Árbæjarsafnið?

  "Jú....líklega höfum við

  stund í að skoða það í dag".

  Húsfreyja gjóaði augum á átta ára djásnið,

  sem hafði sett upp sinn virðulegasta svip.

  "Já mamma, það er svo langt síðan við fórum síðast,

  að ég er búin að gleyma því".

  Húsfreyja endurraðaði "hlutum sem verður að gera í dag"

  með hraði í heilabúi sínu.

  Henti út "ryksugun"....ekki tími...klukkutíma eldamennskan

  fór sömu leið...allt of heitt hvort eð er......og hana nú!

  Húsfreyja fann rúma tvo tíma fría í rölt á Árbæjarsafnið

  fyrir djásnið og sig.

  Það var heitt.

  Sólin skein.

  Munkur sat í horni, hræddi næstum líftóruna

  úr átta ára djásninu.

  Svo mikið hlegið.

  Líkanið af brunanum mikla 1915 vakti líka

  stormandi lukku.

  Múttan ýtti á einhverja takka, og mikið bál blossaði

  upp í líkaninu!

  Þær mæðgur hoppuðu hæð sína, svo mikið brá þeim.

  Aftur hlegið dátt.

  Þýsku konurnar tvær sem virtust ætíð 2 skrefum á eftir

  húsfreyju og djásninu, hlógu ekki.

  Ræddu málin af miklum ákafa á meðan önnur þeirra

  tróð sér upp að standklukkum, þvottabölum, lokrekkjum,

  rokkum, skaftpottum og hrífum...svo smellti hin af í gríð og erg

  Canon digital með breiðri linsu.

  Húsfreyju datt einna helst í hug, að þýsku frúrnar hefðu

  hug á að fjölfalda og framleiða gamla frónverska muni,

  þá þær aftur stigu þýska grund......selja túristum grimmt,

  svo mikð og nákvæmt var myndað.

  Húsfreyja ákvað að hrista hinar alvarlegu símyndandi

  þýsku frúr af sér.

  Rölti með djásnið í átt að Dillonhúsi.

  Haninn gól.

  Ung frónversk kona í fornfálegum fötum mætti

  niður að girðingu, að handmjólka kúna.

  Mjólkaði fullan bolla af spenvolgri mjólk í bolla

  af stakri snilld og lagni.

  Gaf áhorfendum að smakka.

  NAMM!

  Síðan greip sú handlagna hvíta emaleraða fötu

  og mjólkaði.

  Frónverskur "hnakki" átti þá frómu og einlægu ósk,

  að "beljan ærðist" og sparkaði fötunni hálfullri af mjólk

  um koll......hló svo geðveikislega

  Aðrir áhorfendur stigu allir 3 skref í áttina burt "frá hnakkanum",

  og vorkenndu 6 ára syni hans?/ bróður hans? ægilega.

  Hnakkanum varð ekki að ósk sinni.

  Hrúturinn skartaði 4 hornum, og var vinalegur með afbrigðum.

  Elti djásnið eftir girðingarstubbnum, en sýndi ánum enga athygli.

  Dillonhús aftur.

  Djásnið snæddi upprúllaða pönnuköku með sykri, en húsfreyja

  fékk "risastóra" súkkulaðismáköku.

  Kveðju kastað á hænurnar....haninn búinn á því í hitanum,

  virtist sofa, og svo haldið af stað heim.

  Húsfreyja svo nýkominn að norðan með sína herlegu

  fjölskyldu.

  Fóstursonur bónda að ganga í hjónaband.

  Mikið um dýrðir.

  Falleg athöfn í kirkjunni á Hvammstanga.

  Himnesk veisla í félagsheimilinu, krásir,grín,

  söngur, glens og gaman.

  Allir lukkulegir og alsælir með daginn.

  Aðeins kötturinn sem var allur í tjóni, og æddi um

  eins og ljón í búri, fann ekki sólpallinn sinn, ekki

  grastoppana fyrir utan pallinn sem hún var búin að

  merkja sér vel og rækilega.

  Fann ekki ráderinn bak við kompjúter húsfreyju,

  þar sem himneskt var að liggja og velgja á sér

  kviðinn, ekki einkakoju sína inni í barnaherberginu

 og því síður dvergatré húsfreyju sem svo ágætt er

  að tætast í og leika sér.

  Hefur húsfreyja nefnt það, að köttur hennar "hatar"

  ferðalög?

  Er bullandi bílveik, arfastressuð og hefur engan skilnig á

  svona hrikalegum óþarfa breytingum á íverustað!

  Bóndi og djásnið svo farin í sund.

  Húsfreyja ætlar að "tapa sér" í slökun!

  Góðar stundir.

 

Athugasemdir

[Sigrún Óskars, 21.7.2009 kl. 12:26]

skemmtileg færsla eins og venjulega

er í sumarfríi og lítið á "blogginu" - sendi þér sólarkveðjur frá Álftanesinu