Hvít klessa...

  ...með dramatísku "Húsvísku ívafi" gæti þetta

  "listaverk" heitið" hugsaði húsfreyja þar sem hún

  stóð á útidyratröppum sínum, og horfði út á bílaplan sitt

  í morgunsárið.

  Bóndi hafði þrælað henni á lappir fyrir allar aldir, til að

  aka henni til vinnu á sínum eðal "fjórhjóladrifna" vinnubíl.

  Tvíhjóladrifna drusluverkið sem húsfreyja annars brúkaði

  til að komast frá A til B og svo heim aftur, var fennt inni í

  bílskúr.

  Húsfreyja horfði á bónda sinn láta vaða aftur á bak yfir

  stóran skafl, þar sem nokkrar sekúndur sá fjórhjóladrifni

  sat fastur á "maganum", á meðan hjólin fjögur súrruðu

  vinalega í lausu lofti...súnkaði drossían síðan niður aftur og

  bóndi ók í glæsilegum sveig að tröppunum þar sem húsfreyja stóð.

  Húsfreyja óð fönn upp fyrir hné að bifreið bónda, og geispaði

  ógurlega er hún settist inn.

  Saknaði strax 20 mínúta svefnsins, sem fannfergið hafði haft

  af henni.

  Bóndi talaði í sífellu um glussa, snjómokstur og lykla að því

  virtist við sjálfan sig, nema notaði af og til nafnið Gunni.

  Húsfreyja gjóaði svefnþrungnum augum á bónda...."var hann

  að tapa sér, varla kallaði hann sjálfan sig Gunna"?

  Neipp, bóndi var kominn með litla dótaríið á eyrað á sér,

  og var að ræða við samstarfsfélaga sinn um verkefni dagsins

  á öldum símafyrirtækis.

  Húsfreyja dæsti mæðulega.

  SNJÓR.

  Og meira en nóg af honum.

  Datt þá í hug samræður sem hún hafði átt við 10 ára djásnið

  nokkrum dögum fyrir Jól, þar sem djásnið sagði eftirfarandi:

  "Mamma, við krakkarnir segjum að Guð sé í "freyðibaði" þegar snjóar

  svona mikið".

  Húsfreyja glotti að hugsun sinni í bílnum, " já, og notalegt hjá þér

  Almættinu að þurfa að vera brasa í freyðibaðsstússi beint

  yfir litla Fróni í miðri vinnuviku" sendi hún upp til himnaföðursins.

  "Gastu ekki æruverðugur, dúndrað þér í baðið fyrir Jól, svona til

  heiðurs fæðingu sonarins, og látið það duga"?

  "Kæra vinkona" kom svarið jafnskjótt mildilega og glettið, "sonur minn

  fæddist ekki í desember, þó þið elskulegir mennirnir haldið upp á

  fæðingu hans þá".  Hér hló hinn heilagi svolítið, " ef ég man rétt er

  hann fæddur í september, og þá líklega í merki Meyjunnar líkt og þú".

  Almættið ræskti sig og hélt áfram; "Enda var hann heiðarlegur,  mannúðlegur,

  fórnfús hugsjónamaður, vinnusamur, kærleiksríkur,

  gagnrýnin og pottþéttur líkt og margir í Meyjamerkinu, og það mættu

  margir taka sér hann til fyrirmyndar þarna hjá ykkur á jörðinni".

  Það var ekki laust við, að húsfreyju findist svolítill áminningartónn

  í rödd hins háheilaga.

  "Já,"  svaraði hún dræmt, " en það þýðir nú lítið að bera mig "arman

  fjármálavitleysing með 4 ára gamlan flatskjá" á skeri úti á miðju Ballarhafi,

  saman við son þinn, herra minn.... og það þó að ég sé í Meyjarmerkinu.

  Mín skástu og stærstu kraftaverk eru þegar mér tekst að hjálpa tíu ára djásninu

  með níu af tíu dæmum í heimalærdóminum í stærðfræði.  En þetta tíunda dæmi

  er oft svo hrikalega frústrerandi óskiljanlegt, að ég þyrfti hjálp frá Albert Einstein,

  til að fá botn í það".

  "Kæra vinkona" nú hló hinn guðlegi upphátt, "og heldur þú að

  þú fáir ekki hjálp frá mér einnig, þegar þið eruð að basla við

  stærðfræðina saman, mæðgurnar"?

  "Jú, það er akkúrat málið, æruverðugur, ég reikna með henni tvö

  dæmi og síðan reiknar þú næstu sjö með henni með mig sem millilið...

  og þá er bara þetta eina dæmi eftir sem "hvorugt okkar" kann þá að

  reikna....merkilegt nokk......(úps...húsfreyja hér að móðga Almættið...

  skíta upp á bak....reyndi að bjarga sér fyrir horn...), 

  en mér finnst nú reyndar algjört kraftaverk að klára heil níu dæmi".

  Almættið hló hjartanlega, "Altént ertu með húmorinn í góðum gír, vinkona

  og ég reikna með því að við förum að klóra okkur fram úr tíunda dæminu

  fljótlega, ef við leggjum höfuðin saman í bleyti.  En blessaðan snjóinn

  tel ég að trufli þig og landa þína lítið, þið eruð öllu vön".

  Og bóndi stöðvaði bifreiðina í snjóskafli fyrir framan vinnustað húsfreyju,

  og húsfreyja þakkaði farið og óð snjóinn inn.

  Húsfreyja tróð síðan slóða í fannfergið upp í Spöng eftir vinnu á tveimur jafnfljótum,

  keypti í matinn, og fór létt með.

  Nágranninn mokaði slóða að ruslatunnunni, svo sorphirðukarlar hirði

  ruslið-afleitt ef nýtt ár angar langar leiðir af rotnandi matarleifum.

  Truflar okkur ekki mikið snjórinn, ef við hjálpumst að.

  Góðar stundir.

Snjóþyngsti desember frá 1984