Þokugrár kosningadagur.

 Það hefur verið einhver suddi

  í höfði og hálsi húsfreyju að undanförnu.

  Bévískur "Ísbjargar-hor" rennur úr nefi,

  á meðan vírusar af verstu tegund

  hafa stigið mergjaðan "kreppu-Hrunadans"

  í hálsi hennar.

  Þegar hún svo hefur fregnað af

  "slatta af frónverskum milljörðum"

  sem gufa upp, í bönkum annarra landa,

  því eigi er "ólöglegt að ræna íslensku þjóðina"

  á ERLENDRI grund, hefur henni elnað sóttin að miklum mun.

  Hóst-hóst-snýt-snýt.

  Og á þokugráum morgni þjóðaratkvæðagreiðslu,

  sér húsfreyja varla nokkuð til í hugskotum sínum.

  Þar er enn dimmari þoka en utan dyra,

  og varla nokkra skímu að sjá, sem brugðið

  gæti ljósi á HVAÐ fer fram  á kosningastöðum í dag.

  DÆS-

  Er verið að kjósa um "gömlu" lögin, sem aldrei

  hafa verið undirskrifuð eða samþykkt af forseta vorum,

  en eru samt í gildi, nema hjá "samninganefnd" Frónbúa,

  sem er að reyna að semja um ný "Ísbjargarlög" á breskum

  veiðilendum Elísabetu gömlu?

  Eða er verið að semja um "EITTHVAÐ ALLT ANNAÐ"?

  Jamm.

  En kannski er bara nóg að hafa einhvern "smá grun"

  um hvað málið varðar?

    Hér eru þokur afar tíðar,

    bæði á landi og sjó.

    Við sjáum upp í miðjar hlíðar,

    það ætti að vera alveg nóg.

                                               Ólafur Kristjánsson, Akranesi.

 

  Það var og.

  Svo nú fer húsfreyja á kjörstað.

  krossar á "réttan stað", og setur traust sitt

  á almættið og heiðarlega menn.....sem ef til vill

  finnast á Fróni enn!

  Og að lokum:

    Ég trúi á ljós, sem lýsi mér,

    á líf og kærleika,

    á sigur þess, sem sannast er,

    og sættir mannanna.

 

    Á afl sem stendur ætíð vörð

    um allt, sem fagurt er,

    á Guð á himni Guð á jörð

    og Guð í sjálfum mér.

                                 Ólafur Gaukur-Erl. þjóðlag.

 

  Farið varlega í regninu og þokunni.

  Góðar kosningastundir.