Moskur.

  Dvaldi eitt sinn 3 vikur í landi þar sem islam var þjóðartrú, ásamt góðum vinkonum mínum.  Moskurnar þar voru margar hverjar hinar glæsilegustu byggingar, með bláum og gylltum hvolþökum.  Ekki það að ég hafi fengið að skoða byggingar þessar neitt að innan, því slíkt var að sjálfsögðu bannað konum.  Meira segja fengum við vinkonurnar aðeins að koma inn í "forherbergi" látlausrar hvolþaklausrar mosku, er var eingöngu ætluð konum.  Kom mér það æði spánskt fyrir sjónir, að konur landsins fengu ekki að biðja bænirnar sínar í hinum feikifallegu moskum með bláu og gylltu þökunum.  Heldur þurftu þær að sækja "sér" bænamosku til þess.  Var þeim stranglega að stíga fæti inn í bænahús feðra sinna, maka og sona.  En svona til að bæta fyrir skortinn á hvolfþakinu, verð ég að segja konumoskunni það til hróss, að hurðar hennar voru fagurbláar með gylltum hurðarhúnum .  En látum þetta allt nú vera, því sinn er siður í landi hverju, og blessaðar konurnar fengu jú sitt eigið húsnæði til bænahalds, þó ekki væri það jafn grand í útliti og karlamoskurnar.  Annað böggaði mig miklu meir.  Það var hve "árrisulir" islamatrúarmenn eru í sínu bænahaldi.  Vaknaði hverja einustu "nótt" við hið ægilega bænarákall þeirra....löngu áður en venjulegt fólk fer á fætur.  Og þegar maður er búin að berjast í 21 nótt við að ná sæmilegum nætursvefni, en ætíð vakna við ..æææjæjææææjjjæælllalllææalllala, þá er maður æði glaður að komast aftur á "friðsælar" heimaslóðir.  Svo moskubyggingar eru oft mikið augnayndi, en plássfrekar (þarf tvær, eina karla og eina kvenna) og hávaði í meira lagi við bænagjörð, svo kannski hefur Haider hinn austurríski, eitthvað til síns mál að vilja ekki moskur í landið .

Haider vill banna moskubyggingar

Athugasemdir

[Sigríður Sigurðardóttir, 27.8.2007 kl. 21:37]

  Ekki er ég viss um að islamar sýni kristnu fólki í löndum sínum, sama umburðarlyndi og þeir hafa notið við að reisa moskur í vestrænum löndum.  Því miður, held ég að flest kristin trúfélög fengu þvert nei, við beiðni um að reisa kirkjur í löndum þeirra.  Harðlínu bókstafatrúarmenn islama virðast víðast hvar í sókn innan þjóðfélaga þeirra, og þeir eru fastir í "villutrúarkjaftæði", hatri og ofbeldi.  Ekki það að hinn venjulegi hógláti islamatrúarmaður sæi neitt athugavert við  kristna kirkju í nágrenninu, en hann óttast ægilgt hefndaræði þeirra bókstafatrúuðu, og vill ekki kalla það yfir sig og fjölskyldu sína.