Sólríkar sunnlenskar uppsveitir.

 Siggi á Eiðum. 

 

  Síðustu tvær helgar hefur

  húsfreyja flakkað í sunnlenskum

  uppsveitum með 9 ára djásninu og bónda.

  Uppsveitir þessar eru hrein dásemd hvernig

  sem á það er litið.

  Hlykkjóttir vegir sem liðast um græna velli,

  grösug tún og merkilegt nokk, um skógi vaxin svæði.

  Yndisleg grasgræn flatneskja brotin upp og við taka

  hólar, fjöll, lækir ár og fossar.

  Iða í Biskupstungum.

  Afi húsfreyju Guðmundur Eyjólfsson ólst þar upp

  til 16 ára aldurs.

  Vörðufellið gnæfir yfir fallegum sumarbústöðum í hlíðum þess.

  Alltaf stansað við Iðu hér í den, þá faðir húsfreyju

  var bílstjóri og sérlegur ferðastjóri.

  Stóð við Löduna pápi, og horfði á vegrykið setjast.                Iða í Biskupstungum.

  Beindi skörpum augum á hverja þúfu og hvern stein,

  upp brekkuna að bænum.

  "Nú já, bara drífandi gangur í skógræktinn hjá þeim",

  mældi kyrkingslegar hríslurnar með augunum og kvað upp

  úrskurð sinn við eiginkonuna: "Að minnsta kosti 5 cm hærri en í fyrra, Stína".

  Stóð síðan og andaði fortíðinni að sér, þegar drengur sem að

  lokum varð faðir hans sjálfs, hljóp upp hlíðar og kleif kletta,

  smalaði kúm og kindum fyrir bóndann á Iðu í Biskupstungum.

  Sá kannski sjálfan sig sem dreng í Eyjunum einnig,

  klífandi kletta, hangandi í reipum að næla sér í svartfuglsegg.

  Annar staður, aðrir tímar en sami græni liturinn hér í hlíðum,

  og í fjöllum heima í ástkæru Eyjunum hans.

  "Þetta er vel gróin sveit, Stína".

  Laugarvatn var samt staðurinn hans pápa.

  Þar undi hann sér best í útilegum fjölskydunnar.

  Vildi helst tjalda inni í miðjum haug af öðrum ferðalöngum

  á tjaldsvæðinu.

  Móðir húsfreyju reyndi að draga hann innar á tjaldsvæðið,

  burt frá rykstróknum af veginum, og stöðugu röltinu

  nætulangt af sauðdrukknum unglingum.

  Tókst það með semingi.

  Samningslipur, pápi ef sá gállinn var á honum.

  Húsfreyja man margar ferðir um rykuga vegi uppsveita

  Árnessýslu.

  Rykgrár mökkurinn alltaf með í ferð, síaðist inn í Löduna,

  gerði hár grátt og heytugguþurrt, hálsinn þurran og sáran.

  Sjoppur voru hist og her á stangli, og oft eina björg

  barna og unglinga á ferð með foreldrum.

  "Pabbi, stoppaðu!  Við verðum að FÁ kók, við erum að drepast

  hérna aftur í, í öllu þessu ryki"!

  Og faðirinn félagslyndasti maður á jarðríki, tók ljúflega í það.

  En það kostaði sitt.

  Ó, JÁ!

  Þegar húsfreyja ásamt systrum

  hennar voru búnar að drekka kók í gleri, tvisvar hver,

  snæða ALVÖRU Prince Póló, 

  snöfla í sig grænum frostpinnum,

  reika um þúfurnar í kringum sjoppuna fimm sinnum,

  fara á salernið tvisvar hver,

  suða í múttunni um meira kók fjórum sinnum,

  suða í múttinni 10 sinnum að "leggja af stað aftur"...

  "já, bíðið aðeins, stelpur.  Þið sjáið að hann pabbi ykkar er að

  TALA við mann", var allur glans farinn af sjoppustoppinu.

  Enda beið löng og rykug leið  eftir fjölskyldunni að Skálholti fyrst,

  síðan að Gullfoss og Geysir og loks aftur heim í tjald á Laugarvatni.

  Drulluskítugar af vegrykinu, næðu þær kannski að komast í sund....

   og ah....já sturtu! HIMINSÆLA!

  En AÐEINS ef þær kæmu föðurnum einhvern tímann í náinni framtíð

  frá helvísku sjoppuræskninu.

  Alveg voru systurnar vissar á því að pápi væri búinn að       Fossinn eini úr gulli gjör.

 " ræða við" bróðurpartinn af sveitinni í kring,

  alla Eyjamenn í 50 kílómetra radíus á svæðinu í sumarfríi,

  og slatta af höfuðborgarbúum, sem svo einkennilega vildi til

  höfðu allir unnið hjá Einari ríka niðri á Granda um leið og pápi...

  enda þær búnar að "staldra við" í sjoppufjandanum í 1 og hálfa klukkustund!

  Hvurn fjandann var ALLT þetta fólk að gera hérna....

  ..Á SAMA TÍMA og pápi???

  Já, og hvernig í ósköpunum tókst 3000 manns úr EYJUM,

  að FINNA pápa í einnni vesælli sjoppu með einni bensíndælu fyrir utan,

  við rykugan þjóðveg, á einskis manns landi

  EINHVERS STAÐAR í uppsveitum Suðurlands???

  Það voru engir "G.SM.-símar" til, þeir voru

  "framleiðslugalli" í óræðri framtíð systranna á þessum tímapunkti

  í lífi þeirra.

  Hvernig fór pápi þeirra að þessu?

  Það varð vart þverfótað í sjoppunni fyrir fólki.

  En eigi að síður...fólk kom og fór.

  Allir nema Siggi á Eiðum, pápi systra.

  Hann stóð á miðju gólfi, umkringdur fólki, spjallaði og hló.

  Ó, þær systur armar.

  Nú yrði búið að loka í sundið á Lugarvatni, þegar þær loks

  kæmust þangað seint og um síðir, svo þær yrðu að sofa með

  ógeðslega skítugt og þurrt hár heila nótt í tjaldi!

  Hrollur!

  Á fyrsta tug 21 aldar er öldin önnur, en 1973-1978 í uppsveitum

  vors fagra lands.

  Flestir vegir eðalfínir og malbikaðir og gráir rykstrókar á vegum eru að

  verða "útdauðir" líkt og geirfuglinn eini og sanni...og lundinn

  stefnir í að verða, nema Johnsen í Eyjum reddi honum.

  Treystir honum vel til þess, húsfreyja,  útsjónasamur Johnsen.

  Lödur einnig að verða "útdauðar" en Toyotur og Hondur

  mætast reglulega á hlykkjóttum mjóum vegum, og jeppaferlíkin

  nánast "nauðga" öðrum farartækum út af og ofan í skurða.

  Jamm.

  Öldin önnur.

  Siggi á Eiðum er horfinn í "Sumarlandið", og sjoppur í uppsveitum

  vart svipur hjá sjón síðan hann hvarf þeim sem kúnni.

  "Sjoppuleyndarmálið" tók hann með sér í gröfina!

  Eyjamenn bara alveg hættir að "hópast" í sjoppur Suðurlands á ferðum sínum.

  Merkilegt.

  En rosalega hlýtur að vera mikið stuð í öllum SJOPPUM SUMARLANDSINS

  eftir að pápi kom þangað!

  Og landið er fagurt í uppsveitum eftir sem áður, og ætíð gaman að fara um það

  á fallegum sólardegi.

  Vötn, þjóðgarðar, fossar og gjósandi hverir...já og auðvitað

  "maðurinn á hjólinu" með bláa bakpokann á bakinu...

  hann kemur víða við í uppsveitunum.

  Við hin notum Toyoturnar og Hondurnar.

  Góðar stundir og "staldrið" endilega við í sjoppu á leiðinni.

  Oft skemmtilegt mannlífið með kók í hendi.

 

P.S.  Allar myndir með pistli þessum teknar af húsfreyju.       Maðurinn á hjólinu með....

Uppsveitirnar að opnast