Déskotans hundalíf...

  ...læða húsfreyju var bálill.

  Hún gjóaði grænum glyrnum á

  "tvífættu hárlausu þjónustuna" sína

  og "mjarvraði" reiðilega.

  Sú "tvífætta, hárlausa" lét sem hún hvorki

  heyrði né sæi læðu og hélt áfram að stumra

  yfir niðurrigndum sumarblómum sínum á sólpallinum.

  "MJAVVRRRR" sýnu hærra en áður....nú yrði það sko 

  refsing upp á LANGT klór niður eftir berum kálfum

  þeirra tvífættu, hárlausu ef hún svaraði ekki.

  Húsfreyja rankaði við sér, með ónýta, regnblauta, gula

  blómaknúbba í höndunum....árans!

  Kötturinn búinn að vefja sér "þrisvar" utan um

  steinsúluna!

  DJÍSUSS!

  "Ertu að reyna að KYRKJA sjálfa þig fyrir hádegi á sunnudegi",

  húsfreyja vatt ofan af ketti.

  "ÞETTA" var ekki svaravert, að mati læðu.

  Hún settist sármóðguð á notalega hlýjan sólpallinn,

  gætti sín á blautum polli sem enn hafði ekki þornað í sólinni.

  Sólfíflarnir í grænu grasinu reyndu að brosa við sólinni, en ekkisens

  flugufans hafði ráðist á þá alla sem einn, og höfuð þeirra voru

  að sligast af þunganum.

  Læða vorkennndi þeim EKKI NEITT!

  Þeir gulu áttu nefnilega einnig "tvífætta" en "fiðraða" þjónustu,

  en það "déskotans erkifífl" hafði ekki látið sjá sig enn.

  Læðu rann enn meir í skap, og sló rófu sinni vonskulega

  í sólpallinn....."árans"...beint í bévítans pollinn.

  Hún dæsti mæðulega, lagðist á þurran blett og hóf

  að þvo og þurrka skott sitt...."sá tvífætti fiðraði

  átti sko ekki von á góðu, þegar honum loks þóknaðist

  að sýna sig".

  Þytur í lofti.

  Læða stökk upp, krypplaði sig niður á magann....

  "var fiðraði skollinn mættur"?

  "Dirrrrrrrrindííí....dííííí....dííí"!

  Lóuherrann beindi "orðum" sínu til húsfreyju og

  kvartaði sáran yfir "nærveru og tilvist" kattar á hans

  yfirumráðarsvæði.

  Húsfreyja hló að fiðraða herranum, og sagði róandi:

  "Hvaða, hvaða, hún er í bandi og nær ekki til þín, herra minn".

  Sá fiðraði róaðist samstundis, tók að vappa um í brekkunni

  og höggva skarð í skordýraflóruna þar....breyttist í

  "myndastyttu" þegar Veiðibjalla flaug yfir.

  Læða var rasandi kolvitlaus af bræði.

  "Hvað var í gangi, hvernig dirfðist þessi fiðraði

  spjátrungur að kvarta við HENNAR "tvífættu, hárlausu"

  þjónustu...og undan HENNI sjálfri, konunglegri læðu

  og æðsta stjórnanda heimilisins"!

  "MJAVVVVRRRRR"!

  Húsfreyja lægi nú DAUÐ úti á sólpalli, gætu

  eitraðar augngotur frá ketti drepið!

  "Blííístr"!

  AHA!

  Læða gleymdi fílunni, "þjónusta" Sólfíflanna var

  loksins mættur.

  Snaggaralegur Starrasnáði, með gult nef og glansandi

  svarta vængi, lenti með glæsilegu svifi..en stuttu, á

  miðri lóð.

  "COMPLETE STOP" á innan við sekúndubroti.

  "Já, og góðan daginn sjálfur", sagði húsfreyja og hló,

  "þessa flugtækni þyrftu framleiðendur flugþota að kynna sér"!

  Sá fiðraði svarti, horfði svörtum, skörpum augum í kringum sig...

  mat stöðuna hárrétt.

  "Sú loðna, fjórfætta er bundinn í band...á að giska 3 metra  á lengd,

  svo ég byrja hér"!

  Starrapeyjinn skoppaði að gulum Sólfíflum í nákvæmlega 3 metra og

  3 sentimetra fjarlægð frá læðu og sólpalli.

  Læða var að tryllast af spenningi...skottið sveiflaðist hægt og

  veiðilega...nú skyldi sá "tvífætti fiðraði fá að kenna á því"!

  Og svo STÖKK!

  VANTAÐI HEILA 3 SENTIMETRA UPP Á, að hún næði þeim arga þrjót.

  Starrapeyjinn skoppaði fyrir kurteisissakir 2 sentimetra upp í loftið,

  og brá sér að Sólfífli 10 sentimetrum fjær...tikk.tikk..tokk!

  Flugurnar voru "dauðans matur"!

  Áttu aldrei sjens.

  En altént voru þær PAKKSADDAR á banastund.

  Starrinn "hreinsaði" hvern einasta Sólfífil af fluguóværunni

  á lóð húsfreyju...valhoppaði á milli þeirra, glaðhlakkalegur

  og stríðnislegur...virti ekki læðu viðlits.

  Flaug yfir á næsta blett!

  Þrumuský yfir höfði læðu, skánaði ekki skapið fyrr en

  "tvífætta, hárlausa" þjónustan hennar kom og klóraði

  henni hressilega, og náði af henni lausum hárum,sem

  voru farin að pirra hana ógeðslega.

  Húsfreyja lauk blómalífgunartilraunum og kattarklóri, og bauð læðu að koma

  inn....læða fleygði sér makindalega á pallinn...afþakkaði pent!

  "Kannski að sá tvífætti fiðraði Sólfíflanna kæmi aftur....gleymdi sér

  á verðinum....og ÞÁ!

  Læða glennti út klærnar, teygði úr sér á sólpallinum

  og brosti vinalega til "tvífættu hárlausu"

  þjónustunnar, sem hvarf inn í hús að blogga.

  Heppin að vera ekki FIÐRUÐ, húsfreyja!

  Þar úti á sólpalli er læða húsfreyju ENN.

  En sunnudagsbloggi húsfreyju er lokið.

  Góðar stundir á HM-sunnudegi!

 

          Branda Bárudóttir ....................................