Svört regnhlíf!

  Það var spenningur í lofti.

  "Mamma erum við að fara"?

  Átta ára djásnið tvísteig og skoppaði til og

  frá í forstofunni.

  Húsfreyja á leið með hana á mikla hátíð

  niðri í Húsdýra-og fjölskyldugarði í boði

  stöðvar 2, á laugardegi.

  Jú, húsfreyja að verða klár, þótt henni litist

  miður vel á veðrið:  Úðarigning.

  En lago, smá rigning skemmir engan.

  Bóndi húsfreyju skyndilega fyrir "regnfatadúðari"

  húsfreyju.

  "Þessi er í lagi", segi hann og opnar svarta regnhlíf...

  ......aaaaarrrggh INNANDYRA!

  Vestmanneyiska hjátrúargenið húsfreyju tók flikk flakk

  aftur á bak af skelfingu.

  ALDREI OPNA REGNHLÍF INNANDYRA, BOÐAR ÓGÆFU EÐA

  ÓHÖPP...rödd móður húsfreyju ómaði í eyrum hennar.

  Húsfreyja dró djúpt andann:  "Bara hjátrú, minn maður trúir

  ekki á svona þrugl, segir hann....".

  Húsfreyja kyngdi "óhapparæðunni um opnar regnhlifar

  innandyra", tók við regnhlífinni og af stað brunuðu

  mæðgurnar í mannmergð og fjör.

  Sveppi og Villi voru í ham, þá mæðgurnar mættu.

  Örlítill úði.

  Húsfreyja dró ekki upp regnhlífina fyrir úða þennan, og þegar sólin

  braust fram úr skýjum stuttu síðar, gleymdi hún henni snarlega

  í tuðru sinni.

  Skoppa, Skrítla, Hrefna Idol, trampolín-hopp, grátur yfir 2 tíma löngum

  biðröðum í pylsur, kandýfloss og kók, reddingar með ís og nammipela,

  meira trampolín-hopp, lítil lömb og svo Sveppi, Villi osfr. - allt prógrammið

  tekið í annað sinn.

  Bóndi hringdi.

  Útskriftarveisla í Mosfellsbæ.

  Fósturdóttir búin í kærastafríi, allt í lukkunar velstandi

  hjá þeim hjúum enn og aftur.

  Gjöfin innpökkuð.

  Fín veisla.

  Alúðlegt og notalegt fólk.

  Góður pinnamatur.

  Rauðvín og hvítvín handa "ekki-bílstjórum".

  Húsfreyja ók heim.

  Sest niður yfir bíómyndum í sjónvarpi og spjalli.

  Síminn hringdi um tíuleytið um kveldið.

  Samstarfsmaður bónda þurfti vinnubíl hans að láni.

  Bóndi tók vel í það.

  Sagði húsfreyju að hann skryppi niður í bílskúr að

  græja bíl og bíllykla.

  Tíu mínútum síðar mætti bóndi aftur.

  Hvítari en snjór í andliti

  Stór skurður fyrir ofan annað augað.

  Verkur í öxl og veigraði sér við að hreyfa handlegg.

  Hafði dottið við húshornið, skellt höfðinu í, fallið á stéttina og

  var allur undinn, skjálfandi og verkjaður.

  Haukfrán hjúkkuaugun horfðu stutta stund á bónda,

  þar sem hann þrjóskaðist við að ræða ferð

  til læknis.

  Kvað upp sinn dóm:  "Þú er axlarbrotinn, karl minn,

  og við erum að fara niður á slysó með þig....NÚNA"!

  Bóndi maldaði í móinn fyrir daufum eyrum húsfreyju.

  "Er ekkert brotinn...kannski farinn úr axlarlið".

  Húsfreyja skellti skollaeyrum við mótbárum bónda.

  Og á slysó fór húsfreyja með fjölskyldu sína.

  Bóndi að sjálfsögðu axlarbrotinn, innpakkaður í strokk

  með fatla og sendur heim stútfullur af verkjalyfjum.

  Svörtu regnhlífina rak húsfreyja svo augun í, enn í tuðru hennar

  um klukkan tvö aðfararnótt sunnudags, þegar fjölskyldan

  var loks að koma sér í rúmið.

  "Fjandakornið"!

  "Það skyldi þó aldrei vera......"?

  Húsfreyja tróð regnhlífinni vonskulega ofan á

  botn í dýpsta skókassa sínum frammi í forstofu.

  "Bara verð að ræða þetta betur við bónda um að vera ekki

  opna svartar regnhlífar INNANDYRA" hugsaði hún svekkt!

  "Jamm, en máske ég bíði þar til hann GETUR aftur opnað

  regnhlífar yfirhöfuð".

  En húsfreyju er vísast að fara að stumra svolítið yfir

  axlarbrotnum bónda, "vil-ekki-fara-í-frístundaheimilið-á

  morgun"-vælandi dótturinni, og "athyglisjúkum ketti með flær"!

  Taka svo smá pásu frá þeim störfum í allsherjar þrif á íbúðinni.

  Jamm, húsfreyju fellur alltaf eitthvað til!

  Góðar stundir....og PLÍS ekki vera að opna

  SVARTAR REGNHLÍFAR INNANDYRA þetta sumarið!!

  Gæti annars orðið algjörlega "axlardautt" sumar!