hræddar, blessaðar", afi ekkert nema

  gæðin, þegar dýr eru annars vegar.

  Pabbi, Siggi á Eiðum, skyndilega kominn með reiðhjólið sitt.

  Vippar stórum svörtum poka upp á stöngina á hjólinu,

  og segir okkur að Berti og Nancy á númer 19 ætli að

  skutla okkur niður á bryggju.

  Pabbi læsir húsinu og við röltum þessi 15 skref

  út á horn, þar sem Austurhlíðin mætir Grænuhlíðinni.

  Vindurinn er nístingskaldur í vetrarnóttinni.

  Erla hans Friðriks á númer 18 hóar í okkur.

  "Guð, trúir þú þessu, Stína"?

  Mamma kveður nei við.

  Berti er mættur í hópinn.

  Nágrannarnir í Grænuhlíðinni spjalla svolítið um

  atburði næturinnar.

  Við systurnar horfum á rauðan himininn í austri,

  og síðan í kringum okkur á þennan skrýtna bjarma

  sem litar öll húsun í kringum okkur ljósrauð.

  Heyrum háværan hvíslandi þyt í bland við þungar drunur.

  Okkur er vippað upp á pall á vörubílnum hans Berta.

  Mamma fer inn í bílshúsið með Berta og Nancý,

  pabbi og afi eru með okkur stelpunum á palinum,

  ásamt Magga, barnabarni Berta og Nancýjar.

  Berti ekur út Grænuhlíðina, beygir til vinstri upp

  Heimagötu og síðan aftur til vinstri inn á Austurveginn.

  Á veginum upp á Kirkjubæi fer hann fram hjá Vilpunni,

  en stöðvar síðan vörubílinn á lágri hæð á veginum,

  þar sem gossprungan blasir við.

  Við hoppum niður af vörupallinum.

  Jörðin nötrar undir fótum okkar, og það er

  undarlegur hiti sem berst til okkar með vindinum.

  Við stöndum þögul og horfum á ægilegt sjónarspil

  náttúrunnar.

  Eldsprungan þeytir upp úr 6-8 gígum logarauðum

  strókum tugi metra upp í himininn.

  Kirkjubæina ber við eldinn.

  Það er eitthvað fáranlegt við þetta allt saman.

  "Helgafell er jú löngu "útdautt" eldfjall", hugsa ég og

  klíp mig í fjórða sinn í handlegginn, til að vera viss um

  að ég sé vakandi.

  Allt í einu skelfur allt og nötrar af fítonskrafti.

  Jörðin rifnar út frá báðum endum gossprungunnar,

  eins og örþunnt blaðsnifsi.

  Og nýir eldstrókar þeytast upp.

  Ég tel.

  Tíu....tuttugu.....33 strókar.

  Allt rennur saman í eina ógnar langa sprungu.

  Ég hætti að telja.

  Hitinn og drunurnar hafa tífaldast.

  Skyndilega er ég orðin ógnarsmá.

  Líkt og sandkorn á óendanlegri strönd eilífðarinnar.

  Og úthafsaldan er á leiðinn inn.

  Hér er mannshöndin einskis megn.

  Ég lít á mömmu og segi henni frá þessum þönkum mínum.

  Mamma er sama sinnis, og segir:

  "Við þessa krafta ræður enginn mannlegur máttur".

  Berti skynjar einnig þetta ógnarafl, og segir kominn

  tíma á akstur niður á bryggju.

  Pabbi er enn í miklu adrenalínsstuði, gerir að gamni

  sínu og reynir að fá okkur til að brosa.

  -------------------------------------------------

   Í tilefni af því að 40 ár eru frá gosi í Eyjum, ætlar húsfreyja að

  rita nokkra pistla um þá lífsreynslu sína, svona minningarbrot

  hennar frá NÓTTINNI EINU.

  Svo meira næst .

  Eyjamenn NÓTTARINNAR EINU, til lukku með að hafa lifað af!

  Góðar stundir.

 

Og draumar rætast....

  .... meira að segja þeir erfiðu.

  Húsfreyja er svona dálítið duló kona, og

  jafnvel borið á því að hún sé á stundum berdreymin.

  Það var aðfararnótt Jóladags 2012, að hún brá sér

  í eina herlega reisu vestur í 101, og vísiteraði

  vinkonur sínar, systur tvær, í draumi.

  Hún hittir að vísu aðeins aðra systurina heima við.

  Þar sem pápi vinkonu hafði tekið upp á því að

  hrökkva upp af, "öðru sinn", því hann er löngu látin í raun,

  í draumi húsfreyju, lá beinast við að húsfreyja aðstoðaði vinkonu

  við að undirbúa jarðarförina.

  Húsfreyja og vinkona sitja við skrifborð í kamesi vinkonu,

  skrifa niður kirkju, prest, sálma, lög, blómamál og gengur bísna vel,

  þegar kona ein á besta aldri snarar sér inn um dyragættina,

  og síðan einnig önnur gustmikil frú, mikið hnigin við aldur.

  Frúrnar gefa það út með hraði að þær séu "systur", hans Snorra,

  látna föður vinkonu.

  Taka nú konur við að "rústa" öllu skipulagi vinkonu og húsfreyju

  varðandi jarðarförina.

  "Þessi kirkja!

  NEI!

  Þarna myndi Snorrri aldrei vilja láta nokkurn mann greftra sig.

  Og "þennan prest"!   Ekki að ræða það.

  Við erum búnar að fá prestinn, og ganga frá öllu.

  Deginum, sálmunum, krönsum og blómum ásamt erfidrykkju,

  öllu erum við búnar að koma í kring, eins og við vitum að Snorri vill hafa þetta".

  Vinkona og húsfreyja reyna að malda í móinn, og þrasa við

  frúrnar lengi vel.

  En þeim verður ekki haggað, hinum góðu frúm, og að endingu

  segir sú  yngri af þeim:

  "SVONA VERÐUR ÞETTA OG EKKI ÖÐRUVÍSI! 

  Og svo þið vitið það, er hún URÐUR systir fram í eldhúsi alveg sammála okkur"!

  Þar með yfirgáfu frúrnar herbergið með talsverðum gusti,

  en vinkonur fóru út í sólina og sumarið, rasandi hissa á yfirgangi

  kvennanna, en alveg kveðnar í kútinn.

  Og þá vaknaði húsfreyja og vissi að eitthvert yrði nú slysalegt

  vesenið framundan, hjá henni og vinkonu.

  Jamm.

  Akkúrat!

  Og þann 30. desember 2012

  í kirkjugarði í Reykjavík,

  klukkan þrjú að "staðartíma"

  hrynur húsfreyja ofan á hægri úlnlið sinn og brýtur hann.

  VESEN.

  Og þann 30. desember 2012

  í Connecticut USA,

  klukkan þrjú að "staðartíma"

  hrynur vinkona illa ofan á ökkla sinn og brýtur hann.

  SLYSALEGT.

  Eða......örlög?

  Hmmmm.... eða..... hvað?

  Neipp, það ræður enginn við þær "örlaganornir", Urði, Verðandi og Skuld,

  ef út í það er farið.

  Húsfreyja er búin að reyna að tala þær kerlurnar til....HEILA NÓTT!

  Eins og að pissa upp í vindinn.

  Vita vonlaust.

  Jæja, eitthvað þurfti húsfreyju samt að fá smá aðvörun frá

  örlaganornunum um "hrunið", svo máske hefur draumur þessi reddað

  henni frá því að dúndra á hausinn og brjóta hann.

  Hefði verið mun verra að brjóta haus..... þó hægri úlnliður húsfreyju sé ekki

  alveg að samþykkja "slíka endemis ENDALEYSU"!

  "Stígur ekki í vitið, konan, hvort eð er....hruuumpp"!

  Sá hægri enn að láta húsfreyju heyra það. 

  Jamm, og draumar rætast..... góðir, erfiðir og allt þar á milli.

  Góðar stundir og dreymi ykkur vel.

 

Bara gæsahúð.

BIKARINN

 

   

 

 

 

 

 

   

    

 Einn sit ég yfir drykkju

    aftaninn veturlangan,

    ilmar af gullnu glasi

    gamalla blóma angan.

 

    Gleði, sem löngu er liðin,

    lifnar í sálu minni,

    sorg, sem var gleymd og grafin,

    grætur í annað sinni.

 

    Bak við mig bíður dauðinn,

    ber hann í hendi styrkri

    hyldjúpan næturhimin

    helltan fullan af myrkri.

 

                                   Jóhann Sigurjónsson.

 

  Þetta ljóð Jóhanns er eitt af eftirlætis ljóðum húsfreyju.

  Sterkt.

  Tregafullt og þrungið sterkum tilfinningum.

  Gerist vart flottara.

  Vildi leyfa ykkur að njóta, húsfreyja.

  Góðar stundir.

Vikunni 14-18 janúar....

  ..er húsfreyja, að hugsa um að fresta af

  völdum hrikalegs "brotamáls" hennar og vegna mergjaðs "flensufárs"

  sem herjar grimmt á bónda og húsfreyju sjálfa.

  Húsfreyja hefur þrisvar skellt á sjálfa sig, símleiðis, þá hún

  ætlar að bjalla í múttu sína til skrafs og ráðagerða, enda

  húsfreyja löngu hætt að þekkja sína "eigin" rödd,

  þá hún reynir að spjalla.

  Nú hljómar húsfreyja glettilega líkt og "Darth Vader" Stjörnustríðanna,

  og hræðir líftóruna úr sjálfri sér, í hvert sinn sem hún mælir orð af munni.

  "Luke, I'm your father".

  Úúúú......

  Í ofanálag er húsfreyja síðan hrikalegur "brotamaður",

  vafin í níðþungt gifsdrasl á hægri hendi, og hringlar um

  íbúð sína, með hægri hnefann steyttan á lofti, um leið

  og ræfils vinstri höndin reynir að vinda hor úr nefi húsfreyju

  með bréfssnifsi.

  Jamm, ekki er það gæfulegt.

  Svo húsfreyja er að hugsa alvarlega um að fresta

  þessari viku framundan um óákveðinn tíma.... altént fram

  til 21. janúar.

  Enda ekkert heilsufar á heimilinu til að mæta 12 ára afmæli

  djásnsins...í tvíriti.

  Bóndi fer ætíð í "drasl" í flensum...nánast grær fastur við

  rúm sitt...fær sem betur fer arfaslæmar hóstakviður af og til,

  svo hann hóstast, hristist og skekst fram á baðherbergið

  í brýnustu málin, og fram í eldhús að næra sig.....og síðan inn

  rúm aftur.

  Húsfreyja er þrjóskari og rúmfælnari, og dólar sér fram,

  á meðan hún hvorki líður útaf í mergjuðu hitamóki eða

  slengist af krafti utan í veggi í fáránlegum hóstakviðum.

  Eldar meðan stætt er og grætur fögrum flensutárum ofan

  í potta sína og pönnur.

  Ellefu ára djásnið skal fá sinn mat og engar refjar.

  Hóstar sér síðan í húsfreyjustólinn, og grætur sárt yfir

  Avatar, James Bond og Expendables, húsfreyja.

  Sú vinstri hefur ekki við að snýta og þerra tár.

  Hlakkar í hægri hendinni hins vegar....."meiri ræflarnir, konan og vinstri,

  eiga hvor aðra skilið"!

  Húsfreyja grætur öllu meira yfir fréttunum, en langmest

  yfir veðrinu......andsk.... flensan að ná hámarki.

  Húsfreyja er alveg búin á þessu flensufári, og er farin inn

  í bólið sitt....og það þó hún þurfi að sitja upp við dogg, til að

  ná smá blundi.

  Vikunni er FRESTAÐ!

 Góðar stundir og hóst..hóst....megi flensan missa ykkur.

HRIKALEGA ÞUNG BORÐTUSKAN...

  ...á heimili húsfreyju, datt með skell í gólfið.

  Húsfreyja svitnaði og fékk tár í augun af sársauka.

  Hafði orðið það á að grípa argvítans borðtuskuna

  með "hægri hendi" til að þurrka upp skömmina

  eftir "vinstrihellingu" af kaffi í bolla.

  "EKKI AÐ RÆÐA ÞAÐ, KONA" gargaði hægri úlnliður húsfreyju,

  bálvondur og gifsaður.

  Húsfreyja sár:  "En þetta er bara vesæl borðtuska!  Á ég þá bara

  að hafa kaffislettur upp um allt og út um allt", reyndi að tjónka við

  hægri úlnlið sinn.

  "HÆTTU AÐ DREKKA ANDSK.... KAFFIÐ, EF ÞÚ GETUR EKKI HELLT ÞVÍ

  SKAMMLAUST Í BOLLA", orgaði sá gifsaði sótillur.

  Húsfreyja sá að sér, og var kaffilaus næstu tvo daga, eftir

  örlagaríku "úlniðsbrotaferðina" í kirkjugarðinn korteri fyrir áramót

  "í fyrra".

  Þorði í fyrsta sinn í dag, að hella sér aftur í kaffibolla.... og svei henni

  ef sá vinstri heili úlnliður, er ekki að verða bísna flinkur við að

  hella kaffi í bolla, og síðan koma því rétta leið ofan í húsfreyju.

  "VINSTRI SINNAÐI VÆSKILL OG HRÁKA HÆKJA", sá hægri er eitthvað

  ekki að gúddera það að vinstri sé að reyna taka störf hans yfir.

  "Já, vertu bara í fýlu, góði" húsfreyja, ánægð með sína "vinstri framför og

  sjálfsbjargargetu".

  Það hnussaði í þeim hægri við húsfreyju....."snarvitlaus kona að ÆÐA

  um í kirkjugarði í MYRKRI og HÁLKU, og BRJÓTA "mikilvægasta"

  útlim sinn!  SVEI"!

  Húsfreyja hefur sosum "vissan skilning" á máli þess hægri, og reynir

  nú að lyfta engu þyngra en einni "A-4 pappírsörk" með honum.....

  fataleppur og viskustykki eru honum til dæmis alveg OFVIÐA.

  Borðtuskur og þvottapokar eru út.

  Handklæði!  Gleymið því!

  Renna upp rennilásum!  GLÆTAN!

  Lyftingar á leirtaui eða hnífapörum- EKKI AÐ RÆÐA ÞAÐ!

  Nýfarinn að ná því að klóra nef húsfreyju með þumlinum!

  Jamm, ekki laust við að húsfreyja sakni hægri handleggs síns

  töluvert MIKIÐ...en hefur svona frekar lágt um það,

  því það er ekkert vit að vera að ÆSA þann útliminn frekar upp, með

  þeirri vitneskju.

  ARFAVITLAUS í skapinu sá hægri, og gjörsamlega óþolandi "sjúklingur"!

  Húsfreyja reyndar orðin bísna flink að sópa gólfið með vinstri...

  hefur endann á skaftinu undir vanga vinstra megin og þá gengu það glatt.

  Þó það líti reyndar út , sem húsfreyja hafi orðið hrikalega "ástfangin"

  af sóp sínum, og "vangi grimmt við hann" daglega.

  Einnig er sá vinstri orðinn hrikalega snjall að KLÆÐA húsfreyju

  í leppa, án þass að blanda þeim hægra hið minnsta í málið.

  Aðfarirnar minna að vísu á "gamla svarthvíta kvikmynd" af Houdini

  að brjótast úr spennitreyju, en með 11 ára djásnið í kasti af hlátri,

  sem eina vitnið, er það bara aukaatriði.

  Jamm, og á morgum er sá hægri á leið á Endurkomudeild í

  eftirlit og skoðun.

  Skipt um gifs sjálfsagt, og skoðað hvort brotin grói ekki rétt.

  (Hér dæsti sá hægri af sannri réttlætiskennd).

  Húsfreyja er með tengdó sín í vísiteringu, þar sem tengdamútta á einnig

  læknisrannsókn á morgun.

  Bóndi sér um matseld og allt sem þarf að GERA....nema auðvitað

  "vangar" húsfreyja um með sópinn.

  Munar um minna .

  Góðar stundir og gætið ykkar í hálum kirkjugörðum

Brothljóðið.....

  ...braut vinalega upp kyrraþögnina í

  Fossvogskirkjugarði.

  Húsfreyja sat flötum beinum á köldum svellbunkanum, og reyndi að

  meta aðstæður.

  Gekk það hálfilla því nístandi sársaukinn í hægri hendi

  virtist framleiða "hugarþoku" í miklu magni í heilbúi hennar.

  Hún dró djúpt andann og ruslaði sér á lappir..... hægri

  úlnliðurinn gargaði af sársauka í mótmælaskyni.

  "Nú hef ég brotið mig" mælti húsfreyja stillilega við systurdóttur.

  "Þú fékkst svaka skell, Sigga" sagði systurdóttir, "en heldurðu að

  þú sért brotin".

  "Jamm, get ekki hreyft hendi og fingur" húsfreyja nokkuð örugg.

  "En reynum samt að finna leiði gömlu konunnar, áður en ég fer á Slysó".

  En ekki fannst leiðið, enda hugsun húsfreyju sífellt þokukenndari og

  háreystin í úlnlið hennar orðin ærandi.

  "Djö.... óþolinmæði er þetta alltaf hreint" húsfreyja sendi úlnlið

  sínum pirraða hugsun, " við ERUM að fara upp á Slysó RÉTT STRAX".

  Þremur korterum síðar var húsfreyja loks mætt á Slysó.

  Úlnliður húsfreyju var aldeilis ekki að sýna neitt sérstakt

  þakklæti og var ORGANDI á háa séinu eftir sem áður.

  "Andsk.... vanþakklæti alltaf hreint" húsfreyja fúl út í 

  útlim sinn.

  Á Slysó var myljandi stuð, fullt út úr dyrum af fótbrotnu,

  handleggsbrotnu og höfuðsáru liði.

  Og sjúkrabílarnir streymdu að með illa dottið fólk í lange baner.

  Síðan var beðið.... og beðið.... og BEÐIÐ!

  Húsfreyja að vanda dró að sér fólk í spjall.... og eftir 5 klst.

  samveru á þröngum biðgangi Slysó á annarri hæð, voru

  allir orðnir kunningjar og perluvinir.

  Komst EINN að frá 17:10 til 20:30, hinir 33 BIÐU.

  Húsfreyja ein af þeim... með gjörsamlega albrjálaðan úlnlið.

  VÁV sá tapaði sér.  

  Tvær Panodyl fékk hún í "boði hússins", en aðalreddingin var að

  fá eina Ibúfen frá aðstandenda"brotamannsins" sem hafði

 komist að kl. 17:30.

  Þá lækkuðu heldu andsk... óhljóðin í úlnlið húsfreyju í tvo tíma,

  en helvítið hélt samt áfram að vera í mergjaðri fýlu.

  Klukkan 21;00 gaf hjúkrunarfræðingur loksins út fína

  tilkynningu.  Búið var að LOKA fyrir frekara rennsli fólks

  í sjúkrabílum upp á aðra hæð, enda sú hæð aðeins opin til

  miðnættis.

  "HALLELÚJA"!  hrópaði húsfreyja upp yfir sig af fögnuði,

  enda nú  á "meðal þjáningavina og kunningja", og fleiri

  tóku undir.

  Og nú gekk þetta glatt fyrir sig.

  Nýju vinirnir hurfu einn af öðrum inn í læknastofur og í röntgen.

  Allir skiluðu þeir sér út aftur í gifsi... með örfáum undantekningum.

  Þeir fáu heppnu óbrotnu, fengu bara vafning og pillu, og útskrift.

  Úlnliður húsfreyju var EKKI einn af þeim heppnu.

  Sei, sei, nei.

  Brotasprungur á þremur stöðum......"SKO" gargaði úlnliður

  á húsfreyju.

  Deyfður, togaður og gifsaður sá hávaðaseggur, og húsfreyja

  slapp út korteri fyrir miðnættið.

  Jamm.

  Í dag "suðar" sá háværi af og til en heldur að mestu leyti kjafti.

  HALLELÚJA.

  Bóndi með 10 manna veislu í kvöld...og handalausa konu.

  GLEÐI.

  Góðar stundir og Gleðilegt Nýtt Ár, og í guðanna bænum

  farið varlega í hálkunni.  Húsfreyja mælir ekki með

  brjáluðum, brotnum úlnliðum að fríka út.

 

Beinbrot í hálkunni

Þýskir harðlífis-bílstjórar í miklum skattavanda.

  Tarna er ljótt.

  Þýsk skattayfirvöld sækja nú "hart" að flutningabílstjórum sínum,

  enda ekki hægt að vera að greiða "full laun með skattaívilnunum",

  þá menn sitja á salerninu daglangt að "tefla við páfann".

  Hafi menn jafnvel málgögnin þýsku með sér á "skiteríið",

  sem jafnan eru töluvert þykkari lesning en Mogginn og Fréttablaðið

  hér uppi á litla Fróni, og lesi grimmt og vendilega á meðan

  athöfninni stendur.... og þrýtur heldur aldrei skeinipappír þá menn hafa

  þennan háttinn á.

  En tímafrek getur salernisferðin orðið, sér í lagi þá helgarblöðin eru með

  í för og séu menn flutninga í ofanálag að berjast við mergjað

  "harðlífi", þá eru mínúturnar fljótar að tikka og verða að klukkustundum.

  Og allt á bullandi launum og jafnvel undanþágu frá skatti einnig.

  Flutningabílstjórum þýskra hreinlega greitt stórfé fyrir að "skíta"!

  Tarna er ljóta óáranin, og ekki nema von að þýskum skattayfirvöldum blöskri.

  Aðrir þegnar hins mikla þýska ríkis, geta nefnileg lent í því að

  þurfa að "greiða fyrir" að láta dúndra í almenningssalerni......

  og þá jafnvel borga "vaskinn" líka?

  Og er það réttlæti?

  Neipp.

  Þýskir nákvæmir og réttlátir menn, og eftirleiðis verða "harðlífismenn"

   flutningabílstjóra að kukka "launalaust, blaðalaust og skattaívilnanalaust"...

  sem og aðrir "mjúk-hægða" flutningabílstjórar þeirra.

  Og allra best væri, að þeir þýsku bílstjórar dunduðu við slíkt

 "skítlegt" athæfi "í FRÍI, HEIMA hjá sér...

  og þegar restin af fjölskyldunni er í andakt með sunnudagsmessuna

  Í BOTNI í þýska sjónvarpinu".

  Orgelleikur alveg eðalfínn "undirleikur" þá mikið gengur á, og sá "stóri"

  loks rennur niður.

  Gerir "dramatíska" stund "ENN DRAMATÍSKARI"!

  Tónlistin í "Star Wars-mynd" gerir einnig sama gagn....skiptir

  engu hver af þeim ágætu kvikmyndum verður fyrir valinu.

  Nei, þetta bara svona hugmyndir sem húsfreyja vill læða að þýskum

  skattayfirvöldum.

  En gott að þýskir eru að taka "skattamál"sín föstum tökum, enda

  engin "skítmenni" þar að störfum, hvorki með "skítlegt eðli" eða

  "skítkast" yfir "skítavinnu"!

  Góðar stundir og megi þið öll eiga góða "losun" yfir hátíðar.

 

Skrái lengd og fjölda klósettferða

Svekkt og svikin!

  ENGINN HEIMSENDI í gær.

  Húsfreyja beið með öndina í hálsinum allt gærkvöld,

  eftir aldeilis dúndrandi heimsendi.

  Fékk engan.

  Var meira að segja búin að skreyta jólatréð löngu fyrir

  miðnættið, svo henni og 11 ára djásninu

  auðnaðist að berja fallegt jólatré augum í hinsta sinn á móður Jörð.

  Klukkan sló-miðnætti kom og fór.

  Móaði ekki í svo mikið sem eitt stjörnuhrap á himni.

  Ekki einu sinni smá "hristingur" upp á 2,3 á Richter.

  NICHTS!

  NADA!

  NOTHING AT ALL.

  Grár og gugginn 22. des. birtist um hálf ellefuleytið,

  þá húsfreyja var að störfum.

  Ekkert "heimsendalegur" sá 22. þessa mánaðar.

  Meira svona þreyttur og alveg búinn af skorti á dagsbirtu.

  Svo húsfreyja er svekkt og svikin...og sprelllifandi.

  Hér var hún búin að reikna með glæsilegu "heimsendasjónarspili",

  X-stjörnum að baki sólar að springa eða jörðina að vippa sér

  einn kollhnís í "pólarskiptum".

  Og ekki síst var hún fastlega búin að reikna með því

  að vakna STEINDAUÐ í morgunsárið.

  Já, þvílík ekkisens vonbrigði.

  Aðeins eitt sem gleður hjarta húsfreyju nú, þennan grámaða

  laugardag fyrir Jól, sem ALDREI átti að renna upp:

  Hún er löngu BÚIN að kaupa allar jólagjafir, senda öll kort,

  og baka herlegar og ljúfengar piparkökur.

  Hlakkar meira að segja svolítið í henni, yfir óförum

  "heittrúa" heimsendasinna, sem eiga nú eftir að kaupa

  allar jólagjafir sínar, redda ræfilslegu jólatré upp á skitinn 1 metra á hæð,

  hin öll háu og glæsilegu tré löngu uppseld...eitt þeirra stendur

  fullskreytti í stofu húsfreyju, og verða síðan að eyða letidögunum

  milli Jóla og Nýárs, í "Nýárskortaskrif"!

  HAH!

  HEIMSENDI!

  HÚMBÚKK!

  Góðar stundir og heimsendakveðjur.

Bráðum koma blessuð.......eða nei! Ekkisens heimsendi!

  Systurdóttir hringdi.

  "Sigga, þetta er stórfurðulegt!  Það hringsóla hér 40 svartar og hvítar

  dúfur hring eftir hring niður í bæ.  Eru þær þá ekki að boða

  heimsendi þann 21, ha?

  Húsfreyja gjóaði augum á málgagnið sitt, sem var að vandræðast

  með heilu heilvísku tonninn af dauðri síld í einhverri fjöru á Snæfellsnesi.

  "Kolgrafarfjara!  Hvurslags dauðadóms- og heimsendanafn er það"?,

  hugsaði húsfreyja, um leið og hún svaraði systurdóttur að bragði: 

  "Nú og jaso, bara við það að bresta á,

  "heimsendinn", og ég sit þá uppi með einhver andsk... haug af

  "ógefnum" jólagjöfum...og sem ég losna þar með ALDREI við".

  Systurdóttir hló; "Ætli það skipti þá miklu máli, frænka, verði heimsendi.

  En ég er ekki að trúa því hve löngum tíma ég er búin að eyða í að

  góna á þessar dúfur... ég meina, skárra að nýta tímann betur

  fram til 21, en í eitthvert dúfugláp".

  Jú, húsfreyja gat vel samþykkt það, enda sjálf búin að

  eyða drjúgum tíma í BIÐ á herlegri bráðamóttöku landsmanna

  inn í Fossvogi...eða rúmum 8 klukkutímum....á tveimur dögum.

  Tengdamútta hafði mætt "farlama" að norðan, í keng, á

  meðan tengdapápi hafði farið BABÚ inn á hjartadeild með

  lífshættulega gangtruflun. 

  Húsfreyja spítalaðist!

  Heimsótti tengdó á hjartadeild, sem var "stuðaður" í réttan takt..

  en allt í tjóni og tjöru með tengdamúttu.

  Komst með herkjum á salernið, með því að staulast fetið

  í einum keng, dragandi nefið eftir gólfinu.

  Húsfreyju var nóg boðið, og fór með konuna á slysó.... og BEIÐ.

  Lítið að hafa upp úr fyrstu ferð.

  Konan SLITIN í mjöðm!

  Je RÆT!

  "Hún þá "slitin" frá mjöðm og niður í ökkla, með "ofurþyngsli" á

  nefi sem aukaverkun".

  Húsfreyja gafst ekki upp og fór aftur með tengdamúttu sína á

  bráðadeild Fossvogs.

  Þar skarpur læknir á vakt sem skoðaði konu vel og vendilega,

  og var nokkuð fljótur að finna líklega skýringu á ofsakvalræði

  tengdó.

  Hrikalegt festumein í vöðvum fyrir ofan mjöðm.

  Sterasprauta...og málið var dautt!

  Tengdó að hressast með hverjum klukkutímanum sem líður,

  og skutlaðist með húsfreyjum, tengdapápa, og barnabörnum

  eina herlega verslunarferð upp á Korputorg, og keypti jólagjafir....

  sem þá líklega "verða heldur ekki gefnar", hafi systurdóttir rétt fyrir sér.

  Jamm.

  Heimsendi! 

 Þann 21. desember.

 Allt búið!

 Dauði og djöfull..og full flaska af Rommi....

 eða nei, það var vandræðagangurinn

 í "Gulleyjunni".

 En ENDALOK alls sem er, var og verður

 hér á móður Jörð.

 Tappinn úr og...puuuuuðððððrrr,

  jörðin þeytist eins og blaðra út í geim.

  Tarna er ljóta.

  Og húsfreyja búin að kaupa ALLAR þessar jólagjafir!

  Meira að segja búin að skrifa og senda slatta af jólakortum.

  Hvorki verið tími til að leggjast yfir lífsgátuna einu : HVER SKAPAÐI GUÐ?,

  né finna skynsamleg svör við spurningum 11 ára djásnsins frá því fyrir

  fimm árum:" Mamma, var GUÐ LENGI að skapa heiminn"?  Og" mamma,

  var HÚN Guð ekki ÞREYTT þegar hún skapaði allan heiminn"?

  Allt óleyst hjá húsfreyju, svaravant og í hönk.

  Allur tíminn farið í að finna fallegt og ódýrt skraut á jólapakkana,

  sem ALDREI verða opnaðir, skápaþrif, gluggaþrif og vinnu.

  Jæja.

  Íbúðin húsfreyju verðu altént glansandi hrein,

  þá hún mætir sínu skapadægri og fallega skreytt jólagjöfum sem

  aðrir áttu að fá.

  "VIÐ MUNUM ÖLL, VIÐ MUNUM ÖLL DEYJA", er gólað í fréttatíma

  sjónvarps...og pláneta-X bak við sól að brjálast...ef hún er þá til...

  og pólskiptin eru að koma eins og elding í hausinn á okkur...

  og einhver hellingur af fólki er svo skynsamt að geyma jólagjafakaupin

  til 22. des...sem að öllum líkindum...mögulega...nokkuð öruggt...svona

  lætur að líkum...rennur ALDREI upp!

  Svo segja skarpir heimsendaspámenn!

  OG ÞEIR SNILLAR KLIKKA ALDREI!

  Húsfreyja er armur og vesæll heimskingi sem trúir af bjartsýni

  á framtíð með Jólum á því herrans ári 2012.

  Óð í það eins og vitfirringur að kaupa jólagjafir...og verra:

  SKRIFA JÓLAKORT!

  Í það að BÍÐA rúma 8 tíma á slysó.

  Og HEIMSENDI ekki á morgum heldur hinn.

  Nei, húsfreyja stígur ekki í "heimsendavitið".

  Mun skárra hefði verið að slá lán fyrir ferð í "kirkjugarðinn

  á Tortola", og eyða 21. des á notalegu rölti á milli "nýtekinna grafa",

  í sól og hita, á stuttbuxum og ermalausum bol, og drekka af stút

  eðal rauðvín frá Frankaríki frá því 1998...(þegar jörðin átti enn einhverja

  framtíð fyrir sér!)

  Jamm, húsfreyja beygir höfuð sitt af skömm yfir fyrirhyggjuleysi sínu

  og "heimsendakæruleysi"....

  Væri svo alveg eftir henni að fá SLAG þann 20. des., steindrepast og missa

  af öllu stuðinu þann 21.des.

  SJÍSS!  Fengi ekki einu sinni sómasamlega jarðarför...

  Góðar stundir og njótið ykkar sem allra best þessa síðustu tvo daga jarðar....

  en ef svo "ólíklega" vill til að ekki verði af heimsenda: 

  GLEÐILEG JÓL ÖLL SEM EITT!

Heimsendir eða hátíð?