Botnlausa glerhítin okkar Frónbúanna..

  ...er bísna lagleg á að líta, þá

  ljósaperur loga í gluggum á dimmri

  vetrarnótt.

  Gleður, hressir, bætir og kætir þá sem merkilegt nokk,

  hafa auraráð og geta sótt tónleika reglulega

  í íðihljómfagra sali Hörpunnar.

  Mun sjálfsagt einhvern tímann borga sig upp, Harpan...

  svona í kringum 2067, þegar þeir síðustu af

  "við- verðum- LÍKA- borga- Hörpuna-kynslóðinni",

  hrökkva upp af í hárri elli.

  Þeir "ríku-æ,æ-smá-bakslag-nei, setjum bara þjóðina á hausinn- aftur orðnir ríkir",

  hér uppi á litla Fróni þá, verða auðvitað

  löngu búnir að gleyma kreppu, bankagjaldþroti, niðurskurði

  og ofursköttum á venjulega meðaljóna og láglaunaða.

  Aftur komnir með sand af pappírspeningum í bankabókina og

  fjárfesta þá í verðbréfum fyritækis til húsa í "póstkassa" við

  hliðargötu í lítilli borg á eyju í Suðurhöfum...Tortola kemur

  einhverra hluta vegna, upp í hug húsfreyju.

  Ungir Sjálfstæðismenn verða orðnir aldnir, vellauðugir, fyrrum pólitíkusar,

  sem mæta í Hörpuna í hverjum desembermánuði að hlusta

  Frostrósir...sem þá hafa fengið nýtt og heitara nafn og nefnast "Peningablóm".

  Þeir glotta í kampinn yfir bernskubrekunum, og nikka hvorn annan:

  "Helvíti voru við sniðugir að nota Hörpuna og milljarðalánin hennar 

  okkur til framdráttar þarna um árið".

  Jamm.

  Eftir stendur Harpan. 

  Glerhöll sem kostar þjóðina MILLJARÐA mitt í verstu kreppu

  heims frá árinu 1933.

  Allt í boði peningafíkinna fjármálabraskara,  gráðugra bankagosa og

  spilltra politíkusa.....já og auðvitað eigum við hin,

  "nautheimsku fjármálavitleysingarnir og flatskjáareigendurnir"

  okkar sök í því hvernig fór.

  Létum gabba okkur og ginna, og sitjum nú uppi með

  5. ára gamla flatskjái, sem við verðum kannski búin

  að greiða upp á næsta ári.

  Bifreiðar okkar eru hratt og örugglega að verða að

  FORNBÍLUM, og verið er að reyna að finna leið

  til að plokka af okkur þann litla sparnað sem við

  eigum eftir til elliáranna.

  En huggun harmi í, þá mun máske góðhjartaður fyrrum

  ungur Sjálfstæðismaður, bjóða öldruðum

  borgendum Hörpunnar í hópferð í hjólastólarútu

  niður í Hörpu að skoða herlegheitin.

  Selja þeim kaffibolla og hnallþóru á kaffihúsi Hörpunnar,

  og spila Kristján í ferðaspilara á meðan.

  Verður brilliant.

  Spáir húsfreyja.

  En Harpan er komin til að vera.

  Og við verðum að vera sátt með þann raunveruleika,

  hvort sem við höfum efni

  á að fara á tónleika þangað eður ei.

  En svo gætum við náttúrulega fengið eina svaðalega

  grenjandi vetrarlægð að suðvestan...og Harpan

  fokið á haf út....eða hvað?

   Nah, varla.

  Góðar stundir og njótið nú allra yndislegu jólatónleikanna

  í desember....á flatskjánum ykkar.

 

Af niðurskurði í hreyfifærni.

  Húsfreyja lá bakk í bælinu.

  Heilaræfillinn hafði að gömlum og góðum sið sent

  "ordrur" beint niður á vöðvaliðið í hægri öxl húsfreyju,

  og skipað því að reisa kerluna upp, og ýta henni fram úr

  rúminu.

  RÆS, var boðorð dagsins, enda klukkan að ganga 11 á laugardagsmorgni.

  Það var þá sem allt fór til andskotans.

 "SETUVERKFALL"! ! , orgaði verkstjóri axlarvöðva

  húsfreyju.

   "Þetta er er ekki að gera sig hérna hjá

  frúnni!  Hún er búin að bræða úr öllum

  leiðurunum (taugunum) og rústa

  helvíska stóra lyftikrananum (aðal-sininni)".

  Verkstjórinn spýtti  bálreiður á einn reittan "leiðarann" sem sendi frá sér

  med det samma, mergjaðar eldglæringar

  og krampakenndar bylgju eftir öxl niður í úlnlið og eftir hálsi upp

  í haus á húsfreyju.

  ÁÁÁ!

  Húsfreyju sundlaði af sársauka.

  Hefði steinliðið yfir hana ef hún hefði ekki verið útafliggjandi

  í rúmi sínu hvort eð.

  Hvað var að gerast?

  Heilaræfillinn var miður sín, og sendi með hraði

  sveit "sjúkraliða" (bólgusvara) niður á hægra axlarsvæðið.

  Þar var allt í helvísku báli og brandi, tjóni og tjöru, rúi og stúi.

  Aðallyftikraninn var ryðgaður FASTUR í síðustu stöðu, enda búin að

  bólgna út í tvöfalda stærð sína.

  Leiðarar flestir undir einhverju djö... fargi, klemmdir, óvirkir

  og tættir.

  Sjúkraliðasveitinni féllust hendur, þegar vöðvaverkstjórinn

  ullaði illskulega framan í hana, og sagði henni að

  drulla sér aftur upp í stjórnstöð, og láta andskotans

  "bossinn" (heilaræfilinn") koma viti fyrir frúna. 

  "Nú verður frúin að andskota sér

  til læknis í einum hvínandi hvelli,

  og ekkert djö... "þetta lagast-kjaftæði"!

  Vöðvaverkstjórinn var orðinn sótrauður í andliti af vonsku, pirringi

  og aðgerðarleysi:

  "Þangað til erum við strákarnir farnir í

  VERKFALL, og snáfið þið upp!

  STRÁKAR!  Komið!  Við tökum slag

  í félagsvist".

  Húsfreyju tókst með harmkvælum að koma sér fram

  úr rúminu.

  Hún var lent í bullandi niðurskurði á hreyfifærni

  í hægri öxl, og ekki bara hægri öxl.

  Hún var komin með myljandi niðurskurð á

  hreyfifærni í hálsi hægra megin einnig.

  Jaso.

  Nú voru góð ráð dýr.

  Húsfreyja skellti í sig einni tveimur bólgueyðandi verkjatöflum.

  "Húmbúkk"! , orgaði vöðvaverkstjórinn, og

  gaf í næsta spil í félagsvistinni.

  Húsfreyja náði í hitapokann sinn með erfiðismunum,

  sat í hálftíma með hann á hæ öxl sinni.

  "Nú hlyti þetta að fara að lagast".

  "Je RÆT"! , vöðvaverkstjórinn leit ekki

  einu sinni upp frá félagsvistinni.  Var að vinna.

  Húsfreyja var í öngum sínum.

  Og að drepast í öxlinni.

  Heilaræfillinn reyndi að höfða til heilbrigðar skynsemi

  sinnar, og laumaði hugmynd um læknisheimsókn

  að frúnni.

  Húsfreyja hafnaði svoleiðis VESENI samstundis.

  Auðvitað hlyti þetta að "lagast".

  "DREAM ON, hálfviti" , gargaði

  vöðvaverkstjórinn, og trompaði spaðaásinn.

  Heilaræfillinn fékk nærri því verki í vinstra heilahvelið af álagi og pressu:

  Einhvern veginn varð hann að fá frúna til að fara til læknis:

  "Ömm, kæra frú.  Afi yðar og faðir

  voru báðir gigtarskrokkar, og afinn

  meira að segja með hroðalega slitgigt.

  Vilduð þér nú ekki vera svo vænar og

  skreppa til heimilisdoktorsins og fá

  úr því skorið, hvort öxl yðar sé ónýt af

  sliti, eða hvort einhverju verði bjargað

  með sjúkraþjálfun eða aðgerð"?

  Hefði heilaræfillinn verið með hjarta, hefði hann verið með það

  í buxunum, svo stressaður og auðmjúkur var hann.

  "Hvaða stress er í gangi", húsfreyja var rasandi.

  "Þó ég sé með smá "stirðleika" í öxl eftir langa vinnuviku,

  er það ekkert að tapa sér yfir".

  "FÍFL", vöðvaverkstjórinn hló illyrmislega,

  um leið og hann gaf í næsta spil.

  "En kæra frú" , heilaræfillinn var gráti næst,

  ég er búin að missa alla stjórn

  á vöðvaliðinu í öxl yðar, og þeir

  eru allir farnir í verkfall...gerið nú

  þetta fyrir mig".

  Húsfreyja setti í brýrnar.

  Tarna var ljóta.

  Ekki gat hún mætt í vinnu með "hangandi hendi"

  á mánudag...varla að hún þyldi við í fríi heima

  um helgina.

  Ákvað að fara að skynsömum boðum heilaræfilsins,

  og kom sér til "doktorsins".

  Nú sést húsfreyja á blússandi fart á leið til sjúkraþjálfa

  tvisvar í viku, þar sem helvískur aðallyftikraninn er mýktur upp,

  og leiðararnir eru í "hljóðbylgjumeðferð".

  Vöövaliðið er aftur komið til starfa:  "Hún hefði

  nú mátt leyfa okkur að klára

  þriðju umferðina í félagsvistinni,

  frúin. En auðvitað er alltaf gleðilegt

  þegar fólk fer að skýrast í hugsun

  á gamals aldri og stíga í vitið"! 

  Einnig má sjá húsfreyju utan dyra flesta daga að loknum

  vinnudegi, íklædda sínum rauða kuldagalla,

  sveiflandi örmum á gangi eins og bolsévikki í her

  Stalíns á Rauða Torginu.

  Húsfreyja veit það fyrir víst, að heilaræfillinn hennar er

  alsæll.

  Húsfreyja og vöðvaverkstjórinn hins vegar, ræðast ekki við.

  Sættast kannski á Jólum.

  Kannski.

  Góðar stundir og hugið vel að heilsunni á köldum vetrarmorgnum....

  annars eru allir velkomnir í bolsévikkamarseringuna með húsfreyju.

 

 

Byssulausir og skírteinalausir..

  ..þá er næsta víst að rjúpnaveiðimenn fari

  rjúpnalausir heim af fjalli.

  Jólamaturinn á Aðfangadag í bullandi mínus, þar með.

  Væri máske ráð að skreppa

  með "boga og örvar" í eina herlega

  rjúpnaveiðiferði Í LOGNI,

  finnist ekki helvísk skírteinin.

  Og í ítrustu neyð, verður að taka Spaugstofumenn

  á þetta, og "dulbúa" nokkra kjúlla.

  "Bogi og Örvar" þeirra Spaugstöfumanna,

  væru tilvaldir "dulbúningaráðgjafar"....hehehe.

  En að öllu gamni slepptu, óskar húsfreyja rjúpnaveiðimönnum

  öllum, góðrar veiði og gleðilegrar jólamáltíðar......og í guðanna bænum

  passið upp á byssupappírana ykkar.

  Góðar stundir.

Botnlaus heimska...

  ...einn ganginn enn, hjá fulltrúum atvinnurekenda að

  semja um svona "gífurlega háar" launahækkanir

  við fólk sitt.

  Djö....er að heyr'etta.

  Eru menn endanlega búnir að tapa sér?

  Og sjálfir fulltrúar atvinnurekenda!

  Að láta sér "detta í hug" að sauðsvartur almúginn

  þurfi á launahækkun að halda!

  Fáránlegt!

  Hvað með það þó kaupmátturinn hafi "HRAPAÐ" eitthvað?

  Og lánin hafi HÆKKAÐ.

  Og skuldirnar heimilanna hafi aukist.

  Og eignirnar hafi lækkað í verði.

  Og þó búið sé að skera niður hjá öldruðum, öryrkjum, geðsjúkum, og

  sjúkum......og skera niður.....og skera enn meira niður.

  Verðbólga aukist.

  Krónan hafi fallið...fallið.....og fallið!

  Þó búið sé að slökkva öll ljós á Reykjanesbrautinni.

  Setja upp kreppuhöfn í Landeyjasandi "ófæra" skipum....sér í lagi Herjólfi.

  Afskrifa einhvern helvískan haug af milljörðum fyrrum

  bankaeigenda og útrásarvíkinga, svo þeir geti nú

  pottþétt gefið frúnum Rolex í jólagjöf og unglingunum

  nýjasta "eplið, æpoddinn og snjallsímann" í jólagjöf.

  Já, hvað með svona SMOTTERÍ?

  Hrikalega búnir að skíta upp á bak, fulltrúar atvinnurekenda.

  Svona bara gengur ekki, strákar!

  Þetta skítapakk sem moðast í láglaunastörfunum,

  á ekki skilið að fá "alla" þessa þúsund kalla í launahækkun.

  Kann ekkert með peninga að fara þetta láglaunalið.

  Eyðir þessu öllu í eittthvert fánýti eins og salti í grautinn,

  kuldaskó á krakkana sína og í hita og rafmagn.

  Dettur ekki einu sinni í hug, láglaunadótinu, að reyna að

  fjárfesta  í ódýrustu Rolex-úrunum, hvað þá litlu, demantskreyttu,

  penu úri frá DIOR.

  Neipp, og vill frekar belgja sjálft sig og krakkana sína út af mat

  í heila viku þetta lið, en að skreppa á föstudegi í lítinn léttan salatbröns

  á Borginni með vinnufélögunum.

  Og glætan að það hafi rænu á að splæsa einu flottu

  veski úr krókódílaskinni á tengdamúttu í jólagjöf, NEIPP!

  Kaupir hræbillegar vetrarbomsur á götumarkaði í Hagkaup á kerluna.....

  og handska með....úr gervileðri.

  Svei!  Og aftur SVEI!

  Þetta er svaðalega hrikalegt.

  Svona vonlaust lið, þarf í mesta lagi einhverja hundraðkalla

  í launahækkun "annað hvert ár".

  Alveg nógu gott á svona fólk sem drullaði algjörlega upp á bak í góðærinu

  og keypti sér heilan "flatskjá" með myntkörfuláni.

  Húsfreyju er gróflega misboðið, þó hún sé ein af láglaunapakkinu sjálf

  og hafi asnast til að þiggja einhverja þúsundkalla í launahækkun eins og allir hinir.

  Ja, svei!  Hún ætti að sjá sóma sinn í því að afþakka eins og rúmlega helming

  af launahækkun sinni....ef ekki alla...nema kannski 300 kalli fyrir

  blandi í poka á laugardögum.

  Og húsfreyja segir enn og aftur eins og Tóti Pé

  "aðal hagfræðinganna" í Seðlabanka (sumra) landsmanna:

  HVERNIG DATT YKKUR ÞETTA Í HUG?

  Góðar stundir, og mikið erum við Frónbúar "heppnir" að eiga svona

  góðan Seðlabanka og ENN BETRI aðalhagfræðing til að hafa

  "fjármálavit" fyrir okkur.

 

„Hvernig datt ykkur þetta í hug?“

Hvað saðð'ann?

  Marinó Tý fimm ára var mikið niðri fyrir.

  Enda Kafteinn Kolbeinn nýbúinn að ropa ofan

  í flugvélatankinn, á hrapandi flugvélinni, með

  Tinna og Tobba innanborðs, á meðan vondu karlarnir tveir

  svifu til jarðar í fallhlífum.

  Systurdóttir var á 200 kílómetra hraða að þýða og talsetja fyrir soninn,

  því myndin var ekki með íslensku tali heldur texta.

  Í þrívídd samt.

  Marinó var með rödd sína stillta á HÆSTA styrk, svo

  bíóáhorfendur í fimm bekkja radíus fengu "kommenta" hans beint í æð.

  "Það blæðir líka úr eyrunum á mér",  Væla Veinólínó ekki síður að

  misbjóða viðkvæmum hlustum Marinós en Kafteins Kolbeins.

  "Ó MÆ GOD", Tinni fljúgandi í loftköstum á eftir bófunum,

  í brjálaðri tilraun að ná þremur bréfsnifum.

  "Hvað saðð'ann, mamma"?

  Það var mikið hlegið, og spennan var ærandi í bíósalnum.

  Tinni og Kolbeinn ekki að klikka.

  Náði húsfreyju alveg, myndin.

  "Skeggjaðir hertir þorskhausar" og Rögnvaldur rauði fékk að

  kenna á reiði Kolbeins.

  Húsfreyja hló hátt og mikið, og skemmti sér konunglega.

  Tíu ára djásnið vissi ekki góða stund, hvort hún ætti að vera vandræðaleg

  yfir háværum kommentum Marinós eða gassahlátri móðurinnar,

  en ákvað að lokum að gleyma sér í kvikmyndinni.

  Systurdóttir þýddi og talsetti í gríð og erg.

  "Ég skil núna, hvað þú gekkst í gegnum með mig, þegar þú

  bauðst mér á Disneyteiknimyndirnar hér í den, Sigga, og þurftir að þýða

  hverja einustu setningu", systurdóttir þurr í munni og sár í

  hálsi í bíólok.

  Það hlakkaði örlítið í húsfreyju, sem enn er að berjast við

  krónískt hæsi frá árunum 1990-1995 eða 6 , þegar

  einhverjum snillanum í kvikmyndabransanum

  datt LOKS í hug að "talsetja" Aladdin.

  Sérlegur "talsetjari" systurdóttur þessi ár, þegar Disneyfabrikkan

  ungaði út nýjum teiknimyndum jafnt og þétt, einni eða tveimur á ári.

  Hélt uppi Apoteki Þorlákshafnar árum saman með

  Strepsils hálstöflukaupum, húsfreyja. 

  Fór með einn Strepsilspakka á sólarhring, í heila viku eftir "talsetningu"

  fyrir systurdóttur.

  Og stundum dugði ekki ein bíóferð...

  "Sidda mín, þetta var frábær mynd, eigum við ekki að fara

  aftur næsta laujardag"?

  Hefur húsfreyja minnst á það , að henni finnst "íslensk talsetning"

  á barna- og teiknimyndum, einhver mesta snilld sem hefur

  verið upp fundin í voru litla landi.

  En draumar og vonir húsfreyju um frama sem heimsfræg söngkona

  dóu drottni sínum, steindrápust, og voru jarðaðar þessi

  "talsetningarár" hennar með systurdóttur.

  Hins vegar er systurdóttir eldheitur áhugamaður um kvikmyndir í dag,

  allt frá teiknimyndum upp í drama, grín og morðgátur.

  Kannski á húsfreyja örlitla hlutdeild í áhuga hennar þar með,

  fyrst hún fórnaði frægð og frama og RÖDD sinni fyrir

  gleði lítillar stúlku í bíó.

  Hver veit?

  En vissulega doldið GAMAN að systurdóttir skyldi

  þurfa að "talsetja" sjálfan Tinna fyrir Marinó.

  Finnst húsfreyju..hehehehehe.

  Hefði viljað heyra systurdóttur þýða og talsetja

  enska orðasambandið hans Kaftein Kolbeins: 

  "Þúsund skrykkjóttar tindabykkjur í þorskavíti".....hehehe.

  Kvikmynd þessi um Tinna og félaga er tær snilld að mati húsfreyju,

  svo kíkið endilega í bíó.

  EN AÐVÖRUN:  Fólk með VIÐKVÆM eyru ætti að

 hafa með sér bómullarhnoðra...til að stöðva

  "eyrnablæðinguna".

  Góðar stundir og látið ekki frostið bíta ykkur í tærnar.

Hvað er svo glatt, sem góðra...

  ..."þingmanna-fundur"....

  HALLELÚJA!

  Þingmannasveitin sunnlendingana komin fram.

  Búin að vera týnd Eyjamönnum mánuðum saman,

  ef ekki árum, svo þeir hófu dauðaleit.

  Auglýstu með heilsíðu í Mogganum.

  EUREKA!

  Þingmennirnir þar sunnan heiða fundnir, komnir fram, komnir í ljós.

  Rak upp á fjörur Eyjamanna í einum hvínandi hvelli, eftir

  Moggaauglýsinguna, svo nú skal fundað.

  Það verður fundað um beljandi stórfljót með

  læti og aurburð inn í Landeyjahöfn.

  Um svínslega illgjörn eldfjöll undir jöklum að spúa ösku

  ofan í Landeyjahöfn.

  Um stórstreymis djöfulegan öldugang og sandrótshavarí í Landeyjahöfn.

  Um risastóran, djúpristandi "ælukopp" sem ætlað er að komast inn í

  Landeyjahöfn í öllum veðrum, í stórstreymi, með öskuspúandi

  eldfjall sem hafnarvörð, og lítil, nett jökulhlaup í Markarfljóti.

  Eyjamenn eru heitir.

  Þeir vita aldrei hvort leið þeirra liggur um ægifagrar sveitir

  Rangárvallasýslu eða hvort þeir geta skroppið í gólf

  í Þorlákshöfn, á leið sinni í höfuðborgina.

  Allt í tómri óvissu.

  "Hvert á að sigla í dag"? Kvíðvænlegasta og ömurlegasta spurning sem

  starfsmenn Herjólfs heyra.

  Þjást sjálfsagt allir sem einn af OFSA-KORTER-FYRIR-FERÐ-KVÍÐA, starfsmenn

  þess góða skips.

  Jamm, en gleður húsfreyju ósegjanlega, að þingmenn suðurlands

  skuli hafa komið í leitirnar.

  Var farin að hafa verulega áhyggjur að þeir hefðu

  týnst á leiðinni út í Eyjar, á þessum stutta tíma frá opnun

  Landeyjahafnar, og væru sem villuráfandi rollur,

  soltnir, veðurbarðir og illa til reika, "í óskilum "

  á einhverri Fjallabaksleiðinni.

  Vonar húsfreyja að góðar lausnir á samgöngumálavanda

  Eyjamanna finnist á fundi þessum, og að allir gangi sáttir frá borði.

  Verst ef að þingmennirnir TAPASt aftur á leiðinni upp á land....

  En kannski Eyjamenn splæsi bara undir þá flugvél...hehehe.

  Góðar stundir, og vonandi fer fram reglulegt "manntal" niðri á Alþingi....

  .....

  ..slæmt ef finnast fleiri sauðir af fjalli á haustin en þingmenn á Alþingi.

Suðursveitin þingmannanna týnd og...

  ...tröllum gefin?

  Kannski bara stóra strand mánuðum saman í

  mynninu á Landeyjarhöfn?

  Að villast á tjaldstæðinu í Þorlákshöfn?

  Eða máske bara lögst í ferðalög um landið?

  Hefur þá ef till dagað uppi á kræklóttum og lítt

  akfærum vegum Vestfjarða?

  Orðið úti uppi á miðri Vaðlaheiði?

  Hehehehe..bara snilld þessi auglýsing Eyjamanna.

  Samgöngumál eru í svaðalega djúpum skít uppi á

  litla Fróni, af og til... oft og iðulega... nánast alltaf í Landeyjahöfn

  ....og svo leggjum við niður

  innanlandsflugið eða fækkum flugferðum öðrum kosti.

  Húsfreyja sendir Eyjamönnum enn og aftur baráttukveðjur.

  Góðar stundir og góða ferð þá þið skreppið í ferðalög um litla Frón.....

  Tekur langan tíma!

Auglýsa eftir þingmönnum

Sælla er ....

  ...að selja en þiggja".....

  Eða nei.

  Hvurnig var aftur þetta fína orðtak úr Biblíunni?

   "Sælla er að gefa en selja".....nei, það

  er eitthvað öfugsnúið við þetta hjá húsfreyju.

  "Sælla er að þiggja en selja".....bölvað rugl er'etta.

  Húsfreyja viðurkennir fúslega að hún er hálfdofin

  í hausnum, eftir að sjúkraþjálfi hennar togaði og teygði

  á háls hennar og herðum í dag.

  Sjúkraþjálfinn og húsfreyja ræddu Gaddafi steindauðan í miðju hálstogi...

  "Sælla er að skjóta Gaddafi en rökræða við hann"......NEIPP!

  Amerískt, en ekki rétt orðtak.

  Húsfreyja er bara ekki með öllum mjalla, að muna ekki svona

  auðvelt mál.

  "Sælla er að selja en gefa"....aaaaarrrgh.

  Þetta er ekki að gera sig.

  Sjúkraþjálfi er að losa um "klemmdar" sinar og taugar

  í hægri öxl, hálsi og handlegg húsfreyju.

  Sjálfsagt náð að losa hressilega um og hleypa upp í haus

   á húsfreyju einhverju svaðalegu magni af súrefni í dag.

  Húsfreyja þá með hrikalega súrefniseitrun í hæ heilahveli, og það

  fyrsta sem útstrokast úr minni hennar eru orðtökin

  úr Biblíunni, sem hún lærði hér í den.

  "Sælla er að hækka tekjuskattinn en lækka laun bankastjóra....

  Neipp, þetta er mottó ríkisstjórnarinnar í kreppu.

  "Sælir eru útrásarvíkingar því þeirra eru milljarðarnir í

  bönkum Kyrrahafseyja"....

  Jaso, komin með Fjallræðuna í hönk líka, húsfreyja.

  Hún á sér vart viðreisnar von úr þessu, konan.

  En fínt framtak hjá Kross- og Detox-hjónunum.

  Góðan fatnað á að nýta, og því ekki selja hann, svo

  aðrir njóti, ef þú getur ekki notað hann sjálfur/sjálf.

  Endurnýting er boðorð dagsins.

  Góðar stundir, og munið að....

 

  SÆLLA ER AÐ GEFA EN ÞIGGJA.

 

  Hehehe, náði ykkur næstum.

Jónína Ben og Gunnar í Krossinum selja fötin sín

Landamæragæsla?

  Húsfreyja er Rati, með stóru erri.

  Sjálfsagt búin að skíta upp á bak árum saman.  Í landafræði!

  Veit minna en ekki neitt um land sitt og mörk/"landamæri" þess.

  Er búin að telja sjálfri sér trú um það árum saman,

  að litla Frón sé eyríki, og hafi því engin eiginleg

  "landamæri" við önnur lönd, nema ef vera skyldi að

  til væru "hafmæri" eða "sjávarmæri".

  Hefur jafnvel talið að LANGT væri til annarra landa

  héðan frá Litla Fróni, svo einungis væru færar

  tvær"útgönguleiðir" af landinu, ergo, með skipi eða

  flugvél.

  En neipp, húsfreyja veður í villu og svima, að vanda.

  Hér eru sjálfsagt búin að vera til "landamæri" árum saman

  upp á litla Fróni með myljandi "landamæragæslu".

  Ja, hvurn árann.

  Allt farið fram hjá húsfreyju.

  Hreinlega stígur ekki í vitið, konan.

  Veit ekkert í sinn haus.

  Veit minna en Jack Nicholson í  "One Flew Over The Cookos Nest",

  eftir heilaaðgerð.

  Jaso.

  Tarna er ekki gott afspurnar.

  Húsfreyja mun nú leggjast yfir gömlu Landafræðiskrudduna

  sína, og lesa af hörku.

  Lágmark að hún viti "hvaða lönd" liggja að litla Fróni og deila þannig með því

  "landamærum".

  Væri rosalegt ef húsfreyja hefði misst af því, að hafa

  samliggjandi landamæri við Ameríku.

  Hehehe...stóðst ekki mátið, húsfreyja.

  Kitlaði "meinlegu taugina" í húsfreyju, frétt þessi.

  Fáum kannski fregnir af flóttatilraun yfir "landamærin" upp á litla Fróni

  í kvöld á Stöð tvö.

  Góðar stundir.

 

Hert landamæragæsla eftir rán

Afdjöflunaraldur?

  "Mig langar að sjá "Footloose", mamma, djásnið var

  kengspennt yfir kvikmyndatreiler í sjónvarpinu.

  "Er þett'ekki bara unglingamynd"? spurði bóndi sposkur.

  "Ég sá gömlu myndina sem mamma á, þegar ég var átta ára",

  tíu ára djásninu mikið niðri fyrir, "ég er sko ekkert unglingur"!

  Svo háttar til að tíu ára djásni svona heldur kvíður fyrir unglingsárunum,

  og svo rammt kveður að þessu stundum að húsfreyju fer að

  gruna að djásnið sé Þórbergur Þórðarson skáld og rithöfundur endurborinn.

  En Þorbergur heitinn var ekkert að skafa utanaf því þegar kom að

  unglingsaldrinum.

  AFDJÖFLUNARALDUR, minnir húsfreyju að það góða skáld hafi haft um

  unglingsárin.

  Og ekki nóg með það,  Sobbeggi afi hefði ekki mætt á kvikmynd

  sem FOOTLOOSE, nema  heiladauður, í dái eða örendur.

  Tónlist átti sem sagt ekki upp á pallborðið hjá skáldinu.

  Píningartæki!  Músíkbyljandi!  Hávaði!  Glymjandi!

  Vildi að Alþingi setti lög sem skyldaði alla Frónbúa til að láta

  bólusetja sig gegn músík.

  Og taldi að þeir sem hefðu gaman af tónlist væri oftast nær

  fólk sem hefði hætt að þroskast að vitsmunum á "afdjöflunaraldrinum"

  En þarna ber í millum tíu ára djásnsins og Þórbergs, því sú stutta

  elskar tónlist, dans og söng, þó lítt finnist henni spennandi að

  eiga eftir að verða unglingur.

  Vorkennir Svölu frænku sinni ægilega, að vera orðin 12 ára,

  og þaðan af verra 13 ára í næsta mánuði....."afdjöflunaraldurinn"

  við það að bresta á....."oooooo, mamma ég held að það sé

  miklu skemmtilegra að vera krakki en unglingur". 

  Það er svo mikið VESEN á unglingum"!

  Húsfreyja veit að hún á skarpa 10 ára dóttur, en

  hélt að unglingsárin væru ekkert sem ylli áhyggjum,

  þegar maður er á þessum fyrsta tug ævinnar.

  En jú, vissulega fylgist djásnið orðið með fréttum, og kemur

  iðulega að frétt á netinu um týndan ungling, og sýnir húsfreyju með hryllingi.

  Það að vera týndur er jú eitt það versta sem hendir börn og unglinga,

  að hennar mati.

  Eitt það versta sem hendir foreldra.

  Húsfreyja reynir að róa djásnið með yfirvofandi unglingsár,

  og segir henni að flestir unglingar komist ágætlega frá þeim,

  þó stundum séu þau töluvert flókin og snúin.

  Að þau séu "afdjöflunaraldur".....nah, Þórbergur var nú einu sinni

  skáld, með skáldaleyfi.

  Húsfreyja sjálf var fremur rólegur unglingur.

  Feimin, hlédræg með hrikalegt sjálfsálit en ofboðslega

  metnaðarfulla og  bjartsýnaframtíðardrauma.

  Taldi sig ætíð færa í allan sjó, ekkert var henni ómögulegt,

  ekkert sem hún gat ekki.....bara spurningin HVERJU átti hún að

  sleppa, og hvað NENNTI hún að gera.

  Var óvenju lítið að pæla í því sem aðrir hugsuðu, eða

  hvað öðrum fyndist um hana.

  Botnaði lítið í drama sumra vinkvenna sinna,

  sem sífellt rifust um einhverja lúðalega gaura, sem

  voru ógesslega fullir og ömurlegir á öllum böllum,

  en litu þokkalega út edrú....ÆÐI sko.

  Og svo var það þetta mál að "hleypa" fyllibyttunum upp á sig,

  og monta sig af því, sem húsfreyju fannst furðulegt sem unglingi.

  Allir sváfu hjá öllum, þvers og kruss...svo var grenjað og rifist

  yfir svikum, framhjáhöldum.

  Húsfreyja fór í bíó, dansaði trylltan diskódans, las bækur og lærði.

  Hafnað "uppáhleypingum", þó hún fengi slatta af tilboðum í slíkt.

  Naut þess að vera áhyggjulaus, dramalaus, brennivínslaus, og kynlífslaus sem unglingur.

  Var skotin, eins og allar stelpur, en þar við sat.

  John Travolta var ÆÐI.

  Húsfreyju fannst gaman að vera unglingur.

  Lagðist í utanlandsferðir eftir stúdent og ferðaðist til framandi landa.

  Það var enn meira gaman.

  Húsfreyja hefur aldrei iðrast neins, og þakkar forsjóninni fyrir að

  hafa haft gæfu til að fara létt í gegnum unglingsárin.

  Býr að því enn þann dag í dag.

  Lífið er ljúft og flestir unglingar eru ljúft fólk.....en svo eru sumir bara

  ekkisens VESEN.....á "Afdjöflunaraldri" segði skáldið.

  Húsfreyja vonar að hennar tíu ára djásn fara ljúflega í gegnum

  unglingsárin og njóti þeirra.

  Góðar stundir, húsfreyja er á leiðinni á FOOTLOOSE einhverja daga

  á næstunni.