Það átti að vera svo huggó...

....og rólegt í vinnunni í dag, en svo var bara allt kolvitlaust að gera.

  Húsfreyja er nefnilega stjóri þessa vikuna, og kann best við jafnvægi

  og RÓ á vinnustað sínum. 

  Búin að vera með haukfrán augun á sínu fólki, í leit að

  heilsufarsáskorunum í uppsiglingu.  Fá eina 5 setta á sýklalyf vegna

  lugnabólguskíts, sem er arfafúll fylgikvilli víruspestar, sem hefur pínt

  heimilisfólk jafnt sem starfsmenn húsfreyju.  Og svo sett eina tvo á lyf við pöddum

  í þvagi.

  Svo allt átti að vera niðurneglt og undir mildilegri en ákveðinni stjórn húsfreyju

   í dag.

  En sei, sei, NEI.

  Hjúkrunarnemi mættur í aðlögun, strax klukkan átta.  Stjóri fljótur að græja það.

  Setti hjúkkunema í allsherjarkynningu með einum súpersjúkraliða.

  Mældi svo stjóri fastandi blóðsykur hjá einum þremur og gaf blóðþynningarsprautu.

  Pantaði tauið, og kom pöntun niður.

  Dagplanið fyrir morgundaginn næst...."æ..æ...æææ, hjálpið mér"...angistaróp. 

  Stjóri stökk fram, knúsaði hrædda gamla konuna, gaf henni morgunlyfin sín,

  knúsaði aftur og spjallaði smávegis við hana.  Og sú gamla róaðist.

  Þá var það morgunplanið....." hvert á ég að mæta í morgunmat"'.. virðuleg kona

  í fjólubláum slopp, stóð í dyragættinni á vaktherberginu.

  Stjóri vísaði henni áleiðis. 

  Vaktaplanið....sú í fjólubláa sloppnum var komin aftur..."hvert"... síminn hringdi,

  stjóri reif upp tólið, gamla í fjólubláa sloppnum hélt áfram leitinni að borðsalnum...

  í þveröfugri átt.  Súpersjúkraliði birtist og bjargaði henni í annað sinn á rétta leið.

  Stjóri afgreiddi símtalið.  Vaktaplanið fyrir morgundaginn....vóv..klukkan orðin

  rúmlega hálftíu, og stjóri ekkert  farin að undirbúa stofugangsfundinn.

  Dró sjournalaskápinn fram í einum hvínandi, skellti kaffi á kaffivélina og setti í gang.

  Náði sér í hafragrautsslettu í bolla, og hreina kaffibolla. 

  Læknir mættur.  Spurði spurninga, kíkti yfir pappíra.  Stjóri svaraði.  Klukkan 10:00.

  Fundur að byrja......síminn hringdi.  Hjúkrunarforstjóri á leið upp með sjúkraliðanema.

  Þurfti að taka á móti honum, og kynna fyrir sjúkraliða/kennara hans.

  Stjóri hljóp inn á bað, varaði sjúkraliða við þar sem hún stóð kófsveitt við að baða.

  Rauk fram að lyftu og mætti forstjóra og sjúkraliðanema.  Sjúkraliði sóttur með hraði

  inn á bað.  Læknir beið og gjóaði augum fram af og til.

  Fundur hófst.  Lá ekki mikið fyrir af málum til úrlausnar, stjóri hafði séð til þess.

  En þá hringdi sími læknis á 10 mínúta fresti allan fundinn, og loks varð læknir

  að bregða sér upp á þriðju hæð í miðjum klíðum og sauma 20 spor í höfuðið

  á niðurföllnum herramanni.

  Og áfram rúllaði "snjóboltinn", sífellt meira vesen, vafstur, hlaup og hringingar.

  Alla vaktina.

  Húsfreyja þóttist góð að merja að klára verk sín klukkan 15:35.

  Gaf þá rapportið, og þeyttist út í sólina.

 

 

Athugasemdir

[Heiður Helgadóttir, 14.5.2008 kl. 20:20]

Það koma svona dagar öðru hvoru, er sjálf búin að standa á haus alla vikuna.kveðjur

[Kristín Henný Moritz, 14.5.2008 kl. 21:04]

Ég svaf í dag!

[Sigrún Óskars, 14.5.2008 kl. 22:08]

Er þetta kannski venjulegur dagur?

[Sigríður Sigurðardóttir, 14.5.2008 kl. 22:28]

  Svona dagar vilja því miður koma 5 af hverjum sjö dögum unnum, á minni deild, Heidi.  Er eins og allt vindi upp á sig, þá einhver byrjar að vesenast.

  Vona að róist hjá þér af og til.

  Knús til þín.

  Henný,...need I say more?

  Jú Sigrún, telst til frekar "venjulegra daga" á minni deild.  Það eru "rólegu" dagarnir sem eru ÓVENJULEGIR.  Helst að ég nái einum og einum endrum og eins....deildó minni sjaldan eða aldrei.  Ég er sú sem "dipplar" og róar niður, þá deildó er búin að láta gusta hressilega.  Góð samvinna hjá okkur.

  Þakka ykkur öllum innlitið ljúfastar.