Stofninn vantar 70%....aaaaaarrgh!

  Nú er það sótsvart, gott fólk.  Aðeins "30% af eyjalundanum" er mættur til leiks á heimaslóðum mínum.  Fjandinn í lúsugu fiðri! 

  Bévítans hitabreytingar í sjó með ætisleysi, eru að gera út af við "besta" þjóðhátíðarmat allra tíma!  Eða hafið þið aldrei snætt kaldan, steiktan lunda með nýju íslensku smjöri?  Húsfreyja "froðufellir"  munnvatni af tilhugsuninni einni saman, og magi hennar gaular hátt og krefjandi.....að vísu virðist húsfreyju hann vera að gaula sína útgáfu af "This is my life" ala Eurovision, en það er nú sjálfsagt eingöngu vegna þess að, það er eina lagið sem fengist hefur spilun á, á heimili húsfreyju síðustu daga.  Og helst 5 sinnum í röð, í botni, á meðan sú stutta syngur bakraddirnar, aðalraddirnar og lærir dansana.  En þetta var nú aðeins smá "heilabilunar-This-is-my-life-útúrdúr" hjá húsfreyju.

  Það er lundinn!  Eða öllu heldur vöntun á lunda.  Þetta er svínslega svaðalegt og massívt stórmál fyrir alla Eyjamenn er þjóðhátíð stunda. 

  Frá því að húsfreyja man eftir sér, smá peði út í Eyjum, var alltaf pakkað niður í nestisbox eins og 40 stykkjum af köldum, steiktum lunda í upphafi þjóðhátíðar!  Raðað snyrtilega inn í viskustykki, brúnn bréfpoki utan um og sett við hliðina á flatkökunum með hangikjötinu, líka í viskustykki og brúnum bréfpoka.

   Mikið magn af gæða íslensku smjöri tekið með, harðfiski, franskbrauði og rúgbrauði. 

  Ávextir!  Til hvers?  Rotnuðu bara í skál á "eldhúsborðinu" með bláhvít-köflótta dúknum, í hvíta hústjaldinu okkar inn í Dal.  Ef eitthvað var orðið framorðið í nestisboxinu á síðasta degi þjóðarans, mátti alltaf redda sér með pylsu úr sölubás, nú eða gotteríi.

  Og nú stefnir allt í "lundaveiðibann"!  Sótsvartur andsk.... með súrar sjávarhitabreytingar.  Húsfreyja sér fyrir sér "raddlausan" Johnsen í brekkusöngnum.  Enginn smjörvaður lundi sem smyr og gælir við háls og raddbönd á leið niður í maga.  Kannski þeir Eyjamenn verði að fá Hreim til að taka að sér brekkusönginn í ár......?.  VESEN!

  Og hvað með "rómantíkina og reykta lundann"?  Hvernig eiga Eyjamenn nú að geta "rölt til vinafunda"?  Og hvað með "ástina, sem enn í gömlum kampatjöldum býr".....lundalaus og allslaus?

  Nei, húsfreyju líst ekki á þetta, það segir hún satt.

  Sér hún fyrir sér að Eyjamenn allir, arfahungraðir eftir lunda, flykki sér upp á land yfir þjóðarann, og haldi "mótorhjólarallý í kringum Þingvelli".  Spilandi á gítara sín tregafyllstu Eyjalög, snöflandi í sig söl og flatkökum, ásamt slatta af rotnandi ávöxtum úr Hveragerði....Ó vei, ó vei!  Ill eru örlög og grimm "lundalausum" eyjamönnum á þjóðhátíð. -Snökt-

  Húsfreyja er yfirkomin af harmi, og verður að taka sér hlé til að snýta sér.....

Athugasemdir

[Heiður Helgadóttir, 21.4.2008 kl. 10:35]

Ég auðvitað votta þér sammúð mína, verð samt að viðurkenna að ég hef bara einu sinni smakkað lunda, og lángaði ekki í hann aftur.

[Kristín Magnúsdóttir, 21.4.2008 kl. 10:57]

Snýt - snökt

[Sigríður Sigurðardóttir, 21.4.2008 kl. 13:47]

Snökt-hærra snýt og ennhærra snökt-!!

  Takk Heidi mín, fyrir samúðarkveðjuna.  Sjálfsagt bara "óþjálfaðir" bragðlaukar hjá þér, vinkona.  Best aðbyrja þeirra þjálfun srax á barnsaldri........á þjóðhátíð.

  Stína mín, við verðum kannski að fara út í "lundaræktun", og redda þessu fyrir Eyjamenn.....tja við gætum altént "saumað" nokkra handa þeim....snýýýýt!