Tarna er blóðugt...

  ... hugsaði húsfreyja, um leið og hún

  tók fram öxi sína fyrir næstu Bónusferð,

  "erum að sigla í 7 milljarða manns,

  í hinu mikla veldi norska kóngsins,

  á meðan við dólum okkur á snigilshraða

  við fjölgunina hér uppi á litla Fróni".

  Húsfreyja spýtti við tönn, þurrkaði

  verstu blóðsletturnar af axarblaðinu með

  svuntu sinni, um leið og hún hrærði grimmt

  í nærri tómri "skyrtunnunni" með skaftinu af spjóti sínu.

  "Djö...var að vita þetta".

  Húsfreyja búin að gera öxina klára, dró fram

  sjóði sína, og hóf að telja silfur sitt sem henni hafði

  áskotnast sem laun fyrir vinnu sem "lukkuriddari",

  í síðustu ferð sinni á norskar lendur.

  "Andsk... var farið að ganga á sjóðinn, dygði varla fyrir

  skeinipappír og hálfu epli".

  Húsfreyja saug upp í nefið og ræskti sig hroðalega.

  Þetta var hrikalegt vandamál sem yrði að taka föstum tökum.

  Nú yrði hún að "brýna" helvíska öxina í ofnálag fyrir

  Bónusferðina, ganga síðan berserksgang, höggva mann og annan

  til þess eins að ná inn vikuskammtinum af skyri í hús.

  Varla að húsfreyja væri að nenna þessu.

  Hún gjóaði aftur augum á fréttina af fjölgun Frónbúa,

  á norskri grund.... "menning og siðir blóðug"... "og ofbeldi"

  notað til að leysa mál...húsfreyja tók upp öxi sína og brýndi í gríð og erg.

  "Nú" , hugsaði húsfreyja, "upphaflega fluttum við hingað

  út á þetta litla sker í miðju Atlantshafi, til að losna við

  freka og ofbeldisfulla, norska kónga og tókum auðvitað með okkur

  slatta af norskri menningu og siðum". Hnussaði í húsfreyju.

  "Hvað voru norskir blaðamenn eiginlega að tuða"?

  Það brast og brakaði í heilabúi húsfreyju undir víkingahjálminum.

  BLING!  Kviknaði ljós í myrkviðum hugarheima húsfreyju.

  "Auðvitað!  Helvískur barningurinn með sleifum á tunnur,

  potta og pönnur niður á Austurvelli, hlaut að vera að fara

  fyrir brjóstið á norskum frændum vorum.

  Að sjálfsögðu var þetta ekkert nema blóðugt ofbeldi

  á sárasaklausar tunnur, enn saklausari potta og pönnur og

  sleifar, að mati okkar frómu frænda".

  Húsfreyja glotti við tönn, spýtti norska "skroinu" í vaskinn:

  "Þannig hlaut að liggja í málinu".

  Húsfreyja snýtti sér hressilega um leið og hún pússaði

  snarlega axlarblaðið, svo á það glampaði.

  "Þá var bara eftir stóra spurningin.  Hví í ósköpunum

  voru Frónbúar að flytja umvörpum til Noregs aftur,  og þar

  að auki að fjölga sér líkt og kanínur í gamla landinu"?

  Húsfreyja hristi stríðar, langar flettur sínar undir

  hornóttum hjálminum:

  "Nei, það var andskotinn, ekkert hægt að fá botn í frétt þessa".

  Húsfreyja dæsti mæðilega yfir þungum þönkum sínum.

  "Mamma", tíu ára djásnið grátklökkt.

  "Sjáðu ég skar mig í fingurinn", blóð rann fagurrautt niður fingur

  barnsins.

  Húsfreyja stökk upp frá undirbúningi sínum fyrir ferð í búðina,

  klippti snarlega niður plástur framleiddan af þýskri fabrikku með

  útibú í Kaupmannahöfn, Gautaborg, Kaarina og "Osló" ,

  og smellti á djásnið.

  "Nú missti ég sko mikið blóð",  djásnið ekki alveg með 5 lítra-dæmið

  í mannslíkamanum á tæru, enda rennandi mannsblóð ekki

  dagleg...vikuleg....mánaðarleg...eða jafnvel árleg sjón hér í voru litla landi.

  "Jamm, greinilega BLÓÐUG menning og siðir hér uppi á litla Fróni",

  hugsaði húsfreyja og glotti með sjálfri sér.

  En gott og vel, norskir frændur vorir hafa sínar meiningar um

  okkur, örsmáa frændur sína, sem greinilega kunnum enn að gera

  "dodo"á erlendri grund.

  En búðarferð næst.

  Húsfreyja telur ekki líklegt að sú ferð verði á neinn máta blóðug....

  nema jú einn:  Helvískt "verðið" sem þarf að greiða fyrir skyrið

  og fleira matvænt verður BLÓÐUGT!

  Góðar stundir og njótið veðurblíðunnar.

Sjö milljarðar Íslendinga í Noregi

Athugasemdir

[stebbi (IP-tala skráð) 11.9.2011 kl. 14:26]