Brasið....

  er vinnustaðurinn hans afa þíns".

  Móðir húsfreyju horfði á litlu skottuna sína

  á Eiðum, og reyndi að svala forvitni og

  fróðleiksþorsta þeirra stuttu um lífið og tilveruna.

  Það var reyndar töluvert lýjandi starf og tímafrekt,

  því skottan hóf yfirleitt spurningaþulu sína

  í bítið á morgnana og lauk henni að kvöldi dags

  á slaginu átta.

  "Já, en af hverju er það kallað BRASIÐ, mamma"?

  Skottan horfði á móður sínar með brýrnar hnyklaðar.

  Móðurinni varð svarafátt, enda hvorki fædd né uppalin í Eyjum.

  "Af hverju er það bara ekki kallað "Lirra...." skottan vandaði sig

  ógurlega, "nei "LIFRARSAMLAGIÐ"...mamma, ha, mamma?

  Brosti glettin mamman, og svaraði eftir smá umhugsun:

  "Kannski að það sé vegna þess að það er svo erfitt að segja

  "Lifrarsamlag Vestmannaeyja".

  Skottunni fannst þetta bísna góð skýring, enda heitið

  á vinnustað afa algjör tungubrjótur að hennar mati.

  Svo ruglaði hún líka "Sjúkrasamlaginu" iðulega saman

  við Lifrasamlagið, svo "Brasið" var bara ljómandi nafn.

  "En mamma, kannski er það kallað Brasið, af því að

  það er alltaf svo mikið "BRAS" í vinnunni hjá afa, mamma, ha"?

  Móðirinn hló dátt: "Jú það er nokkuð til í því, skottið mitt".

  Skottan fylltist af umhyggjufullri samkennd með afa sínum,

  og sá ekki nokkurn húmor í málinu.

  "Aumingja afi, að standa alltaf hreint í þessu "BRASI", mamma".

  Hún dró hún andann djúp.

  "Og svo á hann eftir að baksa alla leiðina heim, hann afi,

  og hann er svo ógurlega haltur og með staf, mamma"!

  "ALLAN Strandveginn"!

  Móðirin reyndi að kyngja hlátrinum, en tókst ekki mjög vel

  til...hann svona spýttist út úr henni með látum.

  Skottan dæsti.

  Skelfing gátu mömmur verið skrítnar.

  Fékk ægilega hugmynd í sinn ljósa koll.

  "Mamma, hvar er afi eiginlega?

  Af hverju er hann ekki löngu kominn heim úr vinnunni"?

  Og svo flaumósa:  "Mamma, við verðum að fara að gá að afa.

  Ég...ég er viss um að hann liggur einhvers staðar "kúguppgefinn"

  eftir allt "brasið" , mamma...kannski út á miðri götu fyrir framan Tangann...

  og svo kemur kannski bíll og keyrir á hann afa, mamma".

  Þetta síðasta var sagt með grástafinn í kverkum.

  Mamman reyndi að róa litlu skottuna, leit á úrið sitt

  og sagði henni að ef afi væri ekki kominn eftir 40 mínútur

  færu þær að leita hans.

  Og allt í einu greip móðirin í hönd skottunnar þar sem

  þær sátu inni í stofu á blautum haustdegi.  "Ssss..hlustaðu"!

  Og litla skottan hlustaði í húminu.

  Hún heyrði að gengið var að mjólkurstaurnum fyrir utan

  útidyrnar.  Mjólkurbrúsar slógust við staurinn þegar þeir

  voru hengdir á hann.

  Skottan varð eitt bros.

  "Afi er kominn heim"!

  En mamman sleppti ekki hendi af skottunni.

  "Nei, ekki enn, skottan mín.  Hann afi kemur eftir

  á að giska 20 mínútur með mjólkurbrúsana fulla af

  mjólk handa okkur í kvöldmatinn"!

  "En hver var þá að koma NÚNA, mamma"?

  Skottan var eitt stórt spurningamerki.

  "Þetta var nú bara hann afi þinn, að senda okkur

  hugsun um að hann sé búinn að skella sér í bað og

  sé nú lagður af stað heim, ljúfan mín",

  svaraði mamman.

  Skottan reif sig úr höndum móðurinnar, stökk fram í gang,

  opnaði útidyrnar.

  Þar var enginn.

  Rauk í stígvélin sín í krummafót og út.

  Æddi út í hjall.

  Þar var allt með kyrrum kjörum.

  Myrkur og allt hljótt.

  Skottan stökk inn.

  Horfði á "skrítnu" mömmuna sína  sem

  heyrði og sá svo margt sem aðrir hvorki heyrðu né sáu.

  Hugsaði um afann sem alltaf fór í bað í vinnunni og gat sent "hugsanir"

  heim á undan sér, og það alveg kúguppgefinn

  eftir mikið "bras" í BRASINU.

  "Mamma, þetta er MERKILEGUR dagur" sagði hún svo stundarhátt.

  Og móðirin hló.

  Rúmum 20 mínútum seinna mætti afi með mjólkina....í alvöru þetta sinn.

  ....   .... ....  ... ....

  Og síðustu nótt brann svo BRASIÐ.

  Að sjálfsögðu mætti gamli maðurinn sjálfur

  og lét húsfreyju vita að illa væri að fara fyrir gamla vinnustaðnum

  sínum, þar sem hann hafði unnið áratugum saman.

  Húsfreyju dreymdi í nótt afa sinn með dökkt "olíu-sleikt" hár,

  að stinga sér í baðkari fullu af "olíu" líkt og höfrungur.

  Og "Brasið" brann.

  Góðar stundir og farið varlega með lifandi eld í skammdeginu.

 

 

 

Lifrarsamlagið er alelda