Láttu ekki svona manneskja....

  ....ég kemst þetta einn".

  Húsfreyja hélt niðri sér andanum,

  þess fullviss að grannvaxni öldungurinn,

  sem riðaði í hverju spori, er hann

  gekk fram hjá henni með staf sinn,

  myndi falla um koll, leyfði hún sér

  að anda hressilega frá sér.

  Sá gamli, fótafúni var í sínu fínast pússi, í svörtum

  jakkafötum, hafði svartan staf með gylltu

  handfangi.

  "Hmmm.... áreiðanlega kominn á tíræðisaldurinn,

  þessi" hugsaði húsfreyja þar sem hún sat á

  læknabiðstofunni.

  Á eftir honum vokaði áhyggjufull og

  tvístígandi kona, á sextugsaldri.

  "Sestu hérna pabbi minn", sagði hún við

  fótafúna öldunginn, sem hneig niður

  í stól og dæsti ergilega:  "Hvað er þetta

  manneskja?  Sérðu ekki að ég er sestur".

  Konan settist þögul við hlið föðursins.

  Við hlið hennar sat kona, sem vissi ALLT um

  læknabiðstofuna!

  Vissi nákvæmlega hve lengi þyrfti að bíða eftir doktorum,

  eða blóðprufum, hvar átti að ýta á kaffivélina til að fá latte,

  hvar kaffi og hvar vatn.

  Heklaði í gríð og erg fjólublán trefil, og fræddi

  biðstofufólk um gang mála á læknastöðinni.

  "Náðu í vatn handa mér manneskja, ef þú vilt

  gera eitthvað gagn" hreytti sá fótafúni

  geðvonskulega að dótturinni.

  Dóttirin stóð upp "med det samme", og fékk

  góðar og nákvæmar leiðbeiningar frá

  trefilheklandi konunni, við notkun kaffikönnunnar.

  Tvær konur og einn karl hurfu á brott úr

  biðstofunni á vit lækna og blóðprufa,

  og svo heim á leið.

  Eftir sátu 4 hræður í biðstofunni, ásamt

  húsfreyju.

  Dóttir þess fótafúna var enn að vasast í vatninu,

  þegar hressilegur öldungur á níræðisaldri

  skautst inn. 

  Breskur veiðihattur sat á efstu hártoppum hans.....

  virtist hanga þar af eintómri þrjósku.

  "Helvítis trekkur er þetta"  ávarpaði hann biðstofufólk.

  Skimaði um biðstofuna.

  Gat valið um 28 laus sæti, og hlammaði sér

  snarlega niður á milli þess fótafúna og

  alvitru trefilheklandi konunnar.

  Sætið á vinstri hönd þess fótafúna var

  fullt af blöðum og dótaríi konu er sat

  niðursokkin í blaðalestur einu sæti fjær.

  Dóttirin leysti loks "vatnsgátuna" undir

  áhugasömum athugasemdum og leiðbeiningum

  þeirrar trefilheklandi, og snéri til föður síns

  með vatnið.

  Ætlaði að tylla sér í sæti sitt við hlið hans.....en úps

  þar sat þá sá hressi með þrjóska hattinn.

  Gjóaði hún augum vonleysislega á stólinn

  með blaðadóti, handtösku og fleira róðaríi,

  en sú niðursokkna leit ekki einu sinni á hana.

  Dóttirin tvísteig nú vandræðalega fyrir framan

  vatnsdrekkandi föðurinn, leit örvæntingafull

  í kringum sig, á föðurinn, hressa öldunginn með

  þrjóska hattinn og spurði þá trefilheklandi

  hvort löng bið væri inn til ákveðins læknis, lágum rómi.

  Sú trefilheklandi taldi þann lækni einna minnst

  skipulagðan, og gæti biðin orðið allt frá 5 - 60 mínútur....

  erfitt að spá.

  Dóttirin varð enn mæðulegri, tók við tómu vatnsglasi

  frá þeim fótafúna, og henti í ruslið.

  Stóð á miðju gólfi með tóm sæti allt í kring, og gaf

  þeim eiturhressa með þrjóska hattinn auga.

  Sá eiturhressi brosti kankvíslega til húsfreyju,

  reif ofan hattinn, svo snjóhvítt hárið stóð í allar

  áttir á eftir, þóttist ekki sjá dótturina.

  Dóttirin var að kikna undan sætislausa álaginu.

  Mundi til allrar hamingju eftir lyfjakorti

  föðurins, sem hafði orðið eftir úti í bíl.

  Spurði aftur þá trefilheklandi um mögulega lengd

  á biðtíma, ítrekaði við föðurinn að bíða eftir sér,

  ef læknirinn kallaði hann inn, á meðan hún næði

  í lyfjakortið.

  Hnussaði í þeim gamla fótafúna.

  Dóttirin hvarf á braut, og 30 sekúndum seinna

  var sá gamli fótafúni kallaður inn til læknis síns.

  Hann stóð snarlega upp, og var óvenju lítið

  riðandi í gangi og það þrátt fyrir "helvítis trekk"

  á biðstofunni.

  Hvarf sjónum biðstofugesta, fyrir horn.

  Dóttirin kom lafmóð 6 mínútum seinna með

  ekkisens lyfjakortið.

  Faðirinn horfinn!

  Enginn vissi hvert, ekki einu sinni sú trefilheklandi.

  Örvænting dótturinnar varð nánast áþreifanleg.

  Sú trefilheklandi var að leiðbeina henni að afgreiðsluborðinu,

  þegar húsfreyja og sá eiturhressi með hárið út í loftið,

  voru kölluð inn í blóðprufutöku.

  Sá hressi hrósaði lífefnafræðingum fyrir fallega

  rithönd, og sagðis aðeins einu sinni á ævinni séð

  fallega rithönd hjá lækni....og það kvenlækni.

  "Var eins og KOPARSTUNGA hjá henni", sagði

  sá hressi nú aftur með þrjóska hattinn, og blikkaði

  húsfreyju um leið og hann kvaddi.

  Húsfreyja nísk á blóð sitt samkvæmt venju, hraðaði

  sér á brott 5 mínútum seinna.

  Dóttir þess fótafúna stóð enn við afgreiðsluborðið þegar

  hún fór fram hjá......!

  Jamm, það er hægt að lenda í ýmsum hremmingum

  á læknabiðstofum, og ekki heiglum hent að tjónka

  við aldraða fótafúna feður á tíræðisaldri.

  Góðar stundir.