Seinagangur, vandræðagangur og aulagangur...

  ..eru þrjár gangtegundir íslenska

  stjórnkerfisins um þessar mundir.

  Aðeins þrjár...og þrjár aðeins!

  Íslenski hesturinn hefur til dæmis mun fleiri,

  eða  5 gangtegundir.

  Skýrslur eru samdar um skýrslur,

  Haarderinn var "rangur maður á röngum tíma,

  í vitlausu húsi" og er sár, á meðan Landsdómur

   er mikið sjónarspil, sem stjórnmálafræðingar

   mæla gegn, á meðan ekkert getur FLOTIÐ

  í Landeyjahöfn, kannski sokkið,

  en örugglega STRANDAÐ!

  Jamm.

  Húsfreyja reyndir stundum að brjóta þjóðmálin til mergjar,

  en líklega er hugsun hennar komin í mergjaðan

  "hægagang" af kreppuangist og niðurskurðarpínu,

  svo hún botnar nánast ekki neitt í neinu lengur.

  Eru þjóðmálin farin að minna hana óþægilega á

  barnaþulu eina í Vísnabókinni einu og sönnu,

  sem hún lá yfir sem lítil skotta.

  Þulan sú var henni með öllu óskiljanleg,

  og svei ef hún botnar nokkuð í henni enn.

  Telur jafnvel að þulufjandinn geti verið leynileg

  uppskrift handa bankahéðnum, sem kenni þeim að

  plata peninga út úr sauðsvörtum almúganum.

  Eða jafnvel há duló dulkóðað lagafrumvarp fyrir siðblinda

  pólitíkusa, sem tryggi þeim mikilvæga stjórnarstöðu í Seðlabanka

  þá þeir aldraðir gerast. 

  Hvað veit hhúsfreyja.

  En hér er þulan....gjörsamlega óskiljanlega:

    Konan mín í kofanum,

   Vísar hún mér til stofunnar.

   Ég vil ei til stofu gá.

   Ég vil heim til Hóla

   að hitta konu bónda.

   Konan gekk til brunna,

   vagaði, kjagaði,

   lét hún ganga hettuna, smettuna,

   rófuna, tófuna,

   rítuna, trítuna.

   Dinga lilla dumma dó

   sofðu nú í nótt.

   Nú er dauður Egill og Kegill í Skógum

   og korríró.

  Sem lítil skotta  hafði húsfreyja miklar og þungar

  áhyggjur af fólki því sem kynnt er til sögunnar

  í seinni hluta þulunnar, henni Dingu lillu dumma dó,

  sem á bara að sofa, sem og þeim bræðrum frá Skógum,

  Agli og Kagli... aumingjarnir, steindauðir báðir saman!

  Og hvernig á vesalings Dinga lilla að geta sofnað,

  þegar greinilegt er að banvæn pest herjar á

  bæinn Skóga, og fólk er að gefa upp öndina umvörpum saman

  með ægilegu "korrhljóðum"?

  (Samanber... "og korríró").

  Og hverjum datt í hug að skíra blessað litla barnið:

  "Dinga lilla dumma dó"?

  Hvurslags ónefni er það?

  Og hvað hefur villuráfandi konan í brunnaleitinni,

  með harmsöguna á Skógum að gera?

  Er sú kona kannski ennþá á labbinu, vansköpuð

  með rófu, vagandi og kjagandi,

  og fær ekki einu sinni hund með sér til

  fylgdar, heldur arma "tófu"...og leitar brunna?

  Var kona þessi máske gerð út af örkinni til að

  færa fársjúku og þyrstu fólkinu í Skógum

  vatnssopa?

  Ja, ekki náði hún þá að redda Agli og Kagli frá

  hroðalegum þorstlátum og korrandi dauðdaga!

  Og hvaða máli skiptir þá bóndafrúin á Hóli

  í stórkostlega drama þessu?

  Og smettur, rítur og trítur eru "nákvæmlega HVAÐ"??

  Jamm...andskotinn í súrri mysu!

  Húsfreyja vill gjarnan fá góða útskyringu á

  þulu þessari ekki seinna en í gær.

  Hefur valdið henni mergjuðum martröðum árum saman.

  Svona líkt og stjórnkerfið upp á litla Fróni gerir í dag.

  Með sínar "þrjár gangtegundir"!

  En á jákvæðari nótum:

  Það var bíóferð seinni partinn með níu ára djásninu

  og Elinóru.

  Kíkt á Sveppa, Villa og Góa.

  Fór nokkuð rólega af stað, en tók síðan aldeilis

  flugið myndin hjá þeim félögum.

  Guðjón Davíð Karlsson eða Gói biskupsins hlýtur að

  vera einhver albesti gamanleikari okkar Frónbúa í dag.

  Maðurinn stelur senunni slag í slag, og atriðið í kirkjunni

  undirstrikar það rækilega.....lalalala...ó Happy day...!

  Þröstur Leó leikur lítið hlutverk en er óborganlegur eigi

  að síður...yessjúríbobb!

  Húsfreyja skemmti sér konunglega, og báðir bíófélagar

  hennar.

  En sumir yngri áhorfendurnir grétu og urðu hræddir

  þegar sómapiltarnir Sveppi og Villi með Góa skammt undan,

  komu sér í heldur vond mál, því myndin er hörkuspennandi

  í bland við grínið.

  En fréttir og kvöldmatur næst.

  Góðar stundir að kveldi sunnudags.