Ef annað segja stjörnur tvær.

  Bóndi var kúguppgefinn.

  Enda búinn að aka frá höfuðborginni við sundin bláu

  alla leið austur að Skaftafelli.

  Ellefu ára djásnið var rasandi.

  "Ætlarðu ekki að grilla pabbi, bara af því að við gleymdum

  eldspýtum"?

  Og svo:  "Mamma, ég er SVÖNG, og mig langar EKKI í súpu og brauð"!

  Þrumuskýin hrönnuðust hratt upp yfir höfðum djásns og bónda, og húsfreyja

  horfði á þau til skiptis hugsandi.

  "Stál í stál", hugsaði húsfreyja, "og hvorugu verður hnikað".

  Já, húsfreyja þekkti sitt heimafólk, og vissi að mergjuð náttúrufegurð

  og spennandi útilega framundan myndi engu um þar breyta.

  Þjónustumiðstöðin við tjaldsvæðið í Skaftafelli hafði klikkað illilega,

  hvað sölu á eldfærum varðaði...."nei, en við eigum helvítis haug af

  minjagripum frá litla Fróni, lopapeysur, ösku í flöskum, póstkort,

  rándýra boli með skemmtilegum áletrunum eins og: "Ég tala ekki íslensku",

  og "Ég hef ekki hugmynd um hvað er skrifað hér"....og já og svo er auðvitað

  hérna fín veitingasala, með KJÖTSÚPU í boði".

  "OJ! Kjötsúpa, mamma" ellefu ára djásnið varð grænt í framan.

  Húsfreyja spurði kurteislega um NÁLÆGUSTU verslun þar sem

  von væri til að fengjust eldspýtur eða kveikjari.

  Freysnesið var í 5 kílómetra fjarlægð.

  Húsfreyja smellti sér undir stýrið og brunaði með

  djásn og bónda í Freysnesið.

  HALLELÚJA!

  Þar var hægt að fá steikta hamborgara og franskar og fleira

  gott ofan í ellefu ára Reykjavíkurmær, sem hafði vissar efasemdir um

  að fara svona LANGT frá höfuðborginni og það í útilegu...."KOMMON, mamma og pabbi"!

  Húsfreyja splæsti hömmurunum.

  Bóndi alsæll...þurfti ekki að grilla.

  Ellefu ára djásnið alsæl...þurfti ekki að SVELTA heilu hungri

  vegna eldspýtnaskorts.

  Húsfreyja alsæl....öll þrumuský á bak og brott.

  Og hammararnir alls ekki sem verstir.

  Kona "gólaði" skyndilega hátt á næsta borði og maðurinn við hlið hennar hrópaði:

 "FO'FANDEN"!

  Hammaraborðandi fjölskylda húsfreyju hrökk í kút.

  Var danska fólkið að missa vitið í miðju ferðalagi um íðilfagrar sveitir litla Fróns?

  Eða var pizzan sem þau dönsku voru að snæða svona mikill VIÐBJÓÐUR?

  Neipp.

  Á stórum vegg aftan við borð húsfreyju og kó, var stór 2007-flatskjár.

  Þar voru danskir handboltamenn að brasa við berja á andstæðingum sínum.

  Fleiri danskir mættu í Freysnes, og settust umhverfis húsfreyju

  og fjölskyldu.....fleiri pizzur...gólað hærra og fo'fanden-upphrópanir mögnuðust

  að miklum mun.

  Húsfreyja var farin að fíla sig sem ferðalangur á danskri grund.

  Sæti með sinni ekta fjölskyldu á hammarastað í Köben....eða nei,

  of flatt.....við Himmelbjerget....öööööö....neipp gekk ekki upp

  heldur, Himmelbjerget bara hóll á frónverskan mælikvarða.

  Jæja, líklega bara á danskri nýlendu í Noregi.

  Það gekk mikið á, enda danskir handboltamenn að vinna leikinn.

  Spillti samt ekki matarlyst litlu fjölskyldunnar á nokkurn hátt.

  Húsfreyja splæsti að lokum eldspýtum og kveikjara á

  sig og sína herlegu fjölskyldu, og haldið var heim í tjald.

  Frónverska sumarnóttin var svöl, og ellefu ára djásnið,

  svaf í flís-heilgalla, ullarsokkum og með hettu.

  "Blessað borgarbarnið" hugsaði húsfreyja og sofnaði brosandi.

  Það var ekkert svalt við næsta dag.

  Sólskin og 18 stiga hiti strax klukkan níu að morgni.

  Ekki líft í tjaldinu.

  Vatnajökull skartaði sínu fegursta, skjannahvítur og tignarlegur.

  Húsfreyja og bóndi þræluðu djásninu í gönguferð upp að Svartafossi,

  eftir léttan morgunverð.

  Sú ellefu ára var ekki par hrifin við upphaf ferðar,

  en þegar hún fékk að vaða við Hundafoss og svo að

  lokum Svartafoss, brosti hún allan hringinn.

  Kom smá babb í bátinn á niðurleið.

  Húsfreyja fékk hnút í magann þegar þau mættu

  lítilli stúlku á að giska 8-9 ára gömul og einsömul með

  lítinn 4-5 ára dreng sér við hönd.

  Voru ein á leið upp að Svartafossi.

  Ellefu ára frænka hafði gefist fljótlega upp á göngunni og

  ætlaði að BÍÐA þeirra á miðri leið.

  Húsfreyja efaðist stórlega um visku frónverskra foreldra, sem sendu

  ung börn einsömul í fjallgöngu, og sendi frænkuna með hraði,

  þá hún mætti henni sitjandi á stein, niður að láta foreldra vita

  af börnum sínum, og fékk einnig frónverska fjölskyldu á

  uppleið til að fylgjast með ferðum barnanna.

  Allt fór málið samt á besta veg, og börnin skiluðu sér niður aftur

  heil á húfi, en það var ekki foreldrunum að þakka.

  En húsfreyja og djásn brugðu sér aftur upp á brún að Hundafossi,

  og óðu um í svalri fjallaánni, og skoðuðu eldgamla rafstöð frá 1925.

  Ungt, hresst fólk, hópur frá Ameríku spjallaði stuttlega við þær mæðgur,

  tætti sig síðan úr hverri spjör og baðaði sig í fossinum fyrir ofan rafstöðina.

  Miklir skrækir, hlátur og gleði hjá Könunum yfir þessu stóra náttúrulega

  sturtubaði.

  Bóndi GRILLAÐI eðal kjúlla um kvöldið, enda nú vel vopnaður eldfærum.

  Djásnið var alsælt, og ekki versnaði líðanin þegar foreldrarnir

  röltu með djánsinu eftir kvöldmatinn inn að Þjófafossi og upp gilið og hún fékk að

  vaða enn og aftur.

  Hvað með það þó þau villtust aðeins inni í gilinu, og yrðu að klífa snarbratta

  birkivaxna hlíð upp úr því....komust við illan leik upp á göngustíg aftur,

  og húsfreyjka hundblaut í fætur.

  Bara stuð.

  Fundu gamlar bæjarrústir og ellefu ára djásnið tapaði sér

  í dularfullum grasivöxnum, djúpum holum og gróðri.

  Var ljúft ferðalag hjá húsfreyju og hennar litlu fjölskyldu.

  Djásn og bóndi fóru bak við Seljalandsfoss í fyrsta sinn

  á leiðinni austur og alla leið upp að Svartafossi í fyrsta sinn,

  í Skaftafelli.

  Húsfreyja var nú meira upptekin af því að reyna að koma auga á

  gullkistu Þrasa í Skógarfossi á austurleiðinni...., enda búin

  að fara bak við Seljalandsfoss margoft, og tvisvar upp að

  Svartafossi áður.

  Suðurlandið í bongóblíðu uppi á litla Fróni er bara með fallegustu stöðum á jarðríki

  var einróma álit litlu fjölskyldunnar...."og alveg ROSALEGA gaman að

  VAÐA"!

  En í sjónvarpinu er einhver búin að "kasta sér upp í bronz-sætið",

  svo húsfreyja ætlar að kíkja á Ólympíuleikana næst.

  Góðar og sólríkar sumarfrísstundir.