Sumarspjall og myndir.

  Sumri hallar, kveður lóa...

  orti eitt sinn pápi húsfreyju.

  Verið á fljúgandi fart í allt sumar, húsfreyja.

  Frjáls eins og fuglinn og farið víða.

  Veðrið hefur leikið við húsfreyju og hún hefur tapað sér í myndatökum.

 

Djásnið hefur tromast af lífsgleði og kæti

slag í slag, og átt frábærar stundir með

frændsyskinum og vinum.

Er hér í miklum spreng í rólunni.

Mikið stuð verið á litla liðinu, og það

hefur verið ærslast á trampolíni,

sprangað í klettum, skoðaðir kríuungar,

siglt á vatni, veiddur silungur, buslað í

heitum pottum við sumarbústaði og

skroppið á Akureyri.

  Svo hér koma nokkrar góðar frá sumri, sól og blíðu, spjalli, söng og gleði.

  Hér fyrir neðan er fóstursonur á röltinu með veiðistöng við Vesturhópsvatnið.

 

 

 

 

 

 

  Það var ótrúlega hlýtt fyrir norðan og lítið um að regnið væri að

  stríða okkur.

  Ein og ein nótt fram á morgun sem blotaði.

Djásnið veiddi meira segja einn á nýju veiðistöngina sína.

Bóndi fékk engan á stöng þrátt fyrir að reyna mikið.

 

 

 

 

 

 

 

                                                                                             Spegill, spegill....

 

En svo var ýmislegt fleira á seiði.

Bóndi að gera klárt fyrir úthaldið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Það þurfti að pottast þótt potturinn tæki 4 sólarhringa

að hitna nægilega.

Hér eru frændu djásnsins komnir í herlegheitin.

 

 

 

 

Nauthólsvíkin var vísiteruð, og þar voru menn

í brjáluðu stuði í "strandblaki".....á Íslandi....kommon!

En hér pottast níu ára djásnið í 22 stiga hita í

Nauthólsvíkinni.

 

 

 

  Báran og Svalan lentu einnig í

  veislu á Akureyri í bongóblíðu,

  sólarbrækju og hita.  Var boðið

í hádegismat á gamla Bautann.

 

 

 Eyjarnar voru að sjálfsögðu vísiteraðar í sumar, og þær tóku vel á

 móti húsfreyju að vanda.

 

 

 

 

 

 

Skvísurnar voru á útopnu í Slakka og 

Tara Dís kom með þeim.

 

          Sú stutta fílaði sig í tætlur í rennó!

 

 

 

 

 

 

Og Gullfoss brosti sínu

blíðasta regnbogabrosi í

júlí.

 

 

 

           

 

 Húsfreyja og djásn hér við Gullfoss, þeim

 fannst það dásemd að ferðast tvist

 og bast um fallega landið sitt.

 

 

 

 

 

 

 En kattarrófan var bara skilin eftir ein heima!

 MJAAAAAVVVRRRR!

 

  En góðar stundir og njótið síðsumarsins.

 

 

Gallsúrir berjaþankar.

  "Andskotinn í súrri berjamysu"

  húsfreyja gjóaði grænbláum augum

  sínum upp nær lóðrétta brekkuna.

  "Hvaða snilla hafði dottið í hug að þjappa saman

  öllum stærstu bláberjum svæðisins saman í eina

  nánast 90% lóðrétta brekku við Vesturhópsvatnið"?

  Húsfreyja dæsti mæðulega og tvísteig á sæmilega sléttu grjótklungri,

  sem lá kringum vatnið.

  Leit aftur haukfránum augum upp brekkuna, húsfreyja

  og bölvaði hressilega með sjálfri sér.

  "Og að hætta lífi og limum upp í "ókleifum" brekkuandskota fyrir

  þennan gallsúra fjanda, bláberin"!

  BJAKK!

  Mátti húsfreyja þá heldur biðja um gómsæt og vel þroskuð "krækiber"!

  Það voru sko ALVÖRU ber, að hennar mati, enda einu berin sem

  húsfreyja tíndi og smakkaði sem barn, því það voru einu berin

  sem uxu í Eyjunum hennar.

  En húsfreyju varð ekki undankomu auðið, búin að lofa tengdamúttu sinni

  bláberjatínslu, þar sem tengdamúttan var ekki búin að jafna sig að

  fullu af ekkisens ellihrumleikfári.

  Jamm!

  Húsfreyja steig hikandi skref upp í hallann....rann samstundis niður í

  grjótið aftur.

  GREIT!

  Skellti geðvonskulega jörkunum á fótum sínu upp í brekkuna,

  og hóf álappalega krabbagöngu upp brekkuna.

  Varð að hysja upp um sig "neon-appelsínugular"brækurnar

  tvívegis á leiðinni upp.

  Bóndi hafði rétt henni brækur þessar við upphaf sumarbústaðarferðar,

  með þeim orðum að þær væru vatnsheldar og síðan væri svo asskoti

  gott hvað fólk týndist "sjaldan" í þeim.

  "Hrrrrrrmmmp...týnast í þessari skjanna appelsíngulu birtu, og með

  breiðum endurskinsborðum í ofanálag" hafði húsfreyja svarað bónda

  hvasst "þú verður heppinn, ef þú færð ekki kvartanir daglega frá

  nágrannasumarbústaðareigendum, vegna "ofbirtu" í augun frá

  ofurskínandi frúnni skríðandi um í berjamóinn".

  Og ef ég fer nógu hátt upp í hlíðar, gæti ég valdi "umferðarslysum" á

  Vaðlaheiðinni"!

  En eigi að síður var nú húsfreyja komin í "augnasærandi" brókargleði

  þessa, því rignt hafði um nóttina og enn var blautt á.

  Og upp þrjóskaðist húsfreyja og fleygði sér fagnandi við kolbláar

  þúfnabreiður, í þeirri einlægu von að "þyngdarafl" jarðar myndi nú halda

  henni hangandi ofarlega í lóðréttum brekkufjanda þessum.

  NEIPP!

  Déskotans brækurnar voru hálli en áll eftir lýsisbað.

  Húsfreyja RANN eins virðulega og henni var unnt,

  á óæðri endanum aftur á bak og niður í mót.

  Á blússandi fart.

  SJITT!

  Fann með erfiðismunum "bremsurnar", ergo hæla sína og hendur

  og náði að stöðva sig í miðri brekku, húsfreyja.

  Hallelúja....."elsku Drottinn, þarna var ég nærri dottinn"...

  Húsfreyja lét virðuleikann lönd og leið, og SKREIÐ á fjórum fótum

  aftur upp, fann sér holufjanda á stærð við sinn eigin botn og hlammaði

  honum ofan í hana, mitt í bláberjabreiðunni.

  HANA!

  Nú færi húsfreyja ekki fet fyrr en henni sjálfri hentaði.

  Og þá voru það bláberin.

  Husfreyja fitjaði upp á nefið.

  Hún vissi nákvæmlega minna en ekki neitt um bláber.

  "Og hvurslags er þetta eiginlega með bláber"? hugsaði húsfreyja rasandi.

  "Afhverju eru þau ekki öll BLÁ"?

  Þarna voru vissulega blá ber, en einnig dökkblá, ljósblá og merkilegast af öllu:

  HVÍT bláber!

  "Hvaða ekkisens rugl er þetta"?, húsfreyja horfði pirruð í kringum sig.

  Og hvað var þetta með útlitið á berjunum?

  Sum voru dökkblá, stór og sexhyrnd!

  Svo voru önnur hnöttótt, blá, ljósblá eða gráblá.

  Jamm og síðan þessir "albinóar".

  Og voru þá öll þessi bláber eins að bragðgæðum?

  Húsfreyja ákvað að hætta á að misbjóða bragðkirtlum sínum svolítið

  hressilega og gera vísindalega könnun á "bláberjum" fyrst hún á annað

  borð var búin að koma sér í þessar ógöngur.

  Hún greip eitt vænt dökkblátt og sexkantað og stakk upp í sig....

  Hökkttttjú...hóst.....oj barasta, gallsúr óætur andskoti!

  Húsfreyja spýtti óþverranum út úr sér og stóð á öndinni.

  Réðst næst á nokkur í bláu hnöttóttu setteringunni.

  BJAKK...myglusúr, en ívið skárri en sexkanturinn.

  Þá voru það "albinóarnir".

  Merkilegt nokk voru þeir skástir......næstum því ekkert súrir.

  Húsfreyja ákvað að "albinóarnir" hlytu þá að vera fullþroskuð "bláber",

  en hitt væri svona meira "grænjaxlar og hrat",

  sem væri samt brúklegt í bláberjasultur.

  Skírði húsfreyja berin þar með "Snjóber" og hóf að tína af kappi.

  Svalan (11 ára), Báran (9 ára) og Valan (5 ára) mættu blaðskellandi á svæðið.

  Svifu upp brekkuna til húsfreyju, spáðu í berin og skræktu af angist þegar

  geitungahjörðin sem tekið hafði ástfóstri við Svöluna fylgdi á eftir.

  Húsfreyja fór með særingaþulu sína "burt með all geitunga núna"....ala Steindi,

  og kvikindin hurfu á brott .

  Skvísurnar settust að berjaáti.....MEEEHEEEEEE....Svalan og Valan fengu nett

  sjokk af hræðslu, þegar stórmóðguð kindamóðir mætti efst á brekkubrún með

  tvillingana sína, og kvartaði sáran yfir berjafrekju mannsfólksins á hennar svæði.

  "Já, og góðan daginn frú kind, sagði húsfreyja glettin, "við munum skilja nóg eftir af

  berjum handa þér og börnunum.  Verðum ekki lengi hér".

  Valan var komin þétt að síðu húsfreyju...."er hún voða reið Sigga amma".

  MEEEEHEEEEE svaraði sú ullarklædda hvasst og strunsaði á brott með

  sauði sína í eftirdragi.

  Geitungastóðið mætti aftur og hrakti skvísurnar 3 heim í bústað.

  Húsfreyju hafði orðið nokkuð ágengt við "snjóberjatínsluna", og settist og

  kastaði mæðinni.

  Sólin hafði gægðst í gegnum skýin, logn og hitabrækja í brekkunni.

  Glímdi við lífsgátuna einu og sönnu, húsfreyja:  Hver skapaði eiginlega GUÐ?

  Og gruflaði svo í ýmsum áleitnum spurningum öðrum:

  Voru Sturlungar "sturlaðir" hér í den?

  Hvaðan kom konan hans Kains, ef Adam og Eva voru fyrstu mannvitsbrekkurnar

  hér á móður jörð?

  Afhverju var danskur bakari jarðaður á Þingvöllum?

  Og hvar eru þá jarðneskar restar af frónverska stórskáldinu niður komnar?

  Þurfti Nói virkilega að redda tveimur Tarantúllum um borð í Örkina?

  Og afhverju í ósköpunum tók húsfreyja ekki með sér kalt vatn á flösku í

  berjatínslu þessa?

  Varð vör við smá skrjáfur í berjarunna.

  Sú ullarprýdda var aftur mætt með sína tvo kindarlegu í för.

  Húsfreyja leit afsakandi á kindafrúna, og hóf að tína ber í fötu sína í gríð

  og erg.

  Sú ullarkápuklædda leit á húsfreyju af megnri fyrirlitningu...."memhehe.. stígur ekki í

  vitið þessi.  Veit ekki að það á að éta ber, treður þeim eins og fífl í fötu"!

  Og ullarfrúin hóf að raða í sig berjum ásamt þeim kindarlegu.

  Virti ekki húsfreyju viðlits meir.

  Eigi að síður fyllti húsfreyja fötu sína af gallsúrum bláberjum/snjóberjum

  og rölti heim í bústað.

  Það gáraði á Vesturhópsvatninu, hvít ský á bláum himni spegluðu sig, og

  himbriminn úti á vatninu úaði svolítið á hana og hún

  fann að lífið var gott....þó berin væru bévítans óþverri.

  Og tengdó varð yfir sig hrifin, þegar húsfreyja sagði henni að hún mætti

  eiga berin ÖLL!

  En hvíld í faðmi heitrar síðsumarsnætur næst, í borginni við sundin bláu.

  Góðar stundir og góða nótt.

Standandi...

  ...vandræði á Hlöðufelli?

  Máske vart verið hægt að grilla

  í topp þess góða fells sumar eftir sumar

  fyrir "stöðum" ferðalöngum.

  Göngufólk svo heillað af ægifögru útsýni frá

  toppi Hlöðufells og ljómandi laglegu grjóti og urð

  á toppnum sjálfum að það hefur sig ekki úr sporunum

  tímunum saman.

  Hímir þarna jafnvel dögum saman, "standandi" upp á

  endann, svo heimamönnum í sveitinni í kring verður ekki rótt.

  Telja jafnvel göngu- og ferðafólk týnt og tröllum gefið

  þar uppi, og ræsa út sveitir vaskra manna á tröllslegum bílum, að leita og

  bjarga "stöðum" ferðalöngum í "standandi" vandræðum?

  Jamm, það var máske löngu kominn tími á "stöðumæli" á tind Hlöðufells,

  og ekki nema sjálfsagt að "staðnaðir" ferðalangar,

  en þó enn "uppistandandi", taki smá þátt í "kostnaði" þeim sem

  af stífum "stöðum" þeirra hlýst.

  Húsfreyja leggur svo til að landsverðir gangi í það með hraði,

  að skella upp "stöðumælum" á öllum helstu

  svæðum rjúpna- og gæsaskytta upp til fjalla og inn til heiða.

  Björgunarsveitarmenn munu svo jafnóðum sjá um að

  tæma hundraðkallana úr mælunum, þá þeir leita að

  skotglöðu fólki, sem gleymdi GPS-tækinu og áttavitanum heima í bílskúr.

 (...."tókuð þið ekki veðrið, áður en þið fóruð"?......."Hvaða veður"?....."Nú, er

  hægt að fá fregnir af veðri og horfum uppi á fjöllum......djö...hafði ekki

  hugmynd um það"!)

  Aldrei að vita nema björgunarsveitirnar færu að koma út í gróða.

  Fyrir utan að það, að hafi menn stöðumælana nógu "þétt",

  mætti jafnvel RATA eftir þeim til byggða.......!

  Hehehehe...stóðst ekki mátið, húsfreyja, kitlaði meinlega

  gen hennar, frétt þessi, í botn.

  Stöðumælir uppi á Hlöðufelli.....bara SNILLD!

  Góðar stundir og munið eftir hundraköllum í "stöðumælana" í sumar.

Spaugarar settu upp stöðumæli á toppi Hlöðufells

Fjórar flugur....

  ...slegnar með einu höggi,

  þegar vér "bakstungnir" og "samsærisplottaðir"

  borgarbúar kusum ágætan borgarstjóra vorn,

  í síðustu borgarstjórakosningum.

  Fengum "grínara", karlmann, "ísbjarnarvin" og

  nú síðast KONU sem borgarstjóra.

  Hvað getum við haft þetta betra?

  Viljum við nokkuð hafa þetta öðruvísi...eða "hinsegin"...hehehe?

  Ja, húsfreyja bara spyr!

  Er sjálf á blússandi fart upp um allar jarðir, sveitir, hreppa,

  sýslur og hvað ekki síðustu daga, enda næturstaður

  einn herlegur sumarbústaður í uppsveitum Suðurlands.

  Heldur áfram för á morgum í næsta bústað...en nú

  norðan heiða, með viðkomu í einni skírnarathöfn einnar

  lítillar stúlku, fjórða afabarn bónda, á leiðinni.

  Asskoti er bóndi orðinn GAMALL...margfaldur afi,

  en húsfreyja ekki einu sinni orðin amma!

  Jamm, það er aldeilis munur að vera svona bráðUNGUR!

  En djásnið vill í kompjúterinn næst.

  Góðar stundir og gætið ykkar í sumarbústaðartraffíkinni!

Óvæntur gestur

Jónas í hvalnum...

  ...og þjáningar hans eru húsfreyju

  iðulega hugleiknar, þá hún vísiterar

  tengdaforeldra sína norðan heiða.

  Ekki síst er sá "kristilegi" þankagangur, húsfreyju

  Hvalfjarðargöngunum að þakka.

  Þau birtast sjónum ferðalanga með sitt

  gínandi svarta op, með "spariljósalýsingu,

  eins og gátt niður víti sjálft.

  Eða verra:  Líkt og sjálfur "andsetinn-af -kölska-sjálfum-MOBY DICK" sé

  mættur á svæðið, tröllauknari að stærð en nokkru sinni fyrr,

  með  kjaftinn galopinn, svo hroðalegt vélindað

  blasir við sjónum á meðan "eiturgufur" rísa úr sjálfum

  iðrunum, svo húsfreyju þyngir um andadrátt og sortnar

  fyrir augum af ferðakvíða.

  Fær húsfreyja æði oft trúarlegt hland fyrir hjartað, og

  rifjar upp "eld og brennisteins-ræður" eins mæts prests í Betel,

  þar sem SYNDIN var helvískur baggi upp á þúsund tonn

  lágmark á mann, á vorri guðsvoluðu jörð, þá þeir í

  heim þennan fæddust.

  Svo hroðalega bersyndug var hver mannssál, að 

  "sá í neðra" og árar hans bliknuðu við hliðina á

  sótsvartri sál mannanna, sem eigi höfðu

  haft rænu á að iðrast synda sinna...hvort sem þá rak minni til að

  hafa syndgað eður ei...aukaatriði...og höfðu látið vera að ganga á

  hönd hinum hákristilega, frelsandi söfnuði klerksins í Betel.

  Jamm!

  Í Betel var HIMNESKT að vera...pollrólegt og arfa-ÖRUGGT!

  HALLELÚJA!

  Húsfreyja sem á Betel-árum sínum var lítil skotta á

  aldrinum 7-12 ára, fór aðallega til messu þangað á sunnudögum

  til að fá fallegar Biblíumyndir.

  Og fallegar voru þær myndir.

  Bólaði ekkert á myndum af mergjuðu logandi helvíti með kölska

  sjálfum skælbrosandi út á eyrum, veifandi hala sínum

  um leið og hann grillaði "einn bersyndugan" á forki sínum.

  En húsfreyja verður að játa, að hún vonaði lengi vel,

  að ein slík læddist með englunum og Jesú,

  þó ekki væri nema til að sjá hvernig búskapurinn væri

  hjá "þeim í neðra"!

  Braut einnig grimmt heilann um það sem lítil skotta,

  því ALLIR í Betel væru svona syndugir og vondir, að það þyrfti

  reglulega að hóta þeim vist í heitasta helvíti.

  Gátu safnaðarmeðlimir Betel bara ekki verið skikkanlegir

  og hjartagóðir eins og allir sem sóttu kirkjuna hjá

  honum síra Jóhanni Hlíðar í Landakirkju?

  Húsfreyja lagði þessa spurningu fyrir foreldra sína

  eitt sinn, eftir að henni höfðu blöskrað eldglæringarnar

  hjá mælskum Betelpresti einn sunnudaginn.

  "Mamma,...pabbi, ... afhverju eru allir í Betel svona syndugir og vondir

  að þeir brenna helvíti ef þeir "irrast" ekki"?

  Faðir húsfreyju aðhlæginn maður með afbrigðum,

  trompaðist af hlátri....nei veinaði af hlátri.....flúði fram í stofu að hlæja

  til að litla skottan hans móðgaðist ekki enn frekar við hann.

  Skottan horfði ábúðarfull á móðurina...ætlaði hún líka að

  gera grín að henni og hlæja eins og fífl.

  En nei, móðirin tók trú sína og barna sinna alvarlega.

  "Heyrðu skottan mín, við hér á þessu heimili trúum hvorki á

  helvíti né djöfulinn, og það heitir að IÐRAST ekki irrast.

  Og það er þegar maður sér eftir að hafa gert eitthvað slæmt.

  Þeir í Betel mega þrugla sína vitleysu í friði og trúa á

  tilvist helvítis og djöfuls, við trúum á Guð og góða engla 

  og ég er viss um að við sem trúum þannig verðum að lokum miklu fleiri

  í himnaríki heldur en hinir".

  Jamm, móðir húsfreyju hafði góð svör á reiðum höndum,

  og skottan var ánægð með þau.....þó auðvitað langaði

  hana alltaf svolítið í eina "krassandi" Biblíumynd ala helvíti Betels.

  Hætti húsfreyja þar með að hlusta þá hún mætti í Betel.

  Söng af hjartans list, þáði Biblíumyndir, en klerkar þeirra töluðu

  fyrir daufum eyrum um eld, brennistein, helvíti og djöfla.

  En það er einna helst að húsfreyju rámi í "eldmessur" þessar,

  þegar hún á leið um Hvalfjarðargöngin einu og sönnu.

  Og nú eru þau búin að fá falleinkun hjá EuroTap.

  Ó húsfreyju auma!

  Já, húsfreyja er virkilega á því að hún sé "þjáningasystir"

  Jónasar í hvalnum, þá hún þarf að þrauka í 8 mínútur

  í lítt upplýstum, þröngum Hvalfjarðargöngum.......svo er líka

  svo asskoti stutt þaðan til "þess í neðra".....!

  En góðar stundir og í guðanna bænum

  akið varlega um "kolfallin" Hvalfjarðargöng!

Mikilvægt að tvöfalda göngin

Snilld!

Að missa af lestinni.

  Hverjir?

  Nú auðvitað allir hér uppi á litla Fróni.

  Húsfreyja telur að Frónbúar séu

  allir sem einn að missa af einhverri

  mestu snilld í ferðamálum, sem upp hefur

  verið fundin af mannkyni.

  Jú, nefnilega lestunum.

  Bíllinn!

  Húmbúkk!

  Nægir að nefna "djö...SPRUNGIÐ....hva' er hljóðdemparinn

  fainn....AFTUR.....andsk...púströrið var pottþétt lafandi á bílnum

  þegar ég lagði af stað!

  Þotur!

  Fyrir neyðartilvik og flutning á fólki sem

  á fé í bönkum eyja suður í höfum.....og stöku sinnum

  þegar uppsveifla og góðæri geysa, fyrir hjarðir

  af náfölu venjulegu fólki sem vill freista þess

  að sitja eins og mýflugur á mykjuskán á sólarströnd,

  þar sem vart verður þverfótað fyrir drykkjusvolum og

  áhugafólki í "strandblaki"!

  Skip....snekkjur?

  Þar sem aðeins lítil prósenta af mannkyni hefur meltingafæri

  og jafnvægisskyn vel fallin til að sigla grængolaðan sjó, brælu

  eða haugasjó, verður hver og einn að meta hversu VEL

  hann myndi NJÓTA ferðalags liggjandi á gólfi á

  örsmáu salerni með salernið vinalega fullt af ælu....of mikil áreynsla

  að teygja sig upp og sturta niður....og með mergjaðar

  þunglyndishugleiðingar um hverfuleika lífs,

  og sótsvartar gleðihugsanir "sjóveikra"

  yfir fullvissunni að "maðurinn með ljáinn"

  sé nær en mann grunar!

  Jamm!

  Húsfreyja vill nota tækifærið og óska "sjóhraustum"

  til lukku með vel úthugsað jafnvægisskyn og sterk,

  óbifanleg iður.

  Húsfreyja telur að sjálf hafi hún skroppið á hið "himneska salerni"

  þá Almættinu þóknaðist að útdeila slíku og þvílíku til

  verðandi "jarðarfara", því alls ekki fyrir nokkurn mun

  vildi hún missa af því þegar Almættið deildi út "kaldhæðni,

  húmor og sönggleði"!

  Var FYRST í þeirri röð!

  Svo skip skora ekki hátt hjá húsfreyju sem ferðamáti.

  NEIPP.

  Lestar eru málið.

  Þvílík kristaltær SNILLD, sem lestar eru!

  Þarna ertu staddur í miðri stórborg vestur um haf.

  Veist ekki hvað snýr upp eða niður á einu eða neinu,

  finnur ekki Frelsisstyttuna, "Miðgarð", "Múrgötu", "Breiðaveg"

  eða "Fimmtu tröð", þegar einhver sláni afhendir þér

  litfagran snepil.

  Hallelúja!

  Lestakerfið neðan jarðar komið í hendur þér,

  auðveldar leiðbeiningar, allt "litaskipulagt" eins og

  í leikskólanum, og Frelsisstytttan merkt inn með

  stórum stöfum.

  Imbahellt!

  Þú ert frjáls ferða þinna um alla borg, óháður

  traffíkhnútum, leigubílstjórayfirheyrslum og

  "o.m.g nú rata ég aldrei heim á hótel aftur"-angistinni!

  Og viljir þú komast út fyrir borgina.

  Einfaldast að taka lest.

  Skella sér til Boston.

  Connecticut.

  Kostar sárlítið miðað við flug og leigubíla.

  Og síst er það verra hinum megin Atlandshafsins.

  Margar borgir með frábær neanjarðarlestakerfi,

  sumar ofanjarðar, og svo er hægt að ferðast

  tvist og bast, út og suður...jæja, ekki norður og niður....

  en flest annað, milli borga, landa og hvað ekki.

  "Pís of keik"!

  Húsfreyja dáir lestar.

  Þrælaði síðast efasemdafullum bónda sínum með sér í eina

  í Barcelona, út fyrir borgina, út á lestarstöð upp í sveit

  og beint upp í kláf sem ruslaðist nokkur...hhm..mblmm..metra upp

  í klaustur í meðal....jæja..ókey.. frekar háum og bröttum fjöllum....

  aðeins gengin 5 mánuði á leið með djásnið

  Montserrat heitir klaustrið, og er dýrðar náttúruperla og staður

  fyrir snarklikkaða ferðalanga eins og húsfreyju.....svona aðeins

  meira stress fyrir "lofthrædda" karla á ferð með

  óléttar "best að vaða beint af augum"-konur!

  Og þangað hefði húsfreyja aldrei komist nema að

  því að "frábært lestarkerfi" var til staðar.

  Svo húkum við hér uppi á litla Fróni, með "götu-og vegaþröngasta"

  og "bílmargasta" þjóðfélag sem um getur í sögunni.....

  LESTARLAUS!

  SVEI!

  Þrjú hundruð og tíu þúsund hræður sem allar troðast

  og þröngva sér eftir sömu götum, strætum og vegum...

  á EIGIN bílum...og muna frónversku gullvægu regluna:

  ALDREI FLEIRI EN EINN Í BÍL..., er nóg til að

  æra óstöðugan...og gera hvern mann snarvitlausan

  í föstudagstraffíkinni!

  Ó, oss Frónbúa arma og auma!

  Húsfreyja vil fá LESTARKERFI um land sitt,

  ekki seinna en í gær.

  Má sosum byrja á Keflavík -Reykjavík vegna vandræða

  farþega "úr þotum"...húsfreyju er slétt sama, ef við svo

  fáum gott og skilvirkt lestarkerfi milli landshluta!

  Jamm!

  Á dekkstu og örvæntingafyllstu stundum húsfreyju,

  sér hún stundum litla Frón fyrir sér LESTARLAUST um alla

  ókomna tíð.....sniff...SNÝÝÝT!

  Ætli húsfreyja sé í alvöru eini Frónbúinn sem verður

  "kúguppgefinn" á því að aka smá spöl um uppsveitir

  Suðurlands, eða á því að aka í kaffi norður í land til tengdó!?

  Tala ekki um að vísitera ættina á norðurhjara á Húsavík?

  Jamm!

  "Búin að missa af lestinni"!

  Húsfreyja þarf að hressa sig upp með snarli og kaffi, og

  skella sér í það að skoða LESTAR á netinu....DÆS-!

  Góðar stundir og farið varlega í umferðinni....ALEIN í bílnum!

  P.S.  Myndin er frá Montserrat.

Farþegum í lestum fjölgaði vegna öskunnar

Rangur maður á röngum tíma...

  ....í vitlausum bæ.....kolvitlausri árstíð...

  ...eða hvað?

  Blessaður karlinn hefur auðvitað örvinglast

  af angist yfir "lélegri nýtingu" í vetur á

  "gengistryggða" hálfrar milljón króna snjósleðanum

  sínum, sem keyptur var 2007.

  Árið sem Frónbúar allir misstu "fjármálavitið",

  gerðust "óheppilegir bruðlarar" ala Pétur Blöndal,

  og brjáluðust í "flatskjáakaupum" og "bílakaupum"

  sem bökkuð voru upp með kolólöglegum mynkörfulánum.

  Jamm, það er slæmt að vera rangur maður á röngum tíma

  á snjósleða um hásumar á Seyðisfirði.....meira að segja í glasi.

  Verra að vera viti firrtur fjármálavitleysingur, hryðjuverkamaður

  og "óheppilegur bruðlari" með kerlingafáluna hana "Ísbjörgu "

  á bakinu......og flestir bláedrú!

  Húsfreyja hefur aldrei á sinni meðallöngu ævi setið uppi með eins margar

  og "glænýjar skilgreiningar" á sjálfri sér og þjóð sinni og nú.

  Stendur vart undir þessu húsfreyja.

  Viti firrtur fjármálavitleysingur?...sei sei jú.

  Fer létt með það.

  Býr í 3 herbergja íbúð,  sem hún á ekki krónu í,  þrátt fyrir

  að hafa borgað háar mánaðarlegar greiðslur af henni, í 14 ár.

  Ekur bifreið sem hún á minna en krónu í, þrátt fyrir að hafa

  borgar háar mánaðarlegar afborganir af henni í 6 ár.

  Horfir á flatskjá sem hún fékk í arf frá fóstursyni, sem hún skuldar

  þrefaldan, miðað við lánagreiðslur þær sem hún tók við af fóstursyni.

  Viti firrt!

  Ekki spurning.

  Hryðjuverkamaður?

  Er í déskotans vandræðum og basli með það.

  Á engin vopn nema bitlausa eldhúshnífa,

  nokkra títuprjóna og saumnálar, húsfreyja.

  Bóndi húsfreyju, að vísu  með ryðgaðan

  "bannað-að-veiða-rjúpur-nema-á-kvart-tungli-

  í-hríðarbyl-þá-Steingrímur-sést-brosa-á-þingi-byssuhólk"

  niðri í bílskúr, en hann kann húsfreyja ekkert að brúka.

  Drepa mann og annan...gjörsamlega VONLAUS, húsfreyja þar.

  Valdi sér að lífsstarfi að BJARGA mannslífum í lengstu lög og bæta

  líðan þeirra sem eigi varð borgið.

  Jamm, afspyrnu LÉLEGUR hryðjuverkamaður, húsfreyja.

  Óheppilegur bruðlari?  Eða Pétur Blöndal-isti?

  Húsfreyja er hreint ekki örugg að hún skilji "konseptið" hjá ágætum

  Blöndal hér.

  Óheppilegt, þar sem Pétur er eitursnjall að koma fram með ný "konsept",

  oss "óheppilegum bruðlurum" til umhugsunar og hjálpar á

  ögurstund.

  En húsfreyja heldur að hún sé að kveikja á Pétri og hans "konseptum".

  ERGO:  "Þið viti firrtir fjármálavileysingar "skituð upp á bak"

  í góðærinu, svo nú verðið þið að BORGA fyrir allan ykkar drulludamm,

  og damm útrásasvíðingana, damm fyrrum bankaeigenda,

  nú og alla þá skítaflórsdamma sem okkur hér niðri á þingi

  hugnast að láta ykkur borga fyrir!  Og HANANÚ!

  Jamm og jaso.

  Ekki er það gæfulegt.

  Máske að húsfreyja kanni hvort hún fái ekki "góðan díl "

  upp á einn herlegan snjósleða,

  og skelli sér norður í land og taki eina salibunu upp á

  Húsavíkurfjall!

  Snjórinn!

  Algjört AUKAATRIÐI!

  Sýna fram á "viti firrta nýtingu" aðal málið.

  Góðar stundir og skemmtið ykkur varlega á snjósleðum í sumar.

Drukkinn á snjósleða um mitt sumar

Sólríkar sunnlenskar uppsveitir.

 Siggi á Eiðum. 

 

  Síðustu tvær helgar hefur

  húsfreyja flakkað í sunnlenskum

  uppsveitum með 9 ára djásninu og bónda.

  Uppsveitir þessar eru hrein dásemd hvernig

  sem á það er litið.

  Hlykkjóttir vegir sem liðast um græna velli,

  grösug tún og merkilegt nokk, um skógi vaxin svæði.

  Yndisleg grasgræn flatneskja brotin upp og við taka

  hólar, fjöll, lækir ár og fossar.

  Iða í Biskupstungum.

  Afi húsfreyju Guðmundur Eyjólfsson ólst þar upp

  til 16 ára aldurs.

  Vörðufellið gnæfir yfir fallegum sumarbústöðum í hlíðum þess.

  Alltaf stansað við Iðu hér í den, þá faðir húsfreyju

  var bílstjóri og sérlegur ferðastjóri.

  Stóð við Löduna pápi, og horfði á vegrykið setjast.                Iða í Biskupstungum.

  Beindi skörpum augum á hverja þúfu og hvern stein,

  upp brekkuna að bænum.

  "Nú já, bara drífandi gangur í skógræktinn hjá þeim",

  mældi kyrkingslegar hríslurnar með augunum og kvað upp

  úrskurð sinn við eiginkonuna: "Að minnsta kosti 5 cm hærri en í fyrra, Stína".

  Stóð síðan og andaði fortíðinni að sér, þegar drengur sem að

  lokum varð faðir hans sjálfs, hljóp upp hlíðar og kleif kletta,

  smalaði kúm og kindum fyrir bóndann á Iðu í Biskupstungum.

  Sá kannski sjálfan sig sem dreng í Eyjunum einnig,

  klífandi kletta, hangandi í reipum að næla sér í svartfuglsegg.

  Annar staður, aðrir tímar en sami græni liturinn hér í hlíðum,

  og í fjöllum heima í ástkæru Eyjunum hans.

  "Þetta er vel gróin sveit, Stína".

  Laugarvatn var samt staðurinn hans pápa.

  Þar undi hann sér best í útilegum fjölskydunnar.

  Vildi helst tjalda inni í miðjum haug af öðrum ferðalöngum

  á tjaldsvæðinu.

  Móðir húsfreyju reyndi að draga hann innar á tjaldsvæðið,

  burt frá rykstróknum af veginum, og stöðugu röltinu

  nætulangt af sauðdrukknum unglingum.

  Tókst það með semingi.

  Samningslipur, pápi ef sá gállinn var á honum.

  Húsfreyja man margar ferðir um rykuga vegi uppsveita

  Árnessýslu.

  Rykgrár mökkurinn alltaf með í ferð, síaðist inn í Löduna,

  gerði hár grátt og heytugguþurrt, hálsinn þurran og sáran.

  Sjoppur voru hist og her á stangli, og oft eina björg

  barna og unglinga á ferð með foreldrum.

  "Pabbi, stoppaðu!  Við verðum að FÁ kók, við erum að drepast

  hérna aftur í, í öllu þessu ryki"!

  Og faðirinn félagslyndasti maður á jarðríki, tók ljúflega í það.

  En það kostaði sitt.

  Ó, JÁ!

  Þegar húsfreyja ásamt systrum

  hennar voru búnar að drekka kók í gleri, tvisvar hver,

  snæða ALVÖRU Prince Póló, 

  snöfla í sig grænum frostpinnum,

  reika um þúfurnar í kringum sjoppuna fimm sinnum,

  fara á salernið tvisvar hver,

  suða í múttunni um meira kók fjórum sinnum,

  suða í múttinni 10 sinnum að "leggja af stað aftur"...

  "já, bíðið aðeins, stelpur.  Þið sjáið að hann pabbi ykkar er að

  TALA við mann", var allur glans farinn af sjoppustoppinu.

  Enda beið löng og rykug leið  eftir fjölskyldunni að Skálholti fyrst,

  síðan að Gullfoss og Geysir og loks aftur heim í tjald á Laugarvatni.

  Drulluskítugar af vegrykinu, næðu þær kannski að komast í sund....

   og ah....já sturtu! HIMINSÆLA!

  En AÐEINS ef þær kæmu föðurnum einhvern tímann í náinni framtíð

  frá helvísku sjoppuræskninu.

  Alveg voru systurnar vissar á því að pápi væri búinn að       Fossinn eini úr gulli gjör.

 " ræða við" bróðurpartinn af sveitinni í kring,

  alla Eyjamenn í 50 kílómetra radíus á svæðinu í sumarfríi,

  og slatta af höfuðborgarbúum, sem svo einkennilega vildi til

  höfðu allir unnið hjá Einari ríka niðri á Granda um leið og pápi...

  enda þær búnar að "staldra við" í sjoppufjandanum í 1 og hálfa klukkustund!

  Hvurn fjandann var ALLT þetta fólk að gera hérna....

  ..Á SAMA TÍMA og pápi???

  Já, og hvernig í ósköpunum tókst 3000 manns úr EYJUM,

  að FINNA pápa í einnni vesælli sjoppu með einni bensíndælu fyrir utan,

  við rykugan þjóðveg, á einskis manns landi

  EINHVERS STAÐAR í uppsveitum Suðurlands???

  Það voru engir "G.SM.-símar" til, þeir voru

  "framleiðslugalli" í óræðri framtíð systranna á þessum tímapunkti

  í lífi þeirra.

  Hvernig fór pápi þeirra að þessu?

  Það varð vart þverfótað í sjoppunni fyrir fólki.

  En eigi að síður...fólk kom og fór.

  Allir nema Siggi á Eiðum, pápi systra.

  Hann stóð á miðju gólfi, umkringdur fólki, spjallaði og hló.

  Ó, þær systur armar.

  Nú yrði búið að loka í sundið á Lugarvatni, þegar þær loks

  kæmust þangað seint og um síðir, svo þær yrðu að sofa með

  ógeðslega skítugt og þurrt hár heila nótt í tjaldi!

  Hrollur!

  Á fyrsta tug 21 aldar er öldin önnur, en 1973-1978 í uppsveitum

  vors fagra lands.

  Flestir vegir eðalfínir og malbikaðir og gráir rykstrókar á vegum eru að

  verða "útdauðir" líkt og geirfuglinn eini og sanni...og lundinn

  stefnir í að verða, nema Johnsen í Eyjum reddi honum.

  Treystir honum vel til þess, húsfreyja,  útsjónasamur Johnsen.

  Lödur einnig að verða "útdauðar" en Toyotur og Hondur

  mætast reglulega á hlykkjóttum mjóum vegum, og jeppaferlíkin

  nánast "nauðga" öðrum farartækum út af og ofan í skurða.

  Jamm.

  Öldin önnur.

  Siggi á Eiðum er horfinn í "Sumarlandið", og sjoppur í uppsveitum

  vart svipur hjá sjón síðan hann hvarf þeim sem kúnni.

  "Sjoppuleyndarmálið" tók hann með sér í gröfina!

  Eyjamenn bara alveg hættir að "hópast" í sjoppur Suðurlands á ferðum sínum.

  Merkilegt.

  En rosalega hlýtur að vera mikið stuð í öllum SJOPPUM SUMARLANDSINS

  eftir að pápi kom þangað!

  Og landið er fagurt í uppsveitum eftir sem áður, og ætíð gaman að fara um það

  á fallegum sólardegi.

  Vötn, þjóðgarðar, fossar og gjósandi hverir...já og auðvitað

  "maðurinn á hjólinu" með bláa bakpokann á bakinu...

  hann kemur víða við í uppsveitunum.

  Við hin notum Toyoturnar og Hondurnar.

  Góðar stundir og "staldrið" endilega við í sjoppu á leiðinni.

  Oft skemmtilegt mannlífið með kók í hendi.

 

P.S.  Allar myndir með pistli þessum teknar af húsfreyju.       Maðurinn á hjólinu með....

Uppsveitirnar að opnast

Hva...er búið að hækka...

  ....hraðaksturssektina upp í 250 þúsund kall???

  Djö....það hefur þá alveg farið fram hjá húsfreyju.

  Eitthvað stórt hlýtur að hafa gerst í "umferðarátakandi"

  lögregluumdæmi Húnvetninga!

  Eða hvernig í ósköpunum annars, hafa þeir efni á að gera

  út sjálfa þyrlu Landhelgisgæslunnar, til þess eins að

  nappa menn á hraðferð??

  Eða grípa "stúta" í vegriðasveiflum og "skurðadýfum"?

  Eru hinir "hraðsektaelskandi" lögregluþjónar Húnvetninga

  komnir á "sérfjárlög" hjá Ríkinu.....eða er Umferðarráð búið að

  fá samþykkt að þeir húnversku megi rukka menn fyrir

  bifreiðalegan glannaskap, drykkju og búfjársdráp

  í "gengistryggðum EVRUM...."?

  Eða japönskum ofurtryggðum jenum?

  JEMINN.

  Húsfreyja er komin í sumarfrí....HALLELÚJA....ÓLEI....ÓLEI...YESS!!!

  Afsakið missti sig aðeins þarna, húsfreyja.

  En húsfreyja á nú inni eitt ágætis heimboð frá tengdó

  sínum, sem fyrir tóma hrekki, pretti og svik örlagadísa, húsfreyju,

  ÞURFA endilega að búa í Húnavatnssýslu!

  Húsfreyja hefur þrisvar á meðal langri ævi sinni

 verið tekin fyrir of hraðan akstur.

  Einu sinni á 41s kílómetrahraða á í gegnum hverfi sem

  nýlega hafði tekið upp 30 kílómetra hámarkshraða.....

  bévítans ökusvíðingur húsfreyja, þegar sá gállinn er

  á henni.

  En hin tvö skiptin bæði.....aha...í Vestur-Húnavatnssýslu.

  Nösk eruð þið.

  Þarna var húsfreyja í sinni herlegu bifreið, að dást að

  náttúruundrum Hrútafjarðar, hrossum með tögl og föx

  í beinni línu út frá líkömum sínum í þokkalega svæsnum

  vindblæstri, þegar...babú...babú...babú...blikk...blikk..blikk.

  Húsfreyja hélt eitt andartak að hún hefði ekið inn á

  "útihrossadiskótek" fyrir forvitna höfuðborgarbúa á

  ferðalagi um húnverskar grundir...en NEI!

  Ofurljúfir þjónar laganna í Húnavatnssýslu

  höfðu mælt húsfreyju á 107 kílómetra

  hraða...."MJÖG ALVARLEGT BROT, FRÖKEN,

  en gáfu lítið út á spurningu húsfreyju um

  bifreiðarnar tvær sem nýverið höfðu "FARIÐ FRAM ÚR HENNI!

  Sneypt og niðurlút og SEKTUРhélt húsfreyja áfram

  á 90 kílómetra löglegum hraða.

  Erkisvíðingarnir sem höfðu farið fram úr henni á 107 voru báðir

  komnir í snarl í sjoppunni á Hvammstanga, þegar hún

  ók þar hjá.

  Jamm.

  Og nú er sem sagt húsfreyja á leið til Hvammstanga

  aðra helgi, enn og aftur.

  Með sveimandi þyrlu yfir höfði sér, blikkandi löggubíla á

  hælunum, og hrossin utan vegar eru löngu orðin

  kúguppgefin á því að reyna að standa af sér storm

  með tögl og föx út í loftið og eru löggst fyrir í skjóli.

  Ó, húsfreyju arma!

  Máske húsfreyja athugi hvort hún geti ekki leigt sér

  einn herlegan "míní-scooter", þessa sem komast aðeins

  55 kílómetra hraðast, skelli svo djásninu á bögglaberann,

  bóndinn fer í "hliðarvagninn með farangrinum",

  og brunar síðan fjölskyldan á 2-3 sólarhringum norður í Húnavatnssýslu....

  ....það er þá passlegt að snöfla í sig einni eðal kvöldmáltíð

  hjá tengdó, gista eina nótt og halda heim aftur í býtið

  næsta morgun!

  Jamm.

  Það gengur mikið á í Húnavatnssýslunum.

  Aldrei dauður tími.

  En góðar stundir og farið varlega í umferðinni.....og LÖTURHÆGT

  í Húnavatnssýslunum!

Fylgst með umferð í Húnavatnssýslum