VESEN! Í Eyjum?

  Nú hefði verið gott ef Johnsen

  hefði náð að pressa í gegn

  göngin milli lands og Eyja

  fyrir hrun.

  Koppalogn verður seint allsráðandi

  í veðurfari við strendur Suðurlands,

  og jafnvel allsnarpar haustlægðir geta

  valdið usla.

  Allt fer í kaldakol og bévítans uppnám

  hjá Herjólfsfólki og kúnnum þeirra,

  detti ferðir niður dag eftir dag.

  Tala ekki um detti ferðir niður nokkra daga í röð.

  Næsta víst að mjólk fari að súrna í

  Krónunni í Eyjum, brauð að mygla

  og epli að rotna, fari að líða margir

  dagar á milli ferða Herjólfs.

  Ekki víst að Eyjamönnum á 21. öldinni

  þyki slíkt boðlegur kostur.

  Þá húsfreyja var lítil skotta geisuðu stormar

  reglulega á vetrum í kringum Eyjar.

  Enda þær staðsettar í úthafi einu allstóru er

  Atlandshaf kallast.

  Þá flutti Herjólfur Eyjamönnum vistir ofan af landi

  líkt og nú, nema hann varð að sigla alla leið frá

  Reykjavík, þar sem engin höfn fær honum, var á

  Suðurlandi.

  Herjólfur þessi var ekki stórt eða hraðskreitt skip,

  sei sei nei, og mætti þetta svona tvisvar til þrisvar

  í viku út í Eyjar, þegar vel viðraði.

  Tjörusvartur og virðulegur sigldi hann leið þessa

  á sirka 5 tímum....en gat tekið allt upp í 14-15 tíma

  pusaði eitthvað á móti.

  Þá hressilega blés að suðaustan eða vestan og

  Stórhöfði hékk fastur við Heimaey á síðustu "hárum" sínum

  af einskærri þrjósku og heift út í "Kára", máske

  2-3 vikur í senn að vetri, "strandaði" gamli Herjólfur hreinlega

  í Reykjavíkurhöfn.

  Komst kannski eina ferð á 3 vikna fresti út í Eyjar.

  Eyjamenn streymdu í "lange baner" til Tobba á Kirkjubæ,

  og upp í Dalbú með mjólkurbrúsa sína, og fengu lögg af

  mjólk nánast beint úr spenunum.

  Heimabökuð brauð og smjörlíki á borðum, og fiskur í allan mat.

  Eggin voru dýrðleg búbót, og keypt grimmt af Ingólfi í Lukku,

  sem mætti með þau alla leið upp að dyrum, á sínum gamla Willýsjeppa.

  "Stína mín, þarftu ekki 4 eggjabakka, með þrjá sársvanga stelpugopa"?

  Ekkert nema gæðin.

  Molasykur varð lúxusvara, og mútta húsfreyju fékk stóran

  kandískubb niður í Brynjólfsbúð, sem afi hennar barði

  með litlum hamri og meitli niður í hæfilega stóra mola

  með kaffinu.

  Já, kaffinu.

  Kaffið varð sífellt þynnra og þynnra og Exportið,

  kaffibætirinn fór úr hálfri flís í 1/4.

  Ávexti sáu Eyjamenn vart veturlangt, nema rétt yfir jólin,

  og svo þegar tók að sljákka í lægðum í mars eða apríl.

  Grænmetið voru kartöflur, rófur, gulrætur og radísur sem þeir

  ræktuðu sjálfir og geymdu í niðurgröfnum, köldum geymslum.

  Sjálfsagt þykja þetta úreltir og gamaldags búskaparhættir á

  á fyrsta tug 21. aldar, jafnvel fáránlegir.

  Þótti ofur venjulegt og jafnvel bara nokkuð gaman

  ef veður var nógu asskoti vitlaust á veturna í Eyjum.

  Menn  sögðu sögur af því að hafa bjargað 9 ára stúlkukorni

  hangandi með líkamann beint út frá ljósastaur,

  á leið heim úr skóla.

  Frá því að hafa elt hálffullar ruslatunnur sínar í

  gegnum bæinn vestur á Hamar, ruslahauga Eyjamanna,

  þar sem þær loksins stöðvuðust á ruslabing.....galtómar!

  Frá ýmsum fljúgandi "furðuhlutum" á sveimi yfir Eyjunum:

  Þungum fiskikörum sem svifu sem ernir væru, og stungu sér

  hraðar í sjóinn en sjálf Súlan "drottning sjófuglanna",

  bárujárnsplötum sem flugu "oddaflug"  yfir Eiðið og hurfu sjónum

   manna handan við Klifið,

  og hundruðum höfuðfata sem "hópuðu" sig saman austur á Eyju og flugu

  síðan "hraðflug"  í stórum hóp á suðrænni og hlýrri slóðir.

  Jamm.

  Og enn er ófært í Eyjar út.

  Rétt kominn september.

  Það væri kannski ráð að skella sér eina 3ja tíma reisu

  í Þorlákshöfn aftur, skáni ekkert þarna niðri á sandinum...

  nú eða skella Johnsen út að moka ein herleg göng, öðrum kosti.....

  Góðar stundir.

Ferðir Herjólfs falla niður

Athugasemdir

[Sigrún Óskars, 5.9.2010 kl. 12:11]