Víða hægt að fara sér að voða...

  ..hér uppi á litla Fróni.

  Húsfreyja brá sér til ferða fyrir

  hádegi, og mætti á sinn vinnustað

  þrátt fyrir að vera í fríi.

  Undirbjó þar minningarstund

 fyrir sína nýlátnu tíræðu konu á deildinni.

  Ættingjar og djákni mættu svo

  ásamt heimilisfólki og okkar kona

  kvödd.

  Húsfreyja og starfsfólk svo með kaffi fyrir

  ættingja og djákna í borðsal.

  Ljúf, ákveðin, stjórnsöm og elskuleg

  sú tíræða, sem flutti í Sumarlandið,

  allir sammála um það.

  Þegar heim kom upp úr tvö, mætti

  húsfreyju óvænt sjón.

  Faðir nágrannakonu húsfreyju stóð

  helblár og kaldur á útidyratröppum hennar.

  Hafði verið að vinna fyrir dóttur sína og

  tengdason niðri í bílskúr, en náð að læsa sig

  úti.

  Var hálfhrakinn, krókloppinn og helkaldur eftir klukkutíma

  á peysugopa og gallabuxum í sunnlenskri

  snjókomu og kulda.

  Hafði engum náð í síma til að redda sér inn

  aftur, og hafði þar að auki læst bíllykla sína

  inni í bílskúrnum líka.

  Húsfreyja var fljót að vippa karli inn í hlýjuna,

  hita honum heitt kaffi og gefa honum kexbita

  með.

  Rann fljótt hinn undarlegi blámi af karli, og

  hann fór aftur að fá tilfinningu í fingur og að hitta

  rétt á símtakka.

  Náðist eftir 45 mínútur í móður tengdasonar, en

  hún býr einnig við hlið húsfreyju,

  og kom sú á blússandi fart og reddaði karli inn.

  Var húsfreyja afskaplega glöð í sínu hjarta,

  að geta aðstoðað karl, því hann er einstakt

  góðmenni og hjálpsamur eftir því.

  Svo húsfreyja mælir með því að allir fari varlega

  í hríðarbyljum og vetrarveðri, og hafi allan

  varann á, þá farið er til ferða.

  Akið og gangið á Guðsvegum

  Góðar stundir.

 

 

 

 

Björgunarsveitir á leið á Holtavörðuheiði

Athugasemdir

[Solla Guðjóns, 4.3.2009 kl. 13:09]

gOTT AÐ ÞÚ GAST REDDAÐ KARLANGANUM.

Það er mikið lán að eiga allar þessar frábæru björgunarsveitir .