Dýrt að deyja drottni sínum...

  .. enn dýrara að láta hola sér niður

  sómasamlega, steindauðum.

  Tarna er ljóta ástandið.

  Húsfreyja er í öngum sínum.

  Ekki það að hún telji sig hrökkva upp af

  einhverja næstu daga, og þarfnist þar með

  niðurholunar í frónverskum eðal-kirkjugarði,

  sei, sei, nei.

  Húsfreyja er skipulögð kona, og vill gjarnan hafa sitt á tæru.

  Hvort heldur það varðar líf hennar, starf og veraldarvafstur eða

  "ótímasettan dauðdaga" með tilheyrandi "tárafljótandi jarðaför"

  einhvern tímann í fjarlægri framtíð.

  Húsfreyja getur ekki hugsað sér að setja sína einkadóttur

  í hvínandi fjárhagsleg vandræði, fyrir það eitt að urða á húsfreyju skrokkinn,

  eða í húsfreyju tilviki, grafa niður eitt snyrtilegt öskufyllt ker,

  þá maðurinn með ljáinn hefur bankað upp á og afgreitt húsfreyju

  snyrtilega......SVÚSS.....eins sveifla ætti að duga honum.

  Neipp, húsfreyja verður að finna aðra lausn á málinu, haldi

  "prísinn" á jarðaförum áfram að stíga.

  Þá dettur húsfreyju í hug:

  Það er svoleiðis vaðandi uppgangur í skógrækt á litla Fróni,

  upp um allar sveitir,

  þjóðgarða...nema á Þingvöllum þar sem þeir eru farnir að rífa

  upp heilu skógarrjóðrin af grenitrjám með rótum,

  en útúrdúr...upp um allar

  fjallshlíðar, meðfram þjóðveginum og inni í öllum húsagörðum.

  Nú veit húsfreyja að indíánar vestur í henni Ameríku hér í den,

  röltu af stað með sængina sína undir hendinni, þá þeir fóru að

  finna kaldan andardrátt mannsins með ljáinn á hálsi sér,

  inn í fallegan skóg og fundu sér vænlegt tré.

  Þar útbjuggu þeir sér banabeð uppi í greinum trésins,

  með laufkrónuna og himininn yfir sér.

  Dóu svo drottni sínum í ró og næði  nokkrum dögum seinna,

  eða röltu heim aftur með sængina, öðrum kosti,

  færi þá að lengja eftir þeim með ljáinn (sjálfsagt ekki auðvelt

  að rata um dimman skóg í þungum síðum kufli, með fyrirferðamikinn

  ljá á bakinu).

  En þeir sem fluttu úr skóginum í "Sumarlandið" skildu "líkamshylki"

  sitt eftir í trjágreinunum, þar sem vatn, vindur og skógardýr

  sáu síðan um að breyta því aftur í frumeindir sínar.

  Nú vill þá húsfreyja bjalla í þá skógræktarmenn, og ræða við þá

  um að taka eitt myndarlegt "tré" hjá þeim á leigu, þá líður að

  banastund hennar....fá það leigt í svona 10-12 mánuð.

  Myndi greiða þeim hóflegt gjald fyrir tréð, þyrfti ekkert að vera

  á flottum stað inn til fjalla, mætti alveg vera í litlum

  lundi niður við straumharða á uppi í Haukadal, en húsfreyju

  þætti síðra að vera staðsett uppi í tré við sjálfan þjóðveginn.

  Þá myndi hún, afgamalt, "dauðvona" hró,  síðan bjalla í

  leigubíl frá Hreyfli og láta aka sér

  upp í Haukadal, og fengi síðan skógræktarmann til að hjálpa

  sér að bjástra upp í tréð.

  Tæki með sér spotta og grænt "teip"!

  Biði svo róleg dauðastundar kyrfilega "teipuð" við grein,

  líkt og indíánar hennar Ameríku gerðu hér á árum áður.

  NÚLL jarðarfararkostnaður!

  Enginn prestur í öngun sínum við að "endurskrifa" ævisögu húsfreyju

  og  berjast við að "hvítþvo" hana.

  Ekkert sálmagaul.

  Engir menn að voka yfir brennsluofni.

  Engin kerakaup undir öskuna.

  Engir menn með skóflur á lofti að grafa holu fyrir öskudótið.

  Bara örlitlar leifar af grænu teipi, sem hvort eð er sæist ekki,

  félli alveg inn í grænan lit skógarins.

  Húsfreyja ætti máske að hringja í KGSÍ- Kirkjugarðasamband Íslands

  og lauma þessari líka brilliant hugmynd að þeim!

  Húsfreyja vissi annars ekki að til væri Kirkjugarðasamband Íslands.

  Taldi næsta víst að kirkjugarðar Íslands væru í litlu sambandi,

  þar sem allir sem þar dvelja eru steindauðir.

  Sýnir bara hvað húsfreyja veit lítið.

  En húsfreyja fer í það að "skipuleggja"  brottför sína

  í Sumarlandið...og finna heppilegt tré, en ætlar að

  smella sér í bað fyrst á Uppstigningardegi.

  Góðar stundir.

 

Dýrara að jarða

Athugasemdir

[Perla Svandís Hilmarsdóttir (IP-tala skráð) 2.6.2011 kl. 16:06]

Þú ert snillingur. Lætur mig kannski vita hvað þeir segja hjá Kirkjugarðasambandinu því ég er með álíka hentuga lausn þó þín sé umhverfisvænni fyrir utan græna teipið en það er að hola manni niður í mæjónesdós á fögrum stað eða þá bara láta hafið bara sjá um þetta.

Lifðu heil.

Perla.

[Sigríður Sigurðardóttir, 2.6.2011 kl. 18:09]

Þakka þér, Perla.  Auðvitað hárrétt hjá þér!  Hefur ekki verið nokkur nýting á þessum líka fínu "majonesdósum" hér upp á litla Fróni.  Aldeilis ekki amalegt að jarðast í eðalhvítri majonesdós frá Gunnari.....sting þessu líka að KGSÍ.  Perla sjaldgæft og fallegt nafn...en ég þekkti það vel úr Eyjum...nokkuð skyld þangað, Perla?