Menningarannríki?

  Húsfreyja bauð níu ára djásninu

  niður "miðbæ" upp úr hádeginu

  í gær.

  Bóndi "steiktur" í hausnum af mergjuðum

  pestarfjanda, hóf upp bölsýnisraust sína

  dimmri og rámri rödd innan úr rúmi sínu:

  "Þið fáið HVERGI bílastæði, og þið fáið SEKT ef

  þið troðið bílnum upp á gras eða utan stæða...host...host".

  Húsfreyja kíkti á dagskrána.

  "Neipp, verður ekkert mál með stæði, karl minn, barnafólkið

  mætir ekki fyrr en um hálf tvö að sjá Gunnar og Felix,

  og við verðum mættar rúmlega eitt.

  Ætlum bara að skreppa í Kringluna og redda mér

  nýjum síma áður en við förum niður í bæ"!

  Sótsvart "hrrrruuummpp...host...HÓST" með ægilegu korrhljóði

  var eina svarið frá bónda.

  Húsfreyja græjaði sjálfa sig og djásnið með fatnað,

  kvaddi köttinn með kossi á ennið, og gjóaði augum snarlega

  tvær sekúndur inn í svefnherbergið.

  Bara að vera viss um að bóndi væri enn í tölu lifenda.

  Jepp, örlítið gráblár á lit, með rauða hitadíla í vöngum,

  angistarleg þrútin augu, en bara með asskoti fína og

  surgandi öndun.

  "Já, hann myndi lifa þetta af" ákvað húsfreyja,

  "svo er hann líka með nýju afmælisgjöfina mína sér við hlið,

  fartölvuna!  Fótbolti beint í æð!  Iss...ekkert mál þó hann

  verði heima einhveja stund aleinn með kettinum".

  Og húsfreyja kvaddi bónda sinn sem svaraði að bragði:

  "Hruummmp...host..host...host...hva..host...leggj....host..."!

  Húsfreyja blikkaði bónda, brosti og rauk með

  djásnið út í sólina og hressilegan norðan svalann.

  Í Kringlunni var allt pollrólegt, nokkrar kuldakreistur á ferli

  að sóa fé sínu í vita skjóllausar flíkur.

  Húsfreyja komst strax að hjá ungum snaggaralegum

  manni sem sagði síma hennar "viðgeranlegan" upp á

  10.000 krónur, en mælti með að hún smellti sér á tilboðið

  þar sem viðgerðum símum hrakaði oft hratt og ættu jafnvel stutta lífdaga

  eftir að hróflað hafði verið við "viðkvæmum innri viðjum" þeirra.

  Húsfreyja keypti sér nýjan síma, á Visa-kreppu-rað!

  Hvítur með þjóðlega bláu baki og "snertiskjá".

  Djásnið var að rifna af ánægju: "Mamma, þetta er sko flottur sími"!

  Húsfreyja gjóaði augum á nærri 100 síðna leiðbeiningabæklinginn:

  "RÆT, ef mér tekst að LÆRA að hringja og svara í hann,

  þá er ég bísna góð"!

  Djásnið taldi það lítið mál..."og svo kennir þú mér á hann, mamma"!

  Akkúrat!

  Þá voru það bílastæðamálin.

  Húsfreyja laumaði bifreið sinn á autt stæði fyrir framan

  gamla hjúkrunarskólann við Eiríksgötu.

  Hafði mörgum stundum eytt á skólabekk þar og gist heimavistina.

  Taldi að fáir sætu á skólabekk á laugardegi menningar, enda 8 önnur

  bílastæði laus þar.

  Og svo átti hún máske smávegis inni af "bílastæðistíma"

  frá skólaárunum, þar sem hún hafði þá verið bíllaus.

  Húsfreyja og djásn röltu í gegnum gamla austurbæinn

  í rólegheitum.

  Voru næstum dauðar fyrir framan listasafn Einars Jónssonar,

  þar sem mikið kraðak var af bílum fullum af fólki

  í örvæntingarfullri leit af stæði.

  Húsfreyja varð því fegin að komast í afgirtu, lokuðu göturnar.

  Þær þröngar og margar blómum prýddar, en

  Haðarstígur bar af fyrir frumlega míní-útimarkaði,

  litfagrar skreytingar og mannlíf.

  Á Lækjatorgi var margt um manninn og ekki síður þá

  húsfreyja og djásn komu inn í Austurstræti.

  Húsfreyju hafði hvergi skeikað með tímasetningu,

  og þær höfðu góðan hálftíma í Eymundsson,

  áður en Gunni og Felix hæfu söng og fjör.

  Og þar fékk húsfreyja gömlu "Vísnabókina" sína

  frá 1946.

  Nákvæm eftirmynd útgáfunnar sem hún átti sem lítil skotta,

  áður en glóandi hraun breytti þeirri góðu bók í fumeindir sínar.

  Djásnið fékk "frábæra píanóbók, mamma"!

  Utandyra aftur skimaði húsfreyja grimmt í allar áttir eftir

  einhverju vísbendingum um staðsetningu Gunna og Felix.

  Neipp.  Ekki ein einasta.

  Fjandakornið!  Var'ann að hvessa?

  Strolla af bakpokafólki æddi út og inn um Landsbankann

  (eða hét hann kannski ekki Landsbanki lengur...?).

  Varla voru þeir þar?

  "Mamma ég hefði átt að hafa fánann minn með mér",

  djásnið benti á fólk sem veifaði hvítum fána með

  merki FM 957 á labbi sínu um Austurstræti.

  "Ekki málið" svaraði múttan snaggaralega, og gekk að

  ungri ljóshærðri stúlku vendilega merkt 957, sem

  hélt á 8 slíkum fánum í hendi.

  Stúlkan gaf djásninu fúslega einn fána og sú

  níu ára ljómaði af gleði.

  Nú voru góð ráð dýr.

  Ekkert bólaði á Gunna og Felix og klukkan orði tvö.

  Hvar voru andsk....mennirnir?

  Mæðgurnar röltu á Ingólfstorg þar sem ógæfufólk  sat

  og drekkti sorgum sínum, á meðan erlent kórafólk

  söng af lífsins lyst.

  Enginn vissi hvar Gunni og Felix væru niður komnir,

  þá húsfreyja spurði.

  Þær röltu aftur að Austurstræti 11.

  BINGÓ!

  Vinalegur ungur maður stöðvaði djásnið með 957-fánann sinn.

  Rétti henni umslag merkt FM 957.

  Ávísun upp á 5000 krónur í Oasis í Kringlunni varð hennar.

  Og í "beinni".

  Djásnið brosti "allan hringinn" þegar mynd var smellt af

  henni og útvarpsmanni!

  En svo var það málið með Gunna og Felix!

  "Allt í lagi, ég læt bara vaða og athuga hvort einhver

  bakpokaður í Landsbankanum viti hvar Gunni og Felix halda sig"

  húsfreyja að verða örg.

  En viti menn.

  Gunni og Felix voru einmitt í bankanum-HALLELÚJA.

  Dúndur stuð, söngur og gleði.

  Djásnið fékk sæti á gulum púða.

  Náði helming af skemmtun þeirra félaga.

  Fínt það.

  Eftir Gunna og Felix var rölt í hin ýmsu tjöld,

  hlustað á fagran söng og spjallað um "Birkisultu".

  Eldspúandi fólk á stultum fengnar að láni hjá Star Wars-fólki

  var á öðru hverju götuhorni......"höfðu geimverur lent á litla Fróni"?

  Verslað sushi í kvöldmatinn niður við höfn,

  skroppið í Ráðhúsið-meiri söngur.

  Við Iðnó geisaði stormur upp á 40 metra á sekúndu og

  borðskreytingar þeirra utan dyra, fuku út á tjörnina ásamt bæklingum

  í stórum stíl, öndum og gæsum til lesningar, upplýsingar og ómældrar gleði.

   Að lokum aftur rölt í bílinn um  klukkan fjögur.

  Engin SEKT....HAH!

  Húsfreyja rígmontin.

  Aldeilis frábær menningarDAGUR þetta.

  Ekkert lögregluvesen, vandræðagangur(...nema þegar

  Gunni og Felix tóku upp á því að týnast),

  eða leiðindi.

  Djásn og húsfreyja létu þetta duga og slepptu

  kuldagjóstri og lögregluannríki að kveldi dags

  niður í bæ.

  Bóndi jafn hruninn.

  En kíkja í Vísnabókin næst.

  Góðar stundir.

 

Annasöm nótt hjá lögreglunni