Að skreppa saman eða skreppa saman.

   Húsfreyja var á harðahlaupum

  á sínum vinnustað, þegar einn

  gæðalegur öldungur hóaði í hana,

  og bað hana um Moggann að lesa.

  Húsfreyja brást skjótt við og reddaði  karli málgagninu í einum hvínandi hvelli.

  Öldungur smellti gleraugum sínum á nef sér

  og las hátt og snjallt fyrirsögn á forsíðu:

 "Jöklarnir skreppa saman".

 "Nú og hvurn fjandann eru jöklarnir okkar að fara"?

  spurði karl glettinn og blikkaði húsfreyju.

  Húsfreyja hló, og  svaraði að bragði:

  "Sjálfsagt jöklar okkar orðnir dauðþreyttir á hundfúlu veðri

   með hríðarbyljum og djöfulgangi uppi á hálendinu,

  og hafa skroppið í sumarfrí til Spánar".

  Öldungur hló.

  "En það hefur þá aldeilis verið atgangur, ef þeir

  hafa allir þurft að "skreppa saman" í frí sitt".

  "Já það hafa þá verið mörg þúsun tonn af snjókrapa og ís

  á ferðinni" svaraði húsfreyja, og síðan hlógu þau bæði dátt.

  "Ætli þeir hafi þá flogið með " Iceland Express" spurði sá gamli

  þegar þau höfðu aftur náð andanum  eftir hláturrokurnar,

  "standa sig svo vel, aldrei seinkanir eða frestanir".

  Húsfreyja veinaði af hlátri kvaddi þann aldna með

  harmkvælum og forðaði sér inn á vakt.

  Miklir húmoristar margir aldraðir frónbúar, og alltaf til í glens og grín.

  En sparnaður er "boðorð" vikunnar á vinnustað húsfreyju,

  og nú skal skorið niður....og skorið niður.

  Ó vei!

  Húsfreyja þolir ekki eilífan sparnað og niðurskurð

  heilbrigðiskerfisins.

  Allt í þrotabúskap og kreppukjaftæði.

  Það er óvéfengjanleg staðreynd að fólk VERÐUR

  veikt og gamalt.....ja altént megin þorri þjóðarinnar

  hér uppi á litla Fróni.

  Verðum hundgömul allflest.

  Svo ef ríkið gefur ekki út "skotleyfi" á fólk eldra en 75 ára,

  eins og einn látinn gamlingi stakk að pólitíkusi, að væri

  reynandi, fyrst ekki væru til peningar til að hugsa sómasamlega

  um það í ellinni, þá verður að finna aðrar lausnir.

  Og góðar lausnir sem  ganga út á að auðsýna öldruðum virðingu og

  umhyggju í ellinni, kosta peninga.

  Þannig er það bara.

  Þróun mála í öldrun eru ekki uppörvandi nú á tímum.

  Mikill barningur að FÁ að hugsa vel um gamla fólkið. 

  Sífellt fleiri verkefnum hlaðið á fáar hendur,

  og allt verður að gerast hratt en samt sem ódýrast.

  ERGO: Gæði þjónustu við aldraða hrakar jafnt og þétt.

  Á sínum  svörtustu stundum sér húsfreyja fyrir sér

  sjálfa sig 75 ára , norpandi í næðingi niður á höfn

  ásamt 40 öðrum gamlingjum.

  Henni verður skellt niður á  meðalstóran pramma ásamt

  hinum öldungunum, og síðan dregur trollari

  prammann út á mitt Atlandshaf.

  Einni ár verður síðan fleygt til prammafólksins,

  og kveðju kastað á það með þeim orðum,

  að "einni ár sé best að róa,

  ofsaveðri á móti" og " ðetta reddast hjá ykkur, er ðakki"?

  Og trollarinn hverfur síðan sjónum prammafólks við

  sjóndeildarhringinn, án þes að beðið sé svars!

  Jamm.

  Andskotinn í súrri mysu!

  Má þá húsfreyja heldur biðja um "skotleyfið", þá hún

  verður "vandræðaöldungur"!

  Öldungar á deild húsfreyju eru elskulegt fólk.

  Þetta er kynslóðin sem lifði furðulega tíma heimstyrjalda

  og iðnbyltingar.

  Þau eru foreldrar okkar, afar og ömmur.

  Fólkið sem stóð að baki okkur, studdi okkur af

  óbilandi kærleik og umburðarlyndi.

  Þau eiga ALLT gott skilið í ellinni...og gott betur.

  Góðar stundir í ágústkvöldsólinni og "skreppið saman"

  að heimsækja pabba/mömmu/afa/ömmu á elliheimilið.

 

Athugasemdir

[Þráinn Jökull Elísson, 25.8.2010 kl. 22:05]

Flott færsla!