Köttur á þremur.

  Kattarrófa húsfreyju mjálmar ámátlega þar sem hún stendur sármóðguð úti á sólpalli.  Hreyfir sig eins og hún sé orðin spastísk, aldrei nema 3 fætur í einu, sem snerta blautan sólpallinn.  Hefur það að lokum að "stólpanum sínum" og teygir sig upp eftir honum...skraaaaats, klór og svo "mjavvr"!

  Gjóar upp í himininn, grænum augum.  Neipp!  Engin sól í dag.  "Mjáskotinn".

  Sest á botninn, hryllir sig þegar hann snertir blautan pallinn, og breiðir skott sitt vel yfir tærnar á framþófunum.  "Hana, þar er einn fluguskítur með dauðaósk að sveima í blautu grasinu"!  Kattarrófan hniprar sig saman niður á magann....og svo stökk!  "Kjams"..."mjavvvr" og sleikt vel út um.  "Sei, sei þarna er önnur í "sjálfsmorðshugleiðingum"......henni einnig komið fyrir "kattarnef".

  Kötturinn gjóar grænum glyrnunum  á húsfreyju, sem stendur á náttfötunum og horfir á "flugnabanann ógurlega".  "Eru þær góðar"? spyr húsfreyja kött sinn.  "Mjáááá"! svarar kattarrófa að bragði, hremmir 3 í viðbót af svörtu flugnakyni, og tiplar um í grasinu eins og tískudrós á pinnahælum. 

  Svartur krummi flýgur yfir, og krunkar glaðhlakkalega.  Kattarrófan gleymir blautu grasinu, skellir sér niður á óæðri endann, og glápir á krumma á listflugi sínu.  "Þarna er þó ein stór og svört FLUGA, sem hún vildi komast í tæri við".  Hún sleikir út um.  "Nah", segir húsfreyja, "þennan er betra að láta eiga sig, kisulóra".  Köttur lítur á húsfreyju með fyrirlitningarsvip..."tvífætta skinnlausa pakk, hvað veit það í sinn haus".  Hún veifar skottinu "veiðilega" og fylgist með krumma þar til hann hverfur augsýn. 

  Man eftir blauta grasinu, stendur upp og tiplar upp á sólpall.  Nuggar sér í fætur húsfreyju..."Mjáááárr".  "Betra að koma sér vel við tvífætta skinnlausa pakkið, þó það stigi ekki í vitið"!  "Það sér um að fylla matardallinn reglulega...og allt frítt".  Hún lítur lymskufull á húsfreyju...."skyldi hún luma á harðfisksbita"?  "Neipp, konan ekki þessleg, enda enn í þessum furðulegu fötum, sem hún kallar náttföt".  Kattarrófan dæsir mæðulega, röltir "spastísk" inn á stofugólf, og sest niður.  Horfir á húsfreyju með spurn...."ertu að koma greyið, það er kominn MATARTÍMI"!  Og húsfreyja gegnir, fer inn, grípur málgagnið, hendir lúku af kattarmat í kattardall og fer inn í rúm.

Athugasemdir

[Guðrún Jóhannesdóttir, 7.5.2008 kl. 12:20]

[halkatla, 7.5.2008 kl. 12:30]

kisur eru bestar! takk fyrir sæta sögu

[Sigrún Óskars, 7.5.2008 kl. 13:18]

Góð saga - þú setur þetta svo myndrænt fram að maður sér þetta allt fyrir sér.

[Sigríður Sigurðardóttir, 7.5.2008 kl. 16:57]

  Kisurófur eru frábær dýr, og "segja" heilu setningarnar með hreyfingum og einu augnartilliti.  Mín telur "mig" vera sína "einkaeign", og verður að fá jafnmikla athygli og prinsessan á bænum.

  Þakka ykkur ljúfastar, fyrir innlitið.