Vatn í æð á heitum sumardegi!

  Húsfreyja hefur fulla samúð með

  hlaupurum þessum á Laugaveginum,

  og þykir ekki mikið að sumir hafi þurft vökva í æð.

  Dáist bara að áræði þeirra og dugnaði, og

  óskar þeim heilla í næsta Laugarvegshlaupi.

  Sjálfri hefði húsfreyju ekki veitt af vökva í æð

  úti á sólpalli sínum um hádegisbilið.

  Hitamælir í skugga sagði 24 stiga hita, helvískur lygarinn,

  á meðan bóndi og húsfreyja voru við það að fá

  heilablóðfall í 35 stiga hitanum í sólinni.

  Djásnið flúði inn með Andrés Önd, og sagðist

  ekki ætla að fá sólsting og hitaslag.

  Bóndi og húsfreyja sáu að komið var í óvænt efni

  með veru sína á sólpalli sínum, þrátt fyrir fögur

  og litrík sumarblóm, kalda drykki og bland í poka.

  Heilabú þeirra myndu hreinlega "brenna við",

  og húðin flagna af þeim, þrjóskuðust þau lengur þar við.

  Fengu aldeilis brilliant hugmynd.

  Drifu sig í Bónus og versluðu smávegis nesti,

  tróðu því í bakpoka og þræluðu sér út í

  "stóra örbylgjuofninn" sinn, nefnilega bílinn.

  Tíu ára djásnið var svona mitt á milli "ókei ég get sosum alveg

  komið með ykkur" og "aaaaarrrgh, HRYLLINGUR að ætla að

  fara í LAAAAANGA ferð í svona sjóðandi heitum bíl"!

  En af stað lagði fjölskyldan eigi að síður, út úr bænum.

  Djásnið kvartaði stöðugt í bílnum.

  Augnsviði, hiti, verkur í olnboga, þorsti, ÞREYTA.

  "Guði sé lof, að "Botninn" er ekki suður í Borgafirði

  hugsaði Húsfreyja, á meðan bóndi gerði djásninu til geðs,

  og þrasaði við hana.

  Neipp, botninn var BOTNINN í Hvalfirði, svo stutt var að fara.

  Nú skyldi GENGIð í veðurblíðunni, svona LÉTTA og ljúfa

  göngu upp að Glym, fyrrum hæsta fossi litla Fróns.

  Djásnið var full efasemda um visku og geðheilsu foreldranna,

  er kom að gönguferð þessari, taldi víst að þau væru bæði STEIKT!

  Hitamælirinn í bílnum sagði hitann 17 stig C...helvískur lygarinn.

  Hitinn var STEIK, STEIKTARI STEIKTASTUR!

  En af stað hélt fjölskyldan.

  Rölti góða stund eftir fornum túnum, fram hjá eyðibýli,

  eftir klungri niður að á.

  Stígurinn HVARF skyndilega við hamar við Botnsá.

  "Hvernig komumst við niður"? djásnið örlítið áhyggjufullt.

  Húsfreyja skellti sér fram á brún, benti á moldartroppur,

  varðar trédrumbum sem hengu utan í hamrinum:

  "Við förum hérna niður"!

  Bóndi vantrúaður.

  " En hvar er hellirinn"?

  "Nú hann er við endann á tröppunum" húsfreyja ratvís

   og minnug.

  Bóndi efaðist stórum um minni húsfreyju sinnar, en varð

  að játa sig sigraðan þegar hellismunni blasti við sjónum.

  Djásnið fílaði hellirinn í tætlur....því meira, að gengið var í gegnum

  hann og út neðar í hamrinum.

  Botnsá himinblá, straumhörð og hvítflyssandi blasti við.

  "Hvernig komust við yfir, mamma" spurði djásnið áköf.

  Gangan að verða spennandi.

  " Á viðardrumbi og vír" kom svar múttunnar.

  Djásnið var orðið verulega spennt.

  "Úúú.. er þetta öruggt, pabbi"?

  Bóndi sagði svo vera, og fór fyrstur yfir.

  Djásnið fylgdi á eftir, ríghélt í vírinn en

  húsfreyja rölti rólega síðust og strauk hægri

  hendi meðfram vírnum.

  Vestmannaeyjajafnvægið enn í góðum gír hjá henni,

  þó lítið væri um ár í Eyjunum.....nákvæmlega ENGAR.

  Svo hófst gangan upp í steikjandi sólskini utan í bröttum

  hlíðum Hvalfells, hangandi í spottum upp bröttustu

  stígana.

  Svitinn rann í stríðum straumum, hjartað sló örar,

  fossinn sindraði í hitanum...escuse me....góðan daginn..

  ...guten tag.....escuse me....það var fjölmennara

  á leiðinni upp enn í Kringlunni á föstudegi.

  Fundið rjóður í birkiskóginum ofarlega og nesti snætt.

  Djásnið að niðurlotum komið:  "Þetta er erfitt, pabbi,

  ég er ÞREYTT"!

  Sólin skein sem aldrei fyrr.

  Húsfreyja myndaði grimmt, á meðan bóndi og djásn

  þrösuðu.

  Haldið áfram upp, fundinn útsýnisstaður, þar sem

  tignarlegur Glymur blasi við.

  Myndað.

  Djúpt gil blasti við, og djásninu sundlaði.

  Þarna niður færi hún ekki.

  "Ég er svo ÞREYTT, pabbi"!

  Bóndi og djásn þrösuðu í sumarhitanum.

  Húsfreyja taldi að nógu hátt væri gengið

  enda klukkan að verða fimm síðdegis.

  Svo aftur var gengið af stað, en nú niður í móti.

  Tíu ára djásnið var allt í einu ekki þreytt lengur,

  þrátt fyrir brækjusólskyn og hita.

  Fékk sér vatnssopa úr hverri lækjarsprænu,

  skokkaði niður á undan foreldrunum.

  Ákveðið að vísitera tengdó í húsbílaferð að Hlöðum

  við Ferstiklu á leiðinni heim.

  Þau þar í stormi en sólskyni.

  Tengdamútta sagði "skítakulda".....húsfreyja, bóndi

  og djásn horfðu á hana eins og hún væri búin að

  missa vitið.

  KALT???

  Þau voru að bráðna eftir gönguna miklu.

  Kaffi drukkið, súkkulaðirúsínur snæddar og tengdamúttu

  hlýnaði.

  Tengdapabbi spenntur fyrir lokahófi húsbílafólks um kvöldið.

  Gaui litli átti að sjá um kvöldverðinn.

  Þegar litla fjölskyldan kvaddi var Gaui litli að mæta

  á svæðið í sínum "Nizzan Micra".

  "Vonandi verður "dinnerinn" ekki MICRA hugsaði

  húsfreyja, og glotti með sjálfri sér, "verður vonandi

  svona meira Gaui litli-dinner".

  Hvalfjörðurinn skartaði sínu fegursta á heimleiðinni,

  og húsfreyja reyndi að rifja upp söguna af konunni

  sem synti með börnin sín tvö??.. frá eyju....hvaða eyju''...

  í Hvalfirðinum í land eftir bruna??... hvenær???.. í land...hvar??

  Þetta var allt svona dálítið óljóst hjá húsfreyju,

  enda hún ekki vel kunnug svæðinu og sögu þess, en hafði eigi

  að síður heyrt þessa sögu einhvern tíma þegar

  húsfreyja var ung og fögur...nú er hún auðvitað

  bara FÖGUR.

  Auglýsir hér með eftir nánari upplýsingum um sögu þessa,

  eyjarnafn, bæjarnöfn og tildrög, húsfreyja.

  Alltaf gaman að kunna góðar sögur, en þá er líka nauðsynlegt að

  fara rétt með staðreyndir/þjóðsögur.

  Þegar heim var komið, steikti bóndi þorsk, en húsfreyja sem

  er brunarústir einar eftir daginn, hvíldi sig yfir rauðvínsglasi

  og fréttum af nýopnaðri Múlakvíslarbrú.

  Djásnið stendur á haus í orðsins fyllstu merkingu:

  "Mamma, sjáðu" og vippar sér í handahlaup á stofugólfinu.

  "Ég er ÞREYTT" útstrokað úr hennar heilabúi, bónda til

  mikillar furðu.

  Á meðan er herleg bifreið systur í Þorlákshöfn búin að vera í mergjaðri

  fílu við systur hálfan daginn.

  Stýrið LÆST svo sterkustu karlmenn hafnarinnar réðu ekkert við.

  Bóndi og húsfreyja ráðlögðu systur að snúa stýrinu

  grimmt hægri vinstri, og reyna að starta...og systir hafði það fyrir rest.

  Tveggja tíma rest.

  Sló alla sterka karla út, systir.

  En Bónusferðinni upp í Hveró seinkaði töluvert hjá systur,

  en hún búin að sverja þess eið, að snúa aldrei hjólum

  bifreiðar sinnar, þá hún leggur bílnum.

  Jamm, sólríkt og læst vesen hjá oss systrum í dag.

  Vonandi áttuð þið öll góðan og ljúfan dag...sólríkan

  sem sólarlausan hér uppi á litla Fróni.

  Góðar stundir.

 

Laugavegshlaupinu lokið