Það sem augað sér.

Varla geta þetta talist

  flunkuný vísindi.

  Frá því að húsfreyja hafði vit og rænu til

  hefur útlit skipt hana máli.

  Og það á hverju sem er.

  Líkt og húsfreyja hafi innbyggt "fegurðarskyn"

  sem stjórnar hugmyndum hennar um hvað sé

  gott, vont, ljótt, fagurt, sætt, súrt, beiskt eða salt.

  Veit ekki hvaðan henni kemur viska þessi,

  en man eigi að síður eftir að hafa ákveðið

  að rúgbrauð væri óþverri sem lítill krakki,

  vegna þess að brauðið "var forljótt"!

  Og þegar húsfreyja seinna meir reyndi að

  snæða girnilega rúgbrauðssúpu með þeyttum rjóma,

  reyndist súpan sú "óþverri" á bragðið, hvað húsfreyju varðaði.

  Getur enn þann dag í dag hvorki borðað rúgbrauð

  né rúgbrauðsúpu!

  BJAKK!

  Og svona hefur þetta verið með flest allt í lífi húsfreyju.

  Sæti strákurinn í menntó sem allar stelpurnar lágu flatar

  fyrir, var eiginlega bara lala í augum húsfreyju,

  en barnalegi ljóshærði gaurinn sem skvísurnar í bekknum

  gerðu grín að, höfðaði mun meir til húsfreyju.

  Enda er sá sæti að springa úr offitu í dag, og er

  nýorðinn atvinnulaus, en sá barnalegi, ljóshærði

  er vinsæll rithöfundur, grannur og spengilegur sem fyrr.

  Jamm.

  Það sem augað sér og skynjar er oft

  víðtækara en maður heldur, og krakkar sem

  fíla umbúðirnar af hollum mat eru mun líklegri að njóta

  hans en hin, hefði húsfreyj talið.

  Sjáið bara "listfengið" hjá meistarakokkum er þeir

  raða á matardiskana eðalréttum.

  Er iðulega konfekt fyrir augað, sem aftur eykur gæði

  matarins fyrir bragðlaukana, og vellíðunina í maganum

  er hann er snæddur.

  Namm.

  Mannskepnan er furðulegt fyrirbæri, og merkilegt

  hvernig við upplifum, sjáum og skynjum lífið á misjafnan máta

  hvert og eitt.

  Þá húsfreyja var barn að aldri, vildi hún að fólk

  fengi nöfn eftir "svipbrigðum" sínum...og var

  alveg rasandi þegar að kona sem hreinlega

  ÁTTI að heita Ingibjörg samkvæmt hennar tilfinningu

  hét svo bara Ásta!

  Og maðurinn sem henni fannst hljóta að heita Hermundur,

  hét svo því stuttaralega nafni Gunnar.

  Húsfreyju sem þá var lítil skotta, fannst þetta alveg

  hroðalegt, hve fólk var óheppið með nöfnin sín.....

  en svo var hún sosum ekkert heppin sjálf með nafn...

  sat uppi með Sigríður, þegar hún ÁTTI að heita Elah Búga!

  Eða Ellabogga eins og fullorðna fólkið í kringum hana bar það fram.

  Kynnti sig lengi þannig, húsfreyja, sem barn, móður hennar

  til mikillar armæðu og mæðu, enda bévítans mál að útskýra

  "Elinborgar-nafngiftina" á barninu, og ekki eina einastu

  Elínborgu að finna hvorki í móður- né föðurætt.

  En svo átti líka húsfreyja sem barn, það til að klikka ALVEG sjónrænt,

  og til dæmis hræðast fólk sem var "rangeygt" eða

  "rytjulegt" til höfuðsins. 

  Telja það sorgmætt, ljótt eða jafnvel vont.....en oftast

  samt bara dapurt.

  Hafði ekki alltaf þroska til að úthugsa "sjónræna skynjun"

  sína, sem skotta, og rangtúlkaði margt, enda heimur

  fullorðna fólksins iðulega flókinn og snúinn.

  En eitt lærði húsfreyja snemma á ævinni,

  og það er að "augun" eru gluggar sálarinar....

  og þau sjá og skynja mun meira en margur heldur.

  Það er eins og maður hreinlega "andi inn" með augunum,

  fallegu landslagi, svo húsfreyja taki nærtækt dæmi.

  Eins og augun megni að fylla brjóstið af ljósgulu og bláu ljósi,

  standand í miðri Þósmörkinni um sumar í blíðviðri.

  Og hver hefur ekki upplifað að hreinlega "drekka"

  með augum sínum fallegt barnsandlit baðað björtu brosi?

  Fundið "eld kvikna í augum sínum" þegar aðlaðandi

  einstaklingur af gagnstæðu kyni blikkar mann.

  Jamm.

  En svo mörg voru þau orð.

  Ferð heim í borgina við sundin bláu næst, eftir sólardag

  í Þorlákshöfn.

  Góðar stundir

 

Umbúðir skipta máli