Handan regnbogans.

  Húsfreyja gjóaði augum á

  bónda sinn, þar sem hann starði

  einbeittur fram á malarveginn.

  Beggja vegna vegarins voru há grenitré

  í bland við lágvaxnari grenitré og runna.

  Í ljósaskiptunum glitraði fallega á vatnið á hægri

  hönd húsfreyju, þegar þau óku fram hjá rjóðrum.

  Þau voru stödd norðan við vatnið, voru búin að

  aka meðfram suðurhlið þess.

  Ekkert!

  NICHTS!

  Nada.

  Bólaði ekkert á sumarbústað er bar nafnið Einisfold.

  Langt síðan þau höfðu ekið framhjá síðustu sumarbústaða-

  byggðinni.

  Og nú bara tré.

  Húsfreyja gjóaði aftur augum á bónda.

  Væri búið að bíta höfuðið af henni, hefði hún sótt um bústað

  og látið vera að fá leiðbeiningar að honum.

  Húsfreyja ákvað að láta höfuð bónda lafa kjurt á búk hans,

  en hóf raust sína eigi að síður:

  "Við skulum snúa við, við erum komin langt af leið,

  hér er bara land Skógræktarinnar".

  Bóndi hlýddi henni þegjandi.

  "Skil ekkert í þessu" muldraði hann bljúgur.

  Sextán kílómetrum seinna, rak húsfreyja augun í

  skilti "EINISFOLD", sunnan megin við vatnið.

  Bóndi rasandi: "En við vorum búin að fara hérna framhjá

  áðan, og þá sáum VIÐ ekki þetta skilti"!

  Örlítinn snefil af pirraðri réttlætiskennd gætti í rödd húsfreyju:

  "Þú sagðir mér að góna til hægri vinur minn, því þú ætlaðir að

  skoða öll skiltin vinstra megin"!

  Bóndi varð að viðurkenna það að skyndiblindan hafði gripið

  hann einan og aðeins hann.

  En bústaðurinn reyndist feikna fínn, stór og flottur.

  Níu ára djásnið æddi um og hrópaði VÁ á 3 sekúnda fresti.

  Næsta dag fóru gestir að bruna í hlað.

  Tengdó mættu í 20 stiga hita og sólskini.

  Mútta húsfreyju, Svalan og Henný systurdóttir með sinn 4 ára Marinó og

  Hrefnu vinkonu sína hálftíma seinna.

  Potturinn opnaður, Marinó fleygði sér fagnandi í hann og

  Svalan og Báran á eftir.

  Eftir pott ákváðu systurdóttir og Hrefna að skreppa í

  einn herlegan róður út á Skorradalsvatn.

  "Kunnið þið að róa"? spurðu bóndi og húsfreyja einum róm.

  "Já, þær héldu það nú......eða er þakki, Hrefna"?

  Og litla liðið ruslaði sér allt í bátinn með þeim stöllum.

  Bóndi ýtti úr vör.

  Systurdóttir settist við árar og réri af alefli.....hring eftir hring....

  2 metra frá landi.

  Húsfreyja sem hafði fylgst með út um glugga, reif

  myndavélina sína upp og hljóp niður í fjöru.

  Henný hafði farið fram á róðrarpásu, og Hrefna tekin við að róa.

  Hún réri af lífs og sálar kröftum...hring eftir hring...eftir hring...

  2 og hálfan metra frá landi.

  Bátinn tók að reka til vesturs stjórnlaust...Hrefna réri og réri:

  "Hreyfumst við eitthvað" spurði hún á innsoginu.

  Húsfreyja var að hníga niður af hlátri í fjöruborðinu,

  skalf svo af hlátri að henni tókst einungis að taka 2 myndir.

  Báturinn snérist í hring...og aftur.

  "Við verðum að komast í land", Hrefna og systurdóttir farnar

  að sjá líf sín renna fyrir augum sér, og voru orðnar sveittar

  af stressi og púli.

  Hrefnan tók þétt um árarnar og réri "lífróður" í átt að landi.

  Eftir aðeins 2 hringi voru þær komnar að bústaðnum fyrir

  neðan bústað húsfreyju og bónda og áttu aðeins meter í land.

  En Hrefnan var að niðurlotum komin.

  "É skal redd'essu", Marinó 4 ára hékk hálfur út af skutnum,

  og dinglaði spotta ofan í vatnið.

  Húsfreyja veinaði af hlátri, en náði með herkjum að

  hvetja liðið til þess að fara bara úr sokkum og skóm og vaða í land.

  Eftir smá puð voru allir komnir í land, og bóndi náði í bátræsknið

  á vöðlunum og réri honum á réttan stað í land.

  Mikið hlegið að svaðilför þessari og skvísurnar Henný og Hrefna

  hvattar til að skella sér í róðrakeppni í Oxford að ári.

  Þær eru með það í athugun.

  Gestir komu og fóru, gistu margir á meðan aðrir stöldruðu í tertur kaffi

  og grill.

  Allir færðu þeir húsfreyju gjafir, óskuðu henni hamingju og velfarnaði

  um alla ókomna tíð.

  Síminn hringdi stanslaust 30 ágúst og ægifagur afmælissöngur

  hljómaði á símalínunni margoft í eyru húsfreyju.

  Jamm, ekki amaleg afmælisvika þetta hjá húsfreyju,

  og mikið um að vera.

  Veður var hið besta, hlýtt, að mestu þurrt og sólin sýndi sig af og til.

  Rigndi aðeins einu sinni hressilega, og að sjálfsögðu

  birtist ægifagur regnbogi stutta stund svona til að

  taka þátt í hátíðahöldunum.

  En að lokum:  Boðflennur í afmæli húsfreyju voru æði margir,

  fleygir, smáir, suðandi og mikið fyrir að troða sér upp í munn, nef

  og eyru mannfólksins.

  Jamm, húsfluguskrattar.

  Systurdóttir aldrei verið hrifin af flugum.

  Skrapp að kveldi dags til að losa úr blöðru sinni

  svona fyrir svefninn, sem vart er til frásagnar.

  Nema skaðræðisóp barst frá salerninu, skrækir,

  fuss og svo hlátur.

  Flugufjandi hafði hreiðrað um sig NIÐRI í salerninu,

  og flaug óðara af stað er tók að "rigna" þar neðra.

  Skall af alefli í myrkrinu á botni systurdóttur, sem stökk í ofboði

  upp af salerninu, svo síðustu droparnir lentu utan á

  náttbuxum hennar.

  Aðrir gestir bústaðarins grenjuðu af hlátri.

  Jamm, systurdóttir ekki Nóbelsverðlaunahafi í veseni

  fyrir ekki neitt.

  Tengdapabbi húsfreyju reyndi aðeins að halda í við

  systurdóttur, og náði sér í hressilegan skurð á

  ennið, er skúrandskoti einn áfastur sumarbústaðnum

  réðst á hann af vonsku og stangaði.

  Var bara plástraður með hraði og málið var dautt.

  Húsfreyja telur að sér finnist bara gaman að vera orðin fimmtug.

  Og gaman að skreppa í bústað í Skorradal.

  Samt alltaf best að koma heim aftur.

  Góðar stundir og dreymi ykkur góða og bjarta haustdrauma.