Langlundargeði...

  ...Eyjamanna er viðbrugðið,

  þegar kemur að fingralöngum

  einstaklingum, sem skemmta sér á

  veitingastöðum þeirra "léttir í lund".

  Enda "lundarfar" Eyjamanna með ágætum og þeir yfirleitt

  taldir "lundgóðir" og sjaldan "lundhastir".

  Þykir húsfreyju næsta einsýnt, að lundaþjófur þessi,

  hafi verið með afspyrnu slæm "fráhvarfseinkenni"

  eftir "lundaveiðilaust" sumar enn og aftur, og hafi

  talið að EINN uppstoppaður lundi væri skárri en enginn.....

  og þó...!

  Gæti verið að sá "lundaelski" þjófur hafi verið orðinn af víni svo

  lundgóður og jafnvel í meira lagi góðglaður, að hann í skyndilegri

  "ölvaðri svegnd" sinni,  eftir að hafa aðeins snöflað í sig

  rýrum hamborgara, hafi talið uppstoppaðan lunda þennan vera

   "eðallundir" eða jafnvel vel súrsaðan "lundabagga".

  Hefur séð það í hendi sér að að þarna væri vænn biti "óétinn".

  Hann hefur þá  lundýgur ( ákafur) og lundrakkur (hugrakkur),

  gripið uppstoppaðan lundaræfilinn traustu taki, og sest að

  snæðingi....ergo skemmdirnar sem urðu á lundagreyinu.

  Eða þannig getur húsfreyja ímyndað sér atburðarrásina.

  Hehehehe...skondin frétt atarna og stóðst húsfreyja ekki mátið

  að sýna sitt rétta "lundlag" ( lundarfar), enda fædd og

  uppalin í Eyjum.

  Góðar stundir og létt steiktar lundir.

Stal uppstoppuðum lunda