Sigríður Sigurðardóttir

16.10.2007 | 17:52

Níðingur.

Sumir vaxa upp, og verða að barnaníðingum og skrímslum. Hörmuleg og dapurleg staðreynd. Hjálpar lítið að vita að viðkomandi níðingur, hafi sjálfur verið misnotaður, eða beittur valdi sem barn. Því hvernig sem á málin er litið, hefur alltaf hver einstaklingur frjálsan vilja. Einstaklingar þessa heims hafa æði misjafna fortíð að baki, en sem betur fer verða ekki öll fórnarlömb barnaníðinga, níðingar sjálf. Þau velja aðrar leiðir frá sinni erfiðu bernsku. Ekki alltaf jákvæðar fyrir þau sjálf. Fara í vímuefnaneyslu og /eða víndrykkju til að deyfa sársaukann, sumir taka eigið líf. En aðrir leita sér hjálpar, og finna sér jákvæðan farveg í lífinu. Jafnvel hjálpa öðrum. Þannig að allir hafa val, og á endanum hefurðu aðeins "val þitt" og ábyrgðina á því. Veljir þú að verða "skrímsli" situr "þú" á endanum uppi með afleiðingarnar af þeirri ákvörðun. Þú færð lög þíns þjóðfélags upp á móti þér, dóm þess og refsingu. Dauðarefsing eða fangelsun fyrir að nauðga barni, er svo bara spurning um landafræði í raun. Með eða á móti, getum við rifist um endalaust. Ég vil að fyrst og fremst verði hlúð vel að stúlkunni, sem fyrir ofbeldinu varð. Hún fái bestu, mögulegu aðstoð við að vinna úr ofbeldinu, og að henni verið hjálpað að finna jákvæðan farveg fyrir sínar tilfinningar. Níðingnum, held ég, erum við því miður búin að tapa hvort eð er. Veit yfir höfuð ekki, hvort hann hafi sjálfur nokkra skoðun á refsingu sinni, eða skilning á glæp sínum. Þar gilda því aðeins lög og landafræði, en við getum svo haft ýmsar skoðanir á þeim málum.