Lestrarhestur og hálfviti.

  Mikill lestrarhestur, átta ára djásnið,

  en aldrei hefur húsfreyju

  dottið í hug að senda hana

  upp á þak að lesa.

  Þar svona hálfnöturlegt,

  blautt og skuggsýnt þá kvöldar,

  og næsta víst að húsfreyja hálsbryti

  sig reyndi hún að ná mynd af djásninu

  í "þaklesningum"!

  Bara slysagildra og tryggingamál að

  hafa "óvenjulegasta staðsetningin" lestrarkeppni.

  Nóg af slysum að hafa innanhúss,

  þó foreldrar fari ekki að senda börn sín að

  lesa uppi á strompum, lesa hangandi úti

  á þvottasnúrum eða utan í ókleifum klettum.

  Síðast í gær skellti átta ára djásnið enni sínu

  af alefli í eldhúsvegginn, og hlaut af blæðandi sár.

  Orgaði í klukkutíma, og það þrátt fyrir að

  húsfreyja "límdi saman" sárið sjálf, og djásnið

  losnaði þar með við læknastúss og saumaskap á slysó.

  Er ekki sú sterkasta á svellinu, þegar kemur

  að blæðandi sárum, djásnið.

  Jafnaði sig samt og fór með húsfreyju

  austur fyrir fjall í dag, að leika við frændsystkin sín.

  Og auðvitað skellti hún nokkrum góðum, "djúpum"

  spurningum á húsfreyju á heimleiðinni, ásamt

  ýmsum öðrum pælingum.

  "Mamma, til hvers er allt í heiminum til"?

  "Ha, mamma?  Til hvers er þetta líf"?

  "Og mamma, veit einhver NÚNA, hver skapaði

  GUÐ?  Er einhver búinn að rannsaka það"?

  (PLÍS...EINHVER sem veit svörin við þessum,

  hafa samband við húsfreyju sem fyrst!)

  "Mamma, HÁLFVITI er skrýtið orð".

  "Huhm já...hvað meinarðu"?...múttan enn

  með heilafrumur allar í "suðumarki" að reyna að

  finna svör við fyrri spurningum.

  "Jú, þetta er svona eins og verið sé að tala

  um "hálfan" vita....svona eins og lýsir skipum.

  "Jamm...en ég held að það sé verið að meina

  fólk sem veit ekki marga hluti, eða skilur og

  hafi þá kannski bara "hálft vit", svaraði múttan.

  "Eins og við" , svaraði átta ára djásnið snarlega,

  "því við vitum ekki allt og vitum alls ekki HVER skapaði GUÐ"!

  "Já, ætlum við séum þá bara ekki ljótu háfvitarnir"

  svaraði húsfreyja og glotti með sjálfri sér.

  En svo kom Latabæjarmúsíkin á CD-spilaranum húsfreyju

  til bjargar, og átta ára djásnið söng hástöfum með,

  á meðan "ljóti hálfvitinn" móðir hennar, ók bílnum,

  og reyndi að leysa lífsgátuna....og í örvæntingu að

  finna einhverja skynsamlega lausn á því HVER

  skapaði eiginlega GUÐ!

  EINHVER?!

  En þegar húsfreyja hélt að hún væri sloppin

  fyrir horn, og fleiri yrðu spurningar ekki,

  kom:  "Mamma, skapaði GUÐ okkur ekki líka

  til að "leika okkur" hér á jörðinni"?

  Húsfreyja taldi það nú heldur líklegt.

  Yrðum líka að læra að "leika okkur" í þessu lífi,

  ásamt því að syrgja, reiðast, starfa, gleðjast,

  gráta, hjálpa náunganum og rækta mannleg

  samskipti af kærleik.

  Átta ára djásnið var bísna ánægð með þau

  svör húsfreyju...og hún virtist sætta sig fullkomnlega

  við það að mútta hennar sé bara "hálfviti"

  sem veit ekki hver skapaði Guð!

  Góðar stundir og njótið helgarinnar.

 

 

 

Biskup með synina á strompnum