Svanasöngur....

  ...hjá Betu?

  Húsfreyja hefur löngum undrað sig

  á hinu mikla bákni sem fylgir einni

  dúllulegri frú er Elísabet nefnist,

  þá hún hefur vísiterað hið mikla veldi

  breskra.

  Þarna eru heilu 2-5000 fermetra hallirnar

  upp um allar sveitir merktar Betu og sagðar

  í hennar eign.

  Lítillátustu þorp og krummaskuð hist og her um

  Bretaveldi hafa jafnvel eina höll drollu á sínum

  snærum, svona ef Betu skyldi fljúga það í hug,

  að skemmtilegt væri að skella sér í "krummaskuðaskoðun"!

  Húsfreyja taldi lengi vel að Beta sjálf væri tveir og tíu á hæð,

  og 150 kíló minnst, bæði plássfrek og heitfeng, fyrst

  hún þyrfti öll þessi tröllslegu og hráslagalegu húsakynni

  undir sig og sína.

  En svo þegar húsfreyja fór að skoða vendilega myndir

  af hinni herlegu bresku drottningu, er þetta bara "smá peð"!

  Lítil og sæt dúlluleg kona, kannski með smávegis "sundhring"

  aukreitis um sig miðja, en það varla nokkuð til að hafa orð á.

  Þá flaug húsfreyju í hug að ef til væri drolla og öll hennar slekt

  illilega ofvirk, forn bresk lög bönnuðu meðferð á konungbornu fólki

  sem slíkt hrjáði, og eina ráðið hefði verið að hafa nógu stórbrotin og

  herbergjamörg húsnæði undir liðið, svo það fengi ærlega útrás

  á harðahlaupum eftir 20 kílómetra göngum á degi hverjum!

  En sú hugmynd klikkað hrapalega einnig, hjá húsfreyju.

  Sá eitt sinn langa heimildarmynd um Betu, börn og maka, húsfreyja.

  Það eina sem hreifðist voru varir hinna konungbornu,

  og svo hendur þá slektin "veifaði" pöpulinum.

  Bólaði ekkert á ofvirkni!

  Svo ráðgátan um hallarhúsakynnin hennar Betu er enn óleyst

  hjá húsfreyju.

  Og heldur bætir í furðulegar ráðgátur og duló mál er fylgja

  hinni dúllulegu Betu breta.

  Smkvæmt frétt þessari, eru í gildi forn lög sem eigna

  Betu alla SVANI í hinu mikla veldi breskra.

  Eða flest alla.....eftirlit með vel fleygum fuglum hlýtur að skapa

  smá óvissu um eignarhald.

  Líka spurning um erfiðar SVEIFLUR í stofnstærð á haustin

  og veturnar.

  Jamm.

  En svo voru þeir víst einnig snæddir hér í den,

  blessaðir konunglegu svanirnir.

  Slátrað, marineraðir, steiktir/soðnir? og snæddir!

  Líkt og endur, gæsir, kalkúnar og kjúllar víða í öðrum löndum.

  Hugmyndarík þjóð breskir, þegar kemur að mat.

  Soðinn kalkúnn í ostasósu.....húsfreyja var með grænan

  lit á andliti sér í viku eftir að hafa reynt að koma því ofan í sig.

  Nýrnapæ....bara orðið segir manni að þetta sé ekki í lagi....og

  húsfreyja skilaði eina bitanum af slíkri dýrð beint aftur

  í borðklút og drakk vatn það sem eftir lifði hádegismatar.

  Húsfreyju rekur ekki minni til að svanur hafi verið á

  matseðlum breskra, þá hún fór um víðan völl að skoða

  Betuhallir í bæjum, þorpum og sveitum Englands hér á árum áður.

  Kalkúnn, héri, svín, fasani sei sei já, en aldrei svanur.

  Kannski "forn" bresk lög til, sem banna að aðrir en Beta og

  hennar slekt snæði slíkt og því um líkt.

  Hvað veit húsfreyja.

  En altént vilja nú breskir þegnar stinga því að Betu að

  hún selji "svanahjörðina" alla með hálsi, væng, goggi og stéli,

  og spari þannig í rikisrekstrinum.

  Segir sig sjálft að það hlýtur að spara breska ríkinu stórfé,

  að losa sig við "ummönun og uppihald" á heilu

  svanakóloníunum þar við flest vötn, ár og læki!

  Spakir menn bretar.

  Kannski að Mister Grímsson skelli sér þá á nokkra hvíta,

  svo þjóðin geti séð íðilfagra svani svamlandi

  á pollunum í kringum Bessastaði?

  Aldrei að vita.

  En svo er bara ekkert víst að Betu hugnist að selja

  svani sína.

  Hafa sína kosti, fyrir utan að hægt er að brúka þá

  af og til í sunnudagsmat í Buckingham höll!

  Beta hlýtur til dæmis að vera árum saman skráð í Heimsmetabók

  Guinnes sem "stærsti svanabóndi" móður jarðar!

  Hehehehe...fínn húmor hjá bretunum, má alltaf treysta því!

  En gutla og gaufa í húsverkum næst.

  Góðar stundir.

Seljum svani drottningarinnar