Hinir hamingjusömu taka hamingjuna alvarlega.

  "Og hvað þýðir nú þetta"?

  hugsaði húsfreyja.

  Hún hafði verið að taka til í bókahaugnum

  við rúmið sitt, og dottið niður á spakmælabók,

  og opnað af handahófi.

  Jaso...alvarlega!

  Hamingjuna!

  Það er andstætt eðli húsfreyju að taka hlutina

  of alvarlega.

  Reyndar er "Taktu lífinu ekki of alvarlega-

  þú lifir það hvort sem er ekki af", eitt besta

  gullkorn sem húsfreyja hefur heyrt.

  "Hmmm.. best að einbeita sér og fá gott ráð

  fyrir mig NÚNA" hugsaði húsfreyja.

  Lokaði augum, hugsaði stíft og opnaði

  spakmælabókina:  "Áttu erfitt með að slaka á?

  (Hver á það ekki í kreppufári, hugsaði húsfreyja)

  Reyndu eitthvað nýtt- fáðu þér morgunverð eða

  hádegisverð á veitingahúsi og njóttu þess til botns-

  gleymdu öllu öðru rétt á meðan".

  "Aha"! hugsaði húsfreyja, hér er máske komin

  lækningin á öllu mínu stressi og blóðþrýstingsæði".

  "Morgunverður á Borginni og hádegisverður á Caruzo

  í mánuð og svo "dinner" í skuldafangelsi næstu fjóra ættu að

  redda þessu flott".

  "Gleyma öllu öðru".....nah...það leist húsfreyju ekki á....

  er nú þegar vanvirk í hausnum af og til þegar skjaldkirtilsræfillinn

  fær slag af álagi og stressi húsfreyju, og "lokar hormónabúllunni"!

  Gloppótt og götótt minni ekki eftirsóknarvert, hvað húsfreyju varðar.

  "Jæja, allt er þegar þrennt er" hugsaði húsfreyja, og opnaði

  bókina einu sinni enn.

  "Jákvæð hugsun og athöfn eru óvinir dapurleikans".

  "Hamingjan mun alltaf finna leið, engin hlið eru henni lokuð"

  Þetta leist húsfreyju hreint ljómandi vel á.

  Ef til væru Nóbelsverðlaun fyrir "jákvæða hugsun" hlyti

  húsfreyja að koma sterklega til greina í útnefningum.

  Er svona ekta Pollýanna í hugsun og lét eitt sinn frá

  sér, að samstarfskona sem misst hafði mann sinn bráðungan,

  en greindist sjálf með krabba á svipuðum tíma, væri máske betur

  sett með sjúkdóminn en án hans, þar sem baráttan við krabbann

  hjálpaði henni að beina huganum frá sorginni og einmannaleikanum.

  Klikkuð?

  Já kannski!

  Ofurjákvæð?

  Ekki spurning.

  Voru svo í Húsdýra-og Fjölskyldugarðinum, húsfreyja og

  átta ára djásnið í dag.

  Sú stutta velti mikið fyrir sér lífinu og tilverunni....í bílnum.

  Var alsæl með að vera ekki fædd 23 jan, því þá hefði hún

  átt sama afmælisdag og eldgos í Eyjum.

  "Óhappadagur, mamma"!

  "O jæja, hugsaði húsfreyja, ekki alslæmur".

  "Enginn Eyjamaður lét lífið í djöfulganginum þeim,

  og allflestir Eyjamenn búnir að vinna sig út úr

  gosmartröðinni í dag".

  Merkilegt samt að þegar húsfreyju dreymir fyrir mannsláti

  innan fjölskyldunnar dreymir hana ætíð "eldgos"!

  "En mamma, björguðust allir álfavinirnir þínir í eldgosinu"?

  "Hjálpi mér og hallelúja" húsfreyja rekin á gat af átta ára

  djásninu, einn ganginn enn.

  "Ég veit ekki....en ég vona það" svaraði húsfreyja.

  "Mamma, trúa álfarnir á hana Guð"?

  ...bíb...dúdd....bíb.....

  Húsfreyja reyndi í örvæntingu að ræsa heilabú sitt á ný.

  Álfar og Guð?

  Jú,það voru til sögur um álfakirkjur.

  En var þar sungin messa til heiðurs mannanna Guði,

  eða álfanna?

  Voru álfar kristnir?

  Áttu þeir þá "Jesú"....máski bara undir öðru nafni..."Jósúa"?

  Var trúarheimur álfa hliðstæður trúarheimi manna?

  Hvernig lífi lifðu álfar yfir höfuð?

  Álfar voru mjög friðsamir, þá húsfreyja þekkti til þeirra.

  Engin stríð í gangi, og allt með ró og spekt.

  En þá var húsfreyja reyndar aðeins barn að aldri.

  Heili húsfreyju var úrbræddur af pælingum þessum þá

  þær mæðgur loks börðu Húsdýragarðinn augum.

  Álfarnir gleymdust og nýfæddir grísir og lömb áttu

  hug átta ára djásnsins.

  Hopp og bílar, sjóræningjaskip og gargandi gæsir.

  Góður dagur.

  Húsfreyja að vísu með úrbrætt heilabú, en hvað?

  Annað eins hefur nú gerst.

  En að lokum eitt spakmæli sem húsfreyja opnaði

  sérstaklega fyrir þennan pistil:

    Lífið er ferðalag út í óvissuna.

  Góðar sólarstundir.