Mögnuð draugasaga.

  Þetta vekur upp minningar

  hjá húsfreyju um mergjaðan

  kveðskap um Gretti og

  viðureign hans við Glám.

  Þvílíkur kyngimagnaður

  kveðskapur.

  Og frábær hrynjandi í öllu

  ljóðinu.

  Hér er smá sýnishorn:

        Hann hlustar, hann bíður, hann bærist ei,

       heldur í feldinn, horfir í eldinn

       og hrærist ei.

       Það birtir, það syrtir,

       því máninn veður og marvaðann treður

       um skýja sæinn.

       Hver ber utan bæinn?

 

       Nú hljóðnar allt,- nú heyrist það aftur.

       Það hriktir hver raftur.

       Hann ríður húsum og hælum lemur,

       það brestur,

       það gnestur,

       nú dimmir við dyrin,

       það hlunkar, það dunkar,

       það dynur, það stynur.

       Draugurinn kemur!

        ....    .....  ....   .....

                                      Matthías Jochumsson (1835-1920)

 

  Sjaldan hefur húsfreyja lært jafn magnað kvæði og þetta,

  eftir þjóðskáldið góða Matthías Jochumsson.

  Lærði öll erindin, og kann sum þeirra utan að

  enn.

  Varð hálfmyrkfælin, þá hún lærði kvæði þetta,

  en slíkt hafði hún aldrei upplifað áður.

  Enda er kveðskapur þessi bara "tær snilld"!

  Svona massa hrollur sem hríslast niður eftir bakinu,

  þá maður les það.

  Ekki amalegt það að Jonathan Stroud, hinn breski

  skuli hafa byggt bók sína á Grettissögu.

  Er með skemmtilegri íslendingasögum sem

  húsfreyja hefur lesið.

      

      

Skrifar um Gretti og Glám

Athugasemdir

[Kristín Magnúsdóttir, 26.12.2008 kl. 12:25]

Gleðileg jól Sigga mín.

Já þetta er alveg magnaður kveðskapur og ég fékk svona skóla-kvæða-hroll. Er enn heilluð af þessu :)

[Sigríður Sigurðardóttir, 26.12.2008 kl. 20:31]

 Sömuleiðis gleðileg Jól, vinkona.  Já, Mattías er sérstaklega flottur í kveðskap þessum, og alltaf gaman að rifja það upp.

[Heiður Helgadóttir, 26.12.2008 kl. 20:48]

Jesús minn Sigga mín, um mig fór mikill hrollur hérna í sólinni á Spáni, þegar að ég las þetta.

[Sigríður Sigurðardóttir, 26.12.2008 kl. 22:55]

  Jamm, Heidi, það fara ekki mörg skáld í ljóðaskóna hans Mattíasar Jochumssonar, enda varð ég bullandi myrkfælin, þá ég lærði kvæðið, og hafði ALDREI verið myrkfælin áður.